can you love me? รักฉันบ้างรึเปล่า

              บ้านศิริมงคลสกุล
 
~เมื่อไม่มีสิทธ์หวง จะไม่หวง จะไม่ห่วงเธอสักวัน~
 
 เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้นแบบนี้ 4-5 รอบแล้ว แต่เจ้าของเครื่องยังนอนหลับอย่างสบายใจ ทำให้คนที่โทรมาเริ่มหงุดหงิด 
 
 
กริ๊ง ก๊อง   กริ๊ง ก๊อง   กริ๊ง ก๊อง
 
"มาแล้วๆๆๆ"
 
 
"ไอ้กั้ง  แก้วอยู่ไหม"
 
 
"อยู่สิ"
 
 
"พี่โทรหาแก้วหลายรอบแล้วยังไม่รับเลย"
 
 
"สงสัยยังหลับอยู่แน่เลย  เดี่ยวผมไปตามให้ก็ได้นะ"
 
 
"ไม่ต้องหลอกเดี่ยวพี่ไปตามแก้วเอง"
 
 
แล้วชายหนุ่มก็เข้าไปในบ้าน  เขารู้ทุกอย่างดีว่าอะไรอยู่ตรงไหนราวกลับว่าเป็นบ้านของตัวเองเพราะเขาเองก็เข้าออกบ้านหลังนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก   เขาจะไปตามแก้วหญิงสาวที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องแต่ทำไมถึงเข้าห้องของกั้ง เพราะว่าห้องของกั้งและแก้วอยู่ติดกัน เขาจึงปีนจากระเบียงห้องกั้งมาห้องของแก้วได้    พอเข้ามาเขาก้จัดการโดยใช้วิธีเปิดผ้าม่านทำให้แสงแดดกระทบมาโดนหน้าของหญิงสาวเต็มๆและเขาเองก็รอให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา
 
 
"ไง กว่าจะตื่นได้นะต้องให้รอทุกครั้งเลยเหรอ"
 
 
"ไม่ได้สั่งให้รอหนิ"
 
 
"ตื่นมาก็ปากเก่งเก่งเลยนะ  ไปอาบน้ำซะฉันจะไปรอข้างล่าง อย่านานล่ะ"
 
 
พอฉันตื่นมาก็สั่งเลย  แถมยังบังคับให้ฉันอาบน้ำไว้ๆด้วยนะ(เพราะว่าฉันเคยแกล้งเขาโดยทำเป็นอาบน้ำนานๆ)สักพักฉันก็ลงมาจากห้องนอนมาหาคนที่รอฉันอยู่
 
 
"ไอ้กั้งไปแล้วเหรอ"
 
 
"มันไปตั้งนานแล้ว  เธอนั่นแหละมัวแต่ตื่นสายเลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย"
 
 
"เอาแต่บ่นๆๆ" ประโยคนี้ฉันแอบพูดเบาๆเพราะเขาจะไดัยิน
 
 
"ว่าอะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยินไ
 
 
"เปล่า ไม่มีอะไรหนิแล้วจะไปได้ยังล่ะ"
 
 
"จะไปก็ไปสิ"
 
 
แล้วเขาก็เดินมาข้างๆฉันแถมแย่งกระเป๋าฉันไปถือไว้เฉยเลย แต่ฉันก็ไม่เอากระเป๋าคืนหลอกนะเพราะว่าเขาก็ทำแบบนี้ประจำมันอยู่ดีอยู่เพราะฉันเองจะได้ไม่หนักด้วย         ฉันนั่งข้างๆคนขับและทำถ้าจะหลับแต่ถูกเขาห้ามไว้
 
 
"หยุดเลย  ห้ามหลับนะนอนตื่นสายขนาดนี้ยังจะหลับต่อได้อีกเหรอ"
 
 
"เออ ไม่หลับก็ได้ว่ะ"ฉันบอกตอบเขาไป แต่ฉันก็ยังง่วงอยู่ดีเลยหยิบอมยิ้มที่อยู่ในรถของโทโมะที่จริงอมยิ้มมันเป็นของฉันแต่โทโมะเป็นคนเอามาไว้ในรถเขาเป็นโหลฉันเลยเลือกหยิบกินได้ตามสบาย เพราะเขาคงไม่กินของแบบนี้หลอกเขาไม่ชอบกินของหวาน  เขาขับรถมาได้สักพักก็ใกล้ถึงโรงเรียน พอคำว่าใกล้เข้าหน่อยจะมีนักเรียนหญิงมองกันตาเป็นวาว แต่ฉันไม่รู้หลอกว่าเขามองรถหรือมองคนขับกันแน่เพราะโทโมะเล่นติดฟิลม์กันแดดซะคนที่อยู่ข้างนอกมองไม่เห็นอะไรเลย
 
 
"ทำไมนายติดฟิลม์ซะดำขนาดนั้น คนข้างนอกเขามองไม่เห็นนายกันพอดี"
 
 
"แล้วใครใ้ช้ให้พวกนั้นมองแหละ ดีซะอีกพวกนั้นจะได้ไม่มองฉันเหมือนจะกินสักที"
 
 
"กลัวพิมจะว่าละสิ ที่มีแฟนหล่อแถมมีสาวมาชอบเยอะขนาดนี้"
 
 
"ฉันเลิกกับเขาไปแล้ว"
 
 
"อ่าว ทำไมเลิกกันล่ะจะคบ2ปีแล้วหนิ"
 
 
"ยัยนั้นบอกเลิกฉันก่อนแล้วฉันเองก็เบื่อแล้วเหมือนกันทำตัวหน้ารำคาญ"
 
 
"เหรอ  งั้นโทษที"
 
 
"ขอโทษฉันทำไม เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
 
 
"ก็ที่ฉันพูดเรื่องพิมไง"
 
 
"แล้วไงล่ะ ฉันกับยัยนั้นไม่เป็นอะไรกันแล้ว"
 
 
"จ๊ะ  นายหล่อเลือกได้"
 
 
"ฉันแค่หล่อ  แต่เธอทั้งหล่อทั้งสวย เลือกสักเพศเถอะ"
 
 
"ช่วยไม่ได้คนมันเกิดมาหน้าตาดีเอง"ประโยคนี้ทำให้เขาหัวเราะได้ในตอนเช้า หลายคนบอกว่าเขาเป็นคนยิ้มยากหัวเราะก็ยากแต่ฉันเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเวลาที่เขาอยู่กับฉันเขาหัวเราะได้ทุกเวลา  ฉันเคยบอกว่าเขาเป็นคนยิ้มแล้วน่ารักแต่ไม่ค่อยยิ้มจนฉันเคยบังคับให้ยิ้มหลายวิธีมากแต่เขากลับบอกมาว่า 'ฉันไม่ได้มีโลกสดใสเหมือนเธอหนิ'ฉันรู้ทุกเรื่องของโทโมะแต่ยกเว้นเรื่องนี้   
 
   โทโมะเลี้ยวรถเข้ามาจอดในที่โล่งๆในโรงจอดรถของโรงเรียน   แน่ล่ะเขาเลือกที่จะจอกรถตรงไหนก็ได้เพราะเขาเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้หนิ     แถมโทโมะยังเป็นประธานนักเรียนอีกด้วยนะ  พอฉันลงจากรถพร้อมโทโมะเขาก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
"เธอไม่ไปกินข้าวเหรอ"
 
 
"ไม่อ่ะ ไปเหอะ"แล้วฉันก็เดินไปลากตัวของเขาให้เดินมาพร้อมกัน
 
 
"ไม่หน้าล่ะ  ตัวเธอถึงได้ผอมแห้งแรงน้อยขนาดนี้"
 
 
"ถ้าฉันแรงน้อย  มาต่อยเล่นๆกับฉันมั๊ยล่ะ"ที่ฉันมากพูดคำนี้ไปเพราะว่าคิลปะการต่อสู้ของฉันเทียบเท่ากับโทโมะเลยนะและมันก็จะเกินโทโมะด้วยเพราะฉันฝึกอยู่ที่บ้านทุกวัน(ที่บ้านเปิดสอนศิลปะการต่อสู่ทุกชนิด)แค่ฉันร่างกายบอบบางก็เท่านั้นเอง   จากนั้นเราทั้งสองคนก็เดินขึ้นห้องเรียนไป  ปีนี้ฉันอยู่เกรด 12  แล้วเป็นปีสุดท้ายที่ฉันจะเรียนอยู่ที่นี้ต้องตั้งใจเรียนหน่อย
 
 
"เฮ้ย พวกเราดูสิคู่รักแห่งปีมาแล้วเว้ย"เคนตะเพื่อนร่วมห้องและยังเป็นในกลุ่มของโทโมะพูดแซวขึ้นขณะที่เดินเข้าห้องมาพร้อมโทโมะ  แต่โทโมะพูดขึ้นว่า
 
 
"ถ้่ามึงไม่หุบปาก ปากมึงจะมีเลือดออกมา"ประโยคนี้ทำเอาเคนตะถึงกับชะงักไปเลย
 
 
เคนตะ<<ชายหนุ่มหน้าตาหล่อ  เรียนเก่ง รวย แต่เสียอย่างเดียวคือปากชอบหาเรื่องคนอยู่ตลอดเวลา
 
 
"มึงเป็นไรว่ะ มาถึงก็อารมณ์เสีย"ป็อปปี้ถามขึ้น
 
 
ป็อปปี้<<หนุ่มหล่อน่ารัก ชอบเล่นกีฬา แถมยังฮอตในโรงเรียนนี้อีกด้วยแต่เขามีแฟนแล้วชื่อฟางสาวสวยน่ารักและยังเป็นดาวโรงเรียนอีก
 
 
"นั้นดิ  เมื่อกี้กู  ไอ้ป็อป  และก็ไอ้แบยังเห็นมึงกับแก้วหัวเราะกันอยู่เลย"อีกประโยคที่เขื่อนแซวฉันกับโทโมะไม่เลิก พาทุกคนในห้องแซวได้เรื่อยๆ
 
 
เขื่อน<<หนุ่มน่ารักข้อ้อน เจ้าชู้คบผู้ไม่ซ้ำหน้าแต่ชายคนนี้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว เฟย์แฟนสาวของเขื่อน เธอเป็นสาวเปรี้ยว ชอบการแต่งตัว และยังรู้ว่าเขื่อนมีคนอื่นขณะที่คบกับเฟย์แต่เธอนั้นไม่สนใจเลย
 
"ใช่ที่หลานจอดรถนะเว้ย"เสียงของหนุ่มเกาหลี จองแบ
 
 
จองแบ<<หนุ่มเกาหลีคนเดียวในกลุ่มเพื่อนของโทโมะ  เรียนเก่ง  หน้าตาดี  เล่นเปียโนเก่ง และยังมีความสามารถรอบตัว
 
 
"ถ้าพวกนายไม่หยุดพูด  ร่างกายพวกนายอาจจะเละเหมือนปีที่แล้วก็ได้นะ"
 
 
คราวนี้เป็นตาฉันที่พูดบ้าง ทำเอาพวกเขาหยุดพูดกันไปเลย เพราะว่าฉันเคยอัดพวกเขาซะเละตอนที่เขาแซวฉันกับโทโมะแหนะสิ