So no sweet นายวายร้ายกับยัยตัวดี
8.5
mild2011
แชร์นิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อ ปั๊ป ซื้อขนมเสร็จก็เดินขึ้นลิฟ พอถึงหน้าลิฟก็
"พลัก !! โอ๊ย ขอโทษค่ะ" ปั๊ป เดินชนกับป๊อปที่กำลังจะลงไปทำงาน แต่ก็ต้องทำให้ป๊อปปี้เอะใจก็คือชั้นนี้เป็นชัั้น
พิเศษ มีแค่ เฟย์ เขื่อน โทโมะ แก้ว เคนตะ จงเบ และครอบครัว เท่านั้นที่จะขึ้นมาได้ ป๊อปปี้จึงถามกลับไปว่า
"ปั๊ปขึ้นมา บนชั้นนี้ได้ยังไงครับ" ป๊อปถาม
" หนูมากลับคุณแม่และคุณอา ค่ะ อยู่ห้องของ อาเขื่อน" ปั๊ปตอบ
"อาอยู่ห้อง 1110 งั้นให้อาไปส่งที่ห้องนะครับ " ป๊อปปี้สงสัยว่าเขื่อนเอาเด็กที่ไหนมาทำไมถึงหน้าเหมื่อนเค้านัก
จึงไปที่ห้อง
"ค่ะ คุณอาตามมาเลย ^^" ปั๊ปเดินมาถึงห้อง
"ติ่งน่อง ๆ ๆ" ปั๊ปกดออดหน้าประตูเพื่อให้คุณแม่มาเปิดให้
"สงสัยยัยปั๊ปกลับมาแล้ว" ฟางพูดกับตัวเองเบาๆ
" จร้า แม่มาแล้วลู..." เมื่อเปิดประตูออกมา ฟางอึ้งเพราะคนที่เค้าไม่อยากเห้นหน้ามากที่สุดกลับมายื่นอยู่หน้า
ห้องของตน
"คุณแม่ค่ะเนี้ยคุณอาคนที่ หนูเล่าให้ฟัง คุณอาอยู่ห้องข้างๆเราด้วยค่ะคุณแม่ " ปั๊ปพูดให้คุณแม่ฟัง
"หรอค่ะ ปั๊ปลูกเข้าไปในห้องก่อน เดี๋ยวแม่ตามเข้าไป" ฟางบอกลูก ปั๊ปจึงเข้ามาแต่แอบฟังอยู่
"คุณมาที่นี่ได้ยังไง ??" ฟางพูดน้ำเสียงเฉยชาใส่ป๊อปปี้
"ผมอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว ฟางเรากลับมาเป็นเหมื่อนเดิม เถอะ นะ" ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อนกับฟาง
"คุณไม่สงสารลูกของเราหรอ ที่ต้องอยู่โดยไม่มีพ่อ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำตัวแย่อีก" ป๊อปพูดเพราะเห็นหน้าฟางจึง
รู้ว่าปั๊ปเป็นลูกของตัวเอง
'สงสารสิ ทำไมฉันจะไม่สงสาร ปั๊ปต้องอยู่อย่างนั้น ตั้งกี่ปีโดนเพื่อนล้อว่า ไม่มีพ่อ แต่ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเค้าจะ
ไม่ทำให้ฉันกับลูกต้งเสียใจ' ฟางคิด
"คุณพ่อ คุณอาคือพ่อของหนูหรอค่ะ คุณแม่" ปั๊ปวิ่งออกมาฟางมองหน้าลูกพร้อมด้วยความสงสารสุดท้ายฉันก้
ต้องใจอ่อนจริงๆ สินะ
"ค่ะ เค้าคือพ่อของหนู ปั๊ป" ฟางบอกลูกสาว
"งั้นคุณแม่ก็ให้อภัยคุณพ่อสิค่ะ เราจะได้มีความสุขกัน ปั๊ปอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น เหมื่อน ฟร้องกับเกรซ " ปั๊ป
บอกกับแม่
"นะฟางคุณให้อภัยผม เถอะนะ ผมสัญญาครอบครัวของเราจะต้องมีความสุข" ป๊อปพูด
"ก็ได้ค่ะ ถ้าป๊อปสัญญาว่าจะมี แค่ลูกกับฟางเท่านั้น" คำพูดของฟางทำให้ป๊อปยิ้มออก แล้วกอดฟางแน่นอยู่แปปนึง
"คุณพ่อคุณแม่ค่ะหนูขอกอดด้วยคนสิค่ะ ^^" ป๊อปจึงอุ่มลูกแล้วกอดกันทั้งสามคน
'อ้อมกอดที่อบอุ่นหายไปนานก็ กลับมาเป้นของผมอีกครั้งครอบครัวเราจะต้องมีความสุขที่สุด ผมสัญญา' ป๊อปบอกกับตัวเอง
อ
ในห้องป๊อปปี้กับฟาง (หลังจากคืนดีกันฟางก้ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับป๊อปปี้ที่คอนโดเพราะรอบ้านหลังใหม่ที่ป๊อปปี้กำลังสร้าง)
"ว้าว !! หลังจากคืนดีกันเนี้ย คู่เนี้ยหวานขึ้นเยอะเลยนะ ว่ามั้ยแก้ว !! " เฟย์พูดเพราะเห็นภาพที่ป๊อปปี้ป้อนผลไม้ฟางไม่ไหว
"ใช่ๆ อิจฉาสามีฉันยังไม่ทำถึงขนาดนี้เลย" แก้วพุดแล้วเลตาไปมองโทโมะ
"โถ่แก้ว เาหวานกันพอแล้ว ให้คนอื่นเค้าหวานบ้างเถอะผมไปดูลูกๆ หลานๆ ดีกว่า" โทโมะพูดน้อยใจนิดๆ แล้วเดินออกไปดูเด็กๆ
"อย่ามาว่าฉันนะยัย เฟย์ แก้ว" ฟางพูดดุๆ แก้เขิน
" ฮิ้วๆ พวกเรามาดื่มเพื่อฉลองกันหน่อยเร็ว" เขื่อนวิ่งถือไวน์มา
"อ้าวชน พวกเราจะต้องมีความสุขตลอดไป" ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางแน่นๆ
'ผมขอสัญญาจากนี้แล้วตลอดไปว่านายวายร้ายคนนี้จะรักยัยตัวดีตลอดไป'
" เพราะรักของเราไม่หวานมากเกินไป SO no sweet นายวายร้ายกับยัยตัวดี "
The END
จบแล้วนะค่ะยังไงของฝากเรื่องต่อไปด้วยละกันนะ
นิยายจบแล้ว ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย
สวัสดี ค่ะ ชื่อ มาย นะค่ะ
twitter : @2011 mild ค่ะ !! ^^
"พลัก !! โอ๊ย ขอโทษค่ะ" ปั๊ป เดินชนกับป๊อปที่กำลังจะลงไปทำงาน แต่ก็ต้องทำให้ป๊อปปี้เอะใจก็คือชั้นนี้เป็นชัั้น
พิเศษ มีแค่ เฟย์ เขื่อน โทโมะ แก้ว เคนตะ จงเบ และครอบครัว เท่านั้นที่จะขึ้นมาได้ ป๊อปปี้จึงถามกลับไปว่า
"ปั๊ปขึ้นมา บนชั้นนี้ได้ยังไงครับ" ป๊อปถาม
" หนูมากลับคุณแม่และคุณอา ค่ะ อยู่ห้องของ อาเขื่อน" ปั๊ปตอบ
"อาอยู่ห้อง 1110 งั้นให้อาไปส่งที่ห้องนะครับ " ป๊อปปี้สงสัยว่าเขื่อนเอาเด็กที่ไหนมาทำไมถึงหน้าเหมื่อนเค้านัก
จึงไปที่ห้อง
"ค่ะ คุณอาตามมาเลย ^^" ปั๊ปเดินมาถึงห้อง
"ติ่งน่อง ๆ ๆ" ปั๊ปกดออดหน้าประตูเพื่อให้คุณแม่มาเปิดให้
"สงสัยยัยปั๊ปกลับมาแล้ว" ฟางพูดกับตัวเองเบาๆ
" จร้า แม่มาแล้วลู..." เมื่อเปิดประตูออกมา ฟางอึ้งเพราะคนที่เค้าไม่อยากเห้นหน้ามากที่สุดกลับมายื่นอยู่หน้า
ห้องของตน
"คุณแม่ค่ะเนี้ยคุณอาคนที่ หนูเล่าให้ฟัง คุณอาอยู่ห้องข้างๆเราด้วยค่ะคุณแม่ " ปั๊ปพูดให้คุณแม่ฟัง
"หรอค่ะ ปั๊ปลูกเข้าไปในห้องก่อน เดี๋ยวแม่ตามเข้าไป" ฟางบอกลูก ปั๊ปจึงเข้ามาแต่แอบฟังอยู่
"คุณมาที่นี่ได้ยังไง ??" ฟางพูดน้ำเสียงเฉยชาใส่ป๊อปปี้
"ผมอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว ฟางเรากลับมาเป็นเหมื่อนเดิม เถอะ นะ" ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อนกับฟาง
"คุณไม่สงสารลูกของเราหรอ ที่ต้องอยู่โดยไม่มีพ่อ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำตัวแย่อีก" ป๊อปพูดเพราะเห็นหน้าฟางจึง
รู้ว่าปั๊ปเป็นลูกของตัวเอง
'สงสารสิ ทำไมฉันจะไม่สงสาร ปั๊ปต้องอยู่อย่างนั้น ตั้งกี่ปีโดนเพื่อนล้อว่า ไม่มีพ่อ แต่ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเค้าจะ
ไม่ทำให้ฉันกับลูกต้งเสียใจ' ฟางคิด
"คุณพ่อ คุณอาคือพ่อของหนูหรอค่ะ คุณแม่" ปั๊ปวิ่งออกมาฟางมองหน้าลูกพร้อมด้วยความสงสารสุดท้ายฉันก้
ต้องใจอ่อนจริงๆ สินะ
"ค่ะ เค้าคือพ่อของหนู ปั๊ป" ฟางบอกลูกสาว
"งั้นคุณแม่ก็ให้อภัยคุณพ่อสิค่ะ เราจะได้มีความสุขกัน ปั๊ปอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น เหมื่อน ฟร้องกับเกรซ " ปั๊ป
บอกกับแม่
"นะฟางคุณให้อภัยผม เถอะนะ ผมสัญญาครอบครัวของเราจะต้องมีความสุข" ป๊อปพูด
"ก็ได้ค่ะ ถ้าป๊อปสัญญาว่าจะมี แค่ลูกกับฟางเท่านั้น" คำพูดของฟางทำให้ป๊อปยิ้มออก แล้วกอดฟางแน่นอยู่แปปนึง
"คุณพ่อคุณแม่ค่ะหนูขอกอดด้วยคนสิค่ะ ^^" ป๊อปจึงอุ่มลูกแล้วกอดกันทั้งสามคน
'อ้อมกอดที่อบอุ่นหายไปนานก็ กลับมาเป้นของผมอีกครั้งครอบครัวเราจะต้องมีความสุขที่สุด ผมสัญญา' ป๊อปบอกกับตัวเอง
อ
ในห้องป๊อปปี้กับฟาง (หลังจากคืนดีกันฟางก้ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับป๊อปปี้ที่คอนโดเพราะรอบ้านหลังใหม่ที่ป๊อปปี้กำลังสร้าง)
"ว้าว !! หลังจากคืนดีกันเนี้ย คู่เนี้ยหวานขึ้นเยอะเลยนะ ว่ามั้ยแก้ว !! " เฟย์พูดเพราะเห็นภาพที่ป๊อปปี้ป้อนผลไม้ฟางไม่ไหว
"ใช่ๆ อิจฉาสามีฉันยังไม่ทำถึงขนาดนี้เลย" แก้วพุดแล้วเลตาไปมองโทโมะ
"โถ่แก้ว เาหวานกันพอแล้ว ให้คนอื่นเค้าหวานบ้างเถอะผมไปดูลูกๆ หลานๆ ดีกว่า" โทโมะพูดน้อยใจนิดๆ แล้วเดินออกไปดูเด็กๆ
"อย่ามาว่าฉันนะยัย เฟย์ แก้ว" ฟางพูดดุๆ แก้เขิน
" ฮิ้วๆ พวกเรามาดื่มเพื่อฉลองกันหน่อยเร็ว" เขื่อนวิ่งถือไวน์มา
"อ้าวชน พวกเราจะต้องมีความสุขตลอดไป" ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางแน่นๆ
'ผมขอสัญญาจากนี้แล้วตลอดไปว่านายวายร้ายคนนี้จะรักยัยตัวดีตลอดไป'
" เพราะรักของเราไม่หวานมากเกินไป SO no sweet นายวายร้ายกับยัยตัวดี "
The END
จบแล้วนะค่ะยังไงของฝากเรื่องต่อไปด้วยละกันนะ
นิยายจบแล้ว ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย
สวัสดี ค่ะ ชื่อ มาย นะค่ะ
twitter : @2011 mild ค่ะ !! ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
