น้องรหัสสุดร้ายกับกับพี่รหัสสุดเพลย์บอยNC 18++

ตอนที่ 9
เพี๊ย ๆๆ !!!!!
ใบหน้าสะบัดไปตามแรงตยของผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงผมลอนสวย ขาว อึ๊มมากๆ กำลำตบแก้วอย่างไม่ใยดีส่วนแก้วก็ตอบโต้ไม่ได้เพราะมีสาวร่างอวบกับร่างบาง 2 คนยืนล็อกแก้วเอาไว้
“นี่ยัยเกล แกดูซิมันมองหน้าแกอ๊ะ”หวายสาวร่างอวบพูด
“ใช่ๆ”พิมสาวร่างบางที่ล็อกแก้วไว้พูด
“นี่แกมองชั้นหรอ”เกลพูดแล้ว
เพี๊ยๆๆ
เกลตบหน้าแก้วอย่างแรง เลือดที่มุมเล็ก แต่ตอนนี้กลายเป็นหน้าเละไปแล้ว
แก้วที่กำลังจะหมดสติก็โซซัดซเซเพราเธอไม่สามารถสู้ได้เพราะลุมสามใครจะไปสู้ไหว
“เห้ย หวาย พิม ปล่อย”เกลพูดแล้ววิ่งกันเลย
ร่างบงทรุดลงไปกับพื้น รู้อยู่อย่างเดียวว่ามีคนเรียกเธอเท่านั้น
ณ โรงพยาบาล
โทโมะเดินวนเวียนอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างเป็นกังวล เมื่อตอนบ่ายมีคนมาบอกว่าแก้วโดนรุมตบบอยู่ที่หลังตึก พอโทโมะมาถึงก็เห็นแต่แก้วที่นอนหมดสติอยู่ และใบหน้าของแก้วก็มีแผลฟกช้ำไปหมด แขนก็มีแต่รอยแดงที่ยัยสามคนนั้นบีบเอาไว้
“โทโมะ”เขื่อนเดินมาพร้อมกับเฟย์
“เอ่อ....เพื่อนเฟย์เป็นไงบ้างคะ”เฟย์ถามโทโมะ
“หมอยัไม่อกกมาเลย”โทโฒะพูด
พรึบ!!!!!!!!!
ประตูฉุกเฉินถูกเปิดออกกว้างและมีหมอเดินออกมเพื่อแจ้งอาการคนไข้
“เอ่อ หมอครับแฟนผมเป็นไงบ้างครับ”โทโมะรีบเข้าไปถามหมอ
“ห๊ะ แฟน !!!!!”เขื่อนกับเฟย์ร้องพร้อมกันและหันหน้าไปมองกันและยิ้มๆ
“เอ่อ คนไข้ไม่เป็นไรมากครับ เดี๋ยวพักผ่อนอีกหน่อยก็คงหายครับ”หมอพูด
“เอ่อ งั้นผมขอห้องที่ดีที่สุดครับ เดี๋ยวค่าใช่จ่านเดี๋ยวเก็บที่ผม”โทโมะพูดกับหมด
“ครับๆ”หมอตอบและก็เดินออกไป แต่โทโมะก็ยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าที่รักของตนไม่ได้เป็นอะไร
ณ ห้องพัก
“แก้วๆๆๆ”โทโมะเรียกแก้วเพราพยาบาลเข็นเตีนงผู้ป่วยออกมาและสภาพแก้วเนี่ยยับเยินสุดๆ
“ฮือๆๆๆ แก้ว”เฟย์ร้องไห้เพรากลัวส่วนเขื่อนกปลอบใจเฟย์อยู่ข้างๆ
“เอ่อ ไอโมะเดี๋ยวชั้นพาเฟย์กลับก่อนแล้วนายจะเอาไง”เขื่อนถาม
“เอ่อ ชั้นอยู่นี่แหละแกไปเถอะ”โทโมะพูด
และโทโมะก็เดินเข้าไป เขื่อนกับเฟย์ก็กลับบ้าน
“นี่แก้วตื่นมาซิเธอต้องตอบคำถามชั้นหลายข้อเลยนะ แก้ว...........”โทโมะพูดส่วนมือก็กุมมือแก้วไว้แน่น และพูดเรื่อยเปื่อย จนเผลอหลับลงไป
“อะ.....อืม”เสียงแก้ว ร้องออกมาเพราะเพิ่งผื้น และความเจ็บ ปวดเมื่อยระบมไปทั้งตัวแต่ก็ต้องยิ้มออกมาเพราะโทโมะนอนกุมมือเธอออยู่
“แก้ว แก้วเธอฝื้นแล้วใช่มั๊ย เดี่ยวชั้นไปตามหมอให้นะ”โทโมะรูสึกตัวเมื่อแก้วขยับ และตื่นขึ้นมาก็ถามแก้วสารพัดเพราะเป็นห่วงมากๆ
“นี่โทโมะ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ไม่ต้องหรอก”แก้วบอกเพราโทโมะกำลังจะกดเรียกพยาบาล
“เจ็บมากมั๊ย”โทโมะพูดพลางเอามือลุบศรีษะแก้วเบาๆ
“........”แก้วไม่ตอบแต่น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา
“ใคร ใครทำเธอ เดี๋ยวชั้นไปจัดการให้”โทโมะพูดหน้าตาโกรธ
“นี่ไม่ต้องหรอก ชั้นนไม่ไดเคิดอะไรมาก” แก้วพูดแล้วยิ้ม
‘ใครบอกละว่าชั้นไม่คิด รอให้หายก่อนเถอะ ชั้นจะเอาคืนให้ครบเลย หึๆ’แก้วคิดในใจ
“……..”โทโมะไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้างิกๆ และเดินไปนั่งที่โซฟา สวนแก้วก็หลับ
ช่วงที่แก้วอยู่โรงพยาบาล โทโฒะคอยดูแลอย่างใกล้ชิด โทโมะไปมหาลัยเพื่อไปเอาการบ้านที่แก้วต้องทำมาให้ แต่จริงแล้วแก้วกลับได้ตั้งนานแล้วแต่ไอนิสัยเอาแต่ใจของโทโมะเนี่ยมันชั่งน่ารำคาญเหลือเกิน
“แก้วกินนี่เร็ว”โทโฒะยื่นแอบเปิ้ลให้
“ไม่ได้พิการ”แก้วพูด
“อยากป้อน”โทโมะ
“ไม่ต้องยุ่ง”แก้วพูดแล้วจะหยิบแอปเปิ้ลในจานที่โทโมะถืออยู่แต่โทโมะชักออก
“นี่ เอ๊ะ นายโธ่”แก้วพูดอย่างรำคาญ
“เร็วๆอยากป้อน”ดทดมะพูด แล้วก็ป้อนให้แก้ว แก้วก็กินอย่างโดนดี
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
ประตูถูกเปิดเข้ามา คนที่เปิดอายุราวๆ ไม่เกิน 30 เดินมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“เป็นไงจ๊ะ แก้วลูกรัก”หญิงสาวเดินเขามาทัก
“แม่!!!!  แม่รู้ได้ไงว่าแก้วเข้าโรงบาล”แก้วร้องดุงเมื่อแม(เลี้ยง)ของตนมาหา ทั้งๆที่เค้ายังไมได้บอกเลย
……………………………………………..
เฮ้อ NC หายากแต่งยากด้วยแม่อยู่ตลอดเลยเดี๋ยวหาวิธีตอนที่ 10 สัญญาว่ามี