My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.51 น.

  31 ตอน
  651 วิจารณ์
  68.06K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) "เดิมพัน"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Msweeheart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี 

 

ตอนที่ 13 ‘เดิมพัน’

 

                “เหรอ?”

 

เลิกคิ้วถามอีกฝ่ายกวนๆ ขยับเท้าเดินเข้ามาใก้ลคนที่ยังไม่ได้ขยับไปจากท่าเดิม จน

 

ชิดร่างของอีกฝ่าย

 

                “หรือเธอจะอยากมาพิสูจน์ ความแมนของฉันกัน”

 

                “อ๊ะ...”

 

                “นาย ถอยออกไปเลยนะ”  บอกป็อปปี้เสียงสั่น 

 

                “ฉันแค่จะมาเอากุญแจรถของนาย”

 

ยอมสารภาพความจริงออกมา ป็อปปี้ดึงกุญแจรถในมือของฟางคืนมา ก่อนจะผละออกห่าง

 

ไปแต่ตัวให้เรียบร้อย โดยมีฟางยืนเป็นกำลังใจ (ทำไมไม่ออกไปล่ะ)

 

                “เธอจะเอาไปทำไม คงไม่ได้อยากอออกไปขับรถเล่นหรอกมั้ง”

 

                “เพราะเท่าที่ฉันรู้ เธอขับรถไม่เป็น”

 

เอาไงดีๆ ตานั้นทำไมถึงได้รู้ทันเธอไปทุกอย่างเลยนะ

 

                “ ใช่  ฉันอยากได้กุญแจรถของนาย”

 

                “เพราะ?”

 

                “ฉัน...ฉัน พนันกับพวกยัยเฟย์เอาไว้พอใจหรือยัง ถ้างั้นก็ส่งกุญแจรถนายมา”

 

แบมือมาตรงหน้าป็อปปี้ แต่ชายหนุ่มเพียงแค่เลิกคิ้วมองเธอกวนๆเท่านั้น

 

                “คนเราเวลาทำอะไรก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน จริงมั้ย”

 

                “นาย ฮึ่ย จะเอาอะไรก็ว่ามา”

 

แม้จะไม่สบอามรณ์นักกับการที่ต้องตกเป็นรองคนที่เธอตั้งตัวเป็นศรัตรูแบบนี้ แต่จะให้ทำไงได้

 

ถ้าไม่มีกุญแจรถของตานี่เธอก็แย่เหมือนกัน

 

                “ในเมื่อเธอชอบพนันงั้นเรามาพนันกันหน่อยมั้ยฟาง”

 

                “พนัน?” ถามอีกฝ่ายด้วยสีหน้าสงสัย ว่าเขาจะเอาอะไรมาพนันกับเธอ

 

                “ถ้าเธอถอยลูกเต๋าให้ออกมาได้มากกว่า 5 แต้ม ฉันจะยอมให้กุญแจรถกับเธอ

 

แถมด้วยการยกเลิกงานหมั้น”

 

ข้อเสนอของป้อปปี้ทำเอาฟางตาโต ที่เขากล้าเสี่ยงพนันด้วยเดิมพันก้อนโต อย่างการล้มงานหมั้น

 

แต่ถ้ามากกว่าหรือเท่ากับ5 แต้ม ก็เท่ากับว่าเธอมีโอกาสแค่2จาก 6 นะซิที่จะต้องถอยให้ออก5

 

หรือ6แต้มเท่านั้น แต่ว่า เดิมพนันที่เขาเสนอมาก็น่าสนใช่ย่อย ถ้าเธอชนะ ก็ล้มงานหมั้นได้สบายๆ

 

และเธอก็จะสามารถหลุดจากสถานภาพผู้ชายปลอมๆนี่ได้ซักที

 

                “ว่าไง”

 

ถามย้ำกับคนที่ยังมีสีหน้าลังเล

 

                “ได้ ฉันจะพนันกับนาย แต่ถ้าฉันแพ้ล่ะ”

 

                “หึ เวอร์จิ้นของเธอต้องเป็นของฉัน”

 

ข้อเสนอของวายร้าย ย่อมไม่เคยธรรมดาสำหรับคนธรรมดาอยู่แล้ว

 

                “ห๊ะ....”

 

ร้องออกมาอย่างไม่เชื่อหู ตานี่จะเอาอะไรจากเธอนะ เวอร์จิ้น ก็..... อ๊ากกกกกกกกก

 

                “แต่ถ้าไม่ตกลง เธอก็เตรียมตัวรับขันหมากจากฉันได้เลย อ้อชักอยากจะเห็นบทลงโทษของเฟย์ กับ

 

แก้วซะแล้วซิ” กระตุกยิ้มมุมปากให้ฟาง อย่างคนที่เหนือกว่า

 

                ฮือๆๆ ถ้าต้องเต้นไอ้ท่าน้องเป็ดถูกเชือดนั้น เธอได้ฆ่าตัวตายก่อนแน่ ก็ไอ้ท่านั้นมันสุดแสน

 

จะอุบาศเพราะมันออกแบบโดยยัยเฟย์ ที่มีความครีเอทเข้าขั้นบรรเจิดนะซิ  แต่ถ้าเธอแพ้ไอ้ของที่

 

เธอต้องเสียให้หมอนี่ก็.... เอาว่ะ เธออาจจะไม่ได้อับโชคขนาดนั้นก็ได้ T^T

 

                 “ตกลง”

 

                ป็อปปี้เพียงแค่ยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะกดเลือกฟังชั่นถอยลูกเต๋าในมือถือ ยืนส่งให้ฟางลอง

 

เสี่ยงดวงกับเดิมพันของเขาและเธอดู

 

                “เธอมีโอกาสแค่ครั้งเดียว หวังว่าเธอคงจะโชคดีนะ ฟาง”

 

                “นะ...แน่นอน ฉันมันคนมากับโชคอยู่แล้ว”

 

                ฮือๆT^T เท่าที่จะได้เธอมันคนไม่มีโชคเลยไม่ใช่หรือไงยัยฟางงงงงง

 

แค่รับโทรศัพย์ของป็อปปี้มาถือ เธอยังรับรู้ได้ถึงอาการสั่นของมือได้เป็นอย่างดี

 

เอาหล่ะ 1 …2…3

 

กลั้นใจเขย่าถอยลูกเต๋าในมือ

 

                “>.<”

 

                “หึ”

 

                ป็อปปี้ที่ยืนมองอยู่ถึงกับหลุดเสียงหัวเราะออกมา กับท่าทางราวกับลุ้นว่าตัวเองจะรอดจากกับระเบิด

ไปได้หรือเปล่าของฟาง

 

                “....”

 

 

                “4”

 

                “กรี๊สสส”

 

ไม่จริงใช่มั้ย หน้าจอมันแค่เบลอ แหว่ง ? ไปใช่มั้ย แต้มมันถึงได้หายไป แต้มหนึ่งแบบนี้

 

                “หึ เธอแพ้แล้ว”

 

รอยยิ้มของป็อปปี้ทำเอาเธออยากจะถลาเข้าไปตบใบหน้าหล่อๆนั้นด้วยลูบูแตงชะมัด

 

                “ไม่เอาแล้ว ฉันขอถอนคำพูด”

 

                “ฉันไม่ยอมหรอกนะ”

 

                ป็อปปี้เท้าแขนกับผนังกักให้ร่างบางอยู่ในวงแขนของตัวเอง โน้มหน้าเข้ามาใก้ลจนใบหน้า

 

ของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ฟางหลับตาปี๋ด้วยความหวั่นใจ

 

                 “หึ เธอคิดว่าฉันจะทำอะไร จูบ?” เสียงทุ้มดังชิดใบหูเล็ก

 

                “งั้นเธอก็คงคิดถูก”

 

                ป็อปปี้ประกบปากร้อนของตัวเองลงมาชิมความหวานจากปากบางของฟาง มือหนาล็อค

 

ต้นคอของร่างบางไว้ไม่ยอมให้เธอหันหนีจูบของตัวเองจากจูบยอกเย้าค่อยๆแปรเปลียนเป็นจูบ

 

ลึกซึ้งที่เขาเองก็ยากที่จะถอดถอนตัวออกมาจากจูบนี้ซะแล้ว

 

TOP  ♥ ‘งั้นเธอก็คงคิดถูก’BY POPPY

  ♪                    

ขอโทษสำหรับคนที่รอ เราไม่มีเวลาเลยจริงๆๆ ยุ่งมากๆๆๆ

เอาเป็นจะอัพให้เพิ่มอีก สองตอนเป้นการปลอบใจแล้วกันเนอะ

แอบๆๆ บางอย่างอาจไม่ใช่อย่างที่คิด อย่าเพิ่งตัดสินจนกว่าจะได้รู้ ฮ่าๆๆๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

 To_oNG

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา