My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
5) "เอาตัวรอด"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 5 ‘เอาตัวรอด’
“ไปไหนมาว่ะ ไอ้ป็อป” เขื่อนร้องทักคนที่เดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้อง
“อาบน้ำ”
“หืม แกเพิ่งอาบไม่ใช่หรือไง” โทโมะมองเพื่อนร่วมห้อง งงๆ แล้วอีกอย่างห้องนี้ก็มีห้องน้ำในตัว
มันจะถ่อลงไปอาบที่ชั้น3 ทำไม
“แน๊ะ ไปอาบน้ำหรือไปรอแกล้งว่าที่คู่หมั้นกันแน่ว่ะ”
“หึ แล้วแกคิดว่าอันไหนล่ะ”
ป็อปปี้ล้มตัวลงนอนเป็นการตัดบท ไม่ตอบคำถามของเขื่อนอีก
“ระวัง จะแพ้ภัยตัวเองนะเว้ย”
-หลายวันต่อมา-
ผ่านมาเกือบอาทิตย์ที่ทั้งสามสาวเข้ามาใช้ชีวิตในโรงเรียนชายล้วน ในสภาพชายหนุ่ม
“ฟาร์มนายเตรียมตัวมาหรือยัง”
“หืม เตรียมตัว? เตรียมตัวอะไรเหรอขนมจีน”
“อ้าว ก็วันนี้มีชั่วโมงว่ายน้ำไง”
“ห๊ะ”
ซวยแล้วไง ถ้าต้องลงสระว่ายน้ำ คงยิ่งกว่าความแตกแน่ ทำไงดีล่ะงานนี้ แอบเหลือบตามองส่งสัญาณให้ เฟย์
แก้ว เดินตามออกไปนอกห้อง แอบผลุบหายมารวมตัวกันที่ด้านหลังหอเรียนที่กลายเป้นสถานที่ลับของพวกเธอไป
แล้ว
“เอาไงดีล่ะพี่ฟาง งานนี้เราไม่รอดแน่ T^T”
“หนี เราหนีกันเหอะฟาง”
แก้วที่เริ่มประสาทเสีย เขย่าแขนเธอจนแทบหลุด
“โอ๊ยๆ แก้ว ใจเย็นก่อน ฟางว่าเราแค่หาข้ออ้างก็น่าจะพอผ่านไปได้แหละ”
“ข้ออ้างจะมีอะไรให้อ้างล่ะพี่ฟาง คนนะไม่ใช่น้องหมา ที่จะอ้างว่าเป็นโรคกลัวน้ำอ่ะ”
‘เป๊ะ’ ฟางดีดนิ้ว
“นั้นแหละ ยัยแก้ว แกก็บอกว่าท้องเสีย ลงน้ำไม่ได้ ส่วนแกก็เป็นโรคกลัวน้ำ เพราะเคยจมน้ำตอน
เด็กๆ”
“แล้วแกล่ะ ฟาง”
“ฉันก็เป็น...เป็นโรคผิวหนัง แพ้คลอลีนแล้วกัน”
“แน่ใจนะพี่ฟาง ว่ามันจะเวิกค์”
“อืม เอาเหอะน่า”
แยกย้าย ทยอยกันเดินเข้าห้องเรียนไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตุมากนักชั่วโมงเรียนว่ายน้ำ
“ไปเร็ว ฟาร์มถ้าช้าเดี๋ยวเปลี่ยนชุดไม่ทัน”
“เอ่อ เราคงไปไม่ได้หรอกขนมจีน พอดีเราเป็นโรคแพ้คลอนลีนนะ ‘โทษทีนะ”
“อ้าวเหรอ ว้า อดเห็นซิกแพ็คนายเลย อิอิ”
ขนมจีนเดินควงแขนมิล่าออกจากห้องไป ส่วนคนอื่นๆก็เริ่งเดินออกจากห้องไปเหลือเพียงพวกเธอสามคน กลุ่ม
นายป็อปปี้ และก็กลุ่มสาวสวย พิม มีน จินนี่ หวาย โบร์ เกล แบม มายด์
ที่ยังอยู่ในห้อง
“ป็อป พวกฉันไปก่อนนะ นายก็ตามมาเร็วๆล่ะ”
“อืม”
กลุ่มสาวสวยเดินออกจากห้องไป
“นี่ ทำไมพวกนายยังไม่ไปอีกล่ะ ” เขื่อนถามเฟย์ที่ยังนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ
“ไม่อ่ะ ฉันเป็นโรคกลัวน้ำ” ตอบทั้งๆที่ยังฟุบหน้าอยู่
“นายเป็นน้องหมาหรือไง?”
“อ๊ะ... นายด่าใครเป็นหมา”
“แฟงค์ๆๆ ใจเย็น เอ่อ ไอ้แฟงค์มันเคยจมน้ำนะเลยฝังใจกับน้ำ”
ฟางรีบเข้ามห้ามก่อนที่เฟย์จะปรี๊ดแตกจนเผลอเผยตัวจริงออกมา
“แล้วเธอล่ะ เป็นโรคกลัวน้ำกับเขาด้วยหรือไง”
ป็อปปี้เดินล้วงกระเป๋าเข้ามายืนข้างๆเขื่อนอีกคน
“ไอ้...ฉันเป็นโรคแพ้คลอลีน” กัดฟันตอบชายหนุ่มไป
“งั้น นายกันเป็นโรคอะไรล่ะ”
“ไอ้กันมันท้องเสียนะ เมื่อวานกินของแสลงไปคงลงน้ำไม่ได้หรอก”
“ยา”
ฟางมองหน้าโทโมะ งงๆ ว่าเขาจะยื่นแผงยามาให้เธอทำไม ไอ้โรคแพ้คลอนลีนมันไม่ยารักษาซะหน่อย
“ยาแก้ท้องเสียไง”
“เอ่อ”
แอบเห็นแก้วส่ายหัวจนแทบจะหลุด ก็คนไม่ได้เป็นอะไรอยู่ๆจะให้กินยา เป็นใคร ใครจะเอา
“ถ้าเพื่อนเธอท้องเสียจริงๆ ก็กินซะ” โทโมะย้ำเสียงหนัก
“เอ่อ ขอบใจนะ”
เดินคอตกเข้าไปหาแก้ว ที่ทำหน้าจะร้องไห้ให้เธออยู่ร่อมร่อ
“ฟาง ไม่เอานะ เกิดอีตานั้นเอายาถ่ายมาให้แก้วกินล่ะ T^T”
“กินเข้าไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยบ้วนทิ้งทีกลังนะ”
ฟางจัดการบีบปากแก้ว ก่อนจะกรอกยาลงไปจนได้
“อี๊>< ขมอ่ะ”
“อ๊ะ กินนี่ๆอมไว้ๆ” เฟย์เอาลูกอมยัดเข้าไปในปากเพื่อน
“พวกนายไปเหอะ เดี๋ยวเข้าชั่วโมงเลทนะ” ฟางโบกมือไล่สามหนุ่มที่ยังยืนมองพวกเธอนิ่ง
“หึ ครั้งนี้ถือว่ารอดไปแล้วกัน แต่ครั้งหน้าฉันจะรอดูว่าพวกนายจะเอาตัวรอดกันยังไง”
ป็อปปี้พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
TOP ♥ ‘นายเป็นน้องหมาหรือไง?’BY KONE
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพๆ แล้วน้า ขอบคุณๆที่มาบอกว่าสนุกๆๆ ดีใจคร้า อิอิ
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^ To_oNG
“ไปไหนมาว่ะ ไอ้ป็อป” เขื่อนร้องทักคนที่เดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้อง
“อาบน้ำ”
“หืม แกเพิ่งอาบไม่ใช่หรือไง” โทโมะมองเพื่อนร่วมห้อง งงๆ แล้วอีกอย่างห้องนี้ก็มีห้องน้ำในตัว
มันจะถ่อลงไปอาบที่ชั้น3 ทำไม
“แน๊ะ ไปอาบน้ำหรือไปรอแกล้งว่าที่คู่หมั้นกันแน่ว่ะ”
“หึ แล้วแกคิดว่าอันไหนล่ะ”
ป็อปปี้ล้มตัวลงนอนเป็นการตัดบท ไม่ตอบคำถามของเขื่อนอีก
“ระวัง จะแพ้ภัยตัวเองนะเว้ย”
-หลายวันต่อมา-
ผ่านมาเกือบอาทิตย์ที่ทั้งสามสาวเข้ามาใช้ชีวิตในโรงเรียนชายล้วน ในสภาพชายหนุ่ม
“ฟาร์มนายเตรียมตัวมาหรือยัง”
“หืม เตรียมตัว? เตรียมตัวอะไรเหรอขนมจีน”
“อ้าว ก็วันนี้มีชั่วโมงว่ายน้ำไง”
“ห๊ะ”
ซวยแล้วไง ถ้าต้องลงสระว่ายน้ำ คงยิ่งกว่าความแตกแน่ ทำไงดีล่ะงานนี้ แอบเหลือบตามองส่งสัญาณให้ เฟย์
แก้ว เดินตามออกไปนอกห้อง แอบผลุบหายมารวมตัวกันที่ด้านหลังหอเรียนที่กลายเป้นสถานที่ลับของพวกเธอไป
แล้ว
“เอาไงดีล่ะพี่ฟาง งานนี้เราไม่รอดแน่ T^T”
“หนี เราหนีกันเหอะฟาง”
แก้วที่เริ่มประสาทเสีย เขย่าแขนเธอจนแทบหลุด
“โอ๊ยๆ แก้ว ใจเย็นก่อน ฟางว่าเราแค่หาข้ออ้างก็น่าจะพอผ่านไปได้แหละ”
“ข้ออ้างจะมีอะไรให้อ้างล่ะพี่ฟาง คนนะไม่ใช่น้องหมา ที่จะอ้างว่าเป็นโรคกลัวน้ำอ่ะ”
‘เป๊ะ’ ฟางดีดนิ้ว
“นั้นแหละ ยัยแก้ว แกก็บอกว่าท้องเสีย ลงน้ำไม่ได้ ส่วนแกก็เป็นโรคกลัวน้ำ เพราะเคยจมน้ำตอน
เด็กๆ”
“แล้วแกล่ะ ฟาง”
“ฉันก็เป็น...เป็นโรคผิวหนัง แพ้คลอลีนแล้วกัน”
“แน่ใจนะพี่ฟาง ว่ามันจะเวิกค์”
“อืม เอาเหอะน่า”
แยกย้าย ทยอยกันเดินเข้าห้องเรียนไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตุมากนักชั่วโมงเรียนว่ายน้ำ
“ไปเร็ว ฟาร์มถ้าช้าเดี๋ยวเปลี่ยนชุดไม่ทัน”
“เอ่อ เราคงไปไม่ได้หรอกขนมจีน พอดีเราเป็นโรคแพ้คลอนลีนนะ ‘โทษทีนะ”
“อ้าวเหรอ ว้า อดเห็นซิกแพ็คนายเลย อิอิ”
ขนมจีนเดินควงแขนมิล่าออกจากห้องไป ส่วนคนอื่นๆก็เริ่งเดินออกจากห้องไปเหลือเพียงพวกเธอสามคน กลุ่ม
นายป็อปปี้ และก็กลุ่มสาวสวย พิม มีน จินนี่ หวาย โบร์ เกล แบม มายด์
ที่ยังอยู่ในห้อง
“ป็อป พวกฉันไปก่อนนะ นายก็ตามมาเร็วๆล่ะ”
“อืม”
กลุ่มสาวสวยเดินออกจากห้องไป
“นี่ ทำไมพวกนายยังไม่ไปอีกล่ะ ” เขื่อนถามเฟย์ที่ยังนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ
“ไม่อ่ะ ฉันเป็นโรคกลัวน้ำ” ตอบทั้งๆที่ยังฟุบหน้าอยู่
“นายเป็นน้องหมาหรือไง?”
“อ๊ะ... นายด่าใครเป็นหมา”
“แฟงค์ๆๆ ใจเย็น เอ่อ ไอ้แฟงค์มันเคยจมน้ำนะเลยฝังใจกับน้ำ”
ฟางรีบเข้ามห้ามก่อนที่เฟย์จะปรี๊ดแตกจนเผลอเผยตัวจริงออกมา
“แล้วเธอล่ะ เป็นโรคกลัวน้ำกับเขาด้วยหรือไง”
ป็อปปี้เดินล้วงกระเป๋าเข้ามายืนข้างๆเขื่อนอีกคน
“ไอ้...ฉันเป็นโรคแพ้คลอลีน” กัดฟันตอบชายหนุ่มไป
“งั้น นายกันเป็นโรคอะไรล่ะ”
“ไอ้กันมันท้องเสียนะ เมื่อวานกินของแสลงไปคงลงน้ำไม่ได้หรอก”
“ยา”
ฟางมองหน้าโทโมะ งงๆ ว่าเขาจะยื่นแผงยามาให้เธอทำไม ไอ้โรคแพ้คลอนลีนมันไม่ยารักษาซะหน่อย
“ยาแก้ท้องเสียไง”
“เอ่อ”
แอบเห็นแก้วส่ายหัวจนแทบจะหลุด ก็คนไม่ได้เป็นอะไรอยู่ๆจะให้กินยา เป็นใคร ใครจะเอา
“ถ้าเพื่อนเธอท้องเสียจริงๆ ก็กินซะ” โทโมะย้ำเสียงหนัก
“เอ่อ ขอบใจนะ”
เดินคอตกเข้าไปหาแก้ว ที่ทำหน้าจะร้องไห้ให้เธออยู่ร่อมร่อ
“ฟาง ไม่เอานะ เกิดอีตานั้นเอายาถ่ายมาให้แก้วกินล่ะ T^T”
“กินเข้าไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยบ้วนทิ้งทีกลังนะ”
ฟางจัดการบีบปากแก้ว ก่อนจะกรอกยาลงไปจนได้
“อี๊>< ขมอ่ะ”
“อ๊ะ กินนี่ๆอมไว้ๆ” เฟย์เอาลูกอมยัดเข้าไปในปากเพื่อน
“พวกนายไปเหอะ เดี๋ยวเข้าชั่วโมงเลทนะ” ฟางโบกมือไล่สามหนุ่มที่ยังยืนมองพวกเธอนิ่ง
“หึ ครั้งนี้ถือว่ารอดไปแล้วกัน แต่ครั้งหน้าฉันจะรอดูว่าพวกนายจะเอาตัวรอดกันยังไง”
ป็อปปี้พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
TOP ♥ ‘นายเป็นน้องหมาหรือไง?’BY KONE
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพๆ แล้วน้า ขอบคุณๆที่มาบอกว่าสนุกๆๆ ดีใจคร้า อิอิ
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^ To_oNG
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
