แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

“ไม่ใช่ลูกผม ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าลูกของเนยเป็นลูกของจองเบแฟนเก่าเนย ไม่ใช่ลูกผม และผมก็บอกเลิกเนยผ่านสื่อไปเรียบร้อยแล้ว”โทโมะยิ้มก่อนจะป้อนข้าวเข้าปากแก้วที่ทำหน้าเหวอ

“แล้วเนยบอกว่าจองเบไม่เคยคบกับเขา จองเบเคยคบกับฟาง”ฟางรีบทำหน้าตกใจทันที

“อะไรนะ”ฟางถามเสียงหลง

“จองเบคือใคร ฉันยังไม่รู้จักเลยนะ”ฟางหน้าตื่น

“ยัยนั่นโกหกฉันหรอเนี้ย”แก้วกัดปากตัวเองแน่น

“โดนหลอกแล้วใช่ไหมหละต่อไปนี้อย่าเชื่อคนอื่นง่ายนะ เชื่อได้แต่พี่กับฟางเท่านั้น!”โทโมะเริ่มกลับมาใช้ศัพท์เก่าๆ

“ลืมฉันไปรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดขึ้น

“ไม่ลืม แต่ฉันไม่มีทางให้แก้วเชื่อแก คนอย่างแกมันพวกชอบพูดเท็จ เกิดโกหกว่าฉันมีเมียน้อยแล้วแย่งแก้วไปฉันไม่ซวยแย่เรอะ”โทโมะบ่น

“ฉันเนี้ยนะ นายเห็นฉันเป็นคนชอบพูดเท็จตั้งแต่เมื่อไหร่กันฟ๊ะ ฉันเคยโกหกแก้วด้วยหรอห๊ะ!!”ป๊อปปี้เริ่มขึ้น

“ไม่รู้แต่ฉันกันไว้เว้ย!”โทโมะส่งเสียงดัง

“ไอ้..”

“หยุด!! จำไม่ได้รึไงที่ฉันเคยบอก”ฟางพูดขึ้นทำให้ทั้งคู่ขมุบขมิบปากเบาๆ

“กินข้าวดีกว่าน้า”โทโมะป้อนข้าวอีกคนช้าๆ

“อร่อยไหมที่รักของพี่”โทโมะถามแล้วยิ้ม

“อืม”แก้วตอบสั้นๆ

พอกินเสร็จแก้วก็ล้มตัวลงนอนดูหนัง โทโมะเองก็นั่งดูข้างๆมือจับมือของแก้วไม่ยอมปล่อยเลยแม้แต่วิเดียว

“หาว ง่วงจัง”ป๊อปปี้เริ่มหาว

“นอนสิ”ฟางหันไปบอก

“นอนตรงไหนหละ”ป๊อปปี้ถามพร้อมเลิกคิ้ว

“ก็นอนบนโซฟานี่ไง”ฟางพูด

“งั้นขอหนุนตักแล้วกัน”ป๊อปปี้ล้มตัวนอนโซฟาที่นั่งอยู่คู่กับฟาง เขาหนุนตักฟางที่หน้าแดงแปร๊ดพูดไม่ออกใจสั่นแทบทะลุออกจากอกมาเต้นต่อที่พื้น ป๊อปปี้หลับไปจนได้

“แก้วจ๋า เดี่ยวพี่ไปซื้อนมให้ลูกกินก่อนนะ แก้วอยู่กับฟางไปก่อนนะ”โทโมะยิ้มให้แล้วยอมปล่อยมือแก้วที่พยักหน้าเบาๆแค่ทีเดียว มือที่ปล่อยกันชุ่มเหงื่อเพราะจับกันนานเกินไปจนเกิดอาการมือเปื่อยเลยด้วยซ้ำ

“ลูก...ลูกยังไม่คลอดซื้อมาก็บูดตายสิ”ฟางถามหน้าตกใจ

“หมายถึงจะให้แก้วกินแล้วส่งไปให้ลูกตางหาก”โทโมะบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปขึ้นลิฟท์

เขาลงไปซื้อนมที่เซเว่นข้างโรงพยาบาลมา2กระป๋องยี่ห้อแอนลีน นมบำรุงครรถ์ของแม่ที่กำลังตั้งท้อง โทโมะจ่ายเงินแล้วกำลังจะเดินเข้าโรงพยาบาลแต่แล้วกลับ...

ปึก!!

“โอ๊ย!!”สลบ .....

สาด!!

“ตื่นได้แล้วไอ้คนทรยศ”เสียงน้ำสาดใส่ร่างที่ไร้สติจนรู้สึกตัว

“ท...ท่านลุง”โทโมะค่อยๆลุกจากพื้นหญ้า

“แกไม่ต้องเรียกฉันว่าลุง แกมันไอ้เด็กทรยศ ฉันชุบเลี้ยงแกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทำไมแกถึงได้ตอบแทนฉันแบบนี้ ถ้าฉันไม่เลี้ยงแกมาป่านนี้แกก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กกุ๊ยข้างถนน เด็กจรจัดคนนึงที่แม่ถูกรถชนตายถูกผู้ดีอย่างฉันเก็บมาเลี้ยง ฉันยอมให้แกทำทุกอย่างทั้งกินเหล้าเมายาอยู่ที่ผับทั้งเป็นดารา แต่แกตอบแทนฉันด้วยการทำให้ลูกฉันเสียชื่องั้นหรอ บัดซบ!!!”หลังมอที่มีแหวนอยู่เรียงรายฟาดเข้ากับหน้าของโทโมะจนเลือดออกเพราะหัวแหวนที่มีความเหลมและแข็ง

“ผมขอโทษครับ จะทำอะไรผมก็ได้แต่อย่าทำลูกเมียผมเลยครับ ผมก็กำลังจะมีครอบครัว คุณลุงเข้าใจผมหน่อยนะครับ จะให้ผมกราบก็ได้นะครับ ผมขอโทษจริงๆ”โทโมะกราบเท้าคนมีบารมีตรงหน้า

“ไม่ต้องมากราบฉัน!!”เท้าหนักๆวางบนหลังของโทโมะอย่างแรงและเหยียบให้โทดมะค้างไว้ในท่ากราบ

“ในเมื่อแกทำแบบนี้ก็ดี!! แกกับฉันไม่ต้องยุ่งกันอีกต่อจากนี้ ฉันจะยึดบ้าน ยึดเงินในบัญชีแกที่ฉันเคยให้ไว้ทั้งหมดกลับ ยึดบ้าน ยึดรถ!! แกจะไม่เหลืออะไรทั้งนั้น เฮ้ย สั่งสอนมันให้เจ็บหนักแต่อย่าตาย”คำพูดนั้นเชียบขาดราวมีดปาดลงที่คอของโทโมะ โทโมะหลับตาและคนชุดดำหลายคนก็เข้ามารุมต่อยรุมเตะไม่ยั้ง โทโมะยอมแต่โดยดีไม่แม้แต่ขัดขืน จนเลือดนองและเห็นภาพเลือนราง

“พอ!! กลับ”เสียงนั้นสั่งอีกครั้งแต่โทโมะไม่เห็นภาพใดๆ เขาได้ยินเพียงเสียงและสติก็ดับลง

ดึก

“นี่พี่โทโมะไปซื้อนมหรือแวะกลับไปเอาซื้อผ้าด้วยเนี้ย ทำไมนานแบบนี้ นี่ก็ดึกมาแล้วนะ”ฟางเริ่มบ่น ขาที่มีคนนอนทับอยู่ตอนนี้ชาไปหมดแล้ว

“ช่างเขาสิ”แก้วทำเป็นไม่สนใจ

“แก้วน่าจะให้อภัยพี่โทโมะได้แล้วนะ พี่เขาพูดกับนักข่าวเด็ดขาดจริงๆ”ฟางเล่าที่โทโมะบอกนักข่าวหมดทุกคำจนแก้วหน้าถอดสี

“เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้หรอกี่เขาพูดหนะ”แก้วเบ้ปาก

“เชื่อได้สิ ฉันเห็นสีหน้าพี่เขาแล้ว เชื่อได้แน่ๆ เอ๋...แก้ว หมอบอกให้อัลตร้าซาวทุกๆ3ชม.ไม่ใช่หรอ”ฟางถาม

“อื้อใช่ ลืมไปเลย”แก้วทำหน้าตกใจ

“ฉันลุกไม่ได้อ่ะ พี่ป๊อปปี้นี่นะ นี่ๆลุกก่อนได้ไหมฉันจะไปอัลตร้าซาวท้องแก้ว”ฟางตีไหล่ป๊อปปี้เบาๆ

“จู๊บบบบบ จู๊บบบบบ”ป๊อปปี้ละเมอพลิกตัวเข้าหาฟางแล้วจูบหน้าท้องอีกคนเล่นเอาฟางสยิวไปทั้งตัว

“อ...อี๊ๆๆๆ!! ไอ้บ้า ตื่นนะเว้ย ฝันลามกอยู่ใช่ไหมเนี้ย”ฟางตีป๊อปปี้ไม่ยั้งแต่คนที่หลับดันไม่รู้เรื่องแถมยังเอามือกอดเอวฟางไว้แน่น

“ไม่ต้องก็ได้ฟาง เด่ยวรอโทดมะมาค่อยให้เขาซาว”แก้วพูดแล้วหลับตาลงในใจก็คิดตบตีกันวุ่นว่าจะยกโทษให้โทโมะดีไหม จะเชื่อเขาดีไหม ทั้งสมองทั้งใจมันตีกันไปหมด

แกร่ก....เสียงประตูห้องเปิดออกเบาๆ

“พี่โทโมะกว่าจะมะ....เฮ้ย พี่ไปโดนอะไรมา ทำไมตาบวม ปากแตกรอบหัวมีผ้ากอสพัน แขนเข้าเฝือกอกขาเข้าเฝือกแบบนั้นหละ”ฟางตาโตมองคนที่เดินเข้ามา ในมือโทโมะถือถุงกระป๋องนมที่ซื้อมาใหม่หลังจากมีชาวบ้านส่งเขาไปโรงพยาบาล

“พี่โทโมะ”แก้วหันไปเห็นถึงกับตกใจพูดเสียงแผ่ว

“พี่โดนสั่งสอนโทษฐานไปหักอกลูกสาวผู้มีพระคุณนิดหน่อยหนะ ช่างเถอะ ก็คุ้มที่พี่มีอิสระและจะได้แต่งงานกับคนที่พี่รักจริงๆสักที ถือว่าคุ้มมากๆเลยหละ”โทโมะบอกก่อนจะใช้ไม้เท้าพยุงตัวเดินไปใกล้เตียงแก้ว

“อัลตร้าซาวน์ดูลูกบ้างหรือยัง”โทโมะวางกระป๋องนมแล้วถาม

“ยังเลย”แก้วพูดเบาๆแล้วสำรวจใบหน้าที่ยับเยินของอีกคน

โทโมะหยิบที่อัลตร้าซาวน์มาแล้วกดเปิดเครื่องใหญ่ให้เห็นภาพก่อนจะเอาเครื่องไปนาบหน้าท้องแก้วแล้วเลื่อนวนไปเรื่อยๆ ภาพที่เขาเห็นในนั้นคือตัวเด็กเล็กๆนอนขดตัวอยู่ โทโมะยิ้มออกมาเมื่อมองไปที่ตู้อัลตร้าซาวน์

“ตื่นสักทีสิลูกพ่อ พ่อซื้อนมมาให้ลูกด้วยนะ ตื่นสักทีนะลูก เห็นแม่ไหมหน้าหงิกหมดแล้วนะ ตื่นมาเร็วๆนะลูกเดี๋ยวพ่อไม่รักนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม แก้วถึงกับน้ำตาล้นกลั้นไม่อยู่

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้เรามีทั้งความสุขทั้งความเศร้าเลยนะ เวลานี้เราได้เขาคืนมาแล้ว อย่าไปไหนอีกนะที่รักของแก้ว

แก้วนึกแล้วเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้อีกคนรู้ว่าตัวเองร้องไห้

“แก้วดูสิลูกเราน่ารักเนอะ”โทโมะหันมามองแก้วแต่ก็พบว่าแก้วกำลังมองเขาแล้วร้องไห้ โทโมะมองหน้าแก้วแล้วกอดไว้แน่น

“ฮึกๆ...”แก้วเปล่งเสียงร้องออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ ฟางที่ดูภาพนั้นอยู่ถึงกลับน้ำตารินแล้วมือน้อยกำชับหัวของป๊อปปี้ไว้แน่นเหมือนกลับกำลังต้องการคนรัก

“พี่ขอโทษทุกอย่างเลยนะแก้ว พี่ขอโทษจริงๆ พี่รักแก้วนะ ยกโทษให้พี่เถอะนะแก้ว”โทโมะถึงกับน้ำตาซึม

“ฮือๆ”แก้วร้องไห้ไม่หยุดพูดอะไรไม่ออก

“แก้ว..”

“พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว แก้วยกโทษให้ทุกอย่าง”แก้วพูดไปร้องไห้ไปอย่างหยุดไม่ได้

“แก้ว ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ”โทโมะกำชับกอดแน่น

“ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักขึ้นเกร็งตัวไปหมดจนป๊อปปี้รู้สึกเลยตื่น

“ฟางเป็นอะไรไป ต่อมน้ำตาแตกเชียว”ป๊อปปี้ทำหน้างงแล้วลุกขึ้นนั่งข้างๆหันไปเห็นภาพแก้วกับโทโมะเลยทำหน้าดาร์ก(เซ็งสุดขีด)แต่ฟางกลับร้องไห้แล้วหันไปกอดป๊อปปี้แน่น

“ยัยนี่นิ เป็นอะไรของเค้า”ป๊อปปี้ลูบหลังคนตัวเล็กในอ้อมอกเบาๆ

“ลูกตื่นมาสิ พ่อยกโทษให้แม่แล้วนะ ตื่นมาดูสิลูก”โทโมะพูดแล้วมองไปที่เครื่องอัลตร้าซาวน์ลูกของเขายังคงแน่นิ่งนอนไม่ขยับ

“ไปนอนเถอะค่ะ มืดแล้ว เดี่ยวตรวจใหม่พรุ่งนี้ก็ได้คะ”แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะ โทโมะหันมามองก่อนจะยิ้มให้แล้วลูบแก้มแก้วเบาๆ

“บอกรักพี่ก่อนสิแล้วพี่จะนอน”โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนๆ

“ฉันรักพี่นะ ที่รัก แหวะ!!”ป๊อปปี้พูดแทนเสียงดัง โทโมะหันไปมองเคืองๆแล้วกอดอก

“ฉันไม่ได้บอกให้แกพูด หุบปากไป”โทโมะหันไปพูดปากดี

“นี่ ตัวก็เจ็บทั้งคู่ พันผ้าเป็นมัมมี่ทั้งคู่ยังจะปากดีกันอีกนะ”แก้วดุ

“ใช่ ปากดีจริงๆ น่าจะโดนต่อปากด้วยทั้งคู่นั่นแหละ”ฟางถอยจากอ้อมอกป๊อปปี้แล้วพูดขึ้น

“บอกรักพี่สิ”โทโมะหันมาอ้อน

“ค่ะๆ แก้วรักพี่โทโมะนะ”แก้วพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ โทโมะยิ้มร่าเป็นคนบ้า ปิดเครื่องซาวน์เก็บแล้วก็จูบปากแก้วอย่างแผ่วเบา

“โอ๊ย!! ปิดตา”ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือปิดตา

“นี่แหนะ!”โทโมะเดินไปแล้วฟาดกะโหลกไปหนึ่งที่

“นายมาตบฉันทำไมว๊ะ”ป๊อปปี้เปิดตาแล้วถามเสียงแข็ง

“หมันไส้ มีไรไหมว๊ะ ลุกไปได้ละ ฉันจะนอนมั่ง”โทโมะพูด

“ได้เลยๆ”ป๊อปปี้รีบลุกทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้ไปอยู่ใกล้แก้ว

“เดี๋ยวๆ นั่งลงที่เดิม ฉันไปนอนฟุบกับเตียงแก้วดีกว่า”โทโมะรู้ทันใช้ไม้เท้าพยุงตัวเองไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเตียงแก้วแล้วฟุบลงบนเตียง เอามือจับมือแก้วไว้ก่อนจะหลับตาลง

“อ๊ะ”แก้วร้องออกมาเบาๆ

“เป็นอะไรไปแก้ว”โทโมะถามขึ้นพร้อมกับฟางและป๊อปปี้

“แก้วรู้สึกเหมือนมีอะไรขยับในท้องแก้ว อ๊ะ..อีกแล้ว”แก้วพูดแล้วเอามือจับท้องตัวเอง

“พี่โทโมะ ลองซาวน์ดูสิ!”ฟางพูดแล้วเดินมาข้างเตียง โทโมะเปิดเครื่องอย่างไวแล้วเอาเครื่องซาวน์ไปแนบท้องแก้ว ทุกสายตามองไปที่จอเครื่องซาวน์

“เด็กดิ้นแล้ว กรี๊ดดดด หลานฉันดิ้นแล้วๆ”ฟางกระโดดไปกอดป๊อปปี้แน่นเมื่อเด็กในท้องของแก้วขยับไปมาได้แล้ว

“แก้วลูกเราตื่นแล้วแก้วๆๆ”โทโมะเองก็ดีใจเหมือนขึ้นสวรรค์ แก้วยิ้มจนน้ำตาแทบไหล โทโมะกอดแก้วแน่น แก้วเองก็กอดตอบ

“ลูกฉันๆ”ป๊อปปี้ดีใจไปด้วยแต่คำพูดดัน...

“ลูกฉันเว้ยไม่ใช่ลูกแก!”โทโมะมองอีกคนด้วยดวงตาอาฆาตสุดๆ

“เอ่อ...พูดผิดเว้ย หลานฉันๆ”ป๊อปปี้กระโดดดีใจกอดฟางไปมา

“เฮ้ย!! นายมากอดฉันทำไมเนี้ย”ฟางตกใจถอนตัวออกอย่างไว

“เธอนั่นแหละกอดฉันก่อนยัยหัวฟู”ฟางเท้าเอวมอง

“ถ้าไม่เห็นว่าบาดเจ็บอยู่ฉันถีบนายกระเด็นไปแล้ว”ฟางพูดขึ้น

“เรียกหมอๆ”แก้วบอกโทโมะ โทโมะเลยกดสวิตด้านบน

“เด็กดิ้นแล้วครับ”โทโมะพูดแล้วยิ้มแฉ่ง

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ที่หายไปนานนะค่ะ

ตอนนี้กำลังติดการ์ตูนหนะคะ ขอโทษจริงๆ ฮือ~~~ 

ถ้าถามว่าใกล้จบแล้วหรอ ? ฮึๆ...อีกไกลนัก อย่าหวังว่าแก้วจะเจ้บแค่นี้

(แกมันพวกชอบทำร้ายนางเอก!!) ใช่ ยอมรับ ฮาๆๆ แต่ไม่ใช่แีค่แก้ว

ฟางก็ต้องเจ็บ โทโมะก็ต้องเจ็บ ป๊อปปี้ก็ต้องเจ็บ ลูกของแก้วกับโทโมะ

ก็ต้องเจ็บ เจ็บกันหมดแน่ๆ!! (ใจบาป) แล้วไงฟ๊ะ คิคิ ไปก่อนละ muah!! 

(อยากด่าไรต์เตอร์คนนี้ไหมทุกคน ด่าไปเลยคะ) เฮ้ย!!