ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน40

ร่างกายผอมซีดมีชีวิตชีวาในทันตาเห็น ตอนแรกที่แก้วเห็นก็อยากจะอ้วก แต่ตอนนี้แก้วถึงกับน้ำลายไหล หล่อมากกกกกกก กรี๊ดดดดดดดด!! << แก้ว ผู้ชายคนนั้นเต่งตึง ผิวขาวราวกับปุยนุ่น ผิวพรรณเต่งตึง (หน้าใสเนียนหล่อล่ำ หุ่นดี เท่ห์ น่ารัก ว้าว) <<คนเดิม แก้วดูจะอึ้งสุดๆไปเลย ร่างสูงขยับตัวเล็กน้อยก่อนะลุกขึ้นยืนทำให้สายที่ติดตามตัวหลุดออก ร่างนั้นมีใบหน้าเนียนใส หุ่นดี ใส่สูตรสีขาวเข้ากับกางเกง หล่อ คิ้วโค้งดข้ม ปากชมพูระเรื่อเอิบอิ่ม จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมดูเรียว หุ่นดีมาก เขากำมือตัวเองหลายครั้งก่อนจะโปรยยิ้มจนหลายๆคนพากันปรบมือ

“นายกลับมาแล้ว!!”เสียงของฮาดังฟังชัด หลายๆคนพากันกรี๊ดพากันโห่รับพากันปรบมือ แต่ O_O แก้วยังดูตงอยู่ในภวังค์ไม่หาย โทโมะปรบมือตรงหน้าจนแก้วสะดุ้ง

“หะ ๆๆ เอ่อ ดีใจจัง”แก้วปรบมือตามเพื่อกลบเกลื่อน

“ฮึ...หล่อบาดใจหละสิเสียใจด้วย เค้ามี “เมีย”แล้ว”โทโมะกระแทกเสียงทำให้แก้วหันมาชักสหน้าใส่

“แล้วไง ชั้นไม่ได้สนใจอะไรเค้าซะหน่อย”แก้วกอดอกมอง

“เจษ..!!”หญิงสาวใส่ชุดสูตรสีขาวยาว คล้ายๆชุดอันดา เพียงแต่มีเข็มกลัดเพชรรูปหงส์ปักอยู่ที่เสื้อสูตรคลุมตรงหน้าอกข้างซ้าย หญิงสาววิ่งปรี่ไปที่ชายร่างสูงและโผเข้ากอดทันที ชายร่างสูงกอดตอบด้วยความโหยหา

“หนิง”เสียงชายคนนั้นพูดขึ้นเบาๆ

“ใครอ่ะ”แก้วหันไปถามโทโมะที่กำลังยิ้มอยู่

“นายหญิง”โทโมะพูดก่อนจะยักคิ้ว

“งง อีก เมียเค้าหนะ จบไหม”โทโมะกระแทกเสียงเมื่อเห็นแก้วทำหน้างง

“อื้ม ก็ น่ารักดีนะ”แก้วเบี่ยงสายตาไปอีกด้านแล้วเม้มปาก ฮึ่ยๆๆๆ น่ารักก็จริง แต่เค้าหล่อนิ อร้ายยยยย ไม่ได้ๆๆๆ ชั้นรักโทโมะ รักเสมอ ฮิๆๆ แก้วขำกับตัวเองก่อนจะมองภาพนั้น

“เจษ คุณรู้ไหมชั้นรอเวลานี้มาถึง5ปีแล้วนะ ชั้นรอวันที่นายจะขอชั้นแต่งงาน เจษคุณทำให้ชั้นร้องไห้ทุกวัน ฮึกๆๆ เข็มกลัดนี้ชั้นไม่เคยคิดที่จะถอดมันเลยแม้แต่ครั้งเดียวไม่ว่าจะทำอะไรมันก็จะติดตัวชั้นตลอดเวลา กระทั่งอาบน้ำชั้นก็ต้องถือไว้ในมือ คุณรู้ไหมว่าชั้นรักคุณ ชั้นรักคุณที่สุดเลยเจษ”หนิงร้องเรียกชายหนุ่มที่กอดรัดตอบเค้า

“ผมก็รักคุณหนิง ผมก็รอวันนี้เหมือนกัน เราแต่งงานกันนะ”สิ้นสุดเสียงเจษทั้งคู่ก็ทำพิธีขอแต่งงานกัน[เฮ้ย จะบรรยายอะไรนักหนา ชั้นจะอ่านเรื่องแก้วกับโทโมะเดี๋ยวตบคนแต่งหน้าหงายเลย มันจะแต่งงานกันชั่งมันสิ เฮ้ย!! (รู้ว่าทุกคนกำลังคิดแบบนี้)555>>dada]

ณ บ้านแก้ว

โทโมะกับแก้วและพ่อศักดิ์กลับกันมาหมดหลังจากทำภารกิจหลายๆอย่างสำเร็จ โทโมะอธิบายทุกอย่างให้กับศักดิ์ฟัง ศักดิ์พอจะเข้าใจเลยไม่ได้อะไรมากมาย เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าเกลกำลังคร่ำครวญร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเควิน

“เกล”เสียงพ่อศักดิ์ดังขึ้นเมื่อย่างเท้าลงจากรถ เกลเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะวิ่งไปโอบกอดไว้อย่างแน่นหนา

“พ่อจ๋า หนูคิดถึงพ่อที่สุด”เกลพูดพร้อมกับพาพ่อของเขาเข้าไปในบ้าน

“โทโมะนายมันไอ้....!!”เกลยังไม่ทันพูดอะไรโทโมะก็ชิงพูดก่อนและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังจนเกลอ้าปากค้างไว้อย่างนั้น แก้วยิ้มร่าก่อนจะควงโทโมะขึ้นไปบนห้องนอน

“เฮ้อ....เหนื่อยกับนายซะจริงๆ”แก้วว่าพร้อมกับโยนกระเป๋าไปที่เตียงโทโมะแล้วเดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป โทโมะรวบเอวแก้วมากอดไว้แน่นรั้งเอาไว้

“รีบไปไหน”โทโมะพูดด้วยสีหน้าอ่อนโยน

“นายมันแสบกว่าที่ชั้นคิดเยอะนะโทโมะ”แก้วเอ่ยเปรยๆ

“ก็แล้วไงจ๊ะ ที่รัก”โทโมะพูดเบาๆ

“นี่นายวางแผนอะไรอยู่หรือปล่าว ชั้นไม่รู้ว่านายจะเป็นคนขององค์กรณ์ไหนต่อไหนอีก มาหลอกเอาตัวใครอีกหรือปล่าว”แก้วหันไปมองหน้าโทโมะก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

“เก่งหนิแก้ว”โทโมะทำหน้าขรึมและมองแก้ว แก้วถึงกับสะดุ้ง

“อีกแล้วใช่ไหม”แก้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ความจริงแล้วชั้นเป็นคนขององค์กรณ์....ของหัวใจเธอ”โทโมะอมยิ้มน้อยๆ แก้วยิ้มหน้าแดงจัดจนถึงหู ริมฝีปากบางๆเย้ายวนโทโมะเหลือเกิน โทโมะค่อยๆประทับจูบเบาๆ โทโมะรวบเอวแก้วไว้แน่น แก้วเคลิ้มกับลิ้นหวานๆและริมฝีปากบางๆของโทโมะจนยกขาข้างนึงขึ้นงอไว้ข้างหลังและโอบรัดคอโทโมะไว้

วันหมั้น&แต่งงาน

พิธีหมั้น

ชายหนุ่มสองคนยืนรับแขกอยู่หน้างาน ชุดสีขาวครีมเน็คไทน์สีขาวครีมสายทางสีแดงอ่อนๆกางเกงสีเดียวกันเข็มขัดเงาวาวรองเท้าดำเงา << เควิน อีกชุดสีขาวเน็คไทน์สีขาวลายทางสีเขียวอ่อนๆ เข็มขัดเงาวาวรูปหัวใจ กางเกงยาวสีขาว รองเท้าหนังสีดำเงา<<โทโมะ สองคนนี้แตกต่างกันตรงสีชุด ลายทางเน็คไทน์ เข็มขัด โดยที่เควินใส่ชุกขาวครีมส่วนโทโมะใส่ชุดขาวจัด เน็คไทน์ทางคนละสี หัวเข็มขัดคนละลาย ทั้งคู่โค้งรับแขกในเวลาประมาณ12.00น.หรือเที่ยงวันนั่นเอง โทโมะชะเง้อมองหาเจ้าสาวแต่ก็ยังไม่เจอ

“สวัสดีครับ”เสียงต้อนรับของเควินดังขึ้นอยู่ฝ่ายเดียว

“อ้าว นี่ เฮ้ย ไอ้ลูกเขย ไม่ไหว้พ่อตาแกหรือไงฮะ”เสียงพ่อศักดิ์ดังขึ้นและสะกิดโทโมะที่ไม่สนใจเค้าได้แต่ชะเง้อมองหาแก้ว

“เอ่อ...ครับๆ สวัสดีครับ”โทโมะได้สติก็พูดขึ้น

“12.09 เจ้าสาวจะออกมาเอง”พ่อศักดิ์พูดขึ้น

“ไปรอหน้าประตูบ้านไป๊”พ่อศักดิ์ไล่ทั้งคู่ไป เพราะพิธีนี้จะเป็นพิธีหมั้นก่อนนั่นเอง หมั้นช่วงเช้าที่บ้านของแก้วและเกล ส่วนแต่งงานตอนค่ำๆที่โรงแรม

ห้องเจ้าสาว

“งามอีหลี”เสียงของแคทดังขึ้นเมื่อเซททรงผมให้กับแก้วได้ทันเวลาพอดี

“ประสบการณ์แกนี่เริดมากเลยแคท”เสียงของเกลพูดขึ้นก่อนจะยิ้มร่า

“ระดับชั้นแล้ว น้องแกยังสวยกว่าแกอีกนะเกล”แคทพูดแซว

“อีบ้า”เกลพูดและหัวเราะคิกคัก ในห้องมีทั้ง แคท แพท แบม โบว์ คิทตี้ มายด์ เฟย์ ฟาง และเพื่อนหลายๆคน

“ดูๆไปพี่เกลก็น่ารักดีนะ”เฟย์พูดขึ้นและมองไปที่เกล เกลยิ้มร่าเริงตอบ

“ต้องอย่างงนี้สิเพื่อนน้องชั้น ฮ่าๆๆๆ”เกลหัวเราะหมดสภาพ

“จะไม่สวยเพราะแกหัวเราะนี่แหละ”โบว์พูดขึ้น

“ยืนทำอะไรกัน ออกจากห้องได้แล้ว เค้าแห่แล้วเจ๊”เสียงแพทพูดขึ้นและพากันเดินออกจากห้องไปเหลือแค่เจ้าสาวทั้งสองคน

เสียงกลองแห่ดังสนั่นหวั่นไหว โป๊ะตึ่งๆ โป๊ะตึ่งๆ มาละเว้ย มาละวา

“ตื่นเต้นเนอะพี่เกล”แก้วพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ายิ้มๆ

“เมื่อก่อนแกดื้อแสนดื้อ แกเปลี่ยนไปได้อย่างงี้พี่แสนจะดีใจ”เกลยิ้มให้น้องสาวและโอบกอดไว้เบาๆ

“พี่รักแกนะแก้ว”เกลพูดขึ้น

“แก้วก็รักพี่”แก้วตอบรับอย่างร่าเริง

ก๊อก ๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“สงสัยจะมากันแล้ว”แก้วพูดและถอนกอดจากเกล ยืนรอข้างกับเกล

“เชิญค่ะ”แก้วกับเกลพูดพร้อมกัน ฝ่าง ~~ ประตูเปิดขึ้น โทโมะและเควินยืนอึ้งอยู่หน้าประตู เกลที่ผมถูกรวบม้นไว้เป็นจุกอยู่บนหัว มีที่ครอบครอบไว้อย่างสวยงาม ใบหน้าสีสันสวยงาม อายชาโดว์สีครีมอายลายเนอร์สีดำคลับหางยาวพอสมควร ขนตาหนาแพ่กระจายยาว ดวงตาโตสวยงามจากบิ๊กอายส์สีน้ำตาลอมดำ (กรุณาซื้อที่มีใบรับร้องอย่างถูกกฎหมายด้วยนะ เกลฝากมาเตือน 555)จมูกโด่งเป็นสันสวยงาม แก้มใสสีชมพูอ่อนมีประกายแวววับอยู่ บริเวณริมฝีปากสวยสีชมพูจัดเงาวาววับระเรื่อ ชุดไทยสีครีม เสื้อไทยแขนยาวสายผ้าทอกับกระโปรงยาวที่เป็นผ้าทอลายไทยเช่นเคยถูกม้วนพับอย่างสวยงาม เข็มขัดสีทองรัดเอาไว้ เครื่องประดับสีทองเต็มตัว รองเท้าสีครีมสูง8นิ้ว ส่วนแก้ว ผมถูกรวบรัดเอาไว้และถูกปักด้วยปิ้นปักผมสีเงินมีเพชรแวววับอยู่ห้อยลงมาอย่างสวยงามดวงตาสีพีชอ่อนดูสวยเริด อายลายเนอร์ดำเงาหางสั้นหนาพอประมาณ ขนตาสีน้ำตาลเข็มแพ่กระจาย180องศา ดวงตากลมโตด้วยบิ๊กอายส์สีดำสนิทลายสวย(เหมือนเดิมนะ ถูกกฎหมาย อันนี้ม๊าฝากมา ทางที่ดีอย่าใส่เลย 555)จมูกโด่งสวยงามเป็นสัน แก้มสีพีชอ่อนริมฝีปากก็สีพีชเข็มออกไปทางส้มนิดๆเงางามเป็นประกาย ชุดสีส้มอ่อนเสื้อแขนยาวลูกไม้ไทยและกระโปรงลายทอสีส้มอ่อนเข้ากับเสื้อ รัดด้วยเข็มขัดเงินเงา เครื่องประดับเพชรยกชุดถูกประดับไว้เอย่างสวยงาม รองเท้าสีพีชเหมือนกับชุดดูลงตัวกันดี ทำให้ทั้งสองคนอึ้ง ทึ่ง ไปกันใหญ่

“จะเข้ามาไหม ไม่เข้าปิดประตูละนะ”แก้วพูดขึ้นและทำท่าเอื้อมมือไปแตะประตูแต่โทโมะคว้าเอาไว้ก่อน

“เข้าสิครับ”โทโมะพูพร้อมกับก้าวเท้าเข้ามาพร้อมกับเควิน แก้วยืนตรงข้ามกับโทโมะ เกลยืนตรงข้ามกับเควิน ทั้งคู่มองกันอยู่นานจนเกลผิดสังเกต

“ทำไมใส่ชุดนี้”เกลถามและหันไปสำรวจโทโมะอีกคน

“ใช่ นายด้วย”แก้วพูดและชี้

“พ่อเธอบอก”โทโมะพูดขึ้น

“ท่านบอกว่าให้เราสองคนใส่ชุดสากลและพวกเธอใส่ชุดไทย ส่วนตอนเย็นพวกเราใส่ชุดไทย พวกเธอใส่สากล”เควินพูดพร้อมกับยิ้ม

“อายเค้าตายเลย ชั้นใส่ชุดเจ้าสาวกระโปรงยาวบาน ส่วนพวกนายใส่ชุดไทย” เกลพูดขึ้นและทำหน้าแหยๆ

“ชั้นว่าเท่ห์ไปอีกแบบนะ ไปกันเถอะ”แก้วพูดกับเกล เควินยกมือขึ้นเป็นเชิงให้เกลควง เกลควงเดินออกจากห้องไปเป็นคู่แรก ตามด้วยแก้วกับโทโมะที่ควงกันไปในชั้นล่างที่จัดพิธี

พิธีแต่งงาน

“เชิญเจ้าสาวขึ้นเวทีค่ะ”เสียงประกาศของแคทดังขึ้น โทโมะและเควินใส่ชุดไทย เสื้อของเควินสีครีมเหมือนเคยเป็นผ้าทอแขนยาวหน้ามีกระดูติดที่ข้อมือ โจงกระเบนสีครีมลายไทยพร้อมถุงเท้ายาวสีขาวไม่ใส่รองเท้า ส่วนโทโมะก็เหมือนกับเควินเพียงแต่ชุดสีขาว ทั้งคู่ยืนรออยู่บนเวทีอย่างหน้าตาตื่น สาวคนที่ก้าวเท้าคนแรกไม่สามารถแยกได้ว่าใครเพราะถูดคลุมหน้าไว้ด้วยผ้าขาวๆที่ดูจะหนาเป็นพิเศษพอๆกับคนที่เดินตามมา โทโมะจำกลิ่นได้ดีว่าคนแรกที่เดินมาคือแก้ว โทโมะดึงมือแก้วมาไว้ที่ตัวเป็นเชิงบอกว่ารู้ดีว่าคนนี้ต้องใช่ โทโมะเสยผ้าบางนั้นไปไว้ที่ด้านหลังเผยใบหน้าใสที่ใกล้เกินสัมผัสของแก้วให้เห็น แก้วยิ้มอย่างขัดเขิน ผมยาวถูกปล่อยประปรายโดยมีผ้าคลุมผมปกปิดไว้บางส่วน อายชาโดว์สีชมพูอ่อนๆเหมือนเดิม อายลายเนอร์ขนตาปลอมและบิ๊กอายส์ แก้มสีชมพูอ่อนระเรื่อ ทั้งคู่แต่งดูเหมือนๆกัน เควินดึงเกลมาเปิดหน้าและสวมกอดไว้แน่น ใบหน้าสองคนนี้ค่อนข้างคล้านกันเว้นแต่สีปาก แก้วสีชมพูอ่อนระเรื่อเงางามส่วนเกลสีแดงเงา พิธีเริ่มขึ้นจนจบลงเสร็จสมบูรณ์

5 ปีผ่านไป

“ตัวเอง ไปเอานมมาทีสิ”เสียงเล็กๆของสาวคนนึงพูดขึ้น

“นับวันยิ่งหวานกันไปใหญ่แล้วนะ”เสียงสาวอีกเสียงพูด ชายหนุ่มร่างสุงพร้อมกับนั่งลงและยื่นขวดนมให้กับสาวที่นั่งอยู่บนโซฟา

“ไปไงมาไงหละมาเยี่ยมพี่”สาวที่เธอขวดนมอยู่พูดขึ้น ไม่ใช่ใครนอกจากเกล

“ก็ว่างๆเลยให้โทโมะพามาหนะ เป็นไงมั่งลูกคนที่2เลี้ยงยากไหมหละ”แก้วถามพี่สาวของตัวเอง

“ไม่ยากนะ ง่ายกว่าริบลาอีก”เกลว่าพร้อมกับชี้ไปที่หญิงสาวที่ตัวเล็กๆน่ารักๆวิ่งอยู่กับเด็กหนุ่มหน้าบ้าน

“ริบลายิ่งโตยิ่งหน้ารักนะพี่เกล”แก้วพูดพร้อมกับยิ้ม

“แหม ทอร์กี้ ก็น่ารักเหมือนกันนะ แข็งแรงดี”เกลแซวกลับ โทโมะดูจะยิ้มแจ่มใส

“มานานละ กลับบ้านละนะ”แก้วพูดจบก็บ๊ายบายเควินกับพี่สาว โทโมะก็บ๊ายบายตาและจูงทอร์กี้กลับบ้าน

สายลมปลิวผ่านทั้งคู่จนร่างสั่นไหว บ้านกลางสายลมที่สวนต่างจังหวัดดูลงตัวและสวยสุดๆ แก้วสูดลมหายใจลึกอย่างผมปลิวสไว

“ที่ผ่านมา วันนี้และวันต่อไปคือวันที่ชั้นรักนาย และวันนั้นชั้นมีความสุขที่สุด”แก้วพูดพร้อมกับสวมกอดคนตรงหน้าไว้ โทโมะมองหน้าแก้ว

“ชั้นรักเธอเสมอนะแก้ว ไม่ว่าวันเวลาเปลี่ยนไปแค่ไหน เธอจะเหี่ยว จะแก่ขนาดไหน ตาโทโมะก็จะเคียงข้างยายแก้วคนนี้ตลอดไป”โทโมะหัวเราะเบาๆพร้อมกับจูบแก้วไว้เนิ่นนานนนนนนนน~~~~~~~~~*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จบแล้วสินะนิยายเรื่องนี้ พิมผิดเดี๋ยวแก้ให้ทีหลังนะคะ พี่คนเค้าอยากอ่านก่อน 5555

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ติดตาม จบสวยหรือปล่าวก็ไม่รู้นะคะ

ไหนๆก็จบเรื่องนี้ละ ขอเสียงคนอยากอ่านเรื่องใหม่หน่อยเร้วววววววว

รักทุกคนเสมอ muah!!