รักวุ่นๆของยัยตัวแสบ

วันเกิดโทโมะ

วันนี้งานวันเกิดของโทโมะจะดูอลังการเป็นพิเศษมีแขกมาร่วมงานอย่างคับคั่ง และแน่นอนหนึ่งในนั้นก็ต้อง

มี 'แก้ว' ที่วันนี้ใส่ชุดเดรสสั้นเหนือเข่าประมาณคืบนึง สีขาวสะอาดตา พร้อมกับรองเท้าส้นสูงฉลุลายสีดำ

เดินเข้ามาภายในงานทำให้หลายๆคนในงานต้องมองเธอเป็นตาเดียว และข้างๆเธอก็ต้องมีน้องชายสุดหล่อ(?) อย่าง 'พิชชี่' ที่มาในมาดผู้ดี 

เมื่องานเริ่มแขกทุกคนในงานก็ต่างมารวมตัวกันที่หน้าเวที พร้อมกับฟังคำขอบคุณจากเจ้าของวันเกิดอย่าง 'โทโมะ' ที่มาพร้อมกับแฟนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ

"เอาล่ะครับ วันนี้ผมก็ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่มาร่วมงานวันเกิดผมในวันนี้ และนี่..เกล แฟนผมเองครับ"

ทุกคนในงานต่างส่งเสียงฮือฮากันยกใหญ่ แตกต่างกับคู่พี่น้องที่ยืนเงียบอย่างกับไม่มีตัวตน(?)

พิชชี่ยืนจ้องมองผู้หญิงข้างกายโทโมะอย่างไขว่คว้า เขารักเธอมาก บางทีอาจจะมากกว่าแฟนตัวจริงของเธอก็อาจเป็นได้ เธอกับเขาเคยรักกันมาก่อนแต่เธอเป็นคนที่ทิ้งเขาไปแล้วไปหาโทโมะแทน 

และทิ้งให้เขาต้องเจ็บปวดถึง 4 ปี มันนานพอที่จะทำให้หัวใจของใครหลายๆคนสลายก็เป็นได้

แต่ก็ไม่ต่างจากพี่สาวของเขาที่ไม่มองแม้กระทั่งหน้าของเขา ของคนที่เคยรักกัน(?) เธอเจ็บปวดมามาก  เขาทำให้เธอเจ็บมามาก เขาทิ้งเธอไป ทิ้งให้เธอเจ็บปวดมานานถึง 5 ปี ทำไมเขาถึงใจร้ายถึงเพียงนี้ หลังจากวันนั้นเธอกับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกแม้จะอยู่มหา'ลัยเดียวกันก็ตาม

เขาก็มีชีวิตของเขา เธอก็มีชีวิต และที่เธอกล้ามางานในวันนี้เพราะเธอคิดว่าเธอตัดใจได้แล้ว 

แต่ในความเป็นจริง มันไม่เลย ทุกครั้งที่เขาไม่อยู่เธอคิดถึงทุกครั้ง อ้อนวอนหาทุกครั้ง ยิ่งได้เห็นภาพตรงหน้าที่เขากำลังกอดเอวแฟนสาวของเขา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด(?) ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกผิด อาจจะเป็นเพราะว่าเธอผิดที่เผลอใจไปรักเขา เผลอใจไปคิดถึงเขา ทั้งๆที่เธอไม่มีสิทธิ์

"กลับกันเถอะ"เธอเอ่ยบอกน้องชาย

"ครับ"เขาตอยรับเธอไป และกำลังจะเดินออกไป แต่ก็มีอีกเสียงทักเขาขึ้นเสียก่อน

"อ้าว พิชชี่ มาด้วยหรอ?"หญิงสาวบนเวทีสักครู่เดินมาทักเขา พร้อมรอยยิ้มหวาน รอยยิ้มที่เคยเป็นของเขาเมื่อ 4 ปีก่อน

"อะ..อืม"เขาตอบเธออย่างอ้ำอิ้งๆ 

"แล้ว...ใครหรอ"เธอชี้ไปที่ร่างบางที่กำลังเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาออย่างไม่รู้ตัว

"อ๋อ..นี่.."เขากำลังแนะนำให้เธอได้รู้จักพี่สาวของเขาแต่ก็มีอีกเสียงดังขึ้นซะก่อน

"เกลครับ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ เข้าไปในงานกันดีกว่า เพื่อนพี่อยากรู้จักเกลตั้งเยอะแหนะ"เจ้าของเดินมาตามแฟนสาวของเขาพลางโอบกอดเอวเล็ก

"พิชชี่กลับกันเถอะ"เธอยังไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับเขา เธอกลัวว่าเขาจะจำได้ จำเรื่องเมื่อ 5 ปีก่อนได้