My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
14) "มัดจำ"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
ตอนที่ 14 ‘มัดจำ’
ป็อปปี้ค่อยๆถอนจูบออกมาในที่สุด ฟางได้แต่ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงเถือกจากสายตาของคนเจ้า
เล่ห์
“ฉันขอจูบนี้แลกกับกุญแจรถแล้วกัน”
เอ่ยกับคนที่เอาแต่ก้มหน้า จนเขากลัวว่าคอเธอจะหักไปแล้ว
อ๊ากกกก อายเว้ย ไอ้บ้าอยู่ๆก็มาจูบ แล้วที่สำคัญ นั้นมันจูบแรกของเธอด้วยนะ
ฮือ..เธอควรจะร้องไห้ใช้มั้ย แล้วทำไมเธอกลับรู้ดี จนจะเป็นลมกันล่ะ เธอเป็นอะไรไปกันแน่
‘ฟอด’
ป็อปปี้ห้ามใจไม่ให้ตัวเอง ก้มลงมาสูดดมความหอมจากพวกแก้มนิ้มเป็นการปิดท้ายไม่ได้
“อันนี้ฉันขอเป็นค่ามัดจำไว้ก่อนแล้วกัน”
ป็อปปี้พูดยิ้มๆกับคนที่ออกอาการหน้าแดงมากกว่าเดิม
“ฟาง” เธอยอมเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก
ก่อนจะโดนป็อปปี้ดึงเอวบางเข้ามาโอบไว้
‘แชะ’
กดชัตเตอร์รัวภาพหน้าเหวอของคนในอ้อมกอด ก่อนจะยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ ฟางมองการ
กระทำของป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ ว่าเขาจะถ่ายรูปคู่ระหว่างเธอกับเขาไปทำไมกัน
“ถ้าเธอเบี้ยวเรื่องเดิมพัน ฉันส่งรูปนี้ให้แม่เธอพร้อมคลิปนั้นแน่”
ขู่คนที่ยังทำหน้าเอ๋อไม่หาย
“อ๊ากกก นาย ไอ้คนเจ้าเล่ห์ ฮือๆๆ”
โวยวายออกมาหลังจากคิดได้ว่าเธอเดินเข้ามาในกับดักของคนมากเล่ห์เข้าเต็มเปา
และดูท่าจะถอนตัวไม่ทันแล้วด้วย นี่แค่วินาทีแรกที่เธอหลวมตัวเข้ามายังโดย ทั้งหอมทั้งจูบ
ถ้าอยู่ไปนานกว่านี้เวอร์จิ้นเธอได้โดนคนตรงหน้าขโมยไปจริงๆแน่
“ไม่ต้องทำหน้าลาตายขนาดนั้นก็ได้ ฉันยังไม่ได้จะเอาเวอร์จิ้นของเธอเดี๋ยวนี้ซะหน่อย”
“ไอ้บ้า ใครบอกฉันจะยอมให้นายกัน ฝันไปเหอะ ฉันจะยอมให้ก็แต่คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยเท่านั้น
แหละ” เถียงอีกฝ่ายคอเป็นเอ็น
“หึ ฉันไงคนที่เธอต้องแต่งงานด้วย”
อ๊ากกกกกกกกกกจริงด้วย เธอต้องแต่งงานกับตานี่นี่หว่า ไม่นะ ไม่ เธอไม่ยอมแต่งกับตาเจ้าเล่ห์
แน่ๆ
ป็อปปี้เพียงแค่มองคนตรงหน้าอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะยัดกุญแจรถตัวเองใส่มือฟาง
ก้าวเท้าเดินผ่านหน้าเธอออกจากห้องไป
“โอ๊ย ยัยฟาง”
เขกหัวตัวเองให้กับความโง่ ที่เสียรู้ให้หมาจิ้งจอกจอมวายร้ายให้กับคนที่เพิ่งจะเดินออกไป
แล้วที่นี้เธอจะหนีเขาพ้นได้ยังไง แค่ลำพังคิดจะล้มงานหมั้นเฮยังโดนเขาจับได้ตั้งแต่วันแรก
ที่วางแผนด้วยซ้ำ แล้วนี่ยังมาแพ้พนันกับไอ้เดิมพันบ้าๆนั้นอีก เธอจะรักษาเวอร์จิ้นของเธอ
ไปได้นานแค่ไหนกันนะ ฮือออออออออออออ.
.
.
.
“อารมณ์ดีอะไรมาว่ะไอ้ป็อป”
เขื่อนถามเพื่อนที่เพิ่งจะเปิดประตูห้องนอนเล็กเข้ามา
“ก็แค่...เรื่องดีๆ”
“ท่าจะเป็นเรื่องดีจริงๆ ถึงทำให้แกยิ้มหน้าบานเข้ามาได้”
“ฟางซินะ”
ป็อปปี้หันกลับมาสบตาโทโมะ ที่ดูเหมือนจะเดาได้ตรงประเด็น
“ฮ่าๆๆ หลงเสน่ห์แม่กระต่ายป่าเข้าแล้วล่ะซิ”
“บางที” ร่างสูงพึมพำเบาๆเป็นคำตอบก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับตาเป็นการตัดบท
เขาเองก็ยังตอบไม่ได้ กับแค่จูบหวานๆจูบเดียวทำไมถึงทำให้เขาอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
.
.
.
“อะไรนะพี่ฟาง!!”
“ชู่ส์ เบาๆซิยัยเฟย์”
ฟางเอื้อมไปปิดปากน้องสาวที่ร้องออกมาเสียงดัง หลังจากที่เธอเล่าเรื่องเดิมพันให้ฟัง
“เพราะแกแหละยัยเฟย์ ที่ทำให้เรื่องมันยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่”
แก้วเอ่ยพูดกับอีกคนหน้าบูด แค่เรื่องที่พวกเธอปลอมตัวเข้าไปนั้นยังไม่วุ่นพอหรือไงกันนะ
“อะไรเล่า เฟย์ไม่ได้บอกให้พี่ฟางไปรับคำท้าอะไรนั้นซักหน่อย”
“หยุด แค่นี้ฟางก็สมองจะระเบิดแล้วนะ”
“....” สองสาวรีบเงียบก่อนที่ฟางจะมีเจ้าแม่(เหวี่ยง)มาประทับองค์
“แล้วเราจะเอาไงต่อดีอ่ะ”
“เอ่อ....” แก้วได้แต่ส่ายหน้า จนปัญญากับคำถามของเพื่อนสาว เพราะดูท่าคนอย่างป็อปปี้ไม่ใช่คน
ที่พวกเธอจะชิ่งหนีเอาได้ง่ายๆ
“ก็ไม่ต้องทำยังไง กลับไปเรียนพี่ก็กลับไปเป็นฟาร์ม ตานั้นคงไม่ยุ่งกับผู้ชายให้เสียชื่อเพล์ยบอก
หรอง มั้ง”
ท้ายประโยคเอ่ยเสียงเบาไม่มั่นใจเต็มร้อยกับความคิดของตัวเองนัก
“เฮ้ออ เอาน่า ทุกเรื่องย่อมต้องมีทางออก แต่ตอนนี้เรานอนกันก่อนเหอะ ง่วง”
พูดจบแก้วก็ล้มตัวลงนอน หลับไปก่อนเพื่อน ทิ้งให้สองพี่น้องมองกันตาปริบๆ
ทำยังไงก็ยังไม่ชินซักทีกับไอ้การหลับง่าย(เกิน)ไปของเพื่อนสาว
ทำไมเรื่องมันถึงได้กลับตาลปัด จนมาไกลได้ขนาดนี้กันนะ เฮ้ออออออออออ
TOP ♥ ‘ฮ่าๆๆ หลงเสน่ห์แม่กระต่ายป่าเข้าแล้วล่ะซิ’ BY KONE
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพให้เป็นการชดเชยแล้วน้า หวังว่าคนอ่านจะมีเม้นชดเชยให้บ้างน้า ฮ่าๆๆๆ
แอบบอกเรื่องนี้ทั้งหมด 30 ตอนนะค่ะ นับถอยหลังกันได้เลย อิอิ
อีกเรื่องๆๆ เราลงเรื่องสั้นแล้วน้า บอกได้มั้ย....บอกว่า(รักกัน)จะได้มั้ย
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
To_oNG
ตอนที่ 14 ‘มัดจำ’
ป็อปปี้ค่อยๆถอนจูบออกมาในที่สุด ฟางได้แต่ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงเถือกจากสายตาของคนเจ้า
เล่ห์
“ฉันขอจูบนี้แลกกับกุญแจรถแล้วกัน”
เอ่ยกับคนที่เอาแต่ก้มหน้า จนเขากลัวว่าคอเธอจะหักไปแล้ว
อ๊ากกกก อายเว้ย ไอ้บ้าอยู่ๆก็มาจูบ แล้วที่สำคัญ นั้นมันจูบแรกของเธอด้วยนะ
ฮือ..เธอควรจะร้องไห้ใช้มั้ย แล้วทำไมเธอกลับรู้ดี จนจะเป็นลมกันล่ะ เธอเป็นอะไรไปกันแน่
‘ฟอด’
ป็อปปี้ห้ามใจไม่ให้ตัวเอง ก้มลงมาสูดดมความหอมจากพวกแก้มนิ้มเป็นการปิดท้ายไม่ได้
“อันนี้ฉันขอเป็นค่ามัดจำไว้ก่อนแล้วกัน”
ป็อปปี้พูดยิ้มๆกับคนที่ออกอาการหน้าแดงมากกว่าเดิม
“ฟาง” เธอยอมเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก
ก่อนจะโดนป็อปปี้ดึงเอวบางเข้ามาโอบไว้
‘แชะ’
กดชัตเตอร์รัวภาพหน้าเหวอของคนในอ้อมกอด ก่อนจะยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ ฟางมองการ
กระทำของป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ ว่าเขาจะถ่ายรูปคู่ระหว่างเธอกับเขาไปทำไมกัน
“ถ้าเธอเบี้ยวเรื่องเดิมพัน ฉันส่งรูปนี้ให้แม่เธอพร้อมคลิปนั้นแน่”
ขู่คนที่ยังทำหน้าเอ๋อไม่หาย
“อ๊ากกก นาย ไอ้คนเจ้าเล่ห์ ฮือๆๆ”
โวยวายออกมาหลังจากคิดได้ว่าเธอเดินเข้ามาในกับดักของคนมากเล่ห์เข้าเต็มเปา
และดูท่าจะถอนตัวไม่ทันแล้วด้วย นี่แค่วินาทีแรกที่เธอหลวมตัวเข้ามายังโดย ทั้งหอมทั้งจูบ
ถ้าอยู่ไปนานกว่านี้เวอร์จิ้นเธอได้โดนคนตรงหน้าขโมยไปจริงๆแน่
“ไม่ต้องทำหน้าลาตายขนาดนั้นก็ได้ ฉันยังไม่ได้จะเอาเวอร์จิ้นของเธอเดี๋ยวนี้ซะหน่อย”
“ไอ้บ้า ใครบอกฉันจะยอมให้นายกัน ฝันไปเหอะ ฉันจะยอมให้ก็แต่คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยเท่านั้น
แหละ” เถียงอีกฝ่ายคอเป็นเอ็น
“หึ ฉันไงคนที่เธอต้องแต่งงานด้วย”
อ๊ากกกกกกกกกกจริงด้วย เธอต้องแต่งงานกับตานี่นี่หว่า ไม่นะ ไม่ เธอไม่ยอมแต่งกับตาเจ้าเล่ห์
แน่ๆ
ป็อปปี้เพียงแค่มองคนตรงหน้าอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะยัดกุญแจรถตัวเองใส่มือฟาง
ก้าวเท้าเดินผ่านหน้าเธอออกจากห้องไป
“โอ๊ย ยัยฟาง”
เขกหัวตัวเองให้กับความโง่ ที่เสียรู้ให้หมาจิ้งจอกจอมวายร้ายให้กับคนที่เพิ่งจะเดินออกไป
แล้วที่นี้เธอจะหนีเขาพ้นได้ยังไง แค่ลำพังคิดจะล้มงานหมั้นเฮยังโดนเขาจับได้ตั้งแต่วันแรก
ที่วางแผนด้วยซ้ำ แล้วนี่ยังมาแพ้พนันกับไอ้เดิมพันบ้าๆนั้นอีก เธอจะรักษาเวอร์จิ้นของเธอ
ไปได้นานแค่ไหนกันนะ ฮือออออออออออออ.
.
.
.
“อารมณ์ดีอะไรมาว่ะไอ้ป็อป”
เขื่อนถามเพื่อนที่เพิ่งจะเปิดประตูห้องนอนเล็กเข้ามา
“ก็แค่...เรื่องดีๆ”
“ท่าจะเป็นเรื่องดีจริงๆ ถึงทำให้แกยิ้มหน้าบานเข้ามาได้”
“ฟางซินะ”
ป็อปปี้หันกลับมาสบตาโทโมะ ที่ดูเหมือนจะเดาได้ตรงประเด็น
“ฮ่าๆๆ หลงเสน่ห์แม่กระต่ายป่าเข้าแล้วล่ะซิ”
“บางที” ร่างสูงพึมพำเบาๆเป็นคำตอบก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับตาเป็นการตัดบท
เขาเองก็ยังตอบไม่ได้ กับแค่จูบหวานๆจูบเดียวทำไมถึงทำให้เขาอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
.
.
.
“อะไรนะพี่ฟาง!!”
“ชู่ส์ เบาๆซิยัยเฟย์”
ฟางเอื้อมไปปิดปากน้องสาวที่ร้องออกมาเสียงดัง หลังจากที่เธอเล่าเรื่องเดิมพันให้ฟัง
“เพราะแกแหละยัยเฟย์ ที่ทำให้เรื่องมันยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่”
แก้วเอ่ยพูดกับอีกคนหน้าบูด แค่เรื่องที่พวกเธอปลอมตัวเข้าไปนั้นยังไม่วุ่นพอหรือไงกันนะ
“อะไรเล่า เฟย์ไม่ได้บอกให้พี่ฟางไปรับคำท้าอะไรนั้นซักหน่อย”
“หยุด แค่นี้ฟางก็สมองจะระเบิดแล้วนะ”
“....” สองสาวรีบเงียบก่อนที่ฟางจะมีเจ้าแม่(เหวี่ยง)มาประทับองค์
“แล้วเราจะเอาไงต่อดีอ่ะ”
“เอ่อ....” แก้วได้แต่ส่ายหน้า จนปัญญากับคำถามของเพื่อนสาว เพราะดูท่าคนอย่างป็อปปี้ไม่ใช่คน
ที่พวกเธอจะชิ่งหนีเอาได้ง่ายๆ
“ก็ไม่ต้องทำยังไง กลับไปเรียนพี่ก็กลับไปเป็นฟาร์ม ตานั้นคงไม่ยุ่งกับผู้ชายให้เสียชื่อเพล์ยบอก
หรอง มั้ง”
ท้ายประโยคเอ่ยเสียงเบาไม่มั่นใจเต็มร้อยกับความคิดของตัวเองนัก
“เฮ้ออ เอาน่า ทุกเรื่องย่อมต้องมีทางออก แต่ตอนนี้เรานอนกันก่อนเหอะ ง่วง”
พูดจบแก้วก็ล้มตัวลงนอน หลับไปก่อนเพื่อน ทิ้งให้สองพี่น้องมองกันตาปริบๆ
ทำยังไงก็ยังไม่ชินซักทีกับไอ้การหลับง่าย(เกิน)ไปของเพื่อนสาว
ทำไมเรื่องมันถึงได้กลับตาลปัด จนมาไกลได้ขนาดนี้กันนะ เฮ้ออออออออออ
TOP ♥ ‘ฮ่าๆๆ หลงเสน่ห์แม่กระต่ายป่าเข้าแล้วล่ะซิ’ BY KONE
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อัพให้เป็นการชดเชยแล้วน้า หวังว่าคนอ่านจะมีเม้นชดเชยให้บ้างน้า ฮ่าๆๆๆ
แอบบอกเรื่องนี้ทั้งหมด 30 ตอนนะค่ะ นับถอยหลังกันได้เลย อิอิ
อีกเรื่องๆๆ เราลงเรื่องสั้นแล้วน้า บอกได้มั้ย....บอกว่า(รักกัน)จะได้มั้ย
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
To_oNG
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
