ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน34
“ผมรักคุณ ดาลิ่ง”โทโมะพูดขึ้นแล้วจูบแผ่วเบาลงบนฝ่ามือ ดวงตาที่แสนจะคมเข็มผิดหูผิดตาจากที่แก้วเคยเห็น เค้าไม่เคยเห็นสายตาที่อ่อนโยนและดูเป็นมิตรขนาดนี้ ที่ผ่านมา..
ก็คงมีแต่ เจ้าเล่ห์ ดุร้าย เกรี้ยว เย็นชา และก็....หื่น!! แก้วมองใบหน้านั้น ตอนนี้สิ่งที่ชั้นเคยเห็นในนัยย์ดวงตาของนายก็คงเพิ่มมาอีกความรู้สึกนึงแล้วสินะ
“ขอบใจนะ”แก้วพูดเบาๆ โทโมะถอนจูบและเงยหน้าขึ้นมามองตาแก้ว เอ๊ะ....เมื่อกี้ดวงตายังอ่อนโยนอยู่เลยแต่นี่ทำไม.....เจ้าเล่ห์<< ;))) โทโมะยิ้มกว้างและลุกขึ้นยืนก่อนจะผลักร่างแก้วลงราบบนโซฟาแล้วขึ้นทับทันที
“ไอหื่นเอ้ย!!”แก้วว่าพร้อมฟาดมือลงบนไหล่โทโมะอย่างจัง
“หื่นแล้วรักไหม”โทโมะถามแล้วยกมุมปากขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะประกบริมฝีปากนุ่มๆเข้าด้วยกันกับแก้ว แก้วหลับตาพริ้ม กลิ่นอายของความรักหอมฟุ้งไปทั่วห้อง
“อื้อ....”แก้วครางออกมาเบาๆเมื่อโทโมะหมุนปากกับลิ้นไปมาอย่างดุดัน มือสากของโทโมะลากผ่านเสื้อของแก้วแล้วเลท่อนไปดันสายเสื้อของแก้วให้หย่อนลง แล้วลูบคลำหัวไหล่อย่างเอาแต่ใจ มืออีกข้างก็สอดเข้าไปในกระโปรงแล้วลูบคลำขาอ่อนที่ติดอยู่กับก้นเบาๆอย่างได้อารมณ์ โทโมะค่อยๆเอามือปลดกระดุมเสื้อตัวเอง ปากยังคงจดจ่ออยู่กับแก้ว แก้วหลับตาพริ้มยอมรับการตอบสนองของโทโมะทุกอย่าง โทโมะถอเสื้อออกก็ลามือไปมาพร้อมกับเลื่อนปากไปเล้าโลมซอกคออย่างเอาแต่ใจ มือแสนซนไปคำตลึงหน้าอกของแก้วอยู่นาน วนไปทางซ้าย ย้ายมาทางขวา แกร๊ก~~
“อร้ายยย”เกลรีบหันหน้าเอาหาอ้อมอกของเควินอย่างเร็วเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เกลแค่อยากจะตามน้องลงไปคุยด้วย ก็ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ แต่ที่ยิ่งแย่ไปกว่านั้นก็คือพ่อของแก้วดันขึ้นมาด้วย ทุกสายตาต่างพากันอึ้ง โทโมะไม่ยอมหยุดริมฝีปากสักที อาจเป็นเพราะอารมณ์ที่คุมไม่อยู่แล้ว แก้วพยายามผลักโทโมะ โทโมะอุ้มตัวแก้วนั่งบนตักของเขาก่อจเขาจะลุกขึ้นนั่งโดนมีแก้วนั่งอยู่บนตัก
“เอ่อ....มะ..มี อา ไรหรอ”แก้วดูจะลิ้นพันกันมั่วไปหมด หน้าแดงจัดซะเหลือเกิน
“คะ...คือ...พี่จะมาตามลงไปคุยด้วยสักหน่อย”เกลพูดพร้อมกับค่อยๆหันหน้าหาทั้งคู่
“ชั้นokชั้นสบายดี ชั้นกลับมาเป็นคนเดิม เพราะมีคนๆนี้อยู่ข้างชั้น”แก้วพูดพร้อมกับซุกเอาหัวไปวางบนอกกว้างของโทโมะโดยที่ดวงตายังจับจ้องเกล
“อ่ะ...เอ่อ...มีอีกเรื่องหนะ”เกลมองหน้าชั้นก่อนจะชี้ไปทางพ่อ
“เรื่องอะไรหรอค่ะพ่อ”แก้วถามแล้วเลิกคิ้วน้อยๆ
“พ่ออยากจะถามเรื่องงานแต่ง”พ่อศักดพูดขึ้น
“okค่ะ เดี๋ยวแก้วเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะลงไปคุยนะคะ”แก้วดูจะไม่เขินอายอะไรเพราะเค้าก็อยากให้ทุกคนรู้เหมือนกันว่าเค้ากับโทโมะไปกันถึงขั้นไหนแล้ว แต่ทุกคนก็รู้ดีอยู่แล้วหละ แก้วลุกขึ้นจากตักของโทโมะ ทั้งสามคนปิดประตูห้องแก้วแล้วเดินลงไปรอข้างล่าง แก้วผลัดผ้าเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ยอมปิดประตูห้องน้ำ
“นี่ อยากจะเชิญชั้นไปปล้ำเธอในนั้นหรือไง”โทโมะตะโกนลั่นก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหน้าประตูห้องน้ำแก้วแล้วชะเง้อหน้าเข้าไป
“แอ่กๆๆ”แก้วดันประตูห้องน้ำแต่โทโมะดันเอาหัวมุดเข้ามาจนโดนประตูหนีบหัว แก้วปล่อยมือด้วยความตกใจ ร่างอันขาวเนียนเข้าไปประคองโทโมะให้ยืนตัวตรง ร่างไร้เสื้อผ้ายั่วใจหมาป่าอย่างโทโมะให้เดือดพล่าน สายตาที่เจ็บปวดเริ่มกลายเป็น หื่นกาม!! แก้วมองและส่ายหัวก่อนจะปล่อยมืออกจากโทโมะอย่างไม่พอใจ
“เข้ามาเอง สมน้ำหน้า ออกไปจะอาบน้ำ”แก้วพูดพรางยกมือดันอกโทโมะ
“อาบด้วยสิ”โทโมะอ้อนวอนเหมือนลูกหมา
“ชั้นจะต้องรีบไปเคลียกับพ่อเรื่องเราสองคนนะ อย่าทำให้เสียเวลา เดี๋ยวไม่แต่งเลยนิ”แก้วแกล้งพูดและมองหน้าคนตัวสูงอย่างฉุนเฉียว
ณ ห้องโถง
“พ่อค่ะ เกลว่า ภาพมันฟ้องอยุ่แล้วนะคะ ไม่น่าถาม”เกลพูดกับพ่อที่นั่งกันอยู่โต๊ะใหญ่กลางห้องโถง
“มันต้องถามลูกเกล เพื่อจะได้รู้จากการสมัครใจ”พ่อพูดอย่างมีหลักการก่อนจะมองเควิน
“แล้วเราหละ จะดูแลลูกชั้นได้ดีขนาดไหน”พ่อศักดิ์ถามเควินขึ้น
“ต้องดีแน่นอนครับ ผมจะอยู่ดูแลเค้าพร้อมกับเจ้าตัวน้อยอย่างไม่วางตา”พ่อศักดิ์ถึงกับตกใจ ก็ใช่สิ เกลยังไม่ได้บอกพ่อสักหน่อยว่าเค้าท้อง
“ตัวน้อยไหน”พ่อศักดิ์เลิกคิ้วมองหน้าทั้งคู่สลับกัน
“ก็เกลท้องหนิครับ พ่อไม่รู้หรอ”เควินถามขึ้นแล้วมองหน้าเกล เกลยิ้มเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงช้า
“เกลท้องคะพ่อ ขอโทดนะคะที่เกลไม่ได้บอกพ่อ เกลขอโทดจริงๆค่ะ”เกลยกมือไหว้พ่อตัวเองหลายหน
“อืม ชั่งเหอะ”พ่อศักดิ์กอดอกอย่งดูเป็นผู้ใหญ่
แก้วเดินลงมาพร้อมกับโทโมะและนั่งลงบนเก้าอี้
“ว่าไงค่ะพ่อ”แก้วามอารมณ์ดี
“จะแต่งงานกันไหม”พ่อถามคำถามตื้นๆไป
“แต่งสิครับ”โทโมะรีบพูดก่อนแก้ว แก้วมองโทโมะและยิ้มเบาๆ
“แต่งก็แต่งสิค่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว แก้วไม่ปล่อยให้นายเพลบอยหลุดมือไปหรอก”แก้วพูดก่อนจะโอบแขนโทโมะไว้
“ชั้นไม่ใช่เพลบอยสักหน่อย”โทโมะหันมามองแก้ว
“นายนั่นแหละเพลบอลตัวพ่อ”แก้วบอกก่อนจะมองหน้าโทโมะตอบ
“เพลงบอยที่ไหนเค้ามีผู้หญิงคนเดียว”โทโมะพูดก่อนจะยิ้ม
“ฮึๆ ก็เพลบอยไม่ได้แปลว่าเจ้าชู้สักหน่อย เพลแปลว่าเล่น บอยแปลว่าผู้ชาย รวมกันเป็น ผู้ชายเล่น แต่ทับศัพท์มาเป็นผู้ชายขี้เล่น รักสนุก และผูกพันธ์ ถ้านายไม่ผูกพันธ์ชั้นก็จะเอาดอกไม้จันทร์ผูกมือนายแล้วลงโลงไปซะ”แก้วยิ้มและเอาหัวหนุนไหล่โทโมะ
“อ่ะๆๆ หวานกันเข้าไป”พ่อพาเข้าเรื่อง
“okงั้นเดือนหน้าวันที่30พ่อจะจัดงานให้แล้วกัน พอดีได้ฤกษมาแล้ว เตรียมตัวกันให้พร้อมแล้วกัน พ่อจะบอกไว้นะ การใช้ชีวิตคู่มันก็เหมือนลิ้นกับฟันกระทบกันนิดๆหน่อยๆก็ไม่ต้องเอาเรื่องหรอก อาจะมรกระทบกระทั่งแรงจนเลือดออกจากลิ้น แต่ผลสุดท้ายก็กลับมาหายและอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอยู่ดี หนักนิด เบาหน่อยก็อภัยให้กัน แก้วกับเกล เราหนะเป็นผู้หญิงก็ต้องเป็นแม่ศรีเรือนที่ดี คอยดูแลสามี สามีกลับมาเหนื่อยๆก็เอาน้ำมาวางให้ คอยดูแลเอาใจใส่ลายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหมือนที่แม่เคยทำให้กับพ่อ ทั้งผูกเนคไทน์ ทำอาหารและหลายๆอย่าง เราต้องดูแลกันให้ได้ เธอดูแลชั้น ชั้นดูแลเธอ และเราก็จะได้พบกับความรักที่แท้จริง ตอนนี้มันยังไม่ถึงครึ่งเสี้ยวของชีวิตคู่พวกเธอเลยนะ มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง เมื่อพวกเธอแต่งงานกันไปชีวิตก็ต้องมีเพิ่มจาก1เป็น2เราต้องดูแลหัวใจของสามีหรือภรรยาให้ดีๆเปรียบเสมือนเค้าคือหัวใจของเรา เค้าเจ็บเราก็เจ็บเค้าช้ำเราก็ช้ำ เค้ามีความสุขเราก็มีความสุข ต้องเข้าใจซึ่งกันและกัน มีอะไรก็เล่าให้กันฟังอย่านั่งอมทุกข์คนเดียว เราอยู่ด้วยกันแล้ว เขาก็คือเรา เราก็คือเขา เราต้องไม่มีความลับต่อกัน ทุกเรื่องเปิดเผยกันได้ทั้งหมด แม้กระทั่งซิปแตกหรือแอบไปมีกิ๊กที่ไหน จะได้ช่วยกันเคลีย ไม่มีปัญหากัน พ่อก็คงจะพูดมากไปสินะ แต่ฟังพ่อเถอะเพราะมันคือความจริงทั้งหมด พ่อดูแลลูกได้ถึงขนาดนี้ก็ดีแล้ว พ่อฝากพวกนายด้วยหละ”……
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ถ้าพิมพ์ผิดๆถูกๆก็ขอโทดด้วยนะคะเพราะรัวมันอยู่นาน กลัวว่ารีดเดอร์จะโกรดเอา
สัญญาไว้แล้ว ใกล้จบแล้วสินะเรื่องนี้ เรื่องนู้นก็ด้วย 2-3ตอนก็จบแล้ว
เพราฉะนั้นจะทรมารรีดเดอร์1อาทิตย์อัพที 555+ ล้อเ่ลนๆๆ
จะอัพทุกวันเลยหละ แต่อาจจะน้อยลง เพราะยังไม่อยากให้จบไวๆ ^^ muah!!