แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

9.2

เขียนโดย dada

วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.18 น.

  27 session
  917 วิจารณ์
  58.18K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“ชั้นเรียกแล้วมันทำไม เกี่ยวอะไรกับนายหละ”แก้วพูดแล้วพยายามหลบหน้า
“นึกว่าชั้นเชื่อหรอ”โทโมะพูดแล้วใช้ปลายนิ้วเรียวยาวเชิดหน้าแก้วขึ้น
“แล้วไง เชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของนาย ปล่อยสิว๊ะ”แก้วส่ายหน้าหนีแต่โทโมะกลับบีบคางแน่น
“แน่จริงกระดิกนิ้วเรียกชั้นสิ”โทโมะทำตาดุ
“อย่ามาตลกนะ”แก้วผลักโทโมะอย่างแรงแต่โทโมะกับยึดแน่น
“เธอโกหกตัวเองไม่ได้หรอกแก้ว เธอลืมชั้นไม่ได้สิท่า”โทโมะทำท่ารู้ดี
“ลืมหรอ...ชั้นลืมนายได้ มันเรื่องง่ายๆ นายก็แค่มดตัวนึงที่เดินมาเพิ่มความหวานให้ชีวิตแล้วก็ตายจากไปเท่านั้น เรื่องอะไรชั้นต้องจดจำนายด้วย”แก้วขึ้นเสียงพร้อมกับผลักโทโมะอย่างแรง
“งั้น...ชั้นจะเพิ่มความหวานให้เธออีกนะ”โทโมะพูดจบก็กดปากจูบลงบนริมฝีปากนุ่มของแก้วแล้วทรอดแทรกลิ้นอุ่นซ่านผ่านโพรงปากอย่างไว ลิ้นแก้วแน่นิ่งไม่ตอบสนองใดๆเลย แก้วพยายามดิ้นมือที่มีทั้งทุบทั้งตีแต่ชายหนุ่มก็บีบคางแน่นขึ้นจนเจ็บเลยหยุดการกระทำ จูบนี้เนิ่นนานจนหญิงสาวเริ่มอ่อนกำลังและยอมแพ้ความรักที่ตัวเองโหยหามาเป็นเวลานานชายหนุ่มค่อยๆถอนจูบออกแต่จมูกยังคงชนอยู่กับจมูกของแก้ว ดวงตาทั้งสองคู่จับจ้องมองกันไม่วางตา ดวงตาที่อยากจะแกล้งของโทโมะเริ่มแปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนเริ่มอ่อนข้อ แก้วมองตานั้นตอบด้วยกำลังโรยราที่มีอยู่ แล้วแล้วความดึงดูดของทั้งคู่ก็ดึงให้เข้าหากัน มือชายหนุ่มคลายออกจากคางของหญิงสาวเปลี่ยนมาเป็นโอบรัดเอว มือเล็กของแก้วทรอดคล้องคอฝ่ายชายไว้แน่น ริมฝีปากประกบเข้าหากันอีกครั้ง ครั้งนี้เกิดจากความเต็มใจของทั้งคู่ลิ้นน้อยลิ้นใหญ่ผลัดกันเล่นล้อวนพันกันเป็นเกลียว
“แก้ว!!”เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นจากด้านหลัง เค้าเห็นเพียงแต่หลังของโทโมะ โทโมะตกใจแต่เค้ายังไม่ยอมราปาก แก้วพยายามผลักเต็มที่ ผลักเต็มแรงจนโทโมะเอียงออกไป แก้วมองหน้าป๊อปปี้แล้วยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำไรกัน”ป๊อปปี้ถามแล้วควงกุญแจรถเดินมา
“ก็...คุยกัน”แก้วพูดแล้วเดินไปหาป๊อปปี้ ป๊อปปี้เดินมาไขรถ โทโมะมองหน้าแก้วแต่แก้วกลับก้มหน้า โทโมะเริ่มโมโหในใจเดินหนีไปทันที แก้วมองไล่หลังโทโมะไป...เค้ามีแฟนแล้ว ชั้นคงทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว แก้วนึกในใจก่อนจะขึ้นรถป๊อปปี้ไป
ณ บ้านแก้ว
“ขอบใจนะป๊อป บ๊ายบาย”แก้วโบกมือลาป๊อปปี้ ป๊อปปี้พยักหน้าแล้วขับรถออกแก้วเข้ามาในบ้านแล้วนั่งหลับตาสักพักก็หยิบโทรศัพขึ้นโทร
“ฮัลโหลพลอย ชวนเพื่อนไปผับกัน”แก้วพูดขึ้น
(ผับไหนว่ะ)พลอยถาม
“RDC”ผับนี้อยู่ยงคงกระพันมาก
(ชั้นทำงานหวะ แกลองชวนด้ากับฝนดู โทดทีนะ)พลอยวางสายไปแก้วก็กดโทรต่อ
“ฮัลโหลด้า เที่ยวผับกัน”แก้วพูด
(แกมาชวนอะไรตอนนี้ว่ะ ชั้นถ่ายสารคดีสัตว์โลกอยู่ เสื้อกำลังผสมพันธ์เลย เดี๋ยวค่อยโทรมาใหม่นะ)ด้าพูดแล้ววางสายไป (ทำไมงานชั้นเป็นแบบนี้ T^T)
“ฟ้า ไปเที่ยวผับกัน”แก้วโทรชวนฟ้า
(แก้ว แกโทรมาทำไมว๊ะ ตายๆๆๆ ชั้นกำลังตามณเดชอยู่ เค้าสวีทกับญาญ่า แค่นี้ก่อนนะ โทษทีไปไม่ได้)ฟ้าตอบ แก้วเบื่อเลยคิดจะไปคนเดียว แก้วขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาตราทรถ ชุดที่เธอใส่วันนี้ช่างยั่วเช่นเคย อย่างกับชุดเชียร์รีดเดอร์ เป็นเสื้อคล้ายยกทรงครึ่งตัวรัดแน่นเห็นเอวทั้งหมด เสื้อสีดำเงาเป็นผ้ามันมีเพชรตกแต่งและมีกระดุ่งห้อยเพื่อบดบังเอวบางๆเป็นผ้าสีดำห้อยระย้าและมีกระดิ่งอยู่ด้านล่าง กางเกงขาสั้นผ้าแบบเดียวกับเสื้อเป็นชุดกันมา ผ้าเงาเช่นเดียวกัน รองเท้าส้นสูงสีดำสนิท ผมปล่อยออกม้วนเป็นโลวลอน ที่มือมีกำไลเพิ่มมา1ชิ้นแหวนและสร้อยโทโมะยังคงอยู่เหมือนเดิม สาวน้อยแต่งหน้าเต็มจัดจนกลายเป็นสาวใหญ่ แก้วขับรถไปถึงผับก็ก้าวท้าวลงไปทันที หลายสายตาพากันมองแต่ก็จำได้ว่าเป็นแก้ว เพราะขาแดนซ์มีคนเดียว
“แก้วมาแล้ว วี๊ดวิ้ว โชว์สเต็บหน่อยเร็ว”หนุ่มๆสาวๆพากันเรียกร้อง แก้วยิ้มแล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
“ขอดื่มอะไรสักแป๊ปนะคะ”แก้วพูดแล้วสั่งไวน์องุ่นมาดื่มพอเริ่มเมาได้ที่ก็ไปโยกย้ายส่ายสะโพกกลางฟอร์ ครองเสาแทนโคโยตี้ทั้งหลาย และก็เต้นอย่างไม่รู้จักเหนื่อยยั่วยวนชายหนุ่มหลายๆคน หลังจากเต้นเสร็จหญิงสาวก็มาซดเหล้าอีกกรมนึงจนเมาหัวทิ่มก็คิดจะกลับบ้านเมื่อออกไปขับรถไปสักระยะเครื่องก็เกิดมีปัญหา
“อะไรวะ”หญิงสาวพูดอย่างเมาๆแล้วลงไปดู
“โธ่เอ้ย ไอ้เครื่องบ้า”แก้วเตะฝากระโปรงจนเจ็บเท้า ชุดยั่วยวนสายตา+กับสถานที่เปลี่ยวข้างถนนมันอันตรายนักสำหรับเธอ
“ศูนย์บ้านั่นเบอร์อะไรเนี้ย”แก้วบ่นกับโทรศัพท์แล้วกดเบอร์มั่ว ดันไปกดเข้าเบอร์โทโมะที่เมมไว้เมื่อตอนเย็น
“ฮัลโหล รถเสีย”แก้วพูดอย่างเงอะๆเงิ่นๆ
(นั่นใครหนะ)โทโมะถามอย่างสงสัย
“แก้วไง แก้วที่ทำประกันไว้กับแกอะ”แก้วพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง
(แก้วไหนเนี้ย แก้วเดียวกันไหมวะ)โทโมะบ่น
“โอ๊ย มาไวๆสิวะ รถพังกลับบ้านไม่ได้แล้ว”แก้วตะโกน
(ชั้นไม่ใช่ศูนย์ ชั้นโทโมะ)โทโมะพูด
“โทโมะ...เฮ้ย ไอ้บ้าเอ้ย กดเบอร์ผิด”แก้วพึมพำ
(เธออยู่ไหนแก้ว)โทโมเริ่มแน่ใจว่าเป็นแก้วก็เลยถามขึ้น
“อยู่บนถนน”แก้วตอบอย่างกวนๆ
(แก้ว เธอเมานะ อยู่ไหนบอกมา)โทโมะถามขึ้นอีกครั้ง
“อยู่แถว...ที่ไหนว่ะ สีลมอ่ะ”แก้วอ่านป้ายข้างทางแล้วบอกโทโมะ
(ตรงไหนหละ)โทโมะถาม
“รถเป็นอะไรหรอครับ”เสียงนึงถามขึ้นแล้วรถของเค้าก็จอดลงด้านหน้าแก้วก่อนเจ้าของรถจะลงมา แก้วกดตัดสายทิ้งแล้วมองชายคนนั้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ใครกันนะ โอ๊ะโอ 5555
ไม่เม้นไม่อัพนะเอ้าาา 5555 muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา