Alice AnD RoMio ( เรื่องราวของนิยามรัก) ...
10.0
LoverPF
แชร์นิยายฟิคชั่น
5) ไล่ออก! ฉันทนกับเธอไม่ไหวจริงๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความส้มที่โดนป๊อปปี้ด่ามาเมื้อกี้เธอเดินกระฟัดกระเฟียดมาที่ไร่และกรี๊ดอย่างเสียงดังจนคนงานถึงกับตะโกนมาด่าว่าเธอ
“ผีเข้าหรือไงนังส้ม! กรี๊ดจนส้มมันจะหล่นเพราะเสียงกรี๊ดของแกแล้วนะ”
“ช่างมันสิ! เกี่ยวอะไรกับฉัน ไร่นี้มันไม่ใช่ของฉันและฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว ฉันเบื่อ เบื่อเจ้านายป้านั้นแหละ!”ส้มชี้หน้าด่าว่าทอคนงานอย่างหาเรื่อง
“โหย...นังส้มคิดว่าแกเป็นแม่ฉันหรือย่ะ! ถึงมาชี้หน้าด่าฉันเนี่ยะ!”
“ฉันมีสิทธิ ฉันจะตบป้าก็ได้เพราะป้าก็ไม่ใช่แม่ฉันเหมือนกัน”เธอยกมือหมายจะตบป้าเธอแต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมา
“เกิดเรื่องอะไรกัน!”หวายที่ดูเหตุการณ์เมื้อกี้และได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันวิ่งมาหาป้าคนงานกับส้มที่กำลังชี้หน้าด่ากันอยู่
“ก็นังส้มสิค่ะ คุณหวายแกมาชี้หน้าด่าป้า”
“คุณหวายค่ะ ก็ป้าแกมาด่าส้มก่อนนี้ค่ะ”
“นังส้มแกอย่ามาสตอกับฉันนะ”
“ป้านี้คำวัยรุ่นเหมือนกันนะ สตอสตอเบอร์รี่ไหมละป้าฉันจะเอามาฟาดหน้าป้านี่แหละ”
“นี่หยุด! ส้มขอโทษป้าแกซะเพราะป้าเขาอายุเยอะกว่าเธอ”
“คุณหวายแต่...”
“ไม่มีแต่ ขอโทษป้าแกซะ”
“ขอโทษ!”เธอยกมือไม่มีสัมมาคารวะขอโทษป้าแกและพูดเสียงกระแทกกระทัน
“คำขอโทษของแกนะนังส้ม ฉันไม่รับหรอกเพราะยังไงแกก็ไม่จริงจังและจริงใจในการขอโทษฉันอยู่ดี เด็กอะไรไม่มีสัมมาคาราวะ คุณหวายค่ะป้าขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ”
“จ้ะป้าไปทำงานเถอะ”หวายยิ้มให้ป้าเธอและหันมาหาตัวปัญหา
“คุณหวายค่ะ งั้นส้มขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ”เธอกำลังจะไปแต่หวายรั้งแขนเธอไว้
“อย่าเพิ่งไป เธอต้องมากับฉันก่อน”พูดจบหวายก็ลากส้มไปที่บ้านไร่ที่ทุกคนต้องมารวมตัวกัน
บ้านไร่ตอนนี้ก็มี ป๊อปปี้ ฟาง ที่กำลังเช็ดน้ำตาให้กันอยู่ และโทโมะกับแก้วที่นั่งจ้องตาเขม็งอย่างเอาเรื่องกับส้ม
“เธอไปตบฟางใช่ไหม”หวายหันมาพูดกับส้มอย่างเอาเรื่อง
“คะ ค่ะ”เธอยอมรับแต่โดยดีเสียงสะอึกสะอื้นแกล้งบีบน้ำตา
“ยัยหวายฉันพูดต่อเอง และเธอก็ไปว่าฟาง ตบหน้า บอกว่าตัวเองคู่ควรกับป๊อปปี้มากกว่าใช่ไหม”
“เอ่อค่ะแต่ว่าคุณฟางก็ตอบโต้นะค่ะ”
“แล้วถ้าเธอโดนแย่งแฟนไปเธอจะตอบโต้หรือยืนอยู่เฉยๆหล่ะ”
“เอ่อ...”
“พอเถอะแก้ว ฉันไม่เอาผิดอะไรกับส้มหรอก”
“ยัยฟางแกอย่างนางเอก แกน้ำตาท่วมขนาดนี้จะเป็นแม่น้ำปิง วัง ยม น่าน อยู่ละ ยังบอกว่าไม่เป็นอะไร”
“ยัยแก้ว”
“ฉันไล่เธออกส้ม”เสียงของป๊อปปี้แทรกมาทำเอาทุกคนอึ้งกันเต็มๆ
“คุณป๊อปว่าไงนะค่ะ”
“ฉันไล่เธอออก! เธอตบภรรยาฉันแถมยังด่าจนฉันไม่ไหวกับเธอจริงๆแล้วส้ม”
“แต่คุณป๊อป...”
“ออกไปจากที่นี่ซะ”
“คุณป๊อป ฮือ..”เธอวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
“ป๊อปคือฟาง”
“ฟางไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นที่นี่มีแต่ป๊อปที่สั่งได้ ป๊อปทนกับส้มไม่ไหวจริงๆ”
“อืม...”เธอรู้สึกไม่สบายใจเลยด้วยซ้ำที่เขาไล่ส้มออกไปอย่างนี้
“ไม่ต้องคิดมากยัยฟาง พี่ป๊อปก็เพิ่งไล่ยัยส้มเป็นคนแรกนี้แหละ”หวายเอาขนมมากิน
“จริงเหรอค่ะ?”
“อืมฟางเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ไล่คนออกเลยนะ ฮ่าๆ”
“ตลกมากเหรอค่ะ เดี๋ยวเถอะ นี่แหนะ!”เธอตบป๊อปอย่างจัง
“โอ๊ย!!! โทษครับ”เขาพูดพลางเอาเธอมากอดในอ้อมแขน
“หวานกันจริงๆ ฉันละอิจฉา”โทโมะที่เงียบอยู่นานบ่นกระปอดกระแปด
“พี่โมะก็หาใครสักคนสิ”หวายพูดทั้งที่มีขนมอยู่ในปาก
“หวายมีเพื่อนแบบ ขาวๆ สวยๆ หมวยๆ เซกซี่ไหม”
“มีแต่เป็นกระเทยนะ ฮ่าๆๆๆ”
“โหยไม่เอาอ่ะ ขนลุก...”
“อีตาบ้าโทโมะ หื่น!!!”แก้วบ่นอย่างหึงๆหวงๆ
“อะไรกันยัยทอมแก้ว เดี๋ยวผมจับหอมแก้มซะเลย”เขาทำหน้าทะเล้นใส่เธอ
“อีตาบ้า ลามก”แก้วเอาหมอนมาปาใส่หน้าเขาอย่างจัง
“โอ๊ย...!ยัยทอม อย่าหนีนะ”เขาพูดพลางกับวิ่งไปจับเธอ
“เฮ้ยๆยัยหวายช่วยฉันด้วย”
เสียงหัวเราะเฮฮาดังสนั่นลั่นบ้านแต่หารู้ไหมว่า ส้มเธอมีแผนการซ่อนอะไรอยู่
“อย่าคิดว่าเธอจะแย่งพี่ป๊อปไปจากฉันได้ นังฟาง!!!”เธอพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ฮัลโหลยัยดาวฉันมีเรื่องใหแกช่วย”
____________________________________________________________
ไม่ได้อัพซะนาน รีดเดอร์คงหายไปเเล้วมั้ง~~~ โฮ...คือเมื่อปีที่เเล้วไรเตอร์เรียนหนักค่ะ ติดเฟซบุ๊ค กระเเสดารา เยอะเเยะ งิบๆ :) เเต่มาอัพให้เเล้วนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่า ส่วนเรื่อง 'HSM.โรงเีรียนผีสิง' ยุติการอัพเเล้วนะค่ะจะอัพเเค่เรื่องนี้ก่อนเรื่องอื่นจะตามมาค่ะ ฝากนิยายเรื่อง ' The opera concerto' ด้วยนะค่ะ อิมเมจเป็น พี่ณเดชน์ พี่ญาญ่าค่ะ รักสองคนนี้มาก >< เเต่ยังรัก Kamikaze อยู่ไม่เปลี่ยนเเปลงค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าจะยาวๆกว่านี้ค่ะ
“ผีเข้าหรือไงนังส้ม! กรี๊ดจนส้มมันจะหล่นเพราะเสียงกรี๊ดของแกแล้วนะ”
“ช่างมันสิ! เกี่ยวอะไรกับฉัน ไร่นี้มันไม่ใช่ของฉันและฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว ฉันเบื่อ เบื่อเจ้านายป้านั้นแหละ!”ส้มชี้หน้าด่าว่าทอคนงานอย่างหาเรื่อง
“โหย...นังส้มคิดว่าแกเป็นแม่ฉันหรือย่ะ! ถึงมาชี้หน้าด่าฉันเนี่ยะ!”
“ฉันมีสิทธิ ฉันจะตบป้าก็ได้เพราะป้าก็ไม่ใช่แม่ฉันเหมือนกัน”เธอยกมือหมายจะตบป้าเธอแต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมา
“เกิดเรื่องอะไรกัน!”หวายที่ดูเหตุการณ์เมื้อกี้และได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันวิ่งมาหาป้าคนงานกับส้มที่กำลังชี้หน้าด่ากันอยู่
“ก็นังส้มสิค่ะ คุณหวายแกมาชี้หน้าด่าป้า”
“คุณหวายค่ะ ก็ป้าแกมาด่าส้มก่อนนี้ค่ะ”
“นังส้มแกอย่ามาสตอกับฉันนะ”
“ป้านี้คำวัยรุ่นเหมือนกันนะ สตอสตอเบอร์รี่ไหมละป้าฉันจะเอามาฟาดหน้าป้านี่แหละ”
“นี่หยุด! ส้มขอโทษป้าแกซะเพราะป้าเขาอายุเยอะกว่าเธอ”
“คุณหวายแต่...”
“ไม่มีแต่ ขอโทษป้าแกซะ”
“ขอโทษ!”เธอยกมือไม่มีสัมมาคารวะขอโทษป้าแกและพูดเสียงกระแทกกระทัน
“คำขอโทษของแกนะนังส้ม ฉันไม่รับหรอกเพราะยังไงแกก็ไม่จริงจังและจริงใจในการขอโทษฉันอยู่ดี เด็กอะไรไม่มีสัมมาคาราวะ คุณหวายค่ะป้าขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ”
“จ้ะป้าไปทำงานเถอะ”หวายยิ้มให้ป้าเธอและหันมาหาตัวปัญหา
“คุณหวายค่ะ งั้นส้มขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ”เธอกำลังจะไปแต่หวายรั้งแขนเธอไว้
“อย่าเพิ่งไป เธอต้องมากับฉันก่อน”พูดจบหวายก็ลากส้มไปที่บ้านไร่ที่ทุกคนต้องมารวมตัวกัน
บ้านไร่ตอนนี้ก็มี ป๊อปปี้ ฟาง ที่กำลังเช็ดน้ำตาให้กันอยู่ และโทโมะกับแก้วที่นั่งจ้องตาเขม็งอย่างเอาเรื่องกับส้ม
“เธอไปตบฟางใช่ไหม”หวายหันมาพูดกับส้มอย่างเอาเรื่อง
“คะ ค่ะ”เธอยอมรับแต่โดยดีเสียงสะอึกสะอื้นแกล้งบีบน้ำตา
“ยัยหวายฉันพูดต่อเอง และเธอก็ไปว่าฟาง ตบหน้า บอกว่าตัวเองคู่ควรกับป๊อปปี้มากกว่าใช่ไหม”
“เอ่อค่ะแต่ว่าคุณฟางก็ตอบโต้นะค่ะ”
“แล้วถ้าเธอโดนแย่งแฟนไปเธอจะตอบโต้หรือยืนอยู่เฉยๆหล่ะ”
“เอ่อ...”
“พอเถอะแก้ว ฉันไม่เอาผิดอะไรกับส้มหรอก”
“ยัยฟางแกอย่างนางเอก แกน้ำตาท่วมขนาดนี้จะเป็นแม่น้ำปิง วัง ยม น่าน อยู่ละ ยังบอกว่าไม่เป็นอะไร”
“ยัยแก้ว”
“ฉันไล่เธออกส้ม”เสียงของป๊อปปี้แทรกมาทำเอาทุกคนอึ้งกันเต็มๆ
“คุณป๊อปว่าไงนะค่ะ”
“ฉันไล่เธอออก! เธอตบภรรยาฉันแถมยังด่าจนฉันไม่ไหวกับเธอจริงๆแล้วส้ม”
“แต่คุณป๊อป...”
“ออกไปจากที่นี่ซะ”
“คุณป๊อป ฮือ..”เธอวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
“ป๊อปคือฟาง”
“ฟางไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นที่นี่มีแต่ป๊อปที่สั่งได้ ป๊อปทนกับส้มไม่ไหวจริงๆ”
“อืม...”เธอรู้สึกไม่สบายใจเลยด้วยซ้ำที่เขาไล่ส้มออกไปอย่างนี้
“ไม่ต้องคิดมากยัยฟาง พี่ป๊อปก็เพิ่งไล่ยัยส้มเป็นคนแรกนี้แหละ”หวายเอาขนมมากิน
“จริงเหรอค่ะ?”
“อืมฟางเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ไล่คนออกเลยนะ ฮ่าๆ”
“ตลกมากเหรอค่ะ เดี๋ยวเถอะ นี่แหนะ!”เธอตบป๊อปอย่างจัง
“โอ๊ย!!! โทษครับ”เขาพูดพลางเอาเธอมากอดในอ้อมแขน
“หวานกันจริงๆ ฉันละอิจฉา”โทโมะที่เงียบอยู่นานบ่นกระปอดกระแปด
“พี่โมะก็หาใครสักคนสิ”หวายพูดทั้งที่มีขนมอยู่ในปาก
“หวายมีเพื่อนแบบ ขาวๆ สวยๆ หมวยๆ เซกซี่ไหม”
“มีแต่เป็นกระเทยนะ ฮ่าๆๆๆ”
“โหยไม่เอาอ่ะ ขนลุก...”
“อีตาบ้าโทโมะ หื่น!!!”แก้วบ่นอย่างหึงๆหวงๆ
“อะไรกันยัยทอมแก้ว เดี๋ยวผมจับหอมแก้มซะเลย”เขาทำหน้าทะเล้นใส่เธอ
“อีตาบ้า ลามก”แก้วเอาหมอนมาปาใส่หน้าเขาอย่างจัง
“โอ๊ย...!ยัยทอม อย่าหนีนะ”เขาพูดพลางกับวิ่งไปจับเธอ
“เฮ้ยๆยัยหวายช่วยฉันด้วย”
เสียงหัวเราะเฮฮาดังสนั่นลั่นบ้านแต่หารู้ไหมว่า ส้มเธอมีแผนการซ่อนอะไรอยู่
“อย่าคิดว่าเธอจะแย่งพี่ป๊อปไปจากฉันได้ นังฟาง!!!”เธอพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ฮัลโหลยัยดาวฉันมีเรื่องใหแกช่วย”
____________________________________________________________
ไม่ได้อัพซะนาน รีดเดอร์คงหายไปเเล้วมั้ง~~~ โฮ...คือเมื่อปีที่เเล้วไรเตอร์เรียนหนักค่ะ ติดเฟซบุ๊ค กระเเสดารา เยอะเเยะ งิบๆ :) เเต่มาอัพให้เเล้วนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่า ส่วนเรื่อง 'HSM.โรงเีรียนผีสิง' ยุติการอัพเเล้วนะค่ะจะอัพเเค่เรื่องนี้ก่อนเรื่องอื่นจะตามมาค่ะ ฝากนิยายเรื่อง ' The opera concerto' ด้วยนะค่ะ อิมเมจเป็น พี่ณเดชน์ พี่ญาญ่าค่ะ รักสองคนนี้มาก >< เเต่ยังรัก Kamikaze อยู่ไม่เปลี่ยนเเปลงค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าจะยาวๆกว่านี้ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
