ความแค้น NC

ในห้องโทโมะ
 
ปั้ก ! [ โทโมะโยนแก้วลงบนเตียงอย่างแรง แล้วก็คร่อมตัวแก้วทันที ]
 
แก้ว : หึ ผู้ชายมันก็ทำได้เท่านี้ เลว !!!!!!!! [ ตะคอกใส่หน้าโทโมะ ]
 
โทโมะ : เธอคงโดนมาบ่อยแล้วสินะ เหอะๆ 
 
แก้ว : นายมันเลว [ อยากจะตบหน้าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโทโมะกางแขนแก้วออกแล้วกดข้อมือทั้งสองข้าง ]
 
โทโมะ : ฉันจะเลวกว่าที่เธอบอกหลายเท่าเลยแหละ หึ
 
แก้ว : กรี๊ดดดดดดด ออกไปนะะะะะ
[ พูดจบก็ไซร้คอขาวของแก้ว จูบให้เป็นรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ จูบไปที่ปากเอาลิ้นควานหาความหวานแต่
ก็ต้องหยุด เพราะแก้วนั้นไมมีการตอบโต้เลยแม้แต่นิดโทโมะเลยต้องทำให้แก้วมีอารมณ์เลยไซร้คอและจูบไล่ลง
มาเรื่อยๆ มือก็ลูบหลังแก้วแล้วเลื่อนไปปลดตระขอบรา โทโมะถอดเสื้อแก้วออกเหลลือแต่บราที่ปลดตะขอแล้ว
โทโมะพยายามจะถอดบราออกแต่แก้วไม่ยอม โทโมะเลยดึงอย่างแรงจนบราออกมา โทโมะได้เห็นอกงามที่ขาว
และอวบอิ่ม เขาจึงบีบ เคล้นคลึง และจูบบ้าง ดูดบ้าง กัดบ้าง 
 
แก้ว : อ๊ะ อย่านะ ! ไอ่คนชั่ว ไอ่คนไม่มีหัวใจ นายมันไม่ใช่คน [ แก้วรู้สึกเจ็บเมื่อโทโมะบีบอย่างแรง ]
 
โทโมะ : ใช่ ฉันมันชั่ว แล้วฉันก็จะชั่วที่สุดด้วย [ ด้วยความโมโหและโกรธ เลยห้ามอารมณ์อย่างว่าไม่ได้ เขาเลย
ไซร้คอต่อไป และเริ่มเอามืออีกข้างปลดกางเกงตนเองจนสำเร็จ ตอนนี้ทั้งคู่ไม่มีเสื้อผ้าอยู่ในตัวแล้ว 
 
แก้ว : ปล่อยฉันน่ะ !!!! [ แก้วเริ่มอ่อนล้า และเหนื่อย น้ำตาก็เริ่มไหล ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรอีกแล้ว ] 
 
โทโมะ : หึ เก่งแต่ปากชัดๆ [ เมื่อเห็นแก้วร้องไห้เลยหยุดการกระทำ ถึงจะเสียดายที่ยังไม่ได้กินตัวแก้วทั้งหมด
แต่ค่อยๆทรมานดีกว่า โทโมะเลยลุกออกจากตัวแก้วและใส่เสื้อผ้า ก่อนจะพูดว่า..
 
โทโมะ : ฉันยังไม่ทำอะไรเธอตอนนี้ก็ได้ หึ แต่เธอต้องอยู่กับฉันอีกนาน และก็ต้องโดนฉัน กิน ซักวัน ! [
 
[ พูดจบก็เดินออกไปแล้วก็ปิดประตูเสียงดัง ]
 
แก้ว : ฮึก...... ไอ่ผู้ชายเลว ไอ่ผู้ชายเฮงซวย ไอ่ชั่ว กรี๊ดดดดดดดด ฉันเกลียดนายยยยยยยยยย
 
[ ตะโกนไปที่ประตู แต่โทโมะก็ไม่ได้ยินหรอก เพราะเขาเดินไปข้างล่างแล้ว แก้วร้องไห้ และคิดอยากหนี แต่หนี
ไม่ได้ เพราะห้องที่แก้วอยู่นั้น อยู่ชั้นสอง และมองลงไปที่หน้าต่าง เป็นสระน้ำใหญ่ และบ้านที่โทโมะพามาก็มีแค่
โทโมะกับแก้วเท่านั้นที่อยู่ แก้วเลยต้องรอโทโมะออกไปนอกบ้าน เลยต้องรีบหนี ถึงเขาจะล็อคประตูใหญ่ก็เถอะ
แก้วจะพยายามปีนรั้วออกไปไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ล็อคประตูห้องแก้ว ]
 
เช้าวันต่อมา
 
โทโมะ : ฮะโหล ไอ่ป๊อป
 
[ ป๊อป: มีไรว่ะไอ่โมะ ]
 
โทโมะ : ตอนนี้ฉันอยู่ภูเก็ต จะมาเที่ยวไหม
 
[ ป๊อป : เอาดิว่ะ แต่ให้พักไหนล่ะ ]
 
โทโมะ : ไปพักโรงแรมไป บ้านฉันไม่ให้พัก ]
 
[ ป๊อป : โห ไอ่งก บ้านตั้งใหญ่ เออก็ได้ว่ะ ให้ไปวันไหนล่ะ ]
 
โทโมะ : ว่างวันไหนก็มา พาเฟย์ฟางมาด้วยก็ได้ ]
 
[ ป๊อป : พาไปอยู่แล้ว แฟนทั้งคน ]
 
โทโมะ : เออ มาวันไหนก็โทรบอกก่อน 
 
[ ป๊อป : เออๆ พรุ่งนี้ละกัน ]
 
โทโมะ : โอเค  [ แล้วก็วางสายไป ]
 
หน้าห้องแก้ว
 
ก๊อก ก๊อก
 
โทโมะ : นี่ เปิดประตู
 
แก้ว : ไม่ 
 
โทโมะ : บอกให้เป็น
 
ปั้ง ปั้ง [ จากเคาะประตู กลายเป็นทุกประตูแล้ว ]
 
แก้ว : ไม่ !!!
 
โทโมะ : หึ ไม่เปิดใช้มั้ยย ได้ [ ไปหยิบกุญแจมา ]
 
แก้ว : เอออออออออออออออออ 
 
แกร๊ก แกร๊ก [ ไขกุญแจเข้ามา ] 
 
แก้ว : เฮ้ย !!!!!!! เข้ามาได้ไงว่ะ
 
โทโมะ : ฉันเป็นเจ้าของบ้าน ฉันก็ต้องมีกุญแจสิ หึ หรือว่า เธออยากอยู่ในห้องตลอดไปก็ได้นะ จะได้ล็อคให้เลย
หึหึ
 
แก้ว : ถ้านายทำแบบนั้น ถ้าพ่อกับแม่กลับมา ฉันจะบอกท่าน !
 
โทโมะ : เอาสิ ฉันก็จะบอกว่าเธอเป็นเมียฉันแล้ว
 
แก้ว : หึ ฉันไปเป็นเมียนายตอนไหนฮะ !
 
โทโมะ : ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้นั่นแหละ หึ เธอได้เป็นเมียฉันเต็มตัวแน่
 
แก้ว : นายคิดว่าฉันจะยอมหรอ
 
เพี้ยะ ! [ ตบหน้าอย่างแรง ]
 
โทโมะ : นี่มันกี่ครั้งแล้วฮะ ที่เธอตบหน้าฉัน [ บีบข้อมือแก้วอย่างแรง ]
 
แก้ว : คนอย่างนาย มันไม่เจ็บหรอก เพราะนายมัน ' หน้าด้าน ' อื้อ [ โดนโทโมะจูบและบดขยี้ปากอย่างแรงมาก
เอาลิ้นควานหาความหวานไปทั่ว แก้วได้แต่ทุบตัวโทโมะ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าโทโมะนั่นจะเจ็บเลย โทโมะจูบแก้วนาน
มาก จนแก้วเริ่มหายใจไม่ออก เลย ผละออกอย่างแรง และ.. ]
 
เพี้ยะ ! 
 
แก้ว : ปากฉันไม่คู่ควรกับปากสกปรกของนะ....อื้อ อ่อยอ้ะ ! [ แก้วพูดไม่เป็นคำ เมื่อโทโมะจูบไปอีกรอบอย่าง
แรง บดขยี้ปากแล้วไปหมดจนปากแก้วแตกมีรสชาติคาวเลือด แต่โทโมะก็ยังจะจูบต่อไป จน... ]
 
ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ [ เสียงโทรศัพท์โทโมะ ดังขึ้น  โทโมะเลยผละปากออกและหงุดหงิดที่มีอะไรมาขัด ทั้งปาก
โทโมะและแก้วต่างมีรอยเลือด เพราะปากแก้วแตก เลือดเลยติดปากโทโมะไปด้วย พอแก้วเห็นโทโมะเผลอเลย
รีบวิ่งจะออกจากห้อง แต่โทโมะรวบเอวเข้ามากอดอย่างแน่นและคุยโทรศัพท์ ]
 
โทโมะ : เฮ้ยไอ่ป๊อป ฉันไม่ว่าง แค่นี้น้ะ ตุ๊ด ! [ รีบวางสาย ]
 
แก้ว : ป๊อปป ช่วยด้วย !!!! 
 
โทโมะ : อั้ก ! [ โดนแก้วเอาศอกกระแทกท้องอย่างแรง แก้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง แต่คิดว่าจะทันหรอ? โทโมะเร็ว
กว่าอยู่แล้ว พอโทโมะวิ่งตามแก้วได้ เลยรีบอุ้ม ไม่สิ เรียกว่าอุ้มแบบพาดไหล่จะดีกว่า ]
 
แก้ว : กรีีดดดดด นายปล่อยฉันไปเดี่ยวนี้น้ะ ปล่อยๆๆๆๆๆ [ ดิ้นสุดแรง แต่...
 
ป๊าป ! [ โทโมะตีตูด ]
 
แก้ว : โอ้ยยย ไอ่โรคจิต มาตีตูดฉันทำไมเนี่ย ปล่อยๆๆๆๆ [ ดิ้นเรื่อยๆ ]
 
โทโมะ : ถ้าเธอไม่หยุดดิ้น ฉันก็จะตีเรื่อยๆ
 
ป๊าบ ป๊าบ ๆๆๆๆๆๆ
 
แก้ว : โอ้ยยย เจ็บ พอแล้ววว ปล่อยได้แล้ว [ พอเดินขึ้นมาถึงห้องก็โยนแก้วลงบนเตียง ]
 
ในห้องแก้ว
 
โทโมะ : ทำไมดื้ออย่างนี้ฮะ ! สงสัยอยากโดนจริงๆสิน้ะ ! 
 
แก้ว : ไม่นะ !! [ รีบถอยหนีจนหัวชนเตียง พอโทโมะเข้ามาใกล้และกำลังจะคร่อมตัวใส่ แก้วก็เลย....
 
ปั้ก ! [ ถีบท้องโทโมะเต็มๆ แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ]
 
ปั้ง ปั้ง ปั้ง !! [ โทโมะทุบประตูห้องน้ำ ]
 
โทโมะ : โอ้ยยย ยัยทอม เปิดเดี่ยวนี้นะเว้ย [ โทโมะหัวเสีย ทั้งจุก แล้วตะโกนพูด จะทำอะไรก็ทำไม่ได้ แต่ก็
นึกว่าได้มีกุญแจห้องน้ำ แต่ในห้องน้ำ มีกลอนประตูน่ะสิ แล้วเขาก็ได้ยินแก้วล็อคกลอนประตูด้วย เขาก็เลยเข้า
ไปไม่ได้ แต่ก็มีอีกวิธีนึง ที่จะทำให้แก้ว ออกมาได้ ง่ายๆ .. ]
________________________________________________________________
 
ช่วยๆกันอ่านหน่อยนะค่ะ T^T หนุกไม่หนุกเม้นหน่อยนะ อยากให้อ่านมากๆ เม้นด้วยนะค่ะ ^^