cRaZyLoVe ไอบ้าติงต๊องกับยัยบ๊องสุดแสบ

“ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะ ชั้นกับฟางแค่จะมาบอกว่าข้าวเย็นเสร็จแล้ว ชั้นไปล่ะ” ไอพี่ป๊อปลากฟางออกไปแล้ว ล็อกประตูให้เสร็จสรรพเลยอ่ะ แล้วชั้นจะเอาไงต่อล่ะเนี้ย
“ไม่มีคนมาขัดความสุขของเราสองคนอีกแล้วล่ะ” คลานขึ้นมาค่อมชั้นอีกแล้ว
“เอ่อ พี่ แก้วว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ” มันน่าจะอร่อยกว่ากินชั้นนะ T^T
“ชั้นไม่ให้ไป เธอคิดว่าอยู่บนเตียงกับชั้นสองคนแล้วเธอจะรอดงั้นหรอ” ก็คิดว่าไม่รอดไง ทำใจอยู่ T^T
“แก้วขอโทษนะพี่ พี่ปล่อยแก้วไปนะ T^T” นะพี่โทโมะ
“จุ๊บ” อย่านานนักสิ หายใจไม่ออก “ชั้นมัดจำไว้ก่อนละกัน เพราะยังไงคืนนี้เธอก็ต้องนอนกับชั้นอยู่ดี หึๆ” ชั้นไม่รอดแน่เลยอ่ะ T^T “ยังไม่ไปอีก อยากต่อให้เสร็จจากเมื่อกี้เลยรึไง”
“เปล่าๆ แก้วไปดีกว่า” ชั้นวิ่งไปเปิดประตูแล้ว
“เดี๋ยวก่อนสิ” ยังจะเอาอะไรอีก
“พี่จะเอาอะไร” อุ้มชั้นอีกแล้ว “ปล่อยแก้วลงนะ”
“ชั้นจะปล่อยลงบนเตียงอีก เอามั้ย”
“ไม่เอาๆ”

Part Tomo

ดูยัยนี่ดิ เขินใหญ่เลย นั่นมัน first kiss ของเธอคนเดียวซะเมื่อไหร่ล่ะ มันก็ first kiss ของชั้นเหมือนกัน >///<

“เหนื่อยถึงกับเดินไม่ไหวเลยหรอครับ น้องแก้วววว” ไอเขื่อนนะไอเขิน ลงมาก็แซวทันทีเลย เขินเหมือนกันนะเว้ย >///< แต่ยัยนี่ท่าทางจะหนักกว่า ไม่มองหน้าใครเลย ซุกหน้าอยู่กับ เอ่ออ เรียกว่าอะไรดีล่ะ ช่างมันเถอะ
“พี่อ่ะ คนอื่นเค้าเข้าใจผิดหมดแล้วนะ” ยัยนี่พูดขึ้นมา
“ไม่ผิดหรอก หึๆ” ผมค่อยๆวางแก้วลงบนโซฟา
“จะต่อกันที่นี่เลยหรอวะ” ยังไม่หยุดอีกนะไอเขื่อน
“เรื่องแบบเนี้ยมันต้องต่อในห้องเว้ย” ไอป๊อป
“พอได้และ ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย” แค่เกือบทำ
“แล้วทำไมต้องเขินขนาดนั้นด้วยวะ ทั้งสองคนเลยอ่ะ ดูดิ” ไอเขื่อนนนนน
“พอได้แล้ว มีอะไรให้กินบ้างวะ รู้สึกว่าว่าที่ภรรยาชั้นจะหิวแล้วล่ะ”
“แหมมมมมมมม” ไอเขื่อนยังไม่หยุด
“ไอพี่เขื่อน อยากปากแตกก่อนกินข้าวมั้ย” น้องคนนี้ชื่อเฟย์มั้ง
“ขอโทษคร๊าบบบบบบ”
“เออดี แซวกันอยู่ได้ น้ำลายลงกับข้าวหมดแล้ว”
“สมน้ำหน้า แบร่” ก่อนจะพูดอะไรช่วยดูหน้าคนข้างๆแกก่อนดีมั้ยไอป๊อป
“ไอพี่ป๊อป” นั่นไงเริ่มแล้วว
“มีอะไรครับ”
“อยากตายก่อนกินข้าวมั้ยครับ”
“ไม่อยากกินข้าวครับ อยากกินฟางครับ”
“อยากเป็นควายหรอครับ”
“แรงงงงงงงอ่ะ” พึ่งรู้หรอ ไอป๊อป
“สม” ผมอุทานเบาๆ
“หิวข้าวแล้วอ่ะ” ยัยแก้วพูดกับผมเบาๆ
“อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวไปเอาให้” ผมเข้าไปพูดใกล้ๆ
“อะไรก็ได้ แต่วันหลังไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้นะ -///-”
“อ้าว นึกว่าชอบ” ผมยังแซวไม่เลิก “ขอมัดจำอีกทีได้มั้ยอ่ะ” ผมขอในสิ่งที่ผมต้องการทันที
“พอแล้ว ช้ำหมดแล้วนะ”
“ไม่หรอก พี่ชอบ หวานดี >///<” เหอะๆ ยัยนี่ยังเขินไม่เลิกแฮะ
“เฮ้ย! ไอโมะ อุ้มแก้วไปบนห้องก่อนดีมั้ยวะ”
“ไม่ช่วยแล้วยังส่งเสริมอีกนะ ไอพี่เขื่อนนน” ไอเขื่อนโดนอีกแล้ว
“ไอเด็กพวกนี้เล่นไม่เลิก เห็นใจพี่บ้าง กินข้าวไม่ลงแล้ว” พี่โฟร์วางจานข้าวลงแล้วเดินขึ้นห้องไป “ดูแลดีๆนะเว้ย อย่าให้เสียงดังเดี๋ยวพี่นอนไม่หลับ” พี่โฟร์พูดแล้วหันมายักคิ้วให้หนึ่งที
“พี่โฟร์~~” ดูยัยพวกนี้ดิ จะร้องไห้กันอยู่แล้ว
“คร๊าบบบบบบบบ” พวกเราประสานเสียงกันตอบอย่างไม่ต้องสงสัย
“ฟางอิ่มแล้ว ไปดีกว่า” เตรียมตัวชิ่งหนีกันใหญ่เลยนะ
“จะไปไหนล่ะ”
“อาบน้ำ” เธอกำลังพูดสิ่งที่ผิดออกมารู้มั้ย
“อาบให้เอามั้ย” นั่นไง ว่าแล้วเชียว
“อยากตายรึไง ห๊ะ” ยัยฟางง้างหมัดจะต่อยไอป๊อปแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ เกรงใจ” ไอป๊อปเป็นหมาหงอยทันที
“ไป ขึ้นข้างบนกันดีกว่า พี่ๆล้างจานให้เรียบร้อยด้วย” ยัยฟางพูด แล้วลากแก้วใจจากโซฟาไปแล้ว
“อะไรกันวะ” ผมพูดขึ้น
“นั่นดิ” ไอพิชที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
“ตัวใครตัวมันละกัน บ้านแกมีกี่ห้องวะไอป๊อป” ไอกั้งพูดขึ้น
“ประมาณ 20 ห้องได้อ่ะ” บ้านหรือโรงแรมวะ
“เยอะไปมั้ยเนี้ย” นั่นดิ ไอเขื่อนพูดถูก
“ไม่หรอก เอาเป็นว่า มาวางแผนกันก่อนดีกว่า” ไอพิชผู้ฉลาดปราดเปรื่องพูดขึ้น
“จะเอาไงอ่ะ” เขื่อนถาม
“เอาแบบนี้นะ คือว่า .............................................................................. โอเคป่ะ”
“ไม่โอเคว่ะ” ผมพูดขึ้น
“ทำไมอ่ะ”
“ก็แกยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
“แกจะบอกรีดเดอร์ทามมายยยย”
“555+ รีดเดอร์ฉลาดจะตาย ชั้นไม่บอกยังไงก็รู้” ระหว่างที่พวกเราคุยกันอยู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“เสียงอะไรวะ” ไอป๊อปก็ได้ยินเหมือนกัน
“น่าจะเสียงดนตรี มาจากห้องซ้อมหนิ” ไอพิชฉลาดอีกแล้ว
“ใครวะ ไปดูกัน”
“ไปสิ”

Part Fang

@ห้องซ้อมดนตรี

คิดว่าพวกนายเล่นดนตรีเป็นแค่กลุ่มเดียวรึไง พวกเราก็เล่นเป็น

“นี่พวกเธอจะทำอะไรกัน” กินข้าวมั้ง - -
“ซักผ้าอยู่”
“อย่ามากวนประสาทชั้นได้มั้ย”
“ก็เห็นอยู่ว่าฟางจะเล่นดนตรี”
“เล่นเป็น??” ทำไมต้องทำหน้าไม่เชื่อกันด้วยอ่ะ
“ก็ลองฟังดูละกัน”
“สามม สี่” แก้วให้สัญญาณเริ่ม ชั้นจะร้องแล้วนะ
“คิดจะลองมัวจ้องทำไม วันไหนจะได้จับมือ ชอบมาเล็งให้เค้าไปลือ นึกแล้วว่าไม่กล้ายิง” ชั้นร้องเล่นๆนะไม่ได้จะสื่อความหมายอะไรเลยจริ๊งๆ
“บังเอิญช่วงเนี้ยกำลังขี้เหงา เกิดความขี้หนาวในใจซะไม่มี ใครมาขอเบอร์โทรอ่ะจะให้ทันทีประมาณนั้น” ยกเว้นพวกพี่หกคนอ่ะ - -
“อย่าทำให้ชั้นต้องทอดสะพาน ชั้นไม่ทอดสะพาน โอ้ยไม่ค่อยชำนาญ โอ้ยต้องซ่อนอารการ ทำนิ่งๆนานๆดูซิเธอก็ซื่ออะไรอย่างเนี้ย” ซื่อบื้อล่ะสิไม่ว่า
“ยิ่งทำให้เห็นกล้าๆกลัวๆชั้นก็ยิ่งจะกลัว ใจก็เริ่มจะรัว ถ้าเธอขยับมาถึงเนื้อถึงตัวกลัวว่าคงไม่ห้ามเธอเลย” แต่นายอย่าคิดจะแตะชั้นแม้แต่ปลายนิ้วไม่งั้นนายตายแน่ ชั้นร้องเพลงต่อจนจบ
“เก่งเหมือนกันหนิ” นายพึ่งรู้รึไง “แต่ร้องเพลงแบบเนี้ยสื่ออะไรรึเปล่า”
“แล้วทีนายอ่ะ พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ” ชั้นทำหน้าตาและน้ำเสียงล้อเลียน
“แสดงว่าเราคิดเหมือนกัน”
“ไม่เหมือนหย่ะ ไปดีกว่า” ชั้นวางไมค์แล้วเดินออกจากห้องไป ซักพักเพื่อนๆที่เหลือก็เดินตามออกมา
“ทำไมฟางถึงร้องเพลงนั้นล่ะ” โบว์ถาม
“อารมณ์มันพาไปมั้ง”
“อารมณ์ไหนล่ะ” เสียงใครวะ
“ไม่รู้สิ นายหลอกถามชั้นหนิ” ไอบ้าป๊อปปี้นี่เอง
“ไม่ได้หลอก ไปนอนกันดีกว่า”
“ไม่ไป”
“จะไปดีๆหรือจะให้อุ้มไป”
“ไม่ต้อง ชั้นเดินเองได้ เชอะ” ไอพี่บ้า เผด็จการ

Part Writter

“แล้วแก้วล่ะ จะไปต่อกันในห้องได้รึยัง”
“ไม่ต้องมาพูดเลย -///-”
“หรือจะให้ต่อตรงนี้เลยก็ได้นะ” เอิ่ม โทโมะ แก้วหน้าแดงแล้วนะ
“ไม่ต่อที่ไหนทั้งนั้นอ่ะ - - ง่วงแล้ว หาวววว”
“เธอคิดว่าจะรอดหรอ” โทโมะลากแก้วไปแล้วววว
“เฟย์ไปนอนก่อนนะ”
“จะรีบไปไหนล่ะ วันนี้เธอทำกับชั้นไว้เยอะนะ” เขื่อนทำหน้าตาเจ้าเล่ห์
“เยอะที่ไหน นิดๆหน่อยๆเอง” นั่นเรียกว่านิดหรอ
“ไม่รู้ล่ะ วันนี้เธอต้องไปนอนกับชั้น” เฟย์โดนเขื่อนลากไปอีกคน
“เอ่อ ถ้างั้นพวกเราไปนอนกันดีกว่า” โบว์พูดขึ้น
“ไปเถอะ เราสามคนไม่ได้บ้าเหมือนไอสามคนนั้น” กั้งตอบ
“ยังไงก็ฝันดีนะครับ คุณนางฟ้า” เควินแซว
“แต่ชั้นว่าซาตานมากกว่าว่ะ” พูดไม่คิดนะพิชชี่
“พวกนายอยากนอนไปแบบไม่ตื่นเลยรึไง” โบว์โหด
“เปล่าคร๊าบบบบ”
“ถ้างั้นก็ไปนอนได้แล้ว ไม่งั้นได้เกิดสงครามขึ้นแน่” คิตตี้ทิ้งท้ายไว้
“ฝันดีนะ” สามหนุ่มพูดล่ำลา
“อืม” สามสาวตอบห้วนๆ