คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 7 ผู้หญิงงี่เง่า

‘ผู้หญิงงี่เง่า’
“ฉันไม่ได้งี่เง่านะ ฉันไม่ได้งี่เง่า”แก้วพูดแล้วทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหล
‘ผู้หญิงงี่เง่า...’
ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อน
‘นายกลับมาเถอะนะทีเจ ฉันขาดนายไม่ได้’แก้วพูดกับทีเจด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เธอมาตามตื้อเขา เธอคิดว่าบางทีที่เขาพูดอาจเพราะโมโหใครมาแต่ผลที่ได้รับคือ
‘นอกจากเธอจะน่ารำคาญแล้ว เธอยังงี่เง่า โง่ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง
บอกว่าเบื่อเธอ รำคาญเธอ ยังจะมายุ่งกันอีก ทำตัวอย่างเธอ
คงไม่มีใครเขาเอาหรอก ผู้หญิงงี่เง่าๆๆๆๆๆๆ’ทีเจพูดพร้อมกับผลักแก้ว
ผลที่ได้รับคือ...เขาหมดรักเธอแล้วจริงๆ

ปัจจุบัน
“ฉันไม่ได้งี่เง่า ไม่ๆฉันไม่ได้งี่เง่า นายได้ยินมั้ย ?
ว่าฉันไม่ได้งี่เง่า ฮึกๆ...ฉันไม่ได้งี่เง่า ฮึก ไม่จริงฉันไม่ได้งี่เง่าใช่มั้ย ?”แก้วถามโทโมะทั้งน้ำตา
“เธอมันงี่เง่า รู้แล้วว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทิ้งเธอไป เพราะเธอมันงี่เง่า”โทโมะพูดด้วยอารมณ์โกรธ
“ฮึกๆ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้งี่เง่า กรี๊ดดดดดดดดดดดด!”แก้วกรี๊ดแล้วเดินออกจากห้องไปทั้งน้ำตา
“ประสาท”

“ฮึกๆ ทำไมต้องว่าฉันงี่เง่าด้วย ฉันไม่ได้งี่เง่าสักหน่อย
ฮือๆๆๆๆ กี่คนๆก็หาว่าฉันงี่เง่า”แก้วพูดไปร้องไห้ไป
“น้องแก้วเป็นไรค่ะ เสียงดังเชียว”พี่สวยถาม
“ฮึกๆ พี่สวยยยยย”แก้วพูดพร้อมกับเดินไปกอดพี่สวย
“ใครทำน้องแก้วร้องไห้ค่ะ”พี่สวยถาม
“พี่สวยแก้วเป็นผู้หญิงงี่เง่าหรอ ? ทำไมใครๆก็หาว่าแก้วงี่เง่า”แก้วถาม
“น้องแก้วไม่งี่เง่าสักหน่อย เงียบนะค่ะ เดี๋ยวพี่สวยร้องไห้ตามนะ”พี่สวยพูด
“แก้วหยุดร้องไห้ไม่ได้”แก้วพูด
“งั้นร้องออกมาเถอะค่ะ ร้องออกมาให้หมดเลย พี่สวยจะเป็นทิชชู่ให้เอง”พี่สวยพูด
“ขอบคุณค่ะ พี่สวยทำความสะอาดห้องให้แก้วห้องนึงได้มั้ยค่ะ ?”แก้วพูดพร้อมกับปาดน้ำตาลวกๆ
“แล้วไม่นอนกับ....”
“ไม่ค่ะ”แก้วตอบทันทีเพราะรู้ว่าพี่สวยจะพูดถึงใคร
“ค่ะๆ”พี่สวยพูด
ทางด้านโทโมะ
“ยัยนั้นเป็นอะไรไป เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็กรี๊ด”โทโมะพูดพร้อมทำท่าครุ่นคิดอยู่บนเตียงนอน
“หรือเราจะพูดอะไรไม่ดีไป”โทโมะพูด
“แต่ยัยนั้นมาว่าเราก่อน”
“แต่เราไม่น่าจะพูดแรงนะ”
“โอ้ย!สับสนโว้ยยย!”โทโมะพูดพร้อมกับลุกเดินออกมาจากห้อง
เช้าวันต่อมา
“พี่สวยแก้วล่ะ ?”โทโมะถาม
“อยู่ห้องข้างๆคุณชายน่ะค่ะ”พี่สวยพูด
“ครับ”โทโมะพร้อมกับเดินไปยังห้องที่แก้วอยู่
“ตื่นได้แล้ว”โทโมะปลุก
“นี่นาย เข้ามาได้ไง ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าใครที่มาปลุก
“ก็เปิดประตูเข้ามาน่ะสิ”โทโมะพูด
“ไม่ไปทำงานหรือไง ?”แก้วถาม
“ไปแล้วเธอล่ะ ?”โทโมะถามกลับ
“เรื่องของฉัน ไหนบอกว่าไม่อยากเจอหน้าฉันไง ?”แก้วถาม
“เอ่ออออ...ไปนะ”โทโมะพูดพร้อมกับวางกระดาษไว้บนโต๊ะ
“อะไรของเขา”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆลุกไปที่โต๊ะ
‘ขอโทษนะ ที่ด่าเธอ(อีกแล้ว) เมื่อวานโมโหไปหน่อย ><”
ขอโทษจริงๆนะ from : Tomo’
เนื้อความในกระดาษ
“แค่นี้ก็ไม่กล้าพูด”แก้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
จากนั้นแก้วก็เก็บกระดาษเข้ากระเป๋าตัวเอง
ในห้องของโทโมะแก้ว
แก้วเข้ามาในห้องเพื่อที่จะเอากระดาษมาใส่ไว้ในไดอารี่

สักพัก
“นายฉันถามไรหน่อยดิ”แก้วถามขณะที่ทั้งคู่อยู่บนรถ
“อะไร?”โทโมะถาม
“ฉันงี่เง่าหรอ ?”แก้วถาม
“ทำไมถามงั้นอ่ะ ?”โทโมะถามกลับ
“ก็คนที่ทิ้งฉันไป เขาบอกว่าฉันงี่เง่าแล้วก็โง่”แก้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ไม่แสดงอาการว่าเสียใจ ร้องไห้ หรืออะไรเลย
“ไม่รู้สิ ฉันดูผู้หญิงไม่ออก”โทโมะพูด
“แล้วที่นายพูดเมื่อวานล่ะ ?”แก้วถาม
“ฉันขอโทษ ฉันพูดไม่คิดน่ะ”โทโมะบอก
“ช่างมันเถอะ”แก้วพูดแล้วหันหน้ามองไปทางอื่น
ที่บริษัท
“พี่โทโมะ มาแล้วหรอค่ะ ?”เกลเรียก
“ครับ”
“เราเข้าไปกันเถอะค่ะ”เกลพูดพร้อมกับคล้องแขนโทโมะ

“พี่โทโมะค่ะตอนกลางวันพาเกลไปทานอาหารหน่อยนะค่ะ เกลยังไม่รู้เลยว่ามันอยู่ที่ไหนอ่ะค่ะ”เกลพูด
“เอ่อ...”
“นะค่ะ”เกลพูดพร้อมทำหน้าอ้อน
“ก็ได้ครับ”โทโมะพูด
“ค่ะ จุ๊บ”เกลพูดพร้อมกระโดดหอมแก้มโทโมะ

“หึ!”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลง
“เป็นอะไร ?”โทโมะถาม
“ป่าว”แก้วตอบโดยไม่มองหน้า
“หึงหรอ ?”โทโมะถาม
“เห๊อะ!”แก้วตอบพร้อมกับเดินหนีออกไป

“ฟางงงง”
“ว่าไงแก้ว ? ลมอะไรหอบมาที่นี้เนี้ย ?”ฟางถาม
“ฉันมีเรื่องจะถามแกอ่ะ”แก้วพูด
“อะไรอ่ะ ?”ฟางถาม
“คุยกันตรงนี้ไม่ได้ ไปคุยที่อื่น”แก้วพูดพร้อมลากฟางไป

“แบบนี้หึงชัวร์”ฟางพูดทันทีที่แก้วเล่าเรื่องให้ฟัง
“บ้าน่า”แก้วพูด
“ไม่บ้าหรอก อาการแบบนี้ไม่หึงเค้าจะเรียกว่าอะไร ?”ฟางพูด
“............”
“ยอมรับเถอะ ว่ารักเขาแล้ว”ฟางพูดพร้อมตบบ่า
“คงงั้นล่ะมั้ง”แก้วพูด

“ไปไหนมา ?”โทโมะถาม
“ไปหาฟางมา”แก้วตอบ
“พี่โทโมะคะ”
“ว่าไงครับเกล ?”โทโมะถาม
“เกลมีเพื่อนจะแนะนำให้รู้จักค่ะ มานี่สิ ทีเจ”เกลพูดในขณะที่ตัวเองคล้องแขนโทโมะอยู่พร้อมเรียกเพื่อนตัวเองมา
ชื่อๆนี้ทำให้แก้วถึงกับสะดุ้ง
“อ้าวคุณ”
“สวัสดีครับ ผมทีเจ”ทีเจแนะนำตัวพร้อมมองไปที่แก้วที่นั่งตัวแข็งอยู่
‘โลกมันจะกลมเกินไปแล้วนะ’แก้วคิดในใจ
“สวัสดีครับ ผมโทโมะ ส่วนนี้แก้วเป็นภรรยาผม”โทโมะแนะนำ
“อ๋ออออ..แก้วแต่งงานแล้วหรอ ?”ทีเจทัก
“รู้จักกันหรอครับ ?”โทโมะถาม
“ไม่ เราสองคนพึ่งเจอกันวันแรก”แก้วพูด
“ทำไมพูดงั้นล่ะ แก้วเคยเป็นแฟนเก่าผมครับ”ทีเจพูด
“จริงหรอ ? โลกกลมดีเนอะ”เกลพูดแต่ยังคงคล้องแขนโทโมะอยู่
“มันก็แค่อดีต แล้วตอนนี้ฉันก็มีสามีแล้ว”แก้วพูดพร้อมเดินมาหาโทโมะ

“แก้วววววววว!”
“พี่เฟย์”แก้วเรียก
“ไอ้เขื่อน”
“ไอ้โทโมะ”
“รู้จักกันด้วยหรอ ?”เฟย์ถาม
“เพื่อนซี้เลยล่ะคนนี้”เขื่อนตอบ
“พี่เฟย์มาทำไม ?”แก้วถาม
“ฉันพาแฟนมาให้แกรู้จักไง ว่าแต่ว่ามีเรื่องอะไรกัน ?”เฟย์ถาม
“ไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูด
“ผู้ชายคนนั้นคุ้นๆนะ”เฟย์พูด
“ไม่คุ้นได้ไง นั้นมันทีเจ”แก้วพูด
“ไอ้เลวนั้นน่ะหรอ ?”เฟย์พูดแล้วเดือด
“สวัสดีครับ”ทีเจหันมายิ้มให้เฟย์
“แก ทำไมไม่ตายๆไปซะ”เฟย์พูด
“แกไอ้เลว แกทำให้น้องฉันเป็นคนแบบนี้ ทำไมคนอย่างแกถึงได้กลับมาระรานน้องสาวฉันอีก”เฟย์ตะคอกใส่
“พี่เฟย์ใจเย็นๆ อายคนอื่นเขา”แก้วเตือนสติพี่สาวตัวเองแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล
“ไม่แก้ว ผู้ชายเลวๆแบบนี้ไม่สมควรอยู่ที่บริษัทนี้”เฟย์พูด
“มันเกี่ยวอะไรกับพี่ด้วย ขนาดแก้วยังไม่เห็นจะทำอะไรไร้มารยาทแบบนี้เลย
เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่”ทีเจพูด
“เพราะฉันรู้น่ะสิ ว่าน้องสาวฉันมันไม่เอาเรื่องแก
ฉันเลยจะเอาเรื่องแก แกมันไม่สมควรที่จะอยู่ที่นี้ แกทำร้ายน้องสาวฉัน
จากคนที่ร่าเริงสดใจ กลายมาเป็นคนเย็นชา วันๆพูดไม่ถึง 20 คำ”เฟย์พูด
“แกไม่รู้หรอกว่าคนที่เป็นครอบครัวจะรู้สึกยังไง เวลาเห็นคนเรารักกลายเป็นอีกคน
ตั้งแต่แกทิ้งแก้วไป แกทำให้แก้วต้องร้องไห้ แกทำให้แก้วต้องเสียใจ
ด้วยเหตุผลที่แกบอกว่าแกเบื่อแก้วแล้ว แล้วแกก็มาขอคบฉัน
แกเห็นน้องสาวฉันเป็นอะไรห๊ะ ? ของเล่นหรอ ?
คนอย่างแกมันต้องชดใช้สิ่งที่แกทำกับครอบครัวฉัน”เฟย์พูด
“ทีเจขอคบพี่หรอ ?”แก้วขัดขึ้นมา
“ใช่ แต่ที่พี่ไม่ได้บอกเพราะแก้วกำลังเสียใจอยู่ พี่ขอโทษนะ”เฟย์พูด
“และแกไม่เคยรู้เลยวาฉันทรมาณแค่ไหน ที่เห็นน้องสาวฉันเป็นแบบนี้”เฟย์พูด
“น่ารำคาญทั้งพี่ทั้งน้องเลย”ทีเจพูด
“จะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะชอบเฟย์ ไม่ได้ชอบแก้ว แต่ที่ทนคบกับแก้วเพราะอยากเข้าใกล้เฟย์”ทีเจพูด
“อะไรนะ ?”แก้วถามทั้งน้ำตา
“แก ไอ้เลวววว อย่าอยู่เลย”เฟย์พูดพร้อมกับ
เพี๊ยะๆๆๆๆๆ
“พอแล้วเฟย์”เขื่อนห้าม
“พี่เฟย์หยุด เรื่องนี้มันเรื่องของแก้ว แก้วจะจัดการเขาเอง”แก้วพูดพร้อมเดินมาหาทีเจ
ผัวะ!
“หมัดนี้ที่แกทิ้งฉัน”แก้วพูด
ผัวะ!
“หมัดนี้ที่แกหลอกฉัน”
ผัวะ!
“หมัดนี้ที่แกด่าฉันและพี่ฉัน”
ผัวะ!
“หมัดนี้ที่แกทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้”
ผัวะ!
“และหมัดนี้เป็นหมัดสำหรับที่ฉันเคยรักแก ไอ้เลว”แก้วพูดแล้วเดินออกไปทั้งน้ำตา
“สมน้ำหน้า”เฟย์พูดแล้วเดินตามแก้วไป
“เฟย์”เขื่อนพูดพร้อมกับเดินตามเฟย์ไป
“เกลปล่อยครับ”โทโมะพูดพร้อมกับพยายามแกะมือเกลออก

ทางด้านแก้ว
“แก้ววว”เฟย์เรียก
“พี่เฟย์”แก้วพูดพร้อมกับเดินไปกอดเฟย์
“ไม่เป็นไรนะๆ พี่อยู่นี่”เฟย์พูดพร้อมกับกอดแก้วตอบ
“แก้วเสียใจ”แก้วพูด
“เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะ อย่าร้องเลยน้องรัก”เฟย์พูด
“ต่อไปนี้แก้วจะเป็นคนใหม่ แก้วจะลืมทีเจ ลืมๆๆๆๆ”แก้วพูด
“แก้วต้องกลับมาเป็นคนเดิม แก้วใจที่เคยยิ้ม เคยหัวเราะ เคยเป็นตัวตลกของครอบครัวนะ”เฟย์พูด
“แก้วจะพยายาม”แก้วพูด
“ดีมาก นี้สิแก้วคนเดิม อย่าร้องไห้นะ เดี๋ยวไม่สวย”เฟย์พูด
“แก้วไม่ร้องแล้ว”แก้วพูด
“ไหนยิ้มสิ ?”เฟย์พูด
“แก้วยิ้มไม่ออกอ่ะ ขอบคุณนะพี่เฟย์”แก้วพูด
“ไม่เป็นไร พี่ไปก่อนนะ ใกล้เวลานัดแล้ว”เฟย์พูด
“นัดอะไร ?”แก้วถาม
“นัดกับทางบ้านเขื่อนน่ะ”เฟย์ตอบ
“อ๋ออออ พี่ไปเถอะแก้วไม่เป็นไรแล้ว”แก้วพูด
“พี่ไปนะ”เฟย์พูดแล้วเดินไป

ทางด้านโทโมะ
“นายโทโมะ มานี้สิ”เฟย์เรียก
“มีอะไร ?”โทโมะถาม
“ฉันฝากนายดูแลน้องสาวฉันด้วยนะ แก้วมันผ่านเรื่องร้ายมาเยอะ
นายต้องคอยให้กำลังใจแก้วนะ ถึงนายจะไม่รักน้องสาวฉันก็ตาม”เฟย์พูด
“อืมม เดี๋ยวดูแลให้”โทโมะพูด
“ขอบใจมาก ไปนะ”เฟย์พูดแล้วเดินไป
ตกเย็น
“พี่โทโมะค่ะ”
“ว่าไงเกล ?”โทโมะถาม
“ไปส่งเกลหน่อยสิ เกลไม่มีรถกลับบ้านเลย”เกลพูด
“เอ่อออ...”โทโมะอึกอัก
“นะค่ะ”เกลพูด
“ก็ได้ครับ”โทโมะพูด
“เธอกลับบ้าน”โทโมะเรียกแก้ว
“รู้แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับเก็บของแล้วเดินไปไม่สนใจโทโมะและเกล
ที่ลานจอดรถ
“ขอบคุณค่ะพี่โทโมะ”เกลพูดพร้อมกับเข้าไปนั่งในรถที่อยู่ด้านหน้า
จริงๆแล้วโทโมะจะเปิดให้แก้ว แต่เกลดันเข้ามานั่งก่อน
“จะทำอะไร ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าโทโมะเดินมาตัดหน้าแก้ว
“จะเปิดให้”โทโมะตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ฉันมีมือเปิดเองได้”แก้วตอบพร้อมกับเดินไปเปิดประตูรถ
สักพักรถก็ได้เคลื่อนตัวออกจากบริษัท
ภายในรถ
“พี่โทโมะค่ะ พี่โทโมะจำวันที่รับน้องได้มั้ยค่ะ ?”เกลถาม
“จำได้ครับ”โทโมะตอบ
“แล้วพี่โทโมะจำตอนที่เกลถูกรุ่นพี่รุมได้มั้ยค่ะ ?”เกลถาม
“ครับ”โทโมะตอบ
“ดีใจจังที่พี่จำได้ เกลเองก็ยังไม่ลืมเหมือนกันเลยค่ะ วันนั้นนะพี่เท่ห์มาก”เกลพูดพร้อมยกนิ้วโป้งเป็นเชิงว่าสุดยอด
“ขอบใจนะ”โทโมะพูด
“เกลมีอะไรจะให้ดูด้วยแหละ”เกลพูดพร้อมกับหยิบของออกมาจากกระเป๋าสิ่งนั้นคือ
“แถ่นแท๊นนนนน! จำได้มั้ย ?”เกลถามพร้อมกับยื่นสร้อยตัวทีให้โทโมะดู
“มันคุ้นๆนะ”โทโมะตอบ
“ไม่คุ้นได้ไง ก็นี้อ่ะของพี่ วันที่พี่ช่วยเกลพี่ทำหล่นไว้ แล้วเกลเห็นว่ามันพังเลยจะเอาไปซ่อมให้”เกลพูด
“เอาไปซ่อมนานจังนะ”โทโมะพูด
“แหะๆ เกลเก็บไว้เองอ่ะค่ะ กะจะเอามาให้พี่ก็ลืมเอามาทุกทีจนวันนี้พึ่งจะได้เอามาให้”เกลพูดพร้อมยื่นสร้อยไปให้
“ไม่เป็นไร เกลเก็บไว้เถอะ”โทโมะพูด
“จริงหรอ ขอบคุณค่ะ”เกลพูดพร้อมกับเก็บสร้อยเข้ากระเป๋า
“พี่โทโมะค่ะ...”
“โอ้ย!รำคาญจริงๆ พูดอยู่ได้”แก้วพูดขึ้นมา
“เป็นอะไรของเธอ”โทโมะถาม
“ฉันรำคาญเสียงอะไรไม่รู้”แก้วพูด
“พี่ไม่อยากฟังพี่ก็หาเพลงมาฟังสิค่ะ”เกลหันหลังไปพูดกับแก้ว
“ต่อให้เอาเพลงมาฟังมันก็ไม่ได้ยินหรอก เพราะเสียงเธอมันกลบเพลงฉันหมด”แก้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“จะบอกว่าเสียงฉันน่ารำคาญหรอ ?”เกลถาม
“มี-สะ-หมอง-ก็-คิด-เอง”แก้วพูดโดยการเน้นทีละคำ
“นี้!”เกลแว้ด
“พอแล้วครับน้องเกล ถึงบ้านแล้วครับ”โทโมะพูด
“ขอบคุณค่ะ”เกลพูด
“ขับรถดีดีนะค่ะ Chub”เกลพูดพร้อมกับหอมแก้มโทโมะก่อนลงจากรถ

..................................................

มาอัพอีกสักตอนนนนน ฮ่าๆๆๆ
สนุกไม่สนุกก็บอกด้วยนะค่ะ ^^