น้องรหัสสุดป่วนกับพี่รหัสหลากหลาย

8.7

เขียนโดย ทรายlovetkที่สุด

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.53 น.

  15 ตอน
  82 วิจารณ์
  30.08K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) การพบเจอ (ของทุกคน)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

21.00 (ที่บ้านโทโมะ)

เคนตะ:แก แกคิดว่าเด็กใหม่จะเป็นไงวะ

โทโมะ:อืม ก็คง สวย น่ารัก อ่อนโยน โก๊ะหน่อยๆละมั้ง

เขื่อน:โด่มึง นั้นมันสเป็กมึงไม่ใช่ไง (ว้าวๆ ตรงกับม๊าแก้วเลย/ทราย)

โทโมะ:แล้วไงก็มันไม่รู้นี้หว่า แล้วแกคิดว่าไงอะ

เขื่อน:ไม่รู้ดิ แต่ถ้าได้แบบที่แกบอกมานะ ฉันจีบแน่

เคนตะ:ฉันด้วย

โทโมะ:อ่าวไรอะ นั้นมันสเป้กฉันนะ

เคนตะ:555 ใครดีใครได้วะเรื่องแบบนี้

เขื่อน:ถามจริงดิ ถ้าสมมตินะว่าพวกเรารวมไอจงเบกับป๊อปด้วย

โทโมะ เคนตะ:อืมพูดมาดิ

เขื่อน:แล้วถ้าพวกเราเกิดชอบผู้หญิงคนเดียวกันพวกแกจะทำไงวะ แกก่อนเลยไอเคน

เคนตะ:ฉันนะหรอ อืม..แล้วผู้หญิงคนนั้นชอบเราหรือป่าวละถ้าชอบเราก็คงชอบตอบ แต่ถ้าเธอชอบเพื่อนของเราใครซักคนละก็ เราก็คงปล่อยเค้าไป

เขื่อน:โห่แมนโคตร แล้วแกอะไอโมะ

โทโมะ:ถ้าเป้นฉัน สำหรับฉันมันไม่เหมือนไอเคนวะ

เขื่อน เคนตะ:ยังไงวะ

โทโมะ:ก็....ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดี เป็นคนที่ฉันรักมากฉันก็จะไม่ปล่อยไปให้ใคร แต่ถ้าเป็นพวกนายเป็นเพื่อนฉันก็จะปล่อยเธอไปถ้าฉันไม่ดีพอสำหรับเธอ

เขื่อน:โห่ เจ๋งวะเพื่อน

เคนตะ:แล้วถ้าเป็นแกละไอเขื่อน

เขื่อน:ไม่รู้วะ แต่ถ้ามันถึงวันนั้นจริงๆฉันก็คงจะไม่ป่อยผู้หญิงคนนั้นไปแน่ ไม่ว่าจะเป้นใครก็ตาม เป้นไงสั้นๆแต่ได้ใจความปะละ

โทโมะ:แน่วแน่มากมึง กูจะคอยดู

เคนตะ:พูดก้พูดเถอะ เราก็มีกันอยู่แค่สามคนนิ แล้วไอแก่สองตัวนั้นเข้ามาได้ไงอะ

เขื่อน:นั้นสิ ฉันก็ลืมไปแล้ววะ ว่าพวกเรากับคุณลุงสองคนนั้นได้ไง แกจำได้ปะไอโมะ

โทโมะ:ฉันก็จำไม่ได้วะ แต่ที่รู้อย่างเดียวคือตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนรักกันนะ

เคนตะ:โอ๊ย จะร้องไห้

เขื่อน:ไม่ต้องมาทำซึ้งเลยมึง

โทโมะ:555 พวกแกโคตรเลยวะ

เคนตะ:เออนี้ กี่โมงแล้ววะ

เขื่อน:ก็ 21.36 ไมหรอ

เคนตะ:จริงดิ เฮ้ยกูไปละ นัดหญิงไว้

โทโมะ:เออรีบไปเหอะ

เคนตะ:เออกูไปละ บายโว้ย

(แล้วเคนตะก็วิ่งออกไป) (ทีเรื่องหญิงนี้ไวจังนะ/ทราย)

โทโมะ:แล้วแกอะไอเขื่อน จะไปไหนป่าว

เขื่อน:ไม่วะ กูจะนอนกับมึง

โทโมะ:โห่ พูดซะขนลุกเลยมึง

เขื่อน:555 ไปนอนกันเถอะพรุ่งนี้จะได้รีบไปเรียนภาคเช้า

โทโมะ:เออ รู้แล้ว

ตัดมาที่เคนตะ

เคนตะ:อยู่ไหนวะ

(แล้วเคนตะก็เดินหาไปเลื่อยๆ แล้วก็รู้สึกตาลายแต่ก็เจอเพื่อนจนได้)

เคนตะ:ดี เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนานเลย

(แล้วเคนตะก็เดินไปกอดคอ)

..........:ว้าย คุณเป็นใครอะ

เคนตะ:อ่าว ขอโทษคับคุณ............

(น่ารักโคตร/เคนตะ)

..........:เออ ไม่เป็นไรค่ะ คุณจำคนผิดหรอค่ะ

เคนตะ:แหะๆ คับ

..........:ค่ะ คุณนี้ตลกจังนะค่ะ

เคนตะ:เออคือคุณชื่อ

...........:เออ ขอโทษนะค่ะ ฉันต้องไปแล้วละค่ะ แล้วหวังว่าพวกเราจะได้เจอกันอีกนะค่ะ บายค่ะ

(แล้วหญิงสาวลึกลับก้เดินจากไป)

เคนตะ:สเป็กเลย นี้มันผู้หญิงในฝัน

เนย:อ่าวเคน ไปไหนมาเนี้ยตามหามาตั้งนาน

เคนตะ:สวย น่ารัก ใจดี เป็กเลย

เนย:เฮ้ย แกเป็นไรเนี้ย

เคนตะ:ห๊ะ อะไร

เนย:อ่าวก้เห็นเอาแต่พูดอะไรก้ไม่รู้

เคนตะ:อ่าวหรอ ไม่มีอะไรหรอนะ ไปเทียวกัน

เนย:มันก้ต้องเป้นแบบนั้น

(สาวคนเป็นใครกันนะ ใครกันที่ทำให้เคนตะเพ้อเจ้อได้ขนาดนี้/ทราย)

ตัดมาที่ฝั่งของจงเบกับป๊อปปี้

ป๊อปปี้:โห่ นี่มันดึกมากเลยวะพวกเรามัวทำไรกันอยู่วะเนี้ย

จงเบ:อ่าวก้มึงบอกเองไม่ใช่ไงละว่าต้องทำบอดให้เสร็จ

ป๊อปปี้:ก็นั้นแหละ แต่กุว่าพวกเรากลับกันเถอะกุเบื่อแล้วอะ

จงเบ:อะ แล้วแต่ กลับก็กลับ งั้นมึงกลับไปก่อนเลยก้แล้วกันกูจะอยู่เก็บของก่อน

ป๊อปปี้:เออๆ ไปละ บายโว๊ย

(แล้วปีอปปี้ก้วิ่งออกไปจากมหาลัย)

จงเบ:เห่อ นี้กูเป็นพ่อคนแล้วหรอวะ

(ห๊ะ!! จงเบมีลูก/ทราย)

จงเบ:ฉันละเหนื่อยใจกับพวกแกจริงๆเลย ไอป๊อป ไอโมะ ไอเขื่อน ไอเคน

(อ้อ นึกว่ามีลูก ที่แท้ก็เพื่อนๆนี้เอง/ทราย)

จงเบ:เห้อ~ บนไปก็เท่านั้น กลับบ้านดีกว่า

จิกโก1:ไง น้องสาวไปเที่ยวกับพี่มั๊ยน้อง

........:อย่ามายุ่งกับฉันนะ

จิกโก2:อย่าหยิ่งไปหน่อยเลย ไปกับพวกเราเถอะ

.........:อ๊ายยย ปล่อยฉันนะ กรี๊ดดด ช่วยด้วยค่ะๆ

จิกโก1:อย่าเสียงดังไปหน่อยเลย

..........:อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉันไปเถอะนะค่ะ

จิกโก2:น่ารักขนาดนี้ใครปล่อยก้ดง่แล้

จงเบ:แต่ถ้าแกไม่ปล่อยแกก้ดคตรดง่

จิกโก2:ใครวะ

จิกโก1:อย่ามาแส่ดีกว่านะ

........:ช่วยด้วยค่ะ

จิกโก2:เงียบหน่า

จงเบ:ไม่ต้องห่วงคับ ผมช่วยคุณแน่

จิกโก1:อย่ามาปากเก่งหน่อยเลยไอน้อง

จงเบ:เก่งไม่เก่งเดียวก็รู้กัน

ตุ๊บๆๆๆๆ

จิกโก1/2:ฝากไว้ก่อนเถอะมึง

จงเบ:อย่าลืมมาเอาคืนนะพี่

(แล้วจิกโกก็วิ่งหนีไป)

จงเบ:เป้นอะไรหรือป่าว

.........:ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณที่ช่วยนะค่ะ

จงเบ:ไม่เป้นไรคับ

.......:นี้ค่ะนามบัตรฉัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก้โทมาได้นะค่ะ เพื่อฉันจะได้ตอบแทนคุณบ้าง

จงเบ:ขอบคุณคับ คุณนี้หน้าคุ้นจัง

.........:หรอค่ะ ฉันหวังว่าฉันจะได้ช่วยดเหลือคุณนะค่ะ

จงเบ:คับ แล้วผมจะรอคับ

(แล้วสาวลึกลับก็เดินหายไป) (รู้สึกมันคุ้น/เคนตะ)(คิดไปเองแล้ว/ทราย)

จงเบ:คุ้นจัง อยากเจออีก เป็นผู้หญิงที่....แม่ของลูกชัดๆ

(และแล้วก็ถึงเช้าวันรุ้งขึ้น)

7.20

ป๊อปปี้:แม่คับทำไมไม่ปลุกผมละ

แม่:อะไร แม่ปลุกแล้ว แต่ลูกไม่ตื่นเองมาโทแม่ไม่ได้นะ

ป๊อปปี้:โอ๊ย ผมไม่เถียงกับแม่แล้ว ไปเรียนแล้วคับ บายคับแม่

(แล้วป๊อปปี้ก็ขับรถออกไปด้วยความเร็ว)

แม่:โอ๊ย ลูกคนนี้เนี้ยนะ แม่จะเป้นลม

ณ ถนนแถวโรงเรียน (7.48)

ปีอปปี้:โอ๊ย รีบโว๊ย~ เฮ้ย

........:ว้าย~

(ซวยแล้วไง/ปีอปปี้)

(แล้วป๊อปปี้ก้เดินลงมาดู ใช่แล้วป๊อปปี้ขับรถเชี่ยวคนนั้นเอง)

ป๊อปปี้:เป็นอะไรหรือป่าวคับคุณ

.........:ไม่เป็นไรค่ะ

ปีอปปี้:เออ ผมขอโทษนะคับคะ..........สวยจัง

........:อะไรนะค่ะ

ป๊อปปี้:อ้อ ป่าวคับ คุณไม่เป็นอะไรมากใช่มั๊ยคับ

.........:ไม่เป้นไรค่ะ ไปละค่ะ บาย

ป๊อปปี้:คับ บาย

(แล้วหญิงสาวก้วิ่งหายไป)

ป๊อปปี้:โดนคับ ใช่เลย เฮ้ย!! สายแล้ว

ตัดมาที่เขื่อน

เขื่อน:โห่ แจ่มๆทั้งนั้น โอ๊ะๆ น้องสาวจ๊ะ วางป่าวเอาเบอร์พี่มั้ยจ๊ะ

นาง:เออ จะดีหรอคับ

เขื่อน:ดีสิคับ ดุเหมือนว่าเราจะเกิดมาเพื่อพบกันนะคับ  (มุกเสี่ยวมาก/ทราย)

นาง:ดีค่ะ นางค่ะ

เขื่อน:ผมเขื่อนคับ

........:เฮ้ย มึงยุ่งกับแฟนกุหรอ

นาง:พี่ต้น

ต้น:มึงคิดว่าหล่อมากหรอห๊ะ

เขื่อน:หล่อไม่หล่อแฟนมึงก้อยากได้เบอร์แล้วกัน

ต้น:มึง

(แล้วต้นก้ทำท่าจะต่อยเขื่อน)

ตุ๊บ

เขื่อน:ช้าไปนะลุง

(แต่เขื่อนสวนไปก่อนแล้วก้วิ่งออกมา)

เขื่อน:ไปก่อนนะลุง หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ 5555 มันจริงโว๊ยยย~ ตุ๊บ

.......:ขอโทษค่ะ

เขื่อน:เดินดีๆหน่อยสิคะ...........

.........:ขอโทค่ะ ขอโทษจริงๆนะค่ะ

เขื่อน:อ้อ ไม่เป้นไรคับ

.........:ฉันต้องไปแล้วค่ะ

(แล้วหญิงสาวก็วิ่งจากไปต่อหน้าต่อตาของเขื่อน)

เขื่อน:หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคับ

.........:ค่ะ

เขื่อน:หวังว่าเราจะได้คู่กันนะสาวน้อย

(โห่ สำนวน/ทราย)(เจ๋งใช่มั๊ยละ/เขื่อน)(จร้าๆ/ทราย)

(อ่าว แล้วสุดหล่อของเราไปไหนละ/ทราย)(มาแล้วๆ/โทโมะ)

โทโมะ:โห่ไม่หน้ามาสายเลย แล้วจะปีนยังไงละเนี้ย

(แล้วโทโมะก็ปีนกำแพงเข้ามาในโรงเรียนแต่ปีนท่าไหนไม่รู้แต่ดันพลาดตกลงมาซะได้)

โทโมะ/........:โอ๊ยๆ

........:เจ็บจัง

โทโมะ:ขอดทาคับ เป้นอะไรมากหรือป่าวคับ

.........:ไม่ค่ะ แล้วคุณละค่ะ

โทโมะ:ผมไม่เป้นไรคับ ผมขอโทษนะ

.........:เปลี่ยนจากการขอโทษ เป็นลุกออกไปจากตัวฉันดีมั๊ยค่ะ

โทโมะ:โอ๊ะ ผมขอโทษคับ

(แล้วโทโมะก็ลุกออกมา)

........:ฉันไปนะค่ะ

โทโมะ:แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั๊ยคับ

.........:ไม่รู้สิค่ะ แต่ถ้าเราได้เจอกันจริงๆอย่าลืมมาถักฉันนะค่ะ

โทโมะ:ไม่มีวันลืมแน่นอนคับ

.........:บายค่ะ

โทโมะ:บายคับ

(แล้วหญิงสาวก้วิ่งไปอย่ารีบร้อน)

โทโมะ:ใครวะ น่ารัก เป็นผุ้หญิงที่น่าฟัดชะมัด  (ป๊าเราเริ่มหื่นแล้วคร้า~/ทราย)(ก็นิดนึง/โทโมะ)

ณ โต๊ะประจำของหนุ่มๆ

โทโมะ:ดีทุกคน

ป๊อปปี้ เคนตะ เขื่อน จงเบ:ดี

โทโมะ:เออนี้มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง

ป๊อปปี้:ฉันก็มี

เคนตะ:ฉันด้วย

จงเบ เขื่อน:ฉันก็เหมือนกัน

เขื่อน:พูดพร้อมกันเลยปะ

โทโมะ:ก็ดี

จงเบ:123

ป๊อปปี้ โทโมะ เขื่อน จงเบ เคนตะ:ฉันเจอแม่ของลูกแล้ววะ


มาอัพให้อีกตอนแล้วนะค่ะ เป้นไงบ้างสนุกหรือป่าวค่ะ ถ้าสนุกก็เม้นเป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ

แต่ถ้าไม่สนุกก้ขอโทษนะค่ะ อย่าลืม เม้นเป็นกำลังใจให้ทรายเยอะๆนะค่ะ แหะๆวันนี้อัพยาวไปหน่อยไม่ว่ากันนะค่ะ

ปล.เม้นให้ทรายแล้วอย่าลืมเม้นให้อาจารทรายด้วยนะค่ะ  บายคร้า~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา