น้องรหัสสุดร้ายกับกับพี่รหัสสุดเพลย์บอยNC 18++

ตอนที่ 5
ความตอนเดินที่แล้ว
“ยุ่ง ที่ชั้นเป็นอย่างเนี่ยเพราะใคร ว๊ายยยยย”
กลับๆๆๆๆ
“ไอบ้า ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ อ๊ายๆๆๆ”แก้วร้องตลอดทางมือทุบตีไม่หยุด
“อยู่นิ่งๆม่งั้นชั้นจะจับบเธอโยนลงพื้น”
เดินมาไกลหน่อยโทโฒะก็เริ่มทนไม่ไหวกับริดของแก้วที่ดิ้นๆๆๆจึงพูดออกมา  ก่อนที่จะพาไปห้องพยาบาลและโทโมะก็ต้องจับแก้วพาดบ่ามา ใจจริงก็อยากจะอุ้มดีๆนะ แต่กระโปรงสั้นเดี๋ยวอุ้มแบบนุ่มๆแล้วคนมอง ไมได้ๆ ของชั้น ชั้นดุได้คนเดียว หึ โทโมะคิด
สักพัก โทโมะก็มาถึงห้องพยาบาลก็ค่อยๆวางแก้วลงกับเตียงและเดินปที่ตู้เพื่อไปหาย พอหายาเสร็จโทโมะก็ลากเก้าอี้มาใกล้ๆเตียงและจับข้อมือแก้ว แก้วก็ขัดขืนแต่โทโมะส่งสายตาอันชั่วร้ายมาเลยต้องยอม  โทโมะค่อยๆทายาให้อย่างเบามือ ส่วนแก้วก็มองโทโมะอย่างไม่เข้า  ตกลงนายเป็นคนยังไงกันแน่ แก้วคิด
“ขอบคุณคะรุ่นพี่..อุ๊บ xox”แก้วที่กำลังจะขอบคุณรุ่นพี่(สุดหล่อ)แต่ก็ต้องโดนจูบไปซะก่อน
เรียวปากถูดปรพกบกันอย่างรวดเร็ว โทโมะได้ลิ้มลองชิมความหวาน และอยากจะลิ้มลองอีกครั้งส่วนแก้วก็พยายามขักขืนแต่ก็ไม่ได้เป็นผลและเคลิ้มไปกับโทดมะ โทโมะเลยรวบเอวแก้วไว้และจับมือแก้วที่ดันหน้าอกอยู่ไว้ในมือเดียวส่วนมืออีกข้างก็ประคองใบหน้าเรียวให้รับรสจูบอันแสนเร่าร้อนนี้
พอโทโมะเห็นแก้วไม่ขัดขืนก็ปล่อยมือแก้วแล้วโอบเอวเอาไว้ให้แนบตัวติดชิดกัน และปล่อยริมฝีปากออกจากกันเพื่อให้แก้วได้รับอากาศส่วนโทโมะก็พรมจูบใบหน้าเรียว และไล่ลงจนถึงพวงแก้ว ใบหู ซอกคอขาวโทโฒะก็จักการทุกส่วนเลย
“อ่าส์”แก้วเผลอร้องออกมาเมื่อโทโมะลูบไล้ต้นขาของแก้ว
เข็มขัดถูกปล่อยลงไปกองกับพื้นข้างๆขาโทโมะ  โทโมะช้อนตัวแก้วขึ้นคร่อมเขา แก้วที่ขัดขืนแต่ตอนนี้เหมือนลูกแมวที่เชื่องเชื่อเจ้านายคือโทโมะ มือหนาเลื่อนเข้าไปในสาบเสื้อสัมผัสหน้าท้องแบนราบและเลื่อนขึ้นไปจนพบก้อนเนื้อนุ่มที่มีเพียงบรา กันไว้เท่านั้น
“แก้วชั้นขอนะ”
…………………………………………………………………………………..
ทำไม I Pad มันอัพได้น้อยจังเลยอ๊ะ