Love Plan วางแผนลับจับหัวใจยัยทอมบอย

ตอนที่ 1
 
                “ แก้วยิ้มหน่อยสิลูก”
                “ =_= ”
                “ แหมมมม พี่ทำหน้ายังกะคุณเขาบังคับให้พี่แต่งงานอย่างนั้นแหละ กะอีแค่ให้มางานโชว์เครื่องเพชรแค่เนี้ยทำยังกะจะเป็นจะตาย” เกลพูดขึ้น
 
                “ นี่แกนั่นแหละยัยน้องตัวดี หุบปากไปเลยนะ ชิส์” ฉันจิ้มหน้าผากยัยเกลไปแรงๆทีนึง หวัดดี ฉันชื่อแก้ว เป็นคุณหนูคนโตแห่งตระกูลศิริมงคลสกุล ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเซ็งถึงขีดสุด เฮอะ ต้องไปปั้นหน้ายิ้ม เดินเชิดๆเริดๆอยู่ในงานที่แสนจะน่าเบื่อและที่สำคัญอีกอย่างนะคุณแม่น่ะชอบแนะนำฉันให้คนอื่นรู้จักเดี๋ยวก็ชอบจับคู่ฉันกับคนโน้น คนนี้ บ้างล่ะ แก้วคนนี้อยากจะตะโกนออกไปเหลือเกิ๊นนนนว่า “ฉันไม่ชอบผู้ชาย” หรือที่เขาเรียกกันว่า “ทอมบอย” นั่นแหละ สาเหตุที่ไม่ชอบน่ะเหรอ อืมมม อาจจะเป็นเพราะว่าตั้งแต่อนุบาลฉันอยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาโดยตลอดทำให้มันเกิดอารมณ์หวั่นไหวกับเพศเดียวกัน โรงเรียนหญิงล้วนนะ มันก็ต้องมีกันบ้างแหละน่า
เอาล่ะๆเริ่มนอกเรื่องแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนรถคันหรูกำลังจะไปงานเครื่องเพชรบ้าบอคอแตกอะไรนั่น ขออธิบายอะไรนิดนึงนะตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเกาะอกสีชมพูเรียบๆสั้นเหนือเข้าประมาณคืบ แต่งหน้าอ่อนๆทำให้ฉันตอนนี้อยู่ในลุคสาวหวาน (ซึ่งฉันกำลังเอียนๆกับตัวเอง) ที่แสนจะเรียบร้อย
 
                “ อ่ะ ถึงแล้วลูก” ตอนนี้ฉันอยู่หน้าโรงแรมไทยานนท์เตรียมจะเผชิญกับชะตากรรม ฮือๆๆๆT^T
แก้วอยากตายโว้ยยยยย!!!!
 
                “ อ้าว คุณหญิงกานต์ สวัสดีค่ะ”
                “ สวัสดีค่ะ คุณหญิงทิพย์”
                “ นี่คงจะเป็นหนูแก้วกับหนูเกลสินะค่ะ”
                “ ใช่ค่ะ แก้ว เกล ไหว้คุณหญิงเขาสิลูก” แม่หันมาทางฉัน
                “ สวัสดีค่ะ” ฉันกับเกลพูดขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
                “ ไหว้พระเถอะจ้ะ หนูเกลนี่ยิ่งโตก็ยิ่งน่ารักนะเนี่ย”
                “ ขอบคุณค่ะ คุณป้า” ยัยเกลยิ้มรับ
                “ ส่วนหนูแก้วไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นเป็นกองเลยนะเนี่ย” คุณหญิงคนนั้นชมฉัน ฉันจะดีใจมากกว่านี้นะถ้าเปลี่ยนจากคำว่า “สวย” เป็น “หล่อ” น่ะ
 
                “ ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มรับแล้วยกมือไหว้ ถึงฉันจะเป็นทอมแต่ฉันก็มีมารยาทนะจะบอกให้
               
“ แล้วนี่ได้ข่าวว่าตาโทโมะเขาจะกลับมาจากอเมริกาเหรอค่ะ”
“ อ๋อ ใช่ค่ะ พอดีว่าเรียนจบไฮสคูลที่นั่นแล้วพ่อตัวดีเขาอยากจะกลับมาเรียนมหา’ลัยที่เมืองไทย นี่ก็เอนทรานซ์อะไรเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ”
“ นี่ไม่ได้เจอหน้าค่าตามาตั้งหลายปีสงสัยคงจะหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะค่ะ”
“ อันนั้นคุณหญิงคงต้องดูเอาเองแล้วล่ะค่ะ ฮะๆ^^ ”
นี่คุณแม่ฉันคุยอะไรกันเนี่ย น่าเบื่อสิ้นดี เฮ้อออ -_-^^
 
                “ (กระซิบ) นี่ยัยเกลแล้วนี่อีตาคู่หมั้นอะไรของแกเขาไม่มาเหรอ” ฉันหันไปคุยกับเกลแก้เซ็ง
                “ (กระซิบ) อ้อ เควินน่ะเหรอ เห็นเขาบอกว่าจะมาอยู่นะมื่อคืนยังคุยกันอยู่เลย”
                “ (กระซิบ) นั่นไง พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลย” ฉันเพยิดหน้าไปทางประตูทางเข้างาน
 
                “ สวัสดีครับ คุณแม่ สวัสดีครับ คุณป้า” ตายยากจริงๆเล๊ยยยย
                “ อ้าว ตาเควินเพิ่งมาเหรอจ้ะเนี่ย แล้วนี่คุณแม่เราล่ะฮึ”
                “ อยู่ทางโน้นน่ะครับ” พอพูดจบคุณแม่ฉันและคุณหญิงก็เดินไปสนทนากับคุณแม่ของเควินทันที ซึ่งตอนนี้ก็มีฉัน ยัยเกลและก็เควิน จริงๆแล้วน่าจะมีแค่ยัยเกลกับเควินนะ เพราะว่าฉันกลายเป็นส่วนเกินของมันไปแล้ว
 
                “ โอ้ยยย!!! จ้องๆจ้องกันอยู่นั่นแหละ ถ้าน้องฉันท้องแกรับผิดชอบเลยนะ”
                “ ยัยแก้วแกจะไปไหนก็ไปไป๊ปปป แฟนเขาจะสวีทวี๊ดวิ๊วววกัน อย่ามาอยู่เป็นไก่ขวางคอเลย ขอร้อง”
“ถ้าไม่ถือว่าแกเป็นว่าที่สามีน้องสาวฉันน่ะ ฉันฆาตกรรมแกกลางงานแน่ นี่ฉันกลัวน้องฉันเป็นม่ายแก่ผัวตายนะเนี่ย”
“ นี่แหนะ ไอ้ทอมปากสุนัข” เควินเขกหัวฉันแรงๆทีนึง
“ พี่แก้วอ่ะอย่าไปแช่งเควินเขาอย่างนั้นสิ”
“ เอ้อๆๆเข้าข้างกันเข้าไป พี่สุดหล่อคนนี้มันไม่เคยจะมีความหมาย เฮอะ! ไปดีกว่า” ฉันว่าแล้วก็เดินเชิดหนีไป คอยดูสิ เดี๋ยวยัยเกลมันก็ต้องมาง้อฉันอยู่ดี ฮ่าๆๆ^^
 
“ เกลครับ ตกลงพี่สาวเกลเขามันจะเป็นเพศไหนกันแน่ครับเนี่ย ปากก็บอกว่าชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่ไอ้นิสัยเนี่ยดูยังไงก็ผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ” เควินมองตามหลังแก้วที่เดินสะบัดก้นงอนหนีไป อย่างสงสัย?
 
“ จุ๊ๆเรื่องนี้เป็นความลับของผู้หญิงค่ะ ถ้าเควินอยากรู้ก็ดูต่อไปก็แล้วกัน คิกๆ^^ ” เกลพูดแล้วควงแขนเควินเข้างานไป พลางหัวราะคิกคัก
 
 
 
“ ไหนๆดูซิมีอะไรกินบ้าง” ฉันเดินไปตรงโต๊ะอาหารแล้วมองด้วยสายตาลุกวาว ฮ่าๆๆ^^ ข้อดีของการมาออกงานก็คือ...มีของที่โครตอร่อยอยู่เยอะแยะเลยน่ะสิ โฮะๆๆ^^ (ตะกละ -_-)
“ ว้าวๆๆ ซูชิก็น่ากิน ไข่ปลาก็น่าสน” ฉันบรรจงตักอาหารใส่จานใบเล็กที่ตอนนี้มันชักจะเริ่มพูนขึ้นทุกที ฉันว่าจานมันใบเล็กไปนะ
 
พลั่ก!!!!
                “ ซูชิของฉันนน TOT~” ฉันร้องโอดครวญทันทีเมื่อพอฉันจะหมุนตัวจะเดินไปนั่งโต๊ะแต่กลับเดินชนใครคนนึงเข้าทำเอาอาหารญี่ปุ่นสุดเสิศล้ำของฉันหกกระจาย
 
                “ นี่! ยัยบ้า ชุดฉันเปื้อนหมดแล้ว” โอ๊ะ! ท่าทางจะเป็นผู้ชาย เสียงหล๊อหล่อ แต่เมื่อกี้มันด่าฉันนี่หว่า
                “ นี่นายเดินประสาอะไรห๊ะ!!! เห็นมั้ยอาหารฉันหกหมดเลยอ่ะ”
                “ แล้วเธอดะ....นะ นางฟ้า” อะไรของมันเนี่ย อยู่ๆมานางฟ้ง นางฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นสายชลหรือไง
                “ เฮ้ นายเป็นไรมากมั้ยเนี่ย? โอเคมั้ย ยู? ” ฉันโบกมือไปๆมาๆตรงหน้าเขา ถ้าจะบ้าแล้วจริงๆแล้วล่ะ
                “ แอม โอเค แอม ไฟน์ แต๊งกิ๊ว แอนด์ ยู เฮ้ยยยย!” ฉันว่าผู้ชายคนนี้มันไม่น่าไว้ใจเหมือนกับหลุดออกมาจากโรง’บาลศรีธัญญายังไง ยังงั้น ทางที่ดีฉันรีบชิ่งก่อนดีกว่า
               
                “ เออๆถ้านายไม่เป็นไรก็ดี ขอตัวนะ” ฉันไม่รอช้ารีบเดินออกมาทันที ท่าทางจะประสาท เฮ้ออออ
 
 
                “ อะ อ้าว คุณ ว๊าาา ไปซะแล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาอย่างเสียดายอุตส่าห์เจอเนื้อคู่(?)แล้วเชียว ปากหนอปากไม่น่าไปว่าเขาเลย ไอ้เราก็ไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้ ชายหนุ่มคิดอย่างเสียดาย
 
 
____________________________________________________
 
ถ้านิยายเรื่องนี้มันบ้าๆบอๆไปบ้างก็ขออภัย ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วย TOT~
เม้นบอกกันได้นะ