My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
7) "ความจริงจากเรื่องจริง"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMy sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
ตอนที่ 7 ‘ความจริงจากเรื่องจริง’
“แล้วเราจะเอาไงล่ะทีนี้ ขืนหิ้วกระเป๋ากลับบ้านจริงๆมีหวัง ความแตกแน่”
"ใช่ เฟย์เห็นด้วยอย่างแรงกับแก้วเลยอ่ะ"
“หลบไปเที่ยวกันก่อนดีมั้ย แค่3วันเอง”
เฟย์เสนอความคิดขึ้นมา ที่ทำเอาฟางต้องคิดหนัก
“อืม เอางั้นก็ได้ แต่ว่าเราจะไปไหนกันดี”
“ไปบ้านฉันไง”
“เฮ้ย!!!”
ทั้ง3สาวร้องออกมาเสียงดัง กับการปรากฎตัวของ 3หนุ่ม3มุม ที่พวกเธอไม่อยากให้มาได้ยินที่สุด
“นะ นาย พวกนายมาได้ไง”
“ก็เดินมา”
ป็อปปี้เดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆฟาง ก่อนที่จะตามมาด้วยเขื่อน
โทโมะที่เดินอ้อมไปนั่งฝั่งเดียวกับแก้วและเฟย์
“ตกลงว่าไง จะไปบ้านไอ้ป็อปมันมั้ย” เขื่อนถามซ้ำอีกรอบ
“ไม่” เฟย์ตอบเสีนงแข็ง รู้สึกไม่ถูกชะตากับหนุ่มหล่อหน้าขาวนี่อย่างบอกไม่ถูก
“แต่ฉัน ว่าพวกเธอควรจะไปนะ” โทโมะพูดขึ้นมานิ่งๆ
“ทำไมพวกฉันต้องไปด้วยว่ะ” แก้วสวนกลับ ไม่พอใจกับประโยคของโทโมะที่ดูฟังเป็นการออกคำ
สั่งกลายๆซะมากกว่า การถามความคิดเห็น
“พูดไม่เพราะซักนิด” ชายหนุ่มแอบเบ้ปากกับคนที่พูดว่ะ
“ห๊ะ..นายว่าอะไรนะ”
“.....”
“ใจเย็นน่า กัน ขอบใจที่ชวน แต่ไม่เป็นไรพวกฉันจะกลับบ้าน”
“นายแน่ใจนะว่าจะกลับบ้าน ฟาร์ม” ป็อปปี้ถามอีกฝ่ายที่ยังคงโกหกหน้าตาย ยิ้มๆ
“ทำฉันจะกลับบ้านไม่กลับบ้าน มันธุระอะไรของนาย”
“จริงๆมันก็ไม่เชิงว่าจะเป็นธุระของฉันหรอก”
“แค่บังเอิญฉันมาได้ยินอะไรดีๆเข้า ก็เท่านั้นเอง”
ฟางมองชายหนุ่มข้างตัว งงๆกับประโยคที่เธอไม่เข้าใจซักนิดว่าเขาหมายถึงเรื่องใด
ป็อปปี้ไม่ตอบ เจ้าตัวหยิบโทรศัพย์เครื่องสวยขึ้นมากดอะไรลงไปก่อนจะ ยื่นกลับมาให้ฟางดูใก้ลๆ
“นายว่า คนในรูปคุ้นๆมั้ย”
“OoO....”
เฮ้ย ตันหยองนั้นมันเรานี่หว่า แล้วอีตานี่มันไปเอารูปเธอมาได้ไง แต่ยังไงก็ต้องปฎิเสธไว้ก่อน
แค่รูปถ่ายรูปเดียว ตานี่อาจทำโฟโต้ช็อปมาแกล้งเธอก็ได้ ฉันไม่โง่หรอกย่ะ เหอะๆ
“ไม่เห็นจะคุ้นเลย นายเอารูปใครมาให้ฉันดู”
“หึ ถ้ารูปเธอบอกไม่คุ้นงั้น นี่ล่ะ”
“พี่ฟาง พี่คิดอะไรได้อ่ะ”
“ก็ถ้าตานั้นเรียนชายล้วน แล้วเป็นเกย์ พี่ก็ไม่ต้องหมั้นจริงป่ะ”
“เออ จริงของฟางนะ แก้วว่า”
“แต่ว่าเราจะไปรู้ได้ไงว่าพี่ป็อปปี้ เขาเกย์จริงหรือเปล่า ถ้าเขาแอ๊บล่ะ”
“จริงด้วย เอาไงล่ะฟาง”
“อืม....งั้นก็ต้องตามไปสืบ”
“เอ๋สืบ สืบยังไงอ่ะพี่ฟาง พี่ป็อปปี้เขาเรียนชายล้วนนะ”
“ถ้าแบบนั้นก็ปลอมตัวไปซิ ง่ายจะตาย”
“ ยัยฟาง แกจะบ้าเหรอนั้นโรงเรียนชายล้วนนะ แล้วอีกอย่างมันโรงเรียนประจำนะ งานนี้ถ้าคุณหญิงแม่ คุณหญิงป้า
รู้ มีหวังตายแน่”
“เฮ้ย....นาย”
เวรแล้วไง ตานี่มันมีคลิปเสียงเธอได้ไงที่สำคุญไม่ใช่แค่เสียงซิ มาทั้งภาพทั้งเสียงเลยแหละ ต่อให้
แถได้ระดับขั้นเทพก็ไปไม่รอดแน่ งานนี้
เหลือบมองอีก 2สาวที่หน้าซีดไม่ต่างกัน งานนี้ยิ่งกว่าซวย2เด้งอีก เพราะจะไม่ใช่แค่ซวยเธออาจ
ตายคามือคุณหญิงแม่สุดที่รักอีกด้วย ไหนจะเรื่องความคิดที่จะล้มงานหมั้น ปลอมตัวเข้ามาเรียนในโรงเรียนชาย
ล้วน โอ๊ยๆๆ ไม่อยากจะคิดเลยฉัน
“นายรู้ตั้งแต่แรกซินะ เรื่องที่พวกฉันเป็นผู้หญิง”
“จริงๆก็ใช่” ป็อปปี้ยอมรับง่ายๆ
“เหอะ งั้นแสดงว่าที่ผ่านมานายก็คอยจ้องจะแกล้งฉันมาตลอดด้วยซิ”
“ก็ใช่อีก”
อ๊ากกกก อยากจะลุกขึ้นข่วนหน้าอีตานี่ชะมัด อะไรมันจะกวนประสาทได้ทุกรูขุมขนขนาดนี้เนี้ย
ฟางสูดหายใจๆลึกๆระงับอาการโกรธที่อยากจะงับหัวคนข้างๆ ก่อนจะพูดออกมา
“ก็ดี งั้นเรามาคุยกันตรงๆ”
“ว่า....”
“ไอ้... ฉันไม่อยากหมั้นกับนาย ยกเลิกงานหมั้นเวรๆนั้นซะ”
"ไม่ล่ะ"
“ห๊ะ นายว่าไงนะ”
"ฉันบอกว่าไม่ ฉันจะไม่ยอมยกเลิกงานหมั้น เข้าใจ?"
“นาย...”
“พี่ฟาง พี่ฟางๆ”
TOP ♥ ‘นายรู้ตั้งแต่แรกซินะ เรื่องที่พวกฉันเป็นผู้หญิง’ BY FANG
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพให้แล้วน้า ถ้ายังไงก็คอมเม้นกันบ้างน้า พอจะเป็นยังไงกันบ้างงงงงงงงงงงงง ขอเสียงหน๊อยยยยย
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^ To_oNG
ตอนที่ 7 ‘ความจริงจากเรื่องจริง’
“แล้วเราจะเอาไงล่ะทีนี้ ขืนหิ้วกระเป๋ากลับบ้านจริงๆมีหวัง ความแตกแน่”
"ใช่ เฟย์เห็นด้วยอย่างแรงกับแก้วเลยอ่ะ"
“หลบไปเที่ยวกันก่อนดีมั้ย แค่3วันเอง”
เฟย์เสนอความคิดขึ้นมา ที่ทำเอาฟางต้องคิดหนัก
“อืม เอางั้นก็ได้ แต่ว่าเราจะไปไหนกันดี”
“ไปบ้านฉันไง”
“เฮ้ย!!!”
ทั้ง3สาวร้องออกมาเสียงดัง กับการปรากฎตัวของ 3หนุ่ม3มุม ที่พวกเธอไม่อยากให้มาได้ยินที่สุด
“นะ นาย พวกนายมาได้ไง”
“ก็เดินมา”
ป็อปปี้เดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆฟาง ก่อนที่จะตามมาด้วยเขื่อน
โทโมะที่เดินอ้อมไปนั่งฝั่งเดียวกับแก้วและเฟย์
“ตกลงว่าไง จะไปบ้านไอ้ป็อปมันมั้ย” เขื่อนถามซ้ำอีกรอบ
“ไม่” เฟย์ตอบเสีนงแข็ง รู้สึกไม่ถูกชะตากับหนุ่มหล่อหน้าขาวนี่อย่างบอกไม่ถูก
“แต่ฉัน ว่าพวกเธอควรจะไปนะ” โทโมะพูดขึ้นมานิ่งๆ
“ทำไมพวกฉันต้องไปด้วยว่ะ” แก้วสวนกลับ ไม่พอใจกับประโยคของโทโมะที่ดูฟังเป็นการออกคำ
สั่งกลายๆซะมากกว่า การถามความคิดเห็น
“พูดไม่เพราะซักนิด” ชายหนุ่มแอบเบ้ปากกับคนที่พูดว่ะ
“ห๊ะ..นายว่าอะไรนะ”
“.....”
“ใจเย็นน่า กัน ขอบใจที่ชวน แต่ไม่เป็นไรพวกฉันจะกลับบ้าน”
“นายแน่ใจนะว่าจะกลับบ้าน ฟาร์ม” ป็อปปี้ถามอีกฝ่ายที่ยังคงโกหกหน้าตาย ยิ้มๆ
“ทำฉันจะกลับบ้านไม่กลับบ้าน มันธุระอะไรของนาย”
“จริงๆมันก็ไม่เชิงว่าจะเป็นธุระของฉันหรอก”
“แค่บังเอิญฉันมาได้ยินอะไรดีๆเข้า ก็เท่านั้นเอง”
ฟางมองชายหนุ่มข้างตัว งงๆกับประโยคที่เธอไม่เข้าใจซักนิดว่าเขาหมายถึงเรื่องใด
ป็อปปี้ไม่ตอบ เจ้าตัวหยิบโทรศัพย์เครื่องสวยขึ้นมากดอะไรลงไปก่อนจะ ยื่นกลับมาให้ฟางดูใก้ลๆ
“นายว่า คนในรูปคุ้นๆมั้ย”
“OoO....”
เฮ้ย ตันหยองนั้นมันเรานี่หว่า แล้วอีตานี่มันไปเอารูปเธอมาได้ไง แต่ยังไงก็ต้องปฎิเสธไว้ก่อน
แค่รูปถ่ายรูปเดียว ตานี่อาจทำโฟโต้ช็อปมาแกล้งเธอก็ได้ ฉันไม่โง่หรอกย่ะ เหอะๆ
“ไม่เห็นจะคุ้นเลย นายเอารูปใครมาให้ฉันดู”
“หึ ถ้ารูปเธอบอกไม่คุ้นงั้น นี่ล่ะ”
“พี่ฟาง พี่คิดอะไรได้อ่ะ”
“ก็ถ้าตานั้นเรียนชายล้วน แล้วเป็นเกย์ พี่ก็ไม่ต้องหมั้นจริงป่ะ”
“เออ จริงของฟางนะ แก้วว่า”
“แต่ว่าเราจะไปรู้ได้ไงว่าพี่ป็อปปี้ เขาเกย์จริงหรือเปล่า ถ้าเขาแอ๊บล่ะ”
“จริงด้วย เอาไงล่ะฟาง”
“อืม....งั้นก็ต้องตามไปสืบ”
“เอ๋สืบ สืบยังไงอ่ะพี่ฟาง พี่ป็อปปี้เขาเรียนชายล้วนนะ”
“ถ้าแบบนั้นก็ปลอมตัวไปซิ ง่ายจะตาย”
“ ยัยฟาง แกจะบ้าเหรอนั้นโรงเรียนชายล้วนนะ แล้วอีกอย่างมันโรงเรียนประจำนะ งานนี้ถ้าคุณหญิงแม่ คุณหญิงป้า
รู้ มีหวังตายแน่”
“เฮ้ย....นาย”
เวรแล้วไง ตานี่มันมีคลิปเสียงเธอได้ไงที่สำคุญไม่ใช่แค่เสียงซิ มาทั้งภาพทั้งเสียงเลยแหละ ต่อให้
แถได้ระดับขั้นเทพก็ไปไม่รอดแน่ งานนี้
เหลือบมองอีก 2สาวที่หน้าซีดไม่ต่างกัน งานนี้ยิ่งกว่าซวย2เด้งอีก เพราะจะไม่ใช่แค่ซวยเธออาจ
ตายคามือคุณหญิงแม่สุดที่รักอีกด้วย ไหนจะเรื่องความคิดที่จะล้มงานหมั้น ปลอมตัวเข้ามาเรียนในโรงเรียนชาย
ล้วน โอ๊ยๆๆ ไม่อยากจะคิดเลยฉัน
“นายรู้ตั้งแต่แรกซินะ เรื่องที่พวกฉันเป็นผู้หญิง”
“จริงๆก็ใช่” ป็อปปี้ยอมรับง่ายๆ
“เหอะ งั้นแสดงว่าที่ผ่านมานายก็คอยจ้องจะแกล้งฉันมาตลอดด้วยซิ”
“ก็ใช่อีก”
อ๊ากกกก อยากจะลุกขึ้นข่วนหน้าอีตานี่ชะมัด อะไรมันจะกวนประสาทได้ทุกรูขุมขนขนาดนี้เนี้ย
ฟางสูดหายใจๆลึกๆระงับอาการโกรธที่อยากจะงับหัวคนข้างๆ ก่อนจะพูดออกมา
“ก็ดี งั้นเรามาคุยกันตรงๆ”
“ว่า....”
“ไอ้... ฉันไม่อยากหมั้นกับนาย ยกเลิกงานหมั้นเวรๆนั้นซะ”
"ไม่ล่ะ"
“ห๊ะ นายว่าไงนะ”
"ฉันบอกว่าไม่ ฉันจะไม่ยอมยกเลิกงานหมั้น เข้าใจ?"
“นาย...”
“พี่ฟาง พี่ฟางๆ”
TOP ♥ ‘นายรู้ตั้งแต่แรกซินะ เรื่องที่พวกฉันเป็นผู้หญิง’ BY FANG
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพให้แล้วน้า ถ้ายังไงก็คอมเม้นกันบ้างน้า พอจะเป็นยังไงกันบ้างงงงงงงงงงงงง ขอเสียงหน๊อยยยยย
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^ To_oNG
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
