น้องรหัสสุดร้ายกับกับพี่รหัสสุดเพลย์บอยNC 18++

ตอนที่ 8
เสียงกระซิบจากจากหน้าคณะ ของแก้วและเฟย์ที่เรียนอยู่ทั้งชายและหญิงต่างพากันมองเข้าไปใหญ่และซุบซิบต่างๆนาๆ
โทโมะเดินมากับแก้วด้วยความเป็นใจซักเท่าไหร่ แต่ก็คงสู้เขื่อที่เดินปล่อยชายเสื้อออกมาและเดินล้วงกระเป๋า ส่วนเฟย์ก็เดินตามต้อยๆๆๆ และก้มก้มตาเดินข้างเขื่อน
‘เฮ้อ เพื่อนชั้นโชคดี หรือโชคร้ายเนี่ย ได้ไอเขื่อนบ้ามาเป็นพี่รหัส’แก้วหันหลังไปมองเฟยื แต่ก็ไปพบกับสายตาของเขื่อนที่ดุ
“นี่ไอเขื่อนแกไปรอที่ห้องประชุมก่อนเลยเดี๋ยวชั้นจะไปซื้อขนมกับแก้วก่อน”โทโมะพูดกับเขื่อ
“........”เขื่อนพยักหน้าอย่างเดียว และก็จับมือเฟย์และลากไปทางที่ไปหอประชุม
“ส่วนเธอมานี่”โทโมะพูดเสร็จก็ลากแก้วแต่แก้วก็กระชากมือออกแล้วถามโทโมะว่า
“จะพาชั้นไปไหน”แก้วถาม
“ชั้นบอกว่าจะไปซื้อขนมไง ไม่ได้ยินหรอไงหะ ยัยหูตึง”โทโมะพูดส่วนแก้วก็ทำหน้าบุด
โทโมะพาแก้วมาซื้อขนมที่ร้าน เพื่อไว้(แอบ)กินตอนประชุมของปี 1 กับ ปี 2
“นี่เธอ ใครบอกว่าไม่หิวห๊ะ”โทโมะถามเพราะตอนนี้ในมือแก้วถือขนมเต็มไปหมดเลยถุเนี่ย นับไม่ถ้วน ส่วนมือก็ถืออยู่ถุงนึงและกินอยู่อย่างตะกะ
“อั้นอื้อเอื้อเอื่อนอั้น”แก้วพูดไม่เป็นภาษาเพราะในปากเต็มไปด้วยขนม  โทโมะส่ายหัวเบาๆ
“ไปๆๆ เข้าได้แล้วคนอื่นเข้าไปกันหมดแล้ว”โทโมะลากแก้วแต่แก้วก็ยังไม่ไปเพราห่วงกิน
“ยัยบ้าไปๆๆๆ โธ่”โทโมะพูดและลากแก้วแก้วก็เดินๆๆๆ
ทั้งคู่เดินเข้ามาในห้องประชุมที่แน่นมากๆโดยมีนักเรียนปี 1 ปี 2  เพื่อจัดงาน พิธีสู่ขวัญต้อนรับน้องใหม่อย่างเป็นทางการ เพื่อความเป็นสิริมงคล
โทโมะเดินนำแก้วมา แก้วก็เดินตาม และก็นั่งตรงที่ว่างเป็นที่ปูเสื่อ ข้างๆโทโมะมีเขือนและเฟยืที่นั่งอยู่พองานเริ่มไปเรื่อยๆ มีแต่แก้วกับโทดมะที่คุยันส่วนเฟยืก็หน้าซีดนิดๆ ส่วนเขื่อนก็ไม่พูดไม่จา เงียบจนแก้วสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูโอะไรมาก
“กร๊อบๆๆๆๆๆ”เยงแก้วกินขนม
“นี่ยัยตะกะ หยุดกินได้ป่าวเนี่ย”ดทโมะหันไปดุแก้วที่เพิ่งแกะขนมห่อสุดท้ายยัดเข้าปาก
“ก็ยัยเฟย์มันไม่กินชั้นเลยเสียดาย”แก้วพูดแล้วกินต่อ
“นี่แม่คุณ กินดีๆหน่อยก็ตายพอดีหรอก”ดทโมะพูดแล้วส่าหัวเบาๆ
“แคกๆๆๆ”แก้วไอ เพราขนมที่ยัดเข้าปากเยอะไป
“เอ้า เอาเข้าไป ตะกะจนได้เรื่อง อ๊ะน้ำ”โทโฒะยื่นให้แก้ว แต่แก้ว
“แคกๆๆ นะ...นาย แคก  ป้อนหน่อยมือเลอะ แคกๆๆๆ”แก้วพูดอย่างลำบาก
“เออๆ”โทฒโตกใจและรีบเข้าไปใกล้แก้วและป้อนน้ำใหและลูบหลัง
‘นี่มองทำไม ไม่เคยเห็นคนสวยสำลักหรอ มองอยุ่ได้ชิ ไอนายแบบขี้เก๊ก’แก้วด่าในใจเมื่อเขื่อหันมามองงตนที่ไอแคกๆๆ
“เฮ้อ  ขอบใจ”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“เธอไม่ตายก็ดีแล้ว”โทโมะพูด
“นายแช่งชั้น”แก้วพูด
“เงียบ ไม่อยากเถียง”โทโมะพูดหน้านิ่ง
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
“เห้ย นี่เขื่อเพื่อนชั้นเป็นไร”แก้วถามเมื่ออยู่ดีๆเขื่อนอุ้มเฟยือยู่
“ไม่สบายเป็นลม”เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปเลย
“ชั่งมันเถอะ แล้วอีกนานมั๊ยเนี่ยกว่างานจะจบเบ่อจิง”โทโมะพูด
“ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนเนี่ยชั้นเมื่อยมากๆ”แก้วพูดแล้วขยับไปใกล้ๆโทโมะแล้วเอาตัวพิงโทโมะเอาไว้
“แล้วคิดว่าชั้นไม่เมื่อยหรอ”ดทโฒะหันไปถามแบบยิ้มๆ
“ไม่”แก้วตอบ
และพิธีงานก็ใกล้เสร็จ ทำโน่นทำนี้ อยู่นานจนมาถึง ฝ้ายพูกแขน
“นี่นายเอามือมานี่”แก้วพูดแล้วจับมือโทโมะมาวางไว้ที่ขาอ่อนแล้วพูกเชือกไว้ให้เป็นเส้นแรกเลย
“ขอบใจนะ”โทโมะ
“ยะ”แก้วพูด
“เดี๋ยวชั้นมานะ นายไปผูให้ใครก่อนก็เชิญเดี๋ยวมาไปหาเพื่อนก่อน”แก้วพูดแล้วเดินไปเลย
ส่วนโทโมะก็เดินไปหาเพื่อนของตนเอง
“นี่นนายชี่นมาแล้ว”แก้วพูดแล้วสะกิดโทโมะ แก้วเหลือบไปเห็นแขนของโทโมะ ที่ข้างซ้ายมือฝ้ายอยู่เส้นเดียวคือของแก้ว ส่วนข้างขวานี่นับไม่ถ้วนเลยเยอะมากๆ
‘นี่เธอชั้นผูกให้ฌธอบ้างซิ”โทโมะพูด
“เอ่อ...นายผูกข้างนี้ละกัน ข้างมันเต็มแล้ว”แก้วยื่นแขนขางซ้ายที่ว่างป่าวให้โทโมะ
“แล้วข้างเนี่ยอย่าไปให้ใครผูกอีกนะ ชั้นขอ”โทโมะพูดลอย
“เสร็จแล้ว”โทดมะพูดแล้วยิ้มให้กับเชือก
“อืม....ชั้นจะใหนายผุกคนเดียว”แก้วพูดอย่างอายๆ ส่วนโทโมะก็ทำเป็นก้มหน้าและลุบหัวตัวเองเพื่อแก้อาย
“อะ...เอ่อ ชั้นว่าเราลงไปข้างล่างเถอะ เพื่อนๆ ไปกันหใดแล้ว”โทโฒะพูแก้อาย
“อืมๆ”แก้วตอบ
‘เมื่อกี้โทโมะอย น่ารักมากๆเลย ผู้ชายแบบนี้แหละที่ชั้นอยากได้ แต่ถ้ามันไม่หื่นไปหน่อยนะ อ๊ายยยยยรักตาย’แก้วคิดและยิ้มออกมา
……………………………………………………………………..