น้องรหัสสุดร้ายกับกับพี่รหัสสุดเพลย์บอยNC 18++

ตอนที่ 6

“แก้วชั้นขอนะ”โทโฒะพูดเสร็จก็อุ้มแก้วให้นอนลงกับเตียงและเอาตัวทาบมาติดๆ

“แต่ว่า............อึ้ม”แก้วกำลังจะพูดแต่ก็ต้องถูกปิดปากซะก่อน มาถึงขนาดนี้แล้วคงปฏิเสธไม่ได้หรอก  แก้วคิด

“ทะ......โทโมะ ตรงนั้นไม่ได้นะ”แก้วร้องห้ามโทโมะที่กำลังเอามือเข้าไปในใต้กระโปรงและถอดแพทตี้น้อยของเธอแต่โทโมะก็ไม่ฟัง

โทโมะลุกขึ้นจัดการกับท่อนล่างของตนไม่ถึงนาทีก็เสร็จ และก้มลงมาจูบคนข้างหน้าอย่างหนักหน่วงลัขาเรียวแยกออกจากกันอย่างง่านดาย กระโปรงที่สั้นถูกขึ้นไปอยู่ที่หน้าท้องของแก้ว และโทโมะก็เข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแก้ว

“ชั้นจะเข้าไปแล้วนะ”โทโมะบอกกับแก้วแค่แก้วก็ไม่ฟังใดๆทั้งสิ้น สติหายไปหมดและโทโมะก็เอาแกนกายใส่เขาไปรวดเดียวจนมิดททาง

“อ๊ะ.....เจ็บ”แก้วร้องประท้วงเมื่อสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัวและถึงไม่จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่มันก็หนักหนาจนแก้วรับไม่ไหว

“โทโมะ หยุด  โทโมะๆ เจ็บ”แก้วพยายามถอยหนีแต่ก็ถูกมือโทโมะจับที่สะโพกเธอไว้เลยไม่สามารถขัดขืนได้

“หยุดดิ้น แล้วมีนจะไม่เจ็บ”โทโมะบอกแก้ว และประกบปากแก้วและค่อยๆขยับสะโพกเพื่อให้แก้วคุ้นเคย และพอแก้วเริ่มชินแล้วโทโมะก็ค่อยๆเพิ่มแรงเข้าไปตามความต้องการ

“อ๊ะๆๆๆๆๆ” เสียง แก้วร้องดังทั่วห้อง เล็บขีดข่วนหลังชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง เพราะตนเจ็บมากๆ และการที่เขาขีดข่วนหลังอาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บได้บ้าง

ตึก ตึก ตึก

เสียงหัวเตียงกราบกันอย่างแรง โทโมะเป็นผู้ควบคุมเกมรักนี้ และยิ่งใกล้จะถึงเมื่อไหร่ความเร็วก็ยิ่งมากขึ้น

“ทะ.....ทะ.....โทโมะ โทโมะ”แก้วเรียกชื่อโทโมะตลลอกในเกมรักครั้งนี้

“อ่าส?  อีกนิดเดียวแก้ว เสร็จพร้อมกันนะ”

โทโมะรีบเร่งจังหวะ เมื่อรู้ความรัดแน่นของแก่นสาวของแก้ว

“โทโมะ!!! ไม่ไหวแล้ว อ๊ายย”

“อ่าส์”

ร่างบางกระตุกเมื่อเขาและเธอถึงจุดหมายพร้อมกัน โทโฒะจับแก้วลุกขึ้นมาก่อนทียังไม่ได้ถอดแกนกาย และทั้งคู่ก็เงียบจนได้ยินเสียงหอบของทั้งคู่ที่เหนื่อยเพราะพึ่งจบเกม

โทโมะจับแก้วนอนลงกับหมอนที่เขาเลื่อนมาให้และถอดแกนกายออกช้าๆ

“อ่าส์”เสียงแก้วที่รู้สึกถึงความเสียดสี

“เจ็บอยู่มั๊ย”น้ำเสียงโทโมะดูเป็นห่วงมากๆเพราะดูจากสายตาที่มองแก้วอย่างเป็นห่วง ส่วนแก้วก็สบตาโทโมเช่นกันด

“.....”แก้วเงียบและหันหลังให้กับเขา

‘ถามทำไมวะ อายนะโว้ย’แก้วคิดในใน

“อุ๊ย”แก้วตกใจเมื่อโทโมะหันตัวเธอให้มองหน้าเขา

“ถือเป็นการลงโทษที่เธอใสกระโปรงสั้นและทำร้ยร่างกายพี่รหัสสุดหล่อนคนนี้”โทโมะพูดหน้าตาย

‘หลงตัวเอง ชิ’แก้วคิด

“อื้มมม”เสียงแก้วดูเคลิ้มมากเมื่อร่างสูงประกบปากร่างบางอย่างนุ่มนวล

“การปลอบใจของชั้นน”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

“ใครบอกว่าชั้นอยากได้ละ หะ”แก้วที่เคลิ้มอยู่นานพอได้สติก็ด่าโทดมะชอดๆๆๆ

“ไม่อยากได้หรอ  แล้วทำไมต้องเคลิ้มด้วยละ”โทโฒะพูแล้วทำหน้าล้อเลียน

“ไอบ้า ออกไปเลย”แก้วพลักโทโมะออกและรีบจัดการใส่เสื้อผ้าทันที ถ้าเกิดมครเข้ามาตอนนี้คงเป็นเรื่องใหญ่โตแน่ๆเลย

‘ตายแล้วยัยแก้ว แกยอมได้ไงเนี่ย นี้ครั้งที่ 2 โธ่ ยัยแก้ว ทำไมแกเป็นคนใจง่ายแบบนี้เนี่ย’แก้วคิด

และแก้วก็หันไปที่กระจกก็ต้องตกใจว่านี่คนหรือผี ผมฟูมากๆ ปากบวมเป่งเลย แล้วรอยแดงเนี่ยต็มไปหมดเลย โธ่

แล้วจะเดินออกไปยังไง แก้วคิดแล้วมองตัวเองงในกระจกอย่างเอือมระอา

โทดมะก้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ก็ยื่นเสื้อกันหนาวตัวเดิมกับที่ใช้คุมกระโปรงแก้วให้เธฮ แก้วทำหน้างงนิดๆ แต่ก็รับไส้เพื่อมาปิดรยที่โทโมะทำเอาไว้

แกร๊ก!!!!!!!!!!!!!!

เสียงอาจานคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามากก้เห็นโทโมะกับแก้ว สบตากันอยู่เลยถามขึ้น

“นี่เธอ 2 คนทำอะไรกันอยู่”อาจารย์ถาม

“เอ่อ ป่าวคะ พอหนูแค่....”แกวตอบไม่ถูก

“อ๋อ พอดีน้องรหัสผมเป็นแพ้กุ้งอ๊ะครับเลยพามากินยา”โทโฒะโกหกหนาด้านเพราะต้องบอกไปอย่างนี้เพราะตัวแกวแดงเป็นจุดๆ เลยต้องหาโรคที่ใกล่เคียง

………………………………………………………………….

อยากจะอะเยอะนะ แต่เข้าใจคนบ้านน้ำท่วมนะคะ มีไอแพดให้อัพก็ยังดี แต่มันน้อย

จุ๊บๆ คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนนะ อ่านเม้นแล้วยิ้มเลยคะ