ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน31
“ยัยแก้ว คุยกับพ่อเดี๋ยวนี้”พ่อศักดิ์ยื้อแขนแก้วไว้แน่น
“บอกว่าอย่ามายุ่ง”แก้วหันหลับไปตวาดพ่อ เกลที่ยืนดูเหตุการณ์ก็ดูจะแสนกังวล
“แก้ว...นั่นพ่อนะ”เกลเสริมขึ้น
“แล้วไง”แก้วหันไปบอกพี่สาวด้วยเสียงเรียบ แก้วยิ้มเยาะอย่างไม่มีเหตุผล
“แกไปตามหาโทโมะงั้นหรอ”เสียงพ่อถามขึ้น แก้วหันมามองหน้าพ่อตัวเอง
“ใครคือโทโมะ โลกทั้งใบนี้ของชั้น ไม่มีนายโทโมะอีกแล้ว!!”แก้วตวาดดังลั่น
“แกจะส่ายอารมณ์ทำไม”เสียงเกลพูดลั่น
“อย่ามายุ่ง”แก้วกระแทกเสียงและเดินขึ้นห้องไป
เช้าตรู่
“แก้ว กินข้าว”เสียงเกลร้องขึ้นเสียงดังหน้าประตูห้อง แก้วเปิดประตูออกมาทำให้เกลอึ้งทึ่งกันไปทีเดียว ชุดที่แก้วแต่งคือชุดสายเดี่ยวกระโปรงสั้นเท่าหน้าขาอ่อนสีชมพูอ่อน แต่งหน้าบางๆอย่างเยิ้ม ผมยาวสลวยปล่อยออกสยาย เสื้อที่เชื่อมกับกระโปรงโยงกับถุงน่องสีดำลายตาข่าย รองเท้าส้นสูง8นิ้วสีชมพู กระเป๋าแบรนเนมไม่มีสายสีดำเงาวาวถือแนบกายพร้อมกับสร้อยเส้นยาวมีห่วงร้อยกันดูสวย ต่างหูสีดำวาว หน้าตาดูขรึมกรึม ปรัชออนอ่อนๆสีพีช อายชาโดว์สีชมพูอ่อน อายลายเนอร์ดำคลับเส้นเล็กหางสั้น ขอบตากรีดให้คม บิ๊กอายสีดำลายวิ๊งที่ทำให้ดวงตาดูสวย ปากชมพูระเรื่อเงางาม
“แก้ว...”พี่สาวเรียกอย่างงงๆ
“ชั้นไม่กิน ชั้นจะไปกินข้างนอก”แก้วเดินเชิดออกไป เดินผ่านพ่อไม่แม้แต่สวัสดี
“แก้ว กินข้าว”พ่อเรียกชวน แต่แก้วหันมามองหางตา
“ไม่ค่ะ แก้วจะไปกินข้างนอก”แก้วเดินเมินออกไป แก้วขับรถไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แก้วเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาลี่ นั่งกินอยู่อย่างอร่อย มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาใกล้และยิ้มให้
“เอ่อ..นั่งด้วยคนได้ไหมครับ พอดีโต๊ะเต็ม เดี๋ยวจ่ายของใครของมันก็ได้”เสียงชายหนุ่มร่างสูงพูดขึ้น
“เชิญค่ะ”แก้วพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ
“มีแฟนหรือยังครับเนี้ยมานั่งกินคนเดียว”เสียงทุ้มนั้นถามขึ้นทันทีเมื่อนั่งลง
“ไม่มีค่ะ”แก้วตอบสั้นๆพร้อมกับตักอาหารเข้าปาก
“ชื่ออะไรหรอครับ”เสี้ยงทุ้มนั้นถามขึ้น แก้วคิดว่าไม่อยากจะสนใจ แต่กลับอยากประชดชีวิตตัวเองเลยเงยหน้ายิ้ม
“แก้วค่ะ และคุณหละค่ะ”แก้วพูดแล้วยิ้มอ่อนโยน
“ป๊อปปี้ครับ”[แปลกเนอะ ส่วนใหญ่ป๊อปก็จะแย่งกับโทโมะเรื่องแก้วเกือบทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แน่ 555+>>dada]แก้วยิ้มรับ
“เดี๋ยวแก้วเลี้ยงเองก็ได้นะคะ”แก้วยื่นข้อเสนอเมื่อมีคนมาเก็บเงิน
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจ่ายเอง”ป๊อปปี้ยื่นเงินจำนวนหนึ่งจ่ายให้พนักงานโดยไม่รอเงินทอน ป๊อปปี้ยืนขึ้นและยิ้มให้กับแก้ว
“ไปเที่ยวไหนต่อไหมครับ กำลังขาดคนเดินด้วย”ป๊อปปี้เอ่ยชวน
“ก็ดีค่ะ กำลังขาดเหมือนกัน”แก้วพูดพร้อมกับเดินออกจากร้านไปกับป๊อปปี้ ทั้งคู่เที่ยวกันจนลืมว่าพึ่งรู้จักกัน
20.00น.
แก้วเดินขึ้นรถของตัวเอง
“เอารถมาหรือปล่าวค่ะ”แก้วถามป๊อปปี้หลังจากแลกเบอร์กันเสร็จ
“อ๋อ ปล่าวครับ พอดีรถเสีย”ป๊อปปี้เอ่ยขึ้น
“งั้นขึ้นมาเลยค่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่งเอง”แก้วเอ่ยชวน ป๊อปปี้ยิ้มและเดินขึ้นรถแก้วไป ป๊อปปี้บอกทางจนไปถึงคอนโด แก้วจอดรถก็ลงจากรถมา
“เดี๋ยวไปส่งข้างบนนะคะ”แก้วพูดโดยที่ป๊อปปี้ไม่ได้ชวน ป๊อปปี้พยักหน้ารับและพากันกดลิฟขึ้นไป ไปยังห้อง422แก้วเดินเข้าไปในห้องเมื่อป๊อปปี้เปิดประตูเสร็จ
“สวยจังค่ะ เท่าไหร่หรอค่ะ”แก้วหันมาถามป๊อปปี้
“อ๋อ 12ล้านครับ”ป๊อปปี้พูดจบก็ปิดประตูลง แก้วนั่งลงที่โซฟา ตอนแรกป๊อปปี้ก็งงๆเพราะเค้าก็ไม่ได้เชิญเลยแม้แต่นิดเดียวแต่เค้าก็พอจะเข้าใจ
“ขอโทดนะคะ ขอดื่มอะไรสักหน่อย ยังไม่อยากกลับบ้าน”แก้วพูดจบก็เดินตรงเข้าไปในห้องครัว แก้วเปิดตู้เย็นมาเจอเบียร์กระป๋องแก้วไม่อยากจะหยิบเพราะเค้าไม่เคยกินเลยแม้แต่นิดแต่เค้าก็เลือกที่จะหยิบมากิน แก้วงัดห่วงขึ้นและกระดกกินอย่างมันปาก
“อ๊า....ขมจัง”แก้วพูดเบาๆก่อนจะหยิบออกมาอีก2กระป๋องและวางบนโต๊ะ
“กินด้วยกันไหมค่ะ”แก้วชวนป๊อปปี้ ป๊อปปี้ส่ายหัวเบาๆ
“ไม่อ่ะครับ ผมซื้อไว้ เพื่อนผมชอบกิน แต่ผมไม่กินหรอกครับ กินไม่เป็น”ป๊อปปี้กล่าวอย่างสุภาพ แก้วยิ้มและกระดกกิน
เวลาผ่านไปนานพอสมควร 5กระป๋องกับเบียร์ที่แก้วซดคนเดียวจนเมาเคลิ้ม
“นายมันบ้า นายทิ้งชั้นได้ยังไง ฮือๆๆ”แก้วงัวเงียด้วยความเมา ป๊อปปี้เห็นก็รวบตัวแก้วเข้าไปในห้องนอนของตนเองและวางลงอย่างเบา
“นายมันไม่เข้าใจชั้น นายทิ้งชั้น นายใจร้ายที่สุด นายใจร้าย ฮือๆๆ”แก้วใช้มือฟาดอกป๊อปปี้หลายที ป๊อปปี้วางลงก็ห่มผ้าให้กับแก้วที่ดูจะดิ้นไปมา แก้วลุกขึ้นนั่งและดึงมือป๊อปปี้อย่างแรง
“เฮ้ย”ป๊อปปี้ล้มทับร่างบางของแก้วจนปากบางๆประกบกันอย่างเบา แก้วดูจะเคลิ้มเมาและสวมกอดป๊อปปี้ไว้แน่น ลิ้นเล็กๆของแก้วเกี่ยวพันเปิดช่องปากหนุ่มตรงหน้าอย่างเคลิ้มเกริม ลิ้นน้อยๆพันเข้าไปลิ้มลองกับลิ้นหนาๆที่ไม่คุ้นเคย แก้วคิดว่าป๊อปปี้คือโทโมะ ด้วยความที่เค้าเมามากก็ค่อยๆเลื่อนมือตัวเองไปปลดกระดุมเสื้อของป๊อปปี้อย่างเร่งรีบ ป๊อปปี้ดูจะงงกับภาพตรงหน้าแต่ก็รู้ว่าแก้วเมา เค้าพยายามดันตัวแก้วออกแต่แก้วมือเหนียวยิ่งกว่าตุ๊กแก แก้วอ้าเสื้อออกและลูบคลำผมที่แสนจะละเอียดบนแผ่นอกกว้างขวางของป๊อปปี้ แก้วผละริมฝีปากออก แก้วปลดถอดเสื้อตัวแรกของตัวเองออก เขามีเสื้อกล้ามอีกตัว ตอนนี้ผิวขาวของแก้วเปิดโชว์ยั่วใจหนุ่มตรงหน้า แก้วถกเสื้อกล้ามตัวเองขึ้นพ้นท้องป๊อปปี้ก็จับมือแก้วไว้
“คุณแก้วครับ ตั้งสติหน่อย”ป๊อปปี้พูดเสียงแผ่ว แก้วยิ้มแหยก่อนจะชะโงกหน้าจูบป๊อปปี้อีกครั้ง ป๊อปปี้ดูจะงงๆไม่ตอบรับสัมผัสนั้น แต่แก้วดูจะร้อนรนมากเป็นพิเศษ แก้วจูบพร้อมกับเอามือลูบคลำหน้าอกป๊อปปี้เบาๆ ป๊อปปี้เริ่มจะคล้อยเพราะสัญชาติทยานผู้ชายออกมา ป๊อปปี้ค่อยๆเลื่อนเสื้อแก้วขึ้นเรื่อยๆ
“โทโมะ”แก้วพูดชื่อนี้เบาๆ ป๊อปปี้พอได้ยินชื่อนี้ก็ชะงัก
“ว่าไงนะ”ป๊อปปี้ถามอีกครั้งเพื่อจะได้รู้ว่าที่ได้ยินถูกหรือปล่าว
“เร็วสิ”แก้วพูดพร้อมกับลูบไล้อกเนียนอย่างได้อารมณ์ ป๊อปปี้ที่หยุดชะงักอยู่ก็งงสักพัก แก้วก็ผลักอกนั้นลงนอนราบกับพื้นเตียงและเป็นผ่านคร่อมร่างสูงนั้นไว้ แก้วก้มลงลวนลามร่างกายของป๊อปปี้อย่างนึกสนุก
“ฮึ”ป๊อปปี้หัวเราะในคอเบาๆเมื่อรู้สึกจั๊กจี๋ เพราะแก้วเอาปากมาเลียที่คอของเขา
“น่ารักจังแก้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอามือลูบเอวบางของแก้วและถกเสื้อแก้วขึ้น......