แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

กลางวัน

“อื้อ..”แก้วลุกขึ้นนั่งเมื่อแสงแรงๆส่องดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของตน มือน้อยควานหาคนรักแต่กลับพบกับความว่างเปล่า สายตาของหญิงสาวผลิมองหาชายหนุ่มแต่กลับไม่เห็นแล้ว แก้วคว้าเสื้อคลุมมาคลุมตัวแล้วเดินไปยังตูเสื้อผ้าที่มีกระดาษโน้ตแปะอยู่

‘แก้ว...อย่าห่วงเลยนะ พี่รักแก้วและจะรักคนเดียว งานแต่งนี้จะไม่เกิดขึ้น แต่พี่ขอเวลาสักหน่อย แก้วไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไปรักใคร เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่ที่แก้ว ส่วนตอนนี้..พี่ขอให้แก้วเป็นแฟนกับป๊อปปี้ไปก่อน และเปิดเผยสื่อ ถ้าแก้วรักพี่ช่วยพี่หน่อยนะ...รักแก้วเสมอ โทโมะ’

แก้วน้ำตาไหลร่วงลงมาทันที

“แก้วรักพี่ แต่ทำไมต้องให้แก้วคบกับป๊อปปี้ด้วย”แก้วกำกระดาษในมือแน่นก่อนจะอาบน้ำแต่งตัว

“แก้ว เราซื้อโจ๊กกุ้งมาฝาก”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหน้านิ่ง ใบหน้าบริเวณโหนกแก้มมีรอยเขียวอมม่วงจุดเล็ก

“ขอบใจ”แก้วพูดแล้วยิ้มเบาๆ

“พี่โทโมะบอกเราแล้วนะเรื่องนั้นหนะ”ป๊อปปี้บอกแล้วนั่งลงบนโต๊ะอาหาร แก้วเดินไปนั่งตรงข้ามแล้วมองหน้าป๊อปปี้

“แล้วเค้าว่าอย่างไงบ้าง”แก้วเอ่ยถามเสียงแผ่ว

“เค้าไม่ว่าอะไรมาก เค้าบอกแค่ว่าฝากดูแลเธอด้วย อีกไม่นานเค้าจะมาเอาเธอคืน ดูแลเธอในฐานะแฟนแต่ห้ามเกินเลยเด็ดขาด”แก้วสลดกับคำว่าจะมาเอาคืน เหมือนเธอเป็นสิ่งของที่ฝากใครได้ แก้วมองหน้าป๊อปปี้ที่บวมๆแล้วเดินไปหยิบยาหม่องมาทาให้

“ไปโดนอะไรมา”แก้วถามขณะทายาให้

“โดนหมัดแฟนเธอนั่นแหละ”ป๊อปปี้พูดแล้วมุ้ยปากเล่นเอาแก้วตกใจ

“เขาต่อยนายทำไม”แก้วถามเสียงหลง

“ก็เขาหาว่าฉันจะข่มขืนเธอ”ป๊อปปี้พูดเล่นเอาแก้วอมยิ้มในตัวโทโมะ

“และเมื่อคืนนายเป็นอะไรทำไมคิดจะข่มขืนฉัน”แก้วถามขึ้นมาเล่นเอาป๊อปปี้สะดุ้ง

“ฉันไม่ได้จะข่มขืน เพียงแต่...ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้ชนะใจเธอได้ ชั้นชอบเธอมานานแต่ไม่อยากจะบอกกลัวว่าเธอจะไม่เหมือนเดิม”ป๊อปปี้บอก แก้วได้แต่นิ่ง

“ฉันจะบอกนายนะ...การที่นายจะรักใครไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องทำแบบนั้นกับเขา นายควรจะบอกเขาถึงความรู้สึกตรงๆ นายลองคิดดูสิว่าถ้าเมื่อคืนโทโมะไม่เข้ามานายกับฉันมีอะไรกัน ตื่นมาฉันจะตีตัวห่างนายและเกลียดนายมากแค่ไหน และฉันคงไม่มองหน้านายอีกเลย นายควรจะภูมิใจไหมที่นายทำ แต่ถ้านายบอกฉันมาดีๆแบบนี้ ถึงฉันจะไม่รักนายแต่เราก็คุยกันได้เหมือนเดิมนะ”แก้วพูดแล้ววางมือจากหน้าของป๊อปปี้

“แก้ว..เธอชอบฉันสักนิดไหม”ป๊อปปี้เอ่ยถาม

“ชั้นเคยคิดนะ แต่ชั้นกลับคิดไม่ลงเพราะคนที่ชั้นรักคือโทโมะ ชั้นรักนายไม่ได้จริงๆ”แก้วพูดแล้วเดินไปหยิบถ้วยมาเทโจ๊ก

“ขอบคุณนะแก้วที่บอกชั้นมาตรงๆ”ป๊อปปี้เอ่ยเบาๆ

“ฉันก็ขอโทษนะ”แก้วบอกก่อนจะตักโจ๊กเข้าปากช้าๆ

“เย็นนี้เราต้องไปค่ายด้วยกัน จะได้เปิดตัว”ป๊อปปี้เสนอ

“นายคิดว่าโทโมะกำลังจะทำอะไรของเขา”แก้วถามขึ้น

“ชั้นเองก็ยังเดาความคิดของเขาไม่ออก”ป๊อปปี้ตีหน้าเครียด

เย็น

แก้วแต่งตัวยั่วสวาท กางเกงขาสั้นเอวสูงสีเหลืองกับเสื้อโชว์เอวสรเหลืองตามชุด เป็นเสื้อคล้องคอ รองเท้าส้นสูงปรี๊ดสีขาว ผมถูกจัดเป็นลอนงามสยายทั่วหลัง แว่นกันแดดสีชาถูกสวมใส่ ส่วนป๊อปปี้ก็ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตกางเกงยีนส์สีดำเข้ม แต่งตัวดูเรียบร้อยและดูเท่ห์ไปในตัว

“ไปกัน”แก้วยิ้มก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถหรูของป๊อปปี้ รถแล่นไปยังค่ายหนังของเขา ทันทีที่ป๊อปปี้ลงไปนักข่าวต่างพากันรุมล้อม

“ไม่ทราบว่าคนที่มาด้วยนี่ใช่คนคู่ใจหรือเปล่าคะ”นักข่าวยื่นไมล์ไปทางป๊อปปี้

“อ๋อ...ครับ นี่แก้ว เราเพิ่งคบหากันได้2วันเอง”ป๊อปปี้เอ่ยสีหน้าแป้นแล้น

“เอ๋...แต่หน้าตาคล้ายกับสาวนิรนามของโทโมะเมื่อเดือนที่แล้วเลยนะค่ะ”นักข่าวหญิงเอ่ย

“ไม่ใช่ครับ คนนี้ผมรู้จักตั้งหลายเดือนแล้วนะครับเนี้ย”ป๊อปปี้แก้ข่าวแทน

หลังจากเสร็จการสัมภาษณ์แก้วก็เดินเข้าไปในค่ายหนังกับป๊อปปี้ ขณะทางเดินก็เจอกับโทโมะและเนยที่เดินมาด้วยกันด้วยใบหน้ามีความสุข โทโมะหันมองแก้วแล้วก็หลบหน้าไปหาเนย เนยกลับมองแก้วไม่วางตาแล้วยังกำมือแน่นพร้อมกับส่งคำทักทายน่าเกลียดๆมาให้

“มากินของเหลือใครอีกหละ”เนยพูดลอยๆ แก้วกำมือแน่นแล้วหันไปสวนทันควัน

“ว่าตัวเองดีกว่าไหม”แก้วมองหน้าเนยที่เดินหนีไม่วางตาก่อนจะกระชากไหล่ให้หันมาคุยด้วย

“มีปัญหาอะไรกับชั้นนักหนา”แก้วถามด้วยความข้องใจ

“หยี...สกปรก ขยะแขยง ไปเถอะคะ...ที่รัก”หล่อนกำลังยั่วอารมณ์แก้วให้เดือดพล่านอยู่

“แก้ว”โทโมะรู้อารมณ์ของสาวตรงหน้าว่ากำลังโกรธ เขาทำได้เพียงเรียกแผ่วเบาให้เธอระงับอารมณ์

“ไปเถอะป๊อป แก้วอยากจะอ้วกตรงนี้ มันเหม็นขี้หน้าใครบางคน!!”แก้วคล้องแขนป๊อปปี้ไว้แนบชิดแล้วกระซิบที่หูแผ่วเบาว่า

“โอบไหล่ชั้น”ป๊อปปี้ทำหน้าตาอยากจะวิ่งหนีเพราะเหยี่ยวร้ายจับจ้องมาที่เขาทุกเวลา

“เร็วสิ”แก้วเร่งแล้วหยิกหลังของป๊อปปี้เล่นเอาป๊อปปี้มือกระตุกมาโอบ ตอนนี้คนที่เดือดดาลดูเป็นโทโมะมากกว่าเสียแล้ว

“ป๊อป!!”โทโมะเสียงแข็งกร้าว

“โทโมะค่ะ เนยหิวแล้ว”เนยพยายามดึงแขนโทโมะ แก้วโอบไหล่ป๊อปปี้แล้วมองหน้าเย้ยโทโมะ

‘แก้ววว ทำไมต้องปลุกอารมณ์โมโหพี่ด้วยเนี้ย’โทโมะนึกในใจ

“ไปกันดีกว่าที่รัก แก้วอยากจะกลับไปอาบน้ำนอนที่บ้านแล้วค่ะ”แก้วพูดก่อนเดินเอาหัวซบไหล่ป๊อปปี้เล่นเอาโทโมะทนไม่ได้แล้ว เค้าคว้าไหล่หนาของคนที่ไร้เดียงสาอย่างป๊อปปี้มาแล้วง้างมือจะต่อยแต่แก้วกลับปรามไว้

“ถ้าพี่ต่อยชั้นตบ”แก้วง้างมือตรงหน้าโทโมะอีกชั้น

“ถ้าเธอตบชั้นจะฟ้อง รปภ.”เนยอยากมีส่วนร่วมแหกปากขึ้น

“ยังไม่รู้ตัวอีกเนอะ”ป๊อปปี้สบถเบาๆกับท่าทีของเนยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะจะต่อยเค้าเรื่องอะไร

“ทำอะไรกันคะ พี่โทโมะพี่ป๊อปปี้”นางเอกตาแบ๊วอย่างฟางเดินเข้ามาห้ามท่าทีง้างมือของทั้งคู่

“ปล่าวจ่ะฟาง พี่แค่เล่นๆกัน”โทโมะเอ่ยก่อนจะถอนมือออกแล้วมองแก้วตาแค้น

“นี่คงเป็นพี่แก้วใช่ไหมคะ”ฟางถามแล้วยิ้ม

“เอ่อ...ฉันว่าไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้คะ”แก้วพูดแล้วอมยิ้ม

“อ่อคะ อายุคงเท่าๆกันอยู่”ฟางเกาหัวฟูๆของตัวเองเบาๆ

“ปัญญาอ่อน”เนยพูดดูถูกฟางที่เขาไม่ค่อยลงรอยสักเท่าไหร่

“ว่าคนอื่นดูตัวเองก่อนเถอะอีผิดผี”แก้วด่าแรงทำเอาฟางตกใจ

“ใจเย็นคะพี่แก้ว...เอ่อ แก้ว ฮิฮิ”ฟางเผลอเรียกพี่ด้วยความเป็นคนเรียบร้อยเลยติดนิสัย

“งั้นเราไปก่อนนะฟาง ไปเถอะป๊อป”แก้วดึงมือป๊อปปี้ออกจากตึกไปอย่างไว

“นึกว่าสวยนักมั้ง”เนยพูดแล้วมองตามหลังแก้วก่อนจะหันมามองฟางที่มองเขาตาไม่กระพริบ

“ก็สวยกว่าคนแถวนี้”ฟางพูดเบาๆ

“ว่าอะไรนะยัยหัวรังนก”เนยขึ้นเสียงถาม

“ฟางบอกว่า ก็ดีกว่าคนแถวนี้!!”ฟางแหกปากดังประชด

“นี่แกว่าชั้นหรอ”เนยถามเสียงแหลม

“ว่าคนแถวนี้คะ พี่เนยใช่คนแถวนี้หรือเปล่าคะ ถ้าใช่ก็ว่า”ฟางพูดแล้วยิ้มๆ

“อีแอ๊บ”เนยว่าเสียงกร้าว

“โทษนะคะพี่เนย โทษนะคะพี่โทโมะ อีแรด อีตอแหล อีกระแดะ สถุน ถุย!!”ฟางด่าเหมือนนางมารร้ายพอด่าเสร็จก็ยิ้มแบบใสซื่อเหมือนเด็กเช่นเคย คำด่าทำเอาโทโมะหลุดหัวเราะ

“กรี๊ดดดดดดดดด โทโมะดูมันว่าเนยสิคะ”เนยพร่ามยาว

“เห็นแล้วครับ”โทโมะสวนแล้วขำดัง

“กรี๊ดดดดดดดด เนยไม่ยอมนะคะ”เนยพูดแล้วทำสีหน้าเอาแต่ใจ

“ก็เรื่องของคุณ ผมขอกลับบ้านก่อนนะครับ ง่วง น้องฟางไปเถอะ อย่าอยุ่นาน น่าเบื่อ เนอะ”โทโมะชวนฟางคุย

“ใช่คะ น่าเบื่อมากกกก!!”ฟางกับโทโมะพากันเดินออกไปจากบริษัท ทิ้งสัตว์ตัวหนึ่งไว้ในบริษัท

“กรี๊ดดดดดดด จงรู้ไว้นะว่ายังไงนายก็ต้องรักคนเดียว!!”เนยพูดด้วยสายตาลุกวาวแพรวพรนาวด้วยความเจ้าเล่ห์ เจ้าเคียดเจ้าแค้น

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มาแล้ววว ฟางงง อย่าคิดว่าป๊อปปี้จะไร้คู่นะ

ฮ่าๆๆๆ muah!!