แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

9.2

เขียนโดย dada

วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.18 น.

  27 session
  917 วิจารณ์
  58.30K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ด้านแก้วเดินออกมาก็เดินไปเข้าโรงหนัง ดูหนังแต่ใจลอยหายไปไหนต่อไหนแล้ว
“แก้วรักพี่ไหม”แก้วมองขึ้นไปที่ต้นเสียงทันที มันคือหนังเรื่อง รักเรานิรันดร์ นางเอกชื่อแก้ว พระเอกชื่อพิช คนแสดงคือเนยกับโทโมะ เนยรับบทเป็นแก้ว โทโมะรับบทเป็นพิช
“รักสิ”นางเอกในเรื่องพูด และทั้งคู่ก็จูบกันแล้วหนังก็จบลง แก้วน้ำตาไหลออกมาก่อนจะรีบเช็ดแล้วเดินออกจากโรงหนังไป
“ขอโทดคะ”แก้วเดินชนใครบางคนก็เอ่ยขอโทดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ”แก้วเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้กับชายหนุ่มหน้าตาดี
“เอ๊ะ...คุณใช่ป๊อปปี้ที่แสดงหนังเรื่องFull love รักฉบับเต็มใจ หรือเปล่าคะ”แก้วถามขึ้นเมื่อเจอหนุ่มป๊อปปี้ดาราดังอีกคน
“เคยดูด้วยหรอครับ แหม ดีใจจังที่มีคนจำได้”ป๊อปปี้หัวเราะเบาๆ
“ชั้นชอบคุณแสดงหนังนะคะ คุณแสดงเก่ง เท่ห์มากๆเลย ดูไปก็อิจฉานางเอกไปเลยหละคะ”แก้วยิ้ม
“คุณชอบอ่านหนังสือดาราหรอครับ”ป๊อปปี้เห็นหนังสือที่หล่นลงเมื่อกี้ของแก้วก็ถามขึ้น
“อ๋อ..ก็มีบ้างยามเบื่อหนะคะ ปกติชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว”แก้วพูด
“อ๋อครับ คุณชื่ออะไรหรอครับ สะดวกบอกรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
“อ๋อ แก้ว คะ”แก้วแนะนำ
“ครับผม ยินดีที่รู้จักนะครับ เพิ่งดูหนังเสร็จหรอครับ เรื่องอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“ใช่คะ ดูเรื่อง...รักเรานิรันดร์”
“อ๋อ..ที่โทโมะกับเนยเล่นอ่าหรอครับ”ป๊อปปี้ยิ้ม
“ใช่คะ”แก้วตอบและทั้งคู่ก็เดินคุยกันจนออกจากโรงหนัง
“ทานข้าวมาหรือยังครับ”ป๊อปปี้ถาม
“อย่าบอกนะคะ ว่าดาราดังอย่างคุณจะชวนชั้นไปทานข้าว”แก้วถามแล้วหัวเราะเบาๆ
“ก็ไม่เชิงหรอกครับ เห็นว่าคุยถูกคอ ไม่ได้จีบนะครับ ฮิฮิ”ป๊อปปี้หัวเราะ
“คะๆ เข้าใจคะ”แก้วบอกแล้วยิ้ม และก็ไปนั่งที่ร้านเค้กกันเพราะแก้วอิ่มข้าวแล้ว
“ไปส่งไหมครับ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่เป็นไรคะ ชั้นเอารถมา”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“งั้น...จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอเบอร์”ป๊อปปี้ยิ้ม
“เอ่อ...”แก้วทำหน้าเอ๋อ
“ไม่ได้จีบครับๆ”ป๊อปปี้ยืนยัน
“ฮ่าๆๆ จีบก็ไม่ว่าหรอกคะแหม หล่อซะ 08*-***-**** คะ”ทั้งคู่แลกเบอร์กันเสร็จก็กลับบ้าน แก้วเดินลงไปเอารถชั้นใต้ดิน
“แก้ว”แก้วเจอเพื่อนกลับบ้านแล้ว
“ไงยัยฟ้า โห ไม่เจอกันนาน ไหนบอกไปทำงานไงว่ะ”แก้วทักแล้วเดินไปหาเพื่อน
“แกไม่รู้หรือไงว่าชั้นทำงานอะไร”ฟ้าถาม
“งานไรอ่ะ เห็นว่าทำสำนักพิมใช่ป่ะ”แก้วบอก
“ปาปารัสซี่”ฟ้าพูดจบก็โชว์กล้องให้แก้วดูเป็นกล้องเล็กๆ เหมือนกล้องจิ๋ว
“แล้วแกไม่กลับบ้านอีกหรอ”แก้วพูด
“ก็ตามถ่ายแกกับป๊อปปี้อยู่นี่ไง”แก้วถึงกับงง
“แกจะบ้ารึเปล่า ชั้นกับป๊อปปี้เพิ่งเจอกันเมื่อกี้”แก้วพูด
“เข้าใจคำว่าข่าวไหม มีทั้งจริงและไม่จริง ชั้นต้องหาไปลง ไม่งั้นเงินเดือนก็ต่ำดิ ไปละ บ๊ายบาย”ฟ้าพูดแล้วรีบวิ่งหนี
“ยัยเพื่อนบ้า”แก้วบอกก่อนจะเดินไปที่รถแต่แล้วพอขึ้นรถก่อนจะออกก็สะดุดทันทีเมื่อเห็นโทโมะกับเนยเดินมาที่รถแล้วยิ้มหวานให้กัน แก้วนึกหมันไส้ใส่แว่นสีชาที่เสียบไว้ที่คอเสื้อแล้วรอจังหวะโทโมะกับแจมเดินผ่านหน้ารถก็เร่งคันเร่งอย่างแรงก่อนจะบีบแตรจนโทโมะกับเนยสะดุ้ง
“ขับรถยังไงเนี้ย!!”เนยปี๊ดเดินมาเคาะกระจกรถ แก้วเปิดกระจกลง
“โทดทีนะ...พอดีมองไม่เห็นอ่ะ แว่นมันบังตา”แก้วพูด ทำหน้าเย้ยก่อนจะมองทางโทโมะแล้วกระตุกยิ้มและถอดแว่นออกพร้อมกับยักคิ้วให้ทั้งคู่แล้วปิดกระจก โทโมะที่ทันเห็นพอดีก็รู้ว่าเป็นแก้ว โทโมะมองพยายามจะเข้าไปหาแต่ก็หยุดเท้าไว้ แก้วเหยียบคันเร่งขับรถออกไปอย่างไว
“ยี๊ ยัยบ้า กวนมากเลย โทโมะดูมันพูดสิ แว่นบังตา โธ่เอ้ย แว่นบังตา คิดได้ไง”เนยบ่นพึมพำ โทโมะเลยเดินกลับไปที่รถตัวเอง และก็ไปส่งเนยที่บ้าน
ณ บ้านแก้ว
แก้วกลับมาเปิดหนังสือดูสักพักก็หลับไปแล้วตื่นมาตอนสองทุ่ม แก้วเปิดโทรทัศน์ดู
“เอาแล้วไงคะ ข่าวเด่นล่าสุด หนุ่มป๊อปปี้พระเอกชื่อดังที่มีหนังดังพุ่งกระฉูดตอนนี้หลายเรื่องมาก มีข่าวสักที หลังจากเป็นคนดีไร้ข่าวตั้งแต่เข้าวงการ คราวนี้ควงสาวหวานดูหนังทานอาหารกันเลยทีเดียว สาวสวยหมวยเซ็กซี่คนนี้เป็นใครกันนะ โชคดีมากๆเลยหละคะ เรื่องนี้เป็นอย่างไงไปฟังจากเจ้าตัวดีกว่า”แก้วเห็นรูปตัวเองก็ตกใจ ยัยฟ้าพูดจริงหรอเนี้ย
“อ๋อ...เพื่อนครับ เราก็เพิ่งรู้จักกันครับ ไม่ได้ดูหนังด้วยกันเพียงแต่เดินชนกันหน้าโรงหนังและคุยถูกคอเลยพากันไปนั่งคุยต่อที่ร้านเบเกอรี่ครับ ไม่ได้มีอะไรมากมาย เพื่อนจริงๆครับ เพิ่งรู้จักวันแรก จะไวไปไหมครับ ฮิฮิ”ป๊อปปี้หัวเราะคิกๆ แก้วดูไปก็ฮาไปกับท่าทางของป๊อปปี้
ติ๊ดๆๆ เสียงโทรศัพท์แก้วดัง แก้วหยิบขึ้นมาแล้วเห็นว่าเป็นเบอร์ป๊อปปี้เลยกดรับ
“ว่าไงคะดาราดัง”แก้วแซว
(ฮิฮิ แค่จะโทรมาบอกว่า ขอโทดนะครับที่ทำให้เป็นข่าว)ป๊อปปี้เอ่ยอย่างสุภาพ
“ฮู้ยยยย โชคดีจะตายไป ได้เป็นข่าวแรกของดาราเรตติ้งพุ่งอย่างป๊อป”แก้วพูดแล้วหัวเราะ
(ฮ่าๆๆ ยังไงก็ขอโทดด้วยนะครับ)ป๊อปปี้ยังยันคำเดิม
“ไม่เป็นไรคะ ว่าแต่ทำไรอยู่หละคะ”แก้วถามขึ้น
(กำลังนั่งระรึกแก้ว เอ้ย ไม่ใช่ครับ ระรึกข่าว)แก้วได้แต่ งง
“มันคืออะไรคะ”แก้วถาม
(ก็ระรึกแปลว่าคิดถึง...ลองแปลสิครับ)ระรึกแก้ว....คิดถึงแก้ว ระรึกข่าว คิดถึงข่าว แก้วนึกไปมาแล้วหัวเราะ
“จะว่าไปคุณก็ฮาดีนะ”แก้วขำ
1อาทิตย์ผ่านไป
แก้วไปเที่ยวงานแฟชั่นเสื้อผ้ากับป๊อปปี้ แก้วมองเสื้อผ้าสวยๆแล้วมีสาวงามเดินบนเวที
“คุณป๊อปปี้คะ ขอเชิญเอ่อ...คุณเพื่อนสาวไปเดินแบบหน่อยได้ไหมคะ คุณสวยมากเลยคะ และมีเสื้อผ้าชุดนึงเข้ากับคุณมาก”แก้วถึงกับงง
“เอ่อ....”แก้วหันไปมองป๊อปปี้
“อ๋อ ดีเลยครับ”ป๊อปปี้ยิ้มให้แก้ว แก้วจำใจต้องเดินไป คอนเซ็ปที่แก้วได้คือ ฤดูร้อน เธอใส่เสื้อเกาะอกสีชมพูอ่อนมีขนสัตว์บริเวณหน้าอก โชว์สะดือ กระโปรงเป็นกระโปรงสั้นเท่าขาอ่อนบน เป็นผ้าบางหลายชั้นสีชมพูอ่อนมีเพชรปักสวยงาม รองเท้าสีชมพูสนสูงหวานแหววและใส่เครื่องประดับอย่างน่ารักๆ แก้วก้าวขึ้นเวทีอย่างเขินๆอายๆแต่ก็มันใจในการเดินออกไป แก้วเดินไปอย่างมั่นใจแล้วยิ้ม แสงแฟลชวูบวาบใหญ่ แก้วมองคนดูแต่ดันไปสะดุดกับสายตานึงเมื่อมองดีๆสายตาคู่นั้นคือสายตาของ...โทโมะ เค้ามากับเนย โทโมะมองแก้วค้าง แก้วกระตุกยิ้มให้โทโมะเบาๆก่อนจะมองป๊อปปี้แล้วยักคิ้วให้ก่อนจะม้วนตัวกลับไปหลังเวที ป๊อปปี้เดินมาหาหลังเวที
“สวยนะเรา”ป๊อปปี้เอ่ยชม
“รู้อยู่แล้วหนะ”แก้วพูดแล้วหัวเราะ
“แก้ว”โทโมะเดินมาหลังเวทีแล้วเอ่ยเรียก
“อ้าว แก้วรู้จักโทโมะด้วยหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“แหมระดับนี้แล้วป๊อป...ทำไมจะไม่รู้จัก ดูในทีวีทุกวัน ฮ่าๆๆๆ”แก้วหัวเราะสนุกกับป๊อปปี้สองคนในขณะที่โทโมะนึกในใจว่า...เธอเป็นอะไรกัน...แก้วหันมองโทโมะ
“ไม่ตลกนะแก้ว พี่มีอะไรจะคุยด้วย”โทโมะพูดแล้วดึงมือแก้ว
“เฮ้ เดี๋ยวคะคุณโทโมะ แก้วว่าแก้วต้องเปลี่ยนชุด แล้วค่อยคุยกันนะคะ ป๊อป...ไปเปลี่ยนชุดให้ทีสิ ฮ่าๆๆ”แก้วแซวป๊อปปี้ก่อนจะเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด
“โทโมะ เคยรู้จักแก้วหรอ”ป๊อปปี้ถาม แล้วหันมองหน้าโทโมะแต่สายตาโทโมะดุยิ่งกว่าหมา มองทางป๊อปปี้เหมือนถ้ากัดได้คงกัดไปแล้ว
“อุ่ย มองงี้หมายความว่าไงวะ”ป๊อปปี้ถาม
“ป๊อป...นายอายุเท่าไหร่”โทโมะถาม
“23อ่ะ”(สมมุติตามกาลเวลาในนิยายนะเจ้าคะ)
“ชั้น25 รู้จักรุ่นมั่ง”โทโมะบอก
“อ่าว เห็นหน้าเด็กเลยคิดว่ารุ่นเดียวกัน ไม่ดีหรอ ฮ่าๆๆ”ป๊อปปี้ดูจะหลุดขำง่าย
“ไม่ตลก...วันหลังเรียกข้าไม่มีพี่เตรียมตัวผมเสียทรง”โทโมะพูด
“เสียทรงไงอ่ะพี่”ป๊อปปี้ถาม
“ลองเรียกดูสิ”โทโมะพูด
“โทโมะ”ป๊อปปี้เรียก โทโมะฟาดมือลงบนกระบาลป๊อปปี้อย่างแรง
“อ๊ากกก ตบผมไมเนี้ย”ป๊อปปี้ถาม
“เสียทรงไหม”โทโมะถามขึ้น
“ผมเข้าใจละ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
“อย่าคิดจะชอบแก้วไม่งั้นแกไม่ใช่แค่ผมเสียทรงแน่ แต่เสื้อผ้าแกจะยับแทน”โทโมะพูด
“เอ้า ตอนนี้ผมชอบแก้วอยู่นะ ถ้าไม่ชอบผมไม่คุยด้วยหรอก”ป๊อปปี้บอก
“อย่ากวนได้ไหมว่ะ!! หมายถึงอย่าคิดแบบแฟน คิดเมื่อไหร่แกหัวหลุด”โทโมะอารมณ์ขึ้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เอ้า กวนกันเข้าไป ป๊อป Ver.นี้ฮาดีอ่ะ 5555
ด้าขอตัวไปนอนก่อนนะคะ จ๊วบๆ ง่วงมากกกก
พรุ่งนี้มีกิจกรรมที่รร.ตื่นแต่เช้า ต้องไปร้องเพลง ชีวิต!!! 555 ฝันดีจ้าา
ปล.เรื่องสั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอัพให้ตามๆกัน muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา