Sweet ก็น่ารักขนาดเนี๊ย...ขอรักเลยได้มั้ย

“ อุ๊ย ว้ายยยยย ”
 
แผละ
                “ แก้ว / ไอ้แก้ว ” เสียงเฟย์กับเขื่อนดังขึ้นพร้อมกัน อ๊ากกกก ยัยชะนีหน้าวอก จะไม่ให้ฉันเดือดได้ไงล่ะก็ในเมื่อยัยนั่นดันแกล้งสะดุดขาตัวเอง (แกล้งชัดๆใครๆก็ดูออก) ทำไอศกรีมที่เสริฟลอยลงมาตัวฉัน จนเลอะเทอะไปหมด ส่วนตัวยัยนั่นก็เซถลาไปหานายโทโมะที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเล๊ยยย จบลงในท่วงท่าที่สวยงาม ต่างกับฉันโดยสิ้นเชิง
 
                “ อุ๊ย คุณ...ขอบคุณมากนะค่ะ ” ยัยนั่นนั่งอยู่บนตักนายโทโมะ มือนายนั่นก็ประคองไว้ ยัยนั่นสังเกตุเห็นฉันบ้างมั้ยเนี่ย
 
                “ แก้ว!!!! ” นายโทโมะคงเห็นฉันที่นั่งอยู่โดยมีไอศกรีมละเลงอยู่ตามตัว นี่หล่อนไม่เอามาโปะหน้าฉันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะย่ะ
 
ปึก!!!!!
 
5555+ สมน้ำหน้า ก็นายโทโมะรีบลุกอย่างรวดเร็ว ทำให้ยัยชะนีนั่นก้นกระพื้นอย่างจัง กระโปรงเกือบเปิดแหนะ สมน้ำหน้า
 
                “ ยัยบ้า แกเดินยังไงของแกห๊ะ!!! ” เสียงยัยเฟย์ ตวาดขึ้นมาทำเอาคนทั้งร้านสะดุ้งกันเลยทีเดียว
                “ ฉันก็เดินปกตินี่ค่ะ แต่มันสะดุดขาตัวเอง ” สตอร์สุดๆ ใครดูไม่ออกก็โง่เต็มที
 
ซ่า!!!
 
ยัยเฟย์สาดน้ำมะพร้าวของตัวเองใส่หน้ายัยชะนีนั่น
 
                “ กรี๊ดดดดด อีบ้า แกกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน ” อี๋ยยยย ดิ้นยังกะหมาถูกน้ำร้อนสาด
                “ เอาน้ำมะพร้าวล้างหน้าสกปรกๆของเธอไง ” ใครไม่เคยเห็นยัยเฟย์โหมดนางร้ายก็ดูไว้ซะเพราะฉันเห็นจนชินแล้วล่ะ
 
เพี๊ยะ!!!!
 
ยัยชะนีหน้าฝรั่งฟาดฝ่ามือเรียวๆของตัวเองลงบนหน้าของเฟย์อย่างแรง อย่างนี้มันยอมไม่ได้ ยัยเฟย์เหมือนจะง้างมือตบกลับแต่ฉันเร็วกว่า
 
พลั่ก!!!! ผัวะ!!!!
 
ฉันต่อยยัยนั่นจนหน้าหงาย หมัดเดียวเอาอยู่ตบไปเสียเวลาเปล่า
 
                “ กะ แก๊กกกก กรี๊ดดดด ละ เลือด อ๊ายยยยย ” ยัยนั่นเหมือนจะรู้สึกถึงรสของเลือดไนปากของตัวเองแล้วก็ที่ไหลออกมาจากจมูกด้วย สมน้ำหน้า แกทำฉันก่อน
 
                “ นี่มันอะไรกันค่ะเนี่ย ว้ายยยยย ยัยเกล ” หญิงสาววัยไม่น่าจะถึงสามสิบวิ่งออกมาจากหลังร้านพร้อมกับเข้าไปประคองยัยหน้าวอกที่กรี๊ดจะเป็นจะตาย ยัยนี่ชื่อเกลเหรอ ชื่อไม่เหมาะกับนิสัยเลย
 
                “ พี่กานต์ค่ะ ยัยสองคนนี้มันรุมตบเกลค่ะ ” ดูท่าทางจะเป็นญาติกันด้วยถึงได้ฟ้องขนาดนั้น
                “ จริงเหรอค่ะ ” เธอหันมาถามพวกฉัน
                “ เอ่อ ผมว่าใจเย็นๆกันไว้ก่อนดีกว่าครับ ” นายโทโมะพูดกล่อม
                “ ยังจะให้ใจเย็นอีกเหรอค่ะดูสิค่ะเพื่อนคุณน่ะทั้งตบ ทั้งต่อย เกลเลยนะค่ะ ” ยัยนี่บอกก่อนจะหันไปซบนายโทโมะแทน สตอเบอร์แหลไม่มีใครเกิน
 
                “ มันจริงเหรอค่ะที่พวกคุณทำร้ายน้องสาวฉัน” เธอคนนั้นถามอย่างใจเย็นไม่มีวี่แววว่าจะเหมือนยัยนั่นตรงไหนเลย
 
                “ น้องคุณเอาไอศกรีมมาละเลงฉันก่อนนะ” ฉันบอกพร้อมชี้ไปที่เสื้อนักเรียนตัวเอง
                “ ขอโทษสักคำก็ไม่มี แล้วยังมีหน้ามาอ่อยแฟนเพื่อนฉันอีกนะ ” ยัยเฟย์พูด หะ ห๊า!!!
แฟนเพื่อน งั้นก็ฉันอะดิ ฉันเนี่ยนะแฟนนายโทโมะ
 
                “ มะ โอ้ยยย ” ฉันที่กำลังปฏิเสธกลับต้องร้องโอดโอยเมื่อยัยเฟย์หยิกเอวฉันอย่างแรง ประมาณว่าให้เล่นตามน้ำไปก่อน
 
                “ อ่อย? ” หญิงคนนั้นทวนคำ
                “ ใช่ค่ะ อ่อย ทั้งยิ้ม ทั้งส่งสายตา เดินมาเสริฟโต๊ะเราทุกครั้ง แถมล่าสุดแกล้งสะดุดทำไอศกรีมหล่นใสเพื่อนฉันแล้วตัวเองก็เข้าไปนั่งตักผู้ชาย ทั้งๆที่ระยะทางมันไม่ใช่เลยนะค่ะ ที่มันจะบังเอิญขนาดนั้น ”
ยัยเฟย์เล่าความจริงทุกอย่าง
 
                “ จริงเหรอยัยเกล ” ผู้เป็นพี่สาวหันไปจ้องหน้าน้องเขม็ง
                “ กะ ก็ จะ จริงค่ะ ” แหม ทีงี้ยอมรับง่ายๆเลยเหรอย่ะ
                “ แต่ยังไงฉันต้องให้พวกคุณเสียค่ารักษาพยาบาลให้น้องฉันน่ะค่ะเพราะพวกคุณก็ทำเกินกว่าเหตุ ”
อ้าว ก็ยัยนั่นตบยัยเฟย์ทีนึง ฉันก็ต่อยไปทีนึงเท่ากันนี่หว่า แต่ช่างเถอะจ่ายๆไปสงสัยต้องไปศัลยกรรมใหม่ทั้งหน้าเลยล่ะมั้งน่ะ
 
                “ ค่ะๆ ” ฉันควักตังค์จะเตรียมจ่าย ฮือๆๆๆค่าขนมนี่ทั้งเดือนเลยนะ ToT~~~
            “ นี่ครับ ” ตอนที่ฉันกำลังนับตังค์อยู่ก็มีคนตัดหน้าจ่ายแทนฉันไปซะก่อน
                “ นายโทโมะ ” ฉันเรียกชื่อเขา
                “ เห็นแล้วสงสารแทน ” หน้านายไม่ได้บอกว่าสงสารฉันสักนิด ออกแนวดูถูกฉันชัดๆ
                “ ขอบคุณ ต้องขอโทษแทนยัยเกลด้วยนะค่ะ มานี่เลยแก ” ว่าแล้วเธอก็ลากยัยเกลเข้าหลังร้านไป สมน้ำหน้า ยัยชะนีปากแดง คงหายซ่าไปนาน
               
                “ ยัยชะนีหน้าขาว แบร่ ” ฉันแลบลิ้นไล่หลังไป
                “ ยัยแก้วกลับกันเหอะ ” ยัยเฟย์สะกิดแขนฉัน ฉันพยักหน้าแล้วเดินตามออกไปแถวนี้บบรยากาศไม่ค่อยดีทุกคนในร้านจ้องฉันแปลกๆ
 
                “ อ้าว พวกเธอทิ้งฉันเหรอ รอด้วยยยย ” เสียงนายเขื่อนโหวกเหวกโวยวายอยู่ในร้านแล้วรีบวิ่งตามออกมา
 
                “ เฮ้ย รอด้วยดิว่ะ ” เสียงนายโทโมะ
 
                “ แก้วแกกลับไงอ่ะ ” ระหว่างเดินยัยเฟย์ก็ถามฉัน
                “ ก็รถเมล์เหมือนเดิมแหละ” ฉันตอบไป
                “ งั้นเดี๋ยวแยกกันหน้าห้าง” ยัยเฟย์บอก กลับคนเดียวอีกแล้วเรา
 
                “ แก้ว บ๊ายบาย ” รถสายที่ยัยเฟย์นั่งก็ไปแล้ว แล้วเมื่อไรรถฉันจะมาเนี่ย รอมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ
 
                “ ยัยแก้ว!!! ” เสียงนี้มัน...
                “ นาย!!!” นายโทโมะอีกแล้วเหรอเนี่ย จะตามรังควาญฉันไปถึงไหนนะ
                “ ขึ้นมา ”
                “ ว่าไงนะ”
                “ บอกให้ขึ้นรถมา!!!ยังไงบ้านเราก็อยู่ใกล้กันกลับด้วยกันเลยก็ได้ ” ฉันไม่ได้อยากกลับกับนายสักหน่อย
 
                “ ไม่!!! ฉันจะรอรถเมล์ นายจะกลับก็กลับไปก่อนเลยสิ ” ฉันบอกอย่างไม่สนใจ เชอะ
                “ จะให้ฉันลงไปลากเธอขึ้นมารึไงห๊ะ!!! บอกให้ขึ้นมา” ทำไมต้องดุด้วยเล่า!!! บอกดีๆฉันก็ขึ้นแค่เล่นตัวนิดหน่อยเอง โถ่
 
                “ ขึ้นก็ได้ ไอ้บ้า ” ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็คร่อมมอไซด์ของนายนี่จัดการใส่หมวกกันน็อคให้เรียบร้อย
                “ ไปล่ะนะ ” นายโทโมะบอกแล้วค่อยๆออกตัวไป คราวนี้นายนี่ไม่ซิ่งแต่ขับธรรมดาค่อยโล่งอกหน่อย
 
 
บ้าน (ถึงเร็วเนอะ)
 
            “ ขอบใจที่มาส่ง ” ฉันถอดหมวกกันน็อคส่งให้เจ้าของมัน
                “ นี่ ไม่คิดจะขอบคุณฉันเรื่องที่ห้างเลยเหรอ ” ก็กะว่าจะขอบคุณอยู่นี่ไงเล่า
                “ ก็...ขอบคุณ เดี๋ยวฉันใช้คืนให้ ” ฉันบอกไป ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร
                “ ไม่ต้อง ฉันไม่อยากได้เงินแต่ฉันอยากได้อย่างอื่น ” ไอ้นี่มามุขไหนอีกล่ะ
                “ อะไร ” ฉันถามอย่างไม่ไว้วางใจ
                “ อยากได้นี่อ่ะ ” นายโทโมะพูดแล้วทำแก้มป่องๆแล้วยื่นมาหาฉัน ไอ้นี่เพี้ยนชัว
                “ อ๋อ อยากได้มือซ้ายหรือมือขวาล่ะห๊ะ!!!! ” ฉันทำเสียงดุๆแล้วทำท่าจะตบมัน
                “ ยัยโรคจิตชอบใช้กำลัง ฉันอยากได้รางวัลอ่ะ นะๆๆๆๆ ” เวลานายนี่อ้อนก็น่ารักดีนะเนี่ย เฮ้ยยย ฉันคิดบ้าอะไรว่ะ
               
                “ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนไม่ได้เหรอ ” ฉันพยายามต่อรอง แต่ดูเหมือนฉันจะคิดผิดที่ถามแบบนั้น
                “ ถ้าเป็นอย่างอื่นแล้วมัน...จะไม่ใช่แค่นี้น่ะสิ ” โถ่ถถถ ไอ้หื่น ลามก
                “ ไอ้ทุเรศ ลามก ”
                “ เอ้า เร็วๆสิ ” นายนี่ตัดบทไม่ชวนทะเลาะแต่กับยื่นแก้มตัวเองมาใกล้ๆ ฮือๆๆๆ ถ้าฉันทำแล้วฟ้าจะผ่ามั้ยว่ะเนี่ย ToT~~~
 
                “ ก็ได้ T^T ” ฉันยื่นหน้าตัวเองไปใกล้ๆแก้มนายนั่นทีละนิด ทีละนิด ทีละนิด แล้วก็...
 
จุ๊บ >O<~ ~ ~
 
 
ฉันเอาจมูกฉันแตะแก้มนายโทโมะอย่างรวดเร็วแล้วรีบชักตัวกลับเข้ามา แก้มนายนั่นนุ่มชะมัด แถมเนียนยังกะผิวเด็ก เฮ้ยยย ฉันคิดอะไรอีกแล้วว่ะเนี่ย
 
                “ พอแล้วใช่มั้ย ” ถ้ามันบอกว่ายังฉันจะถีบให้
                “ ฮ้า~~~ ชื่นใจจัง เธอหน้าแดงด้วย ฮ่าๆๆๆ ” ถ้าไม่แดงก็แปลกแล้วหอมแก้มผู้ชายนะเว้ยยย
                “ ไอ้โทโมะบ้า ฉันไปดีกว่า ” ฉันตัดบทแล้วทำท่าจะวิ่งเข้าบ้านแต่นายนั่นกลับคว้าแขนฉันไว้ ฉันหันกลับไปมองอย่างงงๆ
 
 
ฟอดดดดด ~~~
 
 
 
                “ อะ อะ ไอ้ ” อ๊ากกกกกกกกกก!!!!! แอร๊ยยยยยยยยยย!!!!! ในขณะที่ฉันจ้องหน้ามันประมาณว่ามีอะไรนายนี่ก็ฉกหน้าเข้ามาจุ๊บแก้มฉันอย่างรวดเร็ว ไอ้บ้าโทโมะ >O<~~~~
 
                “ แก้มเธอนิ่มชะมัด หอมด้วย ชื่นใจจัง ฉันไปล่ะนะ ” ตอนนี้อยากจะเข้าไปกระโดดข่วนมันให้หน้าแหก ตาติดตรงที่ว่าทั้งขา ทั้งแขน ลำตัวฉันมันแข็งทื่อไปหมด โลกเหมือนหยุดหมุน เหมือนตัวเองหยุดหายใจไปชั่วขณะ.....
 
                “ อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!! ไอ้ปลาซาบะ ฉันจะฆ่าแก๊กกกก!!!!!!!”
 
 _______________________________________________________________
 
 
อัพวันละตอนจิตแจ่มใส 5555+ จริงๆตอนนี้แต่งตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่แม่ไม่ให้เล่นคอม กระซิกๆ T^Tสนุกไม่สนุกยังไงเม้นบอกกันได้เน้ออออ เราไม่กัดร๊อกกกกก ฉีดยาแล้ว (เอ๊ะ รึว่ายัง)