My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.51 น.

  31 ตอน
  651 วิจารณ์
  67.97K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) "ปัญหาที่ตามมา"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Msweeheart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี 

 

ตอนที่ 24 ‘ปัญหาที่ตามมา’

 

ระหว่างที่ข้างในยังหวานใส่กันไม่เลิก ข้างนอกเองก็ได้แต่แอบลุ้นตัวโก่ง ว่าไอ้แผนการณ์(ที่ไม่ค่อยจได้เรื่อง)

 

ของตัวเองจะทำให้ทั้งคู่พอจะมีใจให้กันได้บ้างรึเปล่า

 

                “เป็นแฟนกันมั้ย”

 

                 “เยส”

 

                 “กรี๊ส”

 

แค่ได้ยินประโยคนี้ของป็อปปี้ก็ทำเอา เขื่อน เฟย์ ขนมจีนที่แอบสุ่มดูอยู่ถึงกับกระโดดจนตัวลอย จนแก้ว กับโท

 

โมะต้องช่วยกันลากทั้งสามคนออกมา กอ่นที่จะโดนป็อปปี้ออกมาเล่นงานเอาได้ ฐานไปมาแอบดูเขาสวีตกัน

 

                “เมิงจะดีใจเว่อร์ไปไหนว่ะ ไอ้เขื่อน”

 

                “อ้าว ก็เพื่อนสมหวังทั้งที”

 

                “ทำไม นายไม่จุดพลุฉลองไปเลยล่ะ” แก้วประชดเข้าให้ด้วยความหมั้นไส้ กับความโอเว่อร์เข้าขั้น

 

ของเขื่อน

 

                “จริงๆ ก็อยากนะแก้ว ถ้าไม่ติดว่าทุกคนเขาเข้าใจว่าฟางเป็นผู้ชายอ่ะ”

 

                “จริงด้วย แบบนี้ยุ่งแน่” ขนมจีนร้องเสียงหลง

 

                “เวร”

 

โทโมะได้แต่ยกมือตบหน้าผากตัวเองอย่างกลุ้มจัดโดยมีแก้วเป็นลูกมือช่วยเขาตบหน้าผากตัวเองอีกแรง

 

(ทำไมตบของตัวเองอ่ะแก้ว:กลัวเจ็บ ==”)

 

               “ยุ่งตรงไหนอ่ะ ก็แค่พี่ป็อปกับพี่ฟางเป็นแฟนกัน” เฟย์ถามคนทั้งกลุ่มด้วยสีหน้าเอ๋อๆ

 

               “โห ยัยเฟย์ ก็ทุกคนเข้าจะได้เข้าใจว่าไอ้สองคนนั้นเป็นคู่เกย์กันอ่ะดิ”

 

               “แง๊ว ถ้าแบบนี้ เรื่องนี้ไปถึงหูแม่ แล้วงานหมั้นถูกยกเลิกอ่ะ”

 

เฟย์ถามหน้าตื่น จากตอนแรกที่พวกเธอจะเข้ามาหาเหตุยกเลิกงานหมั้น จนทุกอย่างกลับตาลปัดกลายเป็นว่าตอน

 

นี้พวกเธอต้องมาหาวิธีไม่ให้งานหมั้นถูกยกเลิก เพราะหากข่าวลือบ้าๆไปได้ยินถึงหูแม่ของเธอ

 

งานนี้คุณหญิงมณีโฉม ได้ยกเลิกงานแต่งเพราะกลัวได้ลูกเขยเป็นเกย์ ชัวร์ (เฟย์ฟันเฟิมค่ะ)

 

               “อ่ะ แล้วถ้าเราทำให้ทั้งสามคนนี้กลายเป็นหญิงล่ะ แล้วค่อยเปิดตัวว่าฟางเป็นแฟนนายป็อป”

 

               “ยัยขนมจีน แล้วเธอจะเอานาย ฟาร์ม แฟงค์ กันไปทิ้งไว้ไหน อยู่ๆจะหายตัวไปซะเฉยๆหรือไง”

 

เขื่อนแย้งเสียงขุ่น เจ้าตัวขยี้หัวจนยุ่งไปกับความยุ่งเหยิงที่กำลังตามมา ตอนแรกก็สนุกดีหรอก แต่ตอนนี้ดูมันจะไม่

 

สนุกเข้าไปทุกทีแล้วซิ ทั้งเรื่องคุณหญิงแม่ของสองสาว เฟย์ ฟาง เรื่องที่ฟางเจ็บตัวถึงขั้นเลือดตกยางออกนั้นอีก

 

เขาว่างานนี้ไอ้ป็อปมันคงไม่ยอมอยู่เฉยแน่ เห็นทีโรงเรียนจะแตกก็คราวนี้แหละ

 

                 “เอ่อ ขอโทษนะ ฟาร์มเป็นยังไงบ้าง”

 

ทั้งกลุ่มหันกลับมามองเจ้าของเสียงหวานที่เอ่ยถามออกมาด้วยความหว่งใย

 

                “พิม”

 

                “ฉันอยากรู้ว่าฟาร์มไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”

 

                “อืม ไม่เป็นอะไรแล้ว” โทโมะตอบนิ่งๆ พลางพิจราณหาเหตุผลที่พิมจะเสียเวลาเดินมาถามอาการ

 

ของเพื่อนใหม่ด้วยตัวเองทำไมกัน นอกซะจากว่า

 

                “เธอคงไม่ได้มาสืบข่าวให้ใคร หรอกใช่มั้ยพิม”

 

                “อ๊ะ...เอ่อ เปล่านะโมะ พิม แค่อยากรู้เองนะ”

 

               “ถ้าอย่างนั้นฉันฝากไปบอกใครอีกคนแล้วกันว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี อย่าลืมว่าคนอย่างป็อปปี้ไม่

ธรรมดา”

 

เขื่อนเอ่ยกับพิมเสียงเรียบ พิมเพียงแค่พยักหน้ารับก่อนจะเดินหันหลังกลับออกไป

 

               “นี่ นายว่าจินนี่หรือพิมเป็นคนทำ”  แก้วสะกิดถามโทโมะที่ยังคงมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่

 

               “ไม่รู้”

 

              “เหอะ จะใครก็ตาม แต่กล้ามาทำพี่ฟาง เฟย์ไม่ปล่อยไว้แน่”

 

              “แล้วเบเบี๋จะไปทำอะไรเขาล่ะจ๊ะ”

 

               “อี๋ ไอ้กบบอกว่าอย่าเรียก เบเบี๋ไง”

 

               “พอๆ ฉันว่าตอนนี้มาคิดเรื่องสองคนนั้นดีกว่า”

 

               “เรื่องฉันมันทำไม”

 

                “เฮ้ย”

 

                “โห ไอ้ป็อปตกใจหมด”

 

ทุกสายตามองไปยังฟางที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของป็อปปี้ที่อุ้มเธออยู่ แต่ที่ดูจะต่างออกไปก็คงเป็นใบหน้าแดง

 

เถือกของฝ่ายหญิงที่ดูจะดีกว่าใบหน้าซีดเซียวตอนที่โดนอุ้มเข้าไปมาก

 

                 “พาฟางไปพักที่ห้องก่อนเถอะ ไอ้ป็อปแล้วเราค่อยคุยกัน”

 

ป็อปปี้พยักหน้ารับคำโทโมะ เดินตามเพื่อนที่เดินไปกดเรียกลิฟต์ให้ก่อนที่มันนั้นแหละจะเดินออกจากลิฟต์มาเปิด

 

ประตูห้องเข้าให้ ตามมาด้วยพลพรรค ที่ตามมาเป็นขบวนนั้นด้วย

 

                  “เธอนอนไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันกลับมาอยู่เป็นเพื่อน”

 

                  “อืม นาย...”

 

                  “หืม” เลิกคิ้วเป็นเชิงถามกับคนที่เงียบเสียงไปดื้อๆ เหมือนเปลี่ยนใจที่จะพูดออกมา

 

                  “เปล่า ไปเหอะ”

 

                  “หึ จะบอกว่า คิดถึงฉันล่ะซิ”

 

                  “อะ...ไอ้บ้า”

 

ดึงผ้าห่มคลุมโปงหนีสายตาล้อเลียนของชายหนุ่มที่ส่งมาให้ ชิ ทำไมถถึงได้รู้ทันเธอไปทุกอย่างกันนะ ว่าแต่เธอ

 

เป็นคนเลี่ยนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน อ๊ายยยยย >///<

 

ป็อปปี้เดินออกมาจากห้องนอน เข้ามานั่งรวมกลุ่มกันเพื่อนๆที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

 

                 “มีอะไรก็ว่ามา”

 

TOP  ♥   ‘เหอะ จะใครก็ตาม แต่กล้ามาทำพี่ฟาง เฟย์ไม่ปล่อยไว้แน่’ BY FAYE

 

  ♪                    

อั๊ยยะ อัพคร้า อัพๆๆ สนุกกับการอัพ ก็หวังว่าคนอ่านจะสนุกกับเนื้อเรื่อง แล้วก็มาคอมเมนท์น้าาาาาา

ใก้ลแล้วๆ อีกไม่กี่ตอนเท่านั้น

ฝากซักนิด ถึงคนอ่านนิยายเราที่เป้นนักเขียนทุกๆท่าน ได้โปรดไปอัพนิยายของท่านให้เราอ่านด้วยเถอะพลีสสสสเราจะลงแดงตายอยู่แล้ว ไม่มีนิยายอ่าน งอแงงงงงงง T^T

เราจะไปปั่นนิยายเรื่องต่อไปแล้ว (ถ้ามันไม่ตันซะก่อนนะ ฮ่าๆๆ)

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^

 To_oNG

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา