คุณหนูวุ่นวายกับนายรับใช้สุดแสบ

ฟาง:อ่าว แก้วละเฟย์

เฟย์:หลับไปแล้วค่ะ คงจะเหนื่อยมาก

ฟาง:เฮ้อ~

่เฟย์:เป็นไร

ฟาง:เหนื่อย 

เฟย์:เรื่อง

ฟาง:เฟย์ ถามอะไรอย่านะ ถ้าวันนึงพ่อเรานะตายขึ้นมา พวกเราจะทำยังไงกันละ

เฟย์:ไม่รู้ดิ อืมแต่รู้อย่าเดียวคือยังไงพวกเราก็ต้องอยู่ด้วยกัน

ฟาง:เฟย์ เฟย์ยังจำได้มั๊ยว่าแม่เป็นอะไรตาย

เฟย์:หัวใจวายไง ทำไมละ

ฟาง:แล้วเฟย์รู้มั๊ยว่าทำไมถึงหัวใจวายละ

เฟย์:ไม่รู้ ฟางรู้หรอ

ฟาง:ใช่ ฉันรู้เพราะว่าแม่นะไปเห็นพ่อมีอะไรกับยัยผู้หญิงคนนั้นที่บ้านเล็กยังไงละ!!!!!

เฟย์:ฟะ ฟาง นี้นะหรอที่ฟางเกลียดพ่อเพราะเห็นผลนี้นะหรอ

ฟาง:ใช่!!! ฟางเห็นมากับตาตอนที่พ่อพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้านครั้งแรกนะมันไม่ใช้หลังจากที่แม่ตายไป3ปี

แต่มันเป็นวันหลังจากที่พวกเราอายุห้าขวบยังไงละ!!!

เฟย์:งั้นพ่อก็

ฟาง:พ่อเล่นชู้กับยัยนั้นทั้งๆที่มีทั้งแม่และพวกเราอยู่ไงละ!!

เฟย์:ฟางทำไมไม่บอกพวกเราก่อนละ

ฟาง:ไม่ได้หรอ ที่ฉันบอกเฟย์เฟย์ห้ามไปบอกแก้วเด็ดขาดเลยนะ ฟางว่าแก้วเจออะไรมาเยอะกว่าพวกเราแล้ว

เฟย์:อืม เฟย์ไม่เล่าหรอนะ แต่เฟย์สงสารแก้วสงสารที่แก้วต้องมารับเครา้ะห์แทนฉัน 

ฟาง:มันไม่ใช่ความผิดของเฟย์หรอ มันเป็นเพราะยัยอสรพิษนั้นตั้งหาก 

แก้ว:อืม~ เฟย์ ฟาง 

เฟย์ ฟาง:ตื่นแล้วหรอ

แก้ว:อืม เฟย์ฟางมานอนนี้มา

(แก้วเอามือตบข้างๆตัวเอง)

ฟาง:ฟางไม่ง่วงอะ

เฟย์:เฟย์ด้วย

แก้ว:น่าๆ มาเร็วๆ

(แล้วทั้งสองสาวก็ไปนอนระนาบข้าง โดยมีมือของแก้วรองเป็นหมอน)

แก้ว:โอ๊ๆๆ ไม่เป็นไรหรอนะ

ฟาง:อะไรเนี้ย

แำก้ว:อย่าผึ้งขัด

เฟย์:แก้วเป็นอะไรหรอ

แก้ว:แก้วไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แก้วนะรู้หมดถุกอย่างแหละ

เฟย์ ฟาง:แก้ว

แก้ว:แก้วนะรักทั้งเฟย์ทั้งฟางนะ ฟางอย่าเอาแต่โทษตัวเอง และ เฟย์ก็อย่าเอาแต่สงสารแก้ว แก้วนะจะไม่ทำให้เป็นห่วงหรอนะ แก้วนะโตแล้ว โตกว่าเฟย์ฟางด้วยโดยเฉพาะฟาง โอ๊ยยย เจ็บนะฟาง

ฟาง:แหม่ได้ทีว่าฉันเตี้ยเลยนะ

แก้ว เฟย์:555555

จงเบ:คุณหนูคับ นายท่านเรียกให้ไปพบที่เรือนใหญ่คับ

เฟย์ ฟาง แก้ว:จงเบ!!!!

ฟาง:โห โตเป็นหนุ่มแล้วนะเนี้ย

เฟย์:คิดถึงจัง

แก้ว:สบายดีมั๊ยค่ะ (ทำท่างเกรงๆหน่อยๆ)

จงเบ:คับ คุณหนู คุณหนูไม่ต้องกลัวผมหรอกคับ ผมไม่ทำอะไรคุณหนูหรอคับ

แก้ว:ป่าวนะค่ะ 

จงเบ:ไปกันเถอะคับ นายท่านรออยู่

(แล้วจงเบก็เดินนำไป)

ฟาง:เปลียนไปเยอะเลยนะ จงเบนะ

เฟย์:ใช่เมื่อก่อนยังวิ่งเล่นกับพวกเราอยู่เลย

ฟาง:อ่าว แต่เมื่อก่อนแก้วไม่กลัวจงเบแล้วนิแล้วทำไม

แก้ว:ก็แหม่ มันยังไม่ชินนิ

พ่อ:มากันแล้วหรอ มานั้งนี่สิ

ฟาง:มีอะไร

พ่อ:เอาน่ามานั้งก่อนสิ

(แล้วสามสาวก็มานั้ง)

พ่อ:เอาละวันนี้ฉันจะพูดว่าฉันหาผู้ดูแลส่วนตัวของพวกแกได้แล้วนะ

ฟาง เฟย์ แก้ว:ห๊ะ!! อะไรนะ

เชอร์รี่:ได้ยินไม่ผิดหรอกจ๊ะ พวกเธอจะมีผู้ดูแลส่วนตัวเพื่อจะได้เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้างไงจ๊ะ

ฟาง:ไม่ต้องการ

พ่อ:นิยัยฟาง หัดพูดให้มันดีดีหน่อยได้มั๊ย เป็นเด็กเป็นเล็ก

ฟาง:เหอะ!!

เฟย์:แล้วไหนละผู้ดูแลส่วนตัว

พ่อ:เข้ามาได้

.......:สวัสดีคับผมป๊อปปี้คับ

.......:สวัสดีคับผมโทโมะคับ

.......:สวัสดีคับผมเขื่อนคับ

เฟย์ ฟาง แก้ว:O_o

พ่อ:ทักทายพวกเค้าสิ

ฟาง เฟย์:พ่อค่ะ!!!!!!

แก้ว:O_o พะ พะผู้ชาย

พ่อ:อะไรกันเสียงดังนะ

ฟาง:พ่อค่ะ!!! พ่อก็รู้ว่าแก้วนะ!!!

เชอร์รี่:แล้วทำไม จะได้หายๆไงไอโรคกลัวผู้ชายเนี้ย!!

เฟย์:มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!!

พ่อ:ทำตัวดีๆหน่อยสิ พวกแกนะมีมารยาทบ้างสิ

ป๊อปปี้:เออ ขอโทษนะคับ ให้พวกผมออกไปก่อนมั๊ยคับ

ฟาง:อ่าว มีมารยาทนิ

ป๊อปปี้:นี่เธอ!

พ่อ:พอๆ พวกนายอยู่ที่นี่แหละ

พ่อ:ฉันขอแหละ ฉันก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้วพวกแกช่วยทำตามที่ฉันขอร้องทีเถอะ

ฟาง:แต่พ่อค่ะ

พ่อ:ไม่มีแต่

แก้ว:พ่อจะให้นายพวกนี้มาเป็นคนรับใช้หรอ

เขื่อน:โทษนะคับ พวกเรามาเป็นผู้ดูแลนะคับ

ฟาง:มันก็เหมือนกันแหละ

ป๊อปปี้:นี้เธอ

ฟาง:อะไร นายคนรับใช้!!

ป๊อปปี้:นี้!!!

โทโมะ:ไม่เอาน่าป๊อป

เฟย์:พ่อจะให้แก้วอยู่กับผู้ชายหรอ

พ่อ:น่าๆเดียวก็ชินเองแก้วก็ไม่ได้กลัวถึงขนาดพูดคุยไม่ได้นิก็แค่อย่าแตะตัวเท่านั้นเองฉันเป็นพ่อแกนะ       ทำไมจะไม่รู้

แก้ว:ก็ได้ค่ะ

เฟย์ ฟาง:แก้ว!! ทำไม

แก้ว:เงียบก่อน พ่อ แต่ถ้าแก้วยอมแล้วพ่อต้องทำตามคำขอแก้วหนึ่งข้อตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเลย

พ่อ:ได้สิ 

แก้ว:สัญญาสิ ไม่สิ สาบานเลย

พ่อ:โอเค ฉันสาบานว่าถ้าแกย่อมพี่ผู้ดูแลที่ฉันหามาให้ฉันจะทำตามแกหนึ่งข้อตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

แก้ว:หึ!! โอเค พูดแล้วนะ 

พ่อ:แล้วที่แกจะขอคืออะไร

แก้ว:ที่หนูจะขอก็คือตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่ามายุ่งกับพวกหนูอีก

พ่อ:แต่............

แก้ว:พ่อสาบานแล้วนะค่ะ ไปกันเถอะ เฟย์ ฟาง

ฟาง:แก้วเจ๋งวะ ไปนะคุณ เอ๊ ใครเนี้ย 5555

เฟย์:งั้นเราไปอยู่บ้านแม่กันดีกว่าแก้ว ฟาง

แก้ว ฟาง:อืม

ฟาง:อ้อ พวกนายตามมาเร็วๆด้วยนะ นายคนรับใช้

(แล้วสามสาวก็เดินออกไป)

พ่อ:เฮ้อ~ พวกนายยังไงก็ฝากลูกฉันด้วยนะ ดูแลดีดีแล้วส่งข่าวมาด้วยละ

โทโมะ:คับ จะดูแลเป็นอย่างดีเลยคับ

(แล้วสามหนุ่มก็เดินออกมา)

ป๊อปปี้:แหนะ ไอโมะ ฉันรู้นะโว๊ยว่าแกคิดอะไรอยู่

เขื่อน:นี้พวกแก แกคิดว่าใครน่ารักที่สุดวะ ฉันว่าคนที่เป็นโรคกลัวผู้ชายอะ น่ารักเป็นบ้า

โทโมะ:-_-

เขื่อน:ไม่ต้องมาหวงก้างเลยมึง มึงไปชอบเค้าตอนไหนเนี้ย

โทโมะ:มันเป็นรักแรกพบโว๊ยยย คนอย่าแกไม่เข้าใจหรอกนะ

เขื่อน:อ่าว

ป๊อปปี้:เออนี้ ถามหน่อยดิ ทำไมต้องให้ฉันมาด้วยเนี้ย มาแล้วยังมาเจอยัยคุณหยูปากร้ายนั้นอีกเนี้ย อารมเสียวะ

เขื่อน:แหมๆ แต่ก็น่ารักไม่เบานะคนนั้นนะ แต่อีกคนก็น่ารักนะเนี้ย แต่ยังไงน้องข๊าวขาวก็น่ารักๆ เลือกไม่ถูกเลย

โทโมะ:แกนี้มันเจ้าชู้จริงๆวะ

ป๊อปปี้:ไปเหอะ เดียวยัยคุณหนูปากร้ายจะรอนาน

ตัดมาที่สามสาว

เฟย์:แก้ว

แก้ว:อะไรหรอ

เฟย์:คิดไม่ถึงเลยนะว่าแก้วจะพูดแบบนั้นกับพ่อ

แก้ว:ไมอะ แก้วพูดไม่ได้หรอ

ฟาง:แหมก็เด็กใจอ่อนคนนั้นจะกล้าพูดกับพ่อแบบนี้มันไม่น่าสงสัยไปหน่อยหรอ

แก้ว:แหมก็เค้าหน้าเหมือนนิ

ฟาง เฟย์:ใครเหมือนหรอ

แก้ว:เหมือนแม่ไง คนที่ชื่อโทโมะนะ

เฟย์:เออเนอะ

ฟาง:คิดไปคิดมาก็คล้ายๆเหมือนกันนะเนี้ย

เฟย์:อะ พวกนายเร็วๆดิ

เขื่อน:คร้าบบบ โห~เธอนี้ของเยอะอะ

เฟย์:อย่าพูดมาก ตามมา

ฟาง:นายด้วย ยกเข้าไปห้ามพูด เด็ดขาด!!!

ป๊อปปี้:รู้แล้วน่า 

แก้ว:เออ นายยกของไปสิ

โทโมะ:คับ คุณหนู

แก้ว:เออ ไม่ต้องเรียกว่าคุณ นะ...........

โทโมะ:ไม่ได้คับ!!!

แก้ว:อืม แล้วแต่ ยกมาเร็วๆสิ

โทโมะ:คับ

ณ บ้านแม่สามสาว

 

---

 

อัพอีกตอนแล้วคร้า ดีใจจังมีคนมาเม้นแล้ว เป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ

ปล.รักคนเม้นเยอะๆที่สุดเลยค่ะ