ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน33
แก้วตาโตเมื่อเห็นว่าโทโมะเลี้ยวเข้าม่านรูด
“นี่ มาทำอะไรที่นี่”แก้วหันไปถามอย่างงง
“พาเธอมาฟื้นความจำ ชั้นจะบอกเหตุผลที่ชั้นหนีเธอไปให้ฟัง”แก้วถึงกับตาโบนเป็นปลา โทโมะเล่าทั้งหมดให้กับแก้วฟัง ก่อนโทโมะจะขับรถเลี้ยวไปในม่านรูด
“ชั้นจำได้แล้ว”แก้วรีบพูดขึ้น
“จำได้ก็ดี ถือว่าชั้นลงโทดที่เธอทำตัวแบบนี้”โทโมะว่าก่อนจะจอดรถและอุ้มแก้วไปโยนลงบนเตียงที่เหมือนกับเป็นเตียงเรียบๆธรรมดาไม่มีอะไรมาก มีโทรทัศน์และภาพหวิวๆหลายรูปอยู่นะ
“นี่ นายหื่นอะไรนักหนา ดูสถานที่สิ หมดอารมณ์จริงๆ”แก้วดูจะไม่ชอบอะไรแบบนี้สักเท่าไหร่ เค้าเกลียดรูปภาพที่ผู้หญิงชอบเอาตัวเองออกมาโชว์ ฮึ คิดว่าสวยหละสิ แก้วเบ้หน้าออกจากรูปภาพหัวเตียง โทโมะปิดประตูเสร็จก็โถมเข้าจูบแก้วเน้นๆหลายหน แก้วดูจะอารมณ์แข็งเพราะบรรยากาศในห้องไม่เคยจะเป็นใจ
“ฮึ...วันนี้ใจแข็งแฮะ”โทโมะมองหน้าแก้วที่ทำหน้าเซ็งอยู่บนเตียง
“บรรยากาศไม่ให้”แก้วพูดพร้อมกับไม่มองหน้าหน้าโทโมะ
“ฮึๆๆๆๆฮ่าๆๆๆ”โทโมะขำยาวตัวงอก่อนที่จะอุ้มแก้วไปห้องอื่นที่ดูไม่มีอะไรล่อแหลมมากนัก โทโมะวางแก้วลงเบาๆบนเตียงพร้อมกับที่แก้วกวาดตามองรอบห้องที่ดูเรียบเนียนไม่มีอะไรล่อแหลมสายตาโทโมะวางตัวแก้วลงก็ประกบตามไปด้วยปากทันที สายตาแก้วยังกวาดไม่ทั่วห้องก็ต้องถูกบดบังด้วยใบหน้าของโทโมะ แก้วหลับตาลงเมื่อเห็นว่าในห้องไม่มีอะไร แอร์เย็นๆซ่านทำให้แก้วหน้าแดง เอ๊ะ ไม่ใช่สิ เป็นเพราะถูกช่วงชิงปากตางหากหละ มือซนๆของโทโมะล้วงล้ำไปทั่วผิวกายของแก้ว เสื้อผ้าบางๆของแก้วถูกถอดออกอย่างเร็ว ชุดแสนสั้นและถุงน่องแสนกระชากใจ โทโมะก็เลยตัดสินใจกระชากมัน [5555+>>dada]แก้วเริ่มคล้อยตามไป มือน้อยลูบไล้ไปทั่วผิวกายหนาๆของแผ่นอกกว้างที่เรียบเนียน ปากชมพูเริ่มกลายเป็นสีแดงจัดเหมือผลสตอร์เบอรี่สุก โทโมะกอดรัดร่างแก้วบางๆก่อนจะเริ่มทำอะไรบางอย่าง คงจะรู้ดีหละนะว่ามันคืออะไร
เช้าตรู่
ร่างไร้เสื้อผ้าของทั้งคู่นอนกอดกันกลมไม่มีผ้าห่มปิดกั้นแม้แต่ผืนเดียวจนแก้วรู้สึกหนาวๆตัวก็ลืมตาขึ้น เมื่อมองเวลาก็เขย่าตัวโทโมะ
“โทโมะ ตื่นสิ”แก้วเขย่าพลางร้องเรียก
“ที่รักจ๋า จูบหน่อยเร้ว”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้ว
“ไอบ้า ตื่นก่อนสิ นายหนะนะ จริงๆเลย”แก้วว่าพรางเอาปากน้อยๆลงจูบเบาๆก่อนจะถอนออก
“อีกทีสิ”โทโมะว่าพรางกับลืมตายิ้มเบาๆ
“ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น ชั้นจะไปเที่ยวผับละนะ”แก้วแกล้งพูดประชดก่อนจะหันหลังให้
“วาบหวิววดีจัง”โทโมะลุกขึ้นกอดแก้วจากด้านหลัง แผ่นหลังเนียนแนบชิดกับแผ่นอกกว้าง ทั้งคู่ไร้เสื้อผ้ากันหมด
“ไอโรคจิตเอ้ย”แก้วว่าก่อนจะลากผ้าห่มปลายเตียงมาคลุมกายไว้ด้านหน้า
“คลุมทำไม กลัวใครมาเห็นหรือไง มีแค่2คน”โทดมะว่าก่อนจะใช้ปากจูบตามซอกคอขาวๆ แก้วสะบัดตัวอย่างแรงและรีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกาย
“อ้าว สาวน้อย ไหงครั้งนี้ไม่เจ็บหละ ปกติจะร่วงโอยเป็นลูกแมว”โทโมะเห็นแก้วที่วิ่งรุกรี้รุกรนเหมือนคนไม่ร้สึกเจ็บช่วงล่างเลย
“ไม่รู้สิ แต่ไม่เจ็บ อาจเป็นเพราะ....นายมันกระจอก”แก้วพูดพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“ฮึๆๆ เริ่มจะชินสิไม่ว่า คราวหน้าจะเหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้นให้ละกัน เมื่อคืนมันแค่เกียร์หนึ่ง”โทโมะพูดก่อนจะเดินไปโอบกอดแก้ว
“จะไปอาบน้ำแล้ว อย่ามางี่เง้า”แก้วพูดก่อนที่จะสะบัดตัวเข้าห้องน้ำไป
ณ บ้านแก้ว
พ่อและเกลช่วยกันโทรหาแก้วแต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย ทั้งคู่เห้นรถโทโมะขับมาก็ยิ้มร่าก่อนจะวิ่งไปหาในทันที
“โทโมะ แก้วๆๆๆๆหละ”เกลถามลั่นก่อนจะเห้นแก้วเดินลงจากรถมา
“เฮ้อ....โล่ง”เกลที่เห็นแก้วเดินออกมาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เฮ้อ...เหนื่อยจัง”แก้วแก้สีหน้าตัวเองก่อนจะเดินลอยชายขึ้นห้องไป เกลกับพ่อก็ดีใจที่แก้วกลับมาไม่เป็นอะไรมาก
“เดี๋ยวผมตามไปดูแก้วก่อนนะครับ”โทโมะตัดบทก่อนจะเดินเอ๋อเหลอตามแก้วไปบนห้อง
“ทำไมไม่คุยกับพวกเขาให้รู้เรื่องก่อนหละ”โทโมะปิดประตูและมองสาวร่างบางสุดที่รักของเขาที่กำลังนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟา แก้วนั่งไขว่ห้างเอนหัวไปวางบนพนักพิง
“ยังไม่อยากคุย”แก้วพูดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ฮึ แล้วแต่เถอะสุดที่รัก”โทโมะพูดจบก็ไปนั่งข้างๆแก้วแล้วโอวเอวเอาไว้
“อย่ามามั่ว ชั้นตกลงกับนายตั้งแต่เมื่อไหร่”แก้วลืมตามองหน้าโทโมะอย่างขรึม
“ก็ตอนนี้ไง”โทโมะหันหน้ามองแก้วแล้วเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ
“ยังไง”แก้วทำหน้างุนงง
“เธอใส่แหวนของชั้น ชั้นใส่แหวนของเธอ ต่างคนต่างไม่มีใครถอดออก”โทโมะยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่นานก่อนจะหอมแก้มของสาวน้อยฟอดใหญ่
“ฮึ้ม....ก็อีแค่ใส่แหวน จะถอดออกตอนนี้ยังได้ ชั้นต้องการ....เอ่อ....คำขอจากปากนายตางหาก”แก้วดูจะเขินๆที่พูดแบบนั้นออกไป
“ได้สิ....!!”โทโมะนั่งยิ้มอย่างท้าทายพร้อมหัวเราะไปด้วย
“แก้วครับ....”โทโมะลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าของแก้ว
“อะ...อะไร”แก้วที่นั่งไขว่ห้างอยู่ก็เอาขาลงและนั่งตัวตรงทำหน้างง
“คุณพร้อมไหมที่จะเป็นคนรักของผม”โทโมะพูดขึ้นแล้วย่อเข่าลง
“เอ่อ...”O_o คนบ้า!! แก้วนึกในใจอย่างงุนงง
“คุณพร้อมไหมที่จะเคียงข้างกัน”-_-*<<แก้ว
“คุณพร้อมไหมที่จะเป็นคู่หมั้นผม”โทโมะยกมือข้างซ้ายของแก้วขึ้นมาแล้วถอดแหวนออกจากนิ้วนาง
“ถอดออกทำไม”แก้วมองด้วยสายตกใจ
“ได้หรือปล่าวครับ”โทโมะชูแหวนที่พึ่งถอดออกมาขึ้น ชั้นงงไปหมดแล้วโทโมะ *-*
“ดะ...ได้อะไร?”แก้วทำหน้างง
“เป็นคู่หมั้นของผมนะ ที่รัก”โทโมะพูดขึ้น
“เอ่อ....อื้ม”แก้วพูดช้าๆ ตอนนี้ทั้งหน้าแก้วชาไปหมดต่อให้โดนฟันจนหน้าแหกก็คงไม่รู้สึกเพราะความรู้สึกตกไปที่หัวใจ สิ่งที่ทำงานหนักตอนนี้คือหัวใจของเค้าที่คอยสูบฉีดเลือดขึ้นไปที่หน้าจนแดงระเรื่อ ใจเต้นรัวแรง นี่ใช่ไหมคู่ใจของชั้น แก้วยิ้มเหิมๆก่อนจะมองหน้าคนที่กำลังจะสวมแหวนลงไปที่เดิม.........
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เอ้า หวานๆๆๆ กันเข้าไป มดขึ้นกันไหมเนี้ยย
มาอัพแล้วนะ ที่อัพช้าเพราะลืมแต่ง 555+ นั่งรัวแป้นพิมพ์จนแทบกระเด็นหลุด
อันนี้ยอมรับว่าแต่งสดๆ รักรีดเดอร์นะ muah!!