Sweet ก็น่ารักขนาดเนี๊ย...ขอรักเลยได้มั้ย

กริ๊งงงงงงงงงง (เลิกเรียน)
 
                “นักเรียนเคารพ”
                “ ขอบคุณครับ / ค่ะ ”
 
            “ ยัยแก้วแกวันนี้ไปเที่ยวกันเปล่า ” เสียงยัยเฟย์อีกตามเคย
                “ อืม ไปก็ได้ แล้วไปไหนอ่ะ ” ฉันถามพลางเก็บของไปด้วย
                “ ก็ไปห้างเดิมแหละแกใกล้ดี ” ฉันเก็บของเสร็จพอดี
                “ อืมป่ะ ” ฉันกอดคอยัยเฟย์ออกจากห้องเรียนไป
 
                “ ซุบซิบๆๆๆ พวกพี่เขาน่ารักเนอะ”
                “ ช่ายยยย เหมาะกันมากเลย ” 
               
            “ พี่แก้ว พี่เฟย์ค่ะ หนูขอถ่ายรูปพี่สองคนได้มั้ยค่ะ ” น้องหน้าตาน่ารักคนนึงวิ่งมาดักหน้าฉันกับเฟย์ไว้
                “ อ๋อ ได้สิจ้ะ รูปคู่ใช่มั้ยได้ดดด ” ยัยเฟย์ตอบแทน แล้วแล้วมือจับหน้าฉันให้ไปแนบแก้มมัน เฮ้ออออ เอาอีกแล้วยัยนี่ชอบสร้างกระแส
 
แชะ แชะ แชะ
 
                “ ขอบคุณค่ะ เอ่อ พวกพี่...รักกันนานๆนะค่ะ” น้องคนนั้นพูดแล้วรีบวิ่งไปเลย ฉันกับยัยเฟย์มองหน้ากันโดยอัตมัติ
 
                “ ขนลุกว่ะ ” ฉันพูดแล้วเดินต่อไปโดยไม่รอยัยเฟย์
                “ ยัยแก้วรอด้วยยยยยย ” เสียงเฟย์ตามมาติดๆ
 
 
ห้าง Kamikaze Lover (จนปัญญาคิดชื่อจิงๆแหละ)
 
                “ แก้วกินไอติมกานนนน”
            “ ฉันเลี้ยง (อีกแล้ว) ใช่มั้ย ” ฉันถามอย่างรู้ทัน ยัยนี่งกก็งกแถมกินจุอีกต่างหาก
                “ แฮ่ๆๆ ใช่ ” ตอบอย่างไม่อ้อมค้อม
                “ เออๆก็ได้ว่ะ ” ฉันตอบด้วยเสียงหน่ายๆแล้วเดินนำเข้าร้านไป
                “ เย้ๆๆๆ แก้วน่ารักที่สุดเล๊ยยย ” ยัยเฟย์บอกอย่างดีใจแล้วเอามีมาหยิกแก้มฉัน
 
 
มาทางด้าน Tomo
 
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้างแถวโรงเรียนอยู่กะไอ้เขื่อน ไอ้เคน แล้วก็ไอ้เบ หลังจากโดดเรียนกันอีกตามเคย พูดถึงเรื่องเมื่อเช้าแล้วยังแค้นใจไม่หายยัยบ้านั่นดันมาหาว่าผมกับไอ้เขื่อนเป็นพวก บรื๋ออออ~~~ แค่คิดก็เสียวช่วงล่างแล้ว
 
                “ เฮ้ยยย นั่นมันยัยคุณหนูจินนี่นี่หว่า ” เสียงไอ้เคนตะ
                “ แล้วนั่นก็ยัยมินนี่ตาตี่หนิ ” เสียงไอ้จองเบ
                “ เฮ้ย โมะ เขื่อน ฉันไปก่อนนะเว้ย คราวนี้ต้องสานต่อให้ได้ ไปเว้ยยยไอ้เบ ” ไอ้เคนบอกแค่นั้นแล้วรีบวิ่งไปกับไอ้จองเบม่อสาวอีกตามเคย เซ็งโว้ยยยยยย
 
                “ เฮ้ย โมะ!!!!” ไอ้เขื่อนเรียกผมเสียงดัง จะอะไรนักหนาว่ะคนยิ่งเซ็งๆอยู่
                “ ไรว่ะ ”
                “ นั่นมันยัยเฟย์กับไอ้แก้วนี่หว่า ” ไอ้เขื่อนชี้ไปที่คู่รักคู่หนึ่งที่กำลังสวีตกันอยู่หน้าร้านไอศกรีม
                “ จริงด้วย ” ผมเพ่งมองอีกที ชัดเลย ชัดเลย ยัยแก้วกับยัยเฟย์ ฮึ่ย!!! ยังมีหน้ามายืนหวานกันไม่อายฟ้าอายดิน เห็นแล้วมันหงุดหงิดโว้ยยย!!!
 
                “ เฮ้ยยย ฉันว่ามีไรหนุกๆทำแล้วว่ะ ” ผมพูดขึ้นแล้วเอาแขนเท้าไหล่ไอ้เขื่อน
                “ ทำไรว่ะ ” ไอ้เขื่อนมองหน้าผมอย่างงงๆผมไม่ตอบแต่หันสายตาไปที่ยัยแก้วกับยัยเฟย์ที่ตอนนี้กำลังเดินควงแขนกันเข้าร้านไอศกรีมไป
 
                “ หึหึ ” ผมหัวเราะอย่างมีแผนการ ส่วนไอ้เขื่อนก็ฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย ยัยทอมฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่
 
 
กลับมาทาง Kaew
 
                “ ขอช็อคโกแล็ตชิฟ เพิ่มวิปครีมเยอะๆด้วยค่ะ” เสียงยัยเฟย์สั่ง ฉันเลี้ยงล่ะกินไม่เคยเกรงใจเลยนะ
                “ อืม ฉันเอา...วานิลลาก็แล้วกัน ” ฉันสั่งอย่างเรียบง่าย
                “ ละ แล้วเครื่องดื่มรับอะไรดีค่ะ ” ยี้~~~ทำไมยัยพนักงานต้องส่งสายตาชวนอ้วกมาให้ฉันด้วยว่ะ ขนลุกไปหมดแล้วววว
 
                “ ฉันเอาน้ำมะพร้าว ” เสียงเฟย์
                “ ฉันเอาน้ำแตงโมปั่นล่ะกัน...ค่ะ ” ฉันเน้นเสียงตรงคำว่าค่ะ เพื่อให้ยัยชะนีตัวนี้ได้รู้ว่าฉันน่ะไม่ได้เป็นทอมโว้ยยยย
 
                “ รอสักครู่นะค่ะ ” ยัยนี่เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่วายแอบมองฉันอยู่ดี  ฉันเบื่อจังเลย ToT~~~
                “ เสน่ห์แรงเหมือนกันนะแกเนี่ย ” ยัยเฟย์เอาไหล่มากระแทกฉันเบาๆ
                “ ยัยนั่นชอบแอบมองฉันอยู่เรื่อย รำคาญว่ะ ” ฉันบ่นกับยัยเฟย์เบาๆย้ำเบาๆ
                “ กะ ” ยังไม่ทันที่เฟย์จะพูดอะไรก็มีเสียงนึงขัดมาซะก่อน
 
                “ นี่พวกเธอฉันขอนั่งด้วยคนนะ ” เสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ
                “ พวกนาย!!! ” ฉันกับเฟย์พูดขึ้นพร้อมกัน นั่นมันนายโทโมะกับนายเขื่อนนี่
                “ น้องๆ ” ไอ้พวกบ้านี่เห็นฉันอยู่ในสายตาบ้างมั้ย นายเขื่อนนั่งตรงข้ามกับเฟย์ส่วนนายโทโมะนั่งตรงข้ามกับฉัน
 
                “ ไอศกรีมที่สั่งได้แล้วค๊า~~~” เสียงยัยพนักงานคนเดิม ยัยนั่นเอามาเสริฟแต่ดันไปสะดุดตากับผู้มาเยือนใหม่อย่างไอ้สองตัวนี้
 
                “ สองท่านรับอะไรดีค่ะ ” ยัยหน้าด้าน!!! เมื่อกี้ยังส่งสายตาให้ฉันอยู่เลยแต่พอเห็นคนหล่อๆล่ะหางตายังไม่แม้จะเฉียดมามองฉันเลยนะย่ะ แถมยังยิ้มหวานให้ไอ้สองตัวนี้อีก  
 
                “ ผมขอช็อคโกแล็ตก็แล้วกันครับ ” นายเขื่อนสั่งแล้วยิ้มหวานให้ยัยพนักงานที่ไม่รู้ว่ามาให้บริการหรือมาขายบริการกันแน่ ยั่วเขาไปทั่ว (แก้วแรงว่ะ)
 
                “ ผมเอา...คุณแทนได้มั้ยครับ ” นายโทโมะพูดขึ้นมา ไอ้บ้านี่ชอบพูดจาไปในทางแบบนั้นอยู่เรื่อย
แล้วยัยนี่ก็อีกคนบ้าตามมันไปด้วยยืนบิดอยู่นั่นแหละ ปวดขี้รึไงกันย่ะ
 
                “ คุณพนักงานค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณปวดท้องหรืออยากเข้าห้องน้ำอะไรหรือเปล่าค่ะ เห็นยืนบิดไปมาอยู่นานแล้วนะค่ะ ถ้าอั้นไม่ไหวก็เชิญไปเข้าน้ำก่อนแล้วค่อยมารับออเดอร์ก็ได้นะค่ะ ” ฉันตัดสินใจพูดออกไปด้วยวาจาที่คิดว่าดูดีที่สุดเท่าที่เคยพูดมา (พ่อแม่สอนมาดีต้องหลอกด่าอย่างมีคุณภาพ) เพราะทนความหมั่นไส้ไม่ไหว
ถึงน้ำเสียงและสีหน้าฉันจะดูไร้เดียงสาแค่ไหนแต่สายตาที่ฉันใช้มองยัยนั่นขอบอกเรยายังต้องอาย
 
                “ ฮ่าๆๆๆๆ” ยัยเฟย์ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาคนแรก ส่วนนายเขื่อนนั่งอ้าปากหวอ แล้วไอ้ตัวต้นเหตุน่ะเหรอนั่งเฉย ไอ้บ้าโทโมะ >O<
 
                “ นี่!!!...อะ เอ่อ ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ ” ยัยพนักงานที่ตอนแรกเหมือนจะหาเรื่องฉันอยู่แต่ฉันก็ส่งสายตากลับไปประมาณว่า “แกกล้าทำร้ายลูกค้าเหรอ” ยัยนั่นก็เริ่มทำตัวปกติแต่ก็ไม่วายส่งสายตาจิกกัดมาอยู่เหมือนกัน กลัวตายแหละ ยัยหน้าวอก
 
                “ งั้นผมขอเป็นคุกกี้แอนด์ครีมก็แล้วกันครับ ” นายโทโมะสั่งอย่างเสร็จสรรพเหมือนกลัวว่าจะมีเรื่องกันอีกรอบ
 
                “ แล้วเครื่องดื่มล่ะค่ะ ” ยี๊~~~ ยังมีหน้ามาส่งสายตาหวานใส่นายโทโมะอีกนะ เห็นแล้วล่ะกินไม่ลง แหวะๆๆๆ
 
                “ ผมขอน้ำปะ ” นายเขื่อนยังไม่ทันพูดจบประโยคยัยเฟย์ก็แทรกเข้ามาก่อ
                “ ที่นี่มีน้ำ สตอเบอร์รี่ มั้ยค่ะ ” ยัยเฟย์เน้นเสียงตรง สตอเบอร์รี่ แล้วมองหน้ายัยนั่นแบบดูถูก
                “ มีค่ะ ” อยากจะขำดูท่าทางยัยนั่นคงเริ่มเดือดแล้วล่ะ กัดฟันซะ
                “ งั้นขอที่นึงค่ะ ”
                “ ผมเอาน้ำเปล่าครับ ”
            “ ผมก็น้ำเปล่า ” นายโทโมะกับนายเขื่อนสั่งเสร็จสรรพเหมือนอยากจะให้เรื่องมันจบๆไป
ยัยนั่นก็มองหน้าพวกฉันแบบ “ ฝากไว้ก่อน” แล้วจึงเดินไป น่าหมั่นไส้ชะมัด
 
                “ 55555+ มาๆยัยแก้ว ” ยัยเฟย์หัวเราะแล้วยื่นมือมาหาฉันฉันจึงเอามือของฉันไปตบมือของยัยเฟย์
                “ ฮ่าๆสะใจว่ะ ” เสียงฉันเองแหละ ฉันหัวเราะแล้วกินไอติมไปด้วย รู้จักแก้วใจน้อยไปซะแล้ว ยัยหน้าฝรั่ง
 
                “ นี่พวกเธอจะไปหาเรื่องชาวบ้านทำไมเนี่ย ” เสียงนายเขื่อนช่างขัดความสุขในการกินของฉันจริงๆ
                “ ฉันเปล่านะ ฉันก็แค่บอกด้วยความหวังดีเฉยๆ ” ฉันตอบ
                “ ฉันก็เปล่า ฉันก็แค่สั่งน้ำเพิ่มแค่นั้นเอง พวกนายทำไมชอบกล่าวหาคนอื่นล่ะ นิสัยไม่ดี ” ยัยเฟย์ตอบไปแล้วแขวะนิดหน่อย
 
                “ อย่างกับเธอนิสัยดีตายล่ะ ยัยหมูอ้วน ” เสียงนายเขื่อน
                “ ดีกว่านายเยอะ ไอ้หน้ายาว ”
 
            “ เธอทำยังกะหึงฉันงั้นแหละ ” ในขณะที่เฟย์กับเขื่อนกำลังเถียงกันอยู่นายโทโมะก็เงยหน้ามาคุยกับฉัน
                “ ใคร ใครหึงนายไม่ทราบ อย่ามาขี้ตู่นะ ” ฉันที่กินไอติมอยู่เต็มปากเถียงกลับไป ถ้าวันไหนฉันหึงนายโลกคงแตก แค่คิดก็ขนหัวลุกละ (แล้วเมื่อกี้มันเรียกว่าอะไรล่ะจ้ะ)
 
                “ ยัยบ้ากินอย่างกะเด็ก เลอะหมดแล้ว” นายโทโมะเปลี่ยนเรื่องแล้วเอื้อมมือมาเช็ดที่มุมปากของฉันที่มีคราบไอศกรีมเลอะอยู่ มือนายนี่นุ่มชะมัดเลยยยย
 
                “ ฮะ เฮ้ยยยย ไอ้บ้า นายแต๊ะอั๋งฉันเหรอ ” ฉันเอื้อมมือไปหวังว่าจะตีให้หายเขินซะหน่อย แต่นายนี่ไวกว่าจับไว้ได้ทัน
 
                “ ปล่อยเว้ยยย ” ฉันสะบัดมือออก
                “ เขินอ่ะดิ ” นายโทโมะถามอย่างล้อเลียน
                “ ใครเขินไม่มี๊มมมม”
                “ แหมๆๆๆ ปฏิเสธเสียงสูงเลยนะแก ” เสียงยัยเฟย์ แกยุ่งไรด้วยเล่า!!!
                “ หุบปากไปให้หมดเลยน้าาา” ฉันอายจนแทบจนแทรกแผ่นดินหนีแล้วนะ
                “ น่ารักว่ะ ” ยัยเฟย์หยิกแก้มฉันแรงๆทีนึงแล้วก็ก้มหน้ากินไอติมต่อ ยัยนี่โรคจิตชอบเล่นแก้มคนอื่นฉันโดนมันหยิกจนบวมหมดแล้ว
 
 
โทโมะ// ชอบทำตัวน่ารักอยู่เรื่อย ถ้าฉันห้ามใจไม่ไหวแล้วจะทำไงล่ะ ยัยบ้า >O<
 
 
 
            “ ไอศกรีมที่สั่งมาแล้วคร๊า~~~”  โอ้ยยย ยัยนี่ก็ตายยากเหลือเกิน โต๊ะอื่นไม่มีแล้วใช่ม่ะ มาเสริฟอยู่ได้โต๊ะนี่น่ะ
 
                “ อุ๊ย ว้ายยยยย ”
 
แผละ
 
 
______________________________________________________________
 
ช่วงนี้ว่างสุดๆ เม้นๆๆๆๆ เสียงอะไรต้องติดตาม