Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

 

18

       แสงแฟล็ตมากมายที่ฉายกระทบมายังผิวขาวใสของร่างบาง ที่เดินพรมแดงเข้าสู่งานประกาศรางวัลที่เธอได้

เข้าชิงในสาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้ออกมาพบสื่อมากมายหลังจากเรื่องราววุ่นๆของ

เธอกับสามีกำมะลอที่ตอนนี้ได้กุมหัวใจเธอได้เรียบร้อย พลันที่แสงแฟล็ตเริ่มลดลงร่างบางก็สาวเท้าเข้าสู่งาน

ประกาศรางวัล 

      

       บรรยากาศภายในงานนั้นดูหรูหราแต่ก็อบอวลไปด้วยมิตรภาพของคนบันเทิงที่มีให้แก่กัน แน่นอนว่าในงาน

ประกาศรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุกเช่นนี้ก็ต้องมีนักแสดงฝีมือดีมากมาย ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเธอ

 

"น้องฟาง ทางนี้ค่ะ ทางนี้" เสียงของผู้จัดละครที่ทำให้เธอได้เข้าชิงรางวัลนี้ เรียกให้เธอไปรวมกลุ่มกับทีมงาน

ของละครที่เธอเล่น

 

"สวัสดีค่ะ" ร่างบางกล่าวสวัสดีทีมงานทุกคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็นจนชินตา เพราะสาวน้อยคนนี้เรื่องกิริยา

มารยาทนั้นเป็นที่หนึ่ง

 

"แล้วโฟร์ไม่มาด้วยหรือคะ" เชอรี่หนึ่งในนักแสดงที่ร่วมงานกันหันมาถามร่างบาง หลังจากที่เห็นว่าไม่มีผู้จัดการคน

สวยเดินเข้ามาพร้อมร่างบาง

 

"พี่โฟร์มาไม่ได้หรอกค่ะ พี่พิชญ์ห่วงเสียขนาดนั้น นี่ก็ท้องเริ่มใหญ่แล้วด้วย ให้มางานแบบนี้อันตราย" ร่างบาง

กล่าว

 

"แล้วน้องฟางมากับใครล่ะคะ?...หรือว่ามากับคุณหมอรูปหล่อ" เชอรี่ยังคงถามต่อ 

 

"เขาแค่มาส่งน่ะค่ะ เดี๋ยวรับเสร็จเขาก็มารับ" ร่างบางอธิบาย

 

"น่าจะพาเข้ามาด้วยนะคะ พี่ชอบคู่คุณน้องมากเลย พูดถึง...แต่งงานมาก็นานแล้วมีทายาทหรือยังคะเนี่ย?" นัก

แสดงสาวยังไม่หยุดถาม

 

"เรื่องนั้น คงยังหรอกค่ะ" ร่างบางตอบอย่างไม่เต็มปาก เพราะเธอก็ไม่มั่นใจเช่นกัน ก็ทุกครั้งเธอก็ไม่เคยเห็นร่าง

สูงป้องกัน และเธอเองก็ไม่ได้ทานยาคุม

 

"อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะคะ พี่น่ะอาบน้ำร้อนมาก่อน แล้วเราก็เรียกได้ว่าสนิทกันมากๆ ถามตรงๆค่ะ ป้องกัน

บ้างหรือเปล่า" นักแสดงสาวถาม

 

"เอ่อ..คือ..."

 

"ไม่ต้องอายค่ะ หรือถ้าอายพี่จะบอกให้นะคะ ตอนที่พี่แต่งงานใหม่ๆเนี่ย พี่ก็ไม่ได้ป้องกันหรอกค่ะ พอได้สัก

เดือน2เดือนเท่านั้นแหละ พี่ก็มีลูกชายคนแรกเลยค่ะ" นักแสดงสาวเอ่ย

 

"ก็ดีแล้วนี่คะ..." ร่างบางไม่ทันพูดจบ นักแสดงสาวก็เริ่มเล่าต่อ

 

"ดีอะไรล่ะคะ ก็ไอ้แฟนของพี่น่ะ มันโกรธที่ว่าพี่ไม่ป้องกัน เลยทะเลาะกันไปเกือบเลิก แต่สุดท้ายมันก็ต้องกลับมา

ง้อพี่ เพราะมันกลัวว่าพี่จะคิดสั้นทำร้างลูกแล้วก็ทำร้ายตัวเอง" นักแสดงสาวที่อ้างว่าอาบน้ำร้อนมาก่อนสาธยาย

ยาว

 

"เหรอคะ" 

 

"แต่คุณน้องไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หมอป๊อปเขาก็ออกจะสุภาพบุรุษคงไม่เป็นเหมือนแฟนพี่หรอกค่ะ" นักแสดงสาว

ที่มีลูกเอ่ย

 

"แต่...ฟางไม่ได้ท้องนะคะ!" ร่างบางท้วง

 

"พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ"

 

"ค่ะๆ" สิ้นคำพูดพิธีการต่างๆก็เริ่มขึ้น 

        

           ผลการประกาศรางวัลก็ชี้ชัดแน่นอนอยู่แล้วว่าเจ้าของรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมตกเป็นของดารา

สาว ฟาง ธนัญธรณ์ อย่างไม่ต้องสงสัย นอกนั้นก็ประปรายกันไป แต่สิ่งที่รบกวนจิตใจเธอเหลือเกินคงจะเป็นเรื่อง

ของนักแสดงสาวรุ่นพี่ที่เล่าให้เธอฟังเมื่อตอนเข้างาน เธอไม่รู้เลยว่าร่างสูงป้องกันหรือเปล่า? แล้วถ้าเธอท้องจริงๆ

พ่อแม่ของเธอจะรับได้ไหม? เพราะรู้ดีแกใจอยู่แล้วว่าเธอก็จะต้องเลิกกับเขาคนนั้น แต่ระยะเวลาที่เธอกับเขาอยู่

ด้วยกันมันมากเกินกว่าคนสองคนที่ตกกระไดพลอยโจรมาเป็นสามี ภรรยากัน และที่สำคัญ หากตลอดเวลาที่ผา

นมาเขาแค่เล่นๆกับเธอล่ะ ถ้าเธอท้องเขาจะใส่ใจเธอไหม? เขาจะรักเธอจริงๆหรือเปล่า? คำถามมากมายเกิดขึ้น

ในหัว แต่ก็ถูกตัดด้วยเรื่องมือถือที่ดังขึ้น พร้อมกับหน้าจอที่ขึ้นหราว่า 'ป๊อป'

 

"ฮัลโหล" ร่างบางกรอกเสียงลงโทรศัพท์แบบส่งๆ

 

(เสร็จหรือยัง? ผมรออยู่ลานจอดรถแล้วนะ) 

 

"เสร็จแล้ว เดี๋ยวถ่ายรูปอีกนิดหน่อยก็จะลงไป รอสักพักนะ"

 

(ได้ๆ เร็วล่ะผมหิวข้าว)

 

"อืม" ว่าแล้วร่างบางก็กดตัดสายทันที

          

          ขณะที่เดินมายังรถร่างบางก็คิดถึงเรื่องของเธอกับเขาตลอดเวลา จนเธอเดินมาถึงรถเหมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้

 

"เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า? เดินเหม่อแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนฉุดหรอก" ร่างสูงเอ่ยทักหลังจากที่ร่างบางเปิดประตูรถ

และนั่งลงยังตำแหน่งข้างคนขับ

 

"เปล่า คิดอะไรเพลินๆน่ะ" ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ จึงทำให้ร่างสูงรู้ถึงความไม่ปกติ

 

"มีอะไรคุณบอกผมสิ"

 

"คือ...ช่างเถอะไม่เป็นไร" ยิ่งร่างบางตอบ ก็ยิ่งทำให้ร่างสูงสงสัย

 

"ถ้าคุณไม่บอก ผมไม่ออกรถแน่"

 

"งั้นฉันถามอะไรคุณสักอย่างได้ไหม?"

 

"ได้อยู่แล้ว"

 

"คุณเคยป้องกันบ้างหรือเปล่า?" คำถามของร่างบางทำให้ร่างสูงชะงักเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ

 

"โถ่...นึกว่าอะไร เอาความจริงหรือเปล่า?"

 

"จริงสิ ใครๆเขาก็อยากได้ยินความจริงกันทั้งนั้น" ร่างบางตอกกลับ

 

"ไม่เคย" ร่างสูงตอบหน้าตาย นั่นทำให้ร่างบางชักสีหน้าทันที

 

"ไม่เคย!! แล้วถ้าท้องล่ะ"

 

"ผมนึกว่าคุณกินยาคุมเสียอีก" ร่างสูงเอ่ย

 

"บ้าหรือไง ฉันไม่เคยกิน ฉันก็นึกว่านายป้องกัน" 

 

"ก็ทีตอนนั้นคุณยังพกคอนดอมเป็นแพ็กๆ ผมก็นึกว่าแค่นี้คุณคงจัดการเอง"

 

"ท้องแน่เลย" ร่างบางพึมพับกับตัวเองอย่างเสียไม่ได้

 

"ไม่ท้องหรอกน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตรวจกัน" สิ้นคำพูดร่างสูงก็ออกรถทันที

      

           ร่างบางเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายด้วยอารมณ์เซ็งสุดขีด พลางคิดไปต่างๆนาๆ ขณะที่ร่างสูงนั่งเล่นเกมอย่างสบายอารมณ์ ถ้าเธอท้องขึ้นมาจะทำยังไง?นี่คือคำถามที่ร่างบาง

อยากได้คำตอบจากร่างสูงที่สุดในตอนนี้ เธออยากได้ยินคำตอบที่ดีกว่าการพูดซ้ำๆว่า 'ไม่ท้องหรอก' ของร่างสูง แต่เธอก็ไม่ใช่คนขี้จุกจิก ประกอบกับเธอไม่มีอารมณ์มานักซักไซ้ใคร

ในตอนนี้ เธอแค่อยากนอนหลับให้เร็วที่สุดก็พอ

    

           วันต่อมาร่างบางที่ไม่มีคิวงานในวันนี้ก็ตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงพักใหญ่ ก่อนจะสังเกตุได้ว่าร่างสูงออกไปแล้ว ขณะที่เธอกำลังจะเข้าไปอาบน้ำนั้น บนอ่างล้างหน้าก็มีฃ

กล่องสี่เหลี่ยมคล้ายกล่องยาสีฟัน และมีโน้ตที่วางอยู่ข้าง เขียนด้วยลายมือของร่างสูงว่า

 

'นี่เป็นเครื่องตรวจครรภ์ ผมไม่มีเวลาพาคุณไปตรวจลองใช้อันนี้ตรวจก่อนนะ

ค่อนข้างเชื่อถือได้ วันนี้ไม่ต้องโทร.มา ผมมีเคสผ่าตัดใหญ่เดี๋ยวผมจะมาฟังข่าวตอนเย็นนะครับ.'

      

       หลังจากเธอจัดการตามวิธีใช้ข้างกล่องเสร็จ สิ่งเดียวที่เธอต้องทำคือรอ รอ เท่านั้น 5 นาทีเท่านั้น เธอก็จะรู้ทันทีว่าเธอท้องหรือไม่

เธอจ้องมองนาฬิกาอย่างไม่ละไปที่จุดอื่น รอจนกระทั่งครบ 5 นาทีตามที่เธอรอ และที่เธอต้องทำต่อจากนี้คือเดินไปดูที่ตรวจครรภ์ ถ้าขึ้นหนึ่งขีด

 

นั่นหมายถึงเธอไม่ท้อง แต่ถ้าสองขีด เธอท้องแน่นอน

      

         ร่างบางค่อยๆหยิบเครื่องตรวจขึ้นมาดูช้าๆ และผลที่ออกมามันทำให้เธออึ้ง! และหวังว่ามันจะต้องผิดพลาด

เพราะผลคือ สองขีด!! เธอท้อง!! ร่างบางตัวแข็งทื่อ สับสนว่าเธอยากให้ผลเป็นหนึ่งขีดหรือ

สองขีด แล้วมันออกมาแล้วว่าสองขีด เธอท้อง!! ท้อง!! เธอควรดีใจหรือเสียใจ ควรบอกใครเป็นคนแรก

โทร.หาคนที่กำลังจะเป็นพ่อคนก็ไม่ได้ จะโทร.หาแม่หรือพ่อก็ไม่กล้า คนเดียวในตอนนี้ที่เธอนึกถึงคือพี่

พิชญ์ พี่ชายคนเดียวของเธอ

      

          ว่าแล้วเธอก็รีบต่อสายหาพี่ชายตนเองทันที 

 

'ไม่มีการตอบรับจาก...' 

    

            พี่ชายเธอคงเข้าWARD จากนั้นเธอตัดสินใจโทร.หาพี่โฟร์คนที่น่าจะเข้าใจเธอที่สุดในตอนนี้

 

(สวัสดีค่ะ) เสียงใสๆดังขึ้น

 

"พี่โฟร์ ฮึก ฮือ" ร่างบางกรอกเสียงที่สะอึกสะอื้นลงไป ทำให้ผู้เป็นพี่สะใภ้ตกใจเป็นอย่างมาก

 

(ฟาง!! เป็นอะไร)

 

"ฟางท้อง" 

 

(...) 

 

"ฟางทำไงดีพี่โฟร์ ฟางควรดีใจหรือเสียใจดี" 

 

(ฟางใจเย็นๆ พี่ว่าเรื่องนี้ต้องคุยกับป๊อปปี้แล้วล่ะ แล้วเขาอยู่ไหน?)

 

"เขามีผ่าตัด ฟางทำไงดี ฮึก ฮือ ฮือ"

 

(ใจเย็นๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่รีบไปหา ใจเย็นๆนะ) ว่าแล้วสาสยก็ถูกตัดเพียงเท่านี้ ร่างบางสั่งตัวเองให้มีสติ เธอควร

ตั้งสติให้ได้เธอไม่ควรให้ลูกของเธอรู้ว่าเธอร้องไห้เธอควรดีใจที่มีลูก

        

               เวลาผ่านไปจนพระอาทิตย์ละขอบฟ้า ร่างบางนั่งคุยกับพี่สะใภ้อยู่นานสองนาน พี่สะใภ้ของเธอนั้นน่า

รักเสมอ

 

 

ตั้งแต่โฟร์มาถึงที่บ้านของเธอโฟร์ก็หอบเอาหนังสือคู่มือการมีลูกต่างๆนาๆมาให้เธออ่าน และยังชวนเธอไปเข้าคอสคุณแม่มือใหม่อีก

 

"ไม่ต้องเครียดไปหรอกฟาง พี่ว่าป๊อปเป็นลูกผู้ชายนะ ถ้าเขาไม่รักฟางเขาคงไม่ทำแบบนี้หรอก" 

 

"แล้วถ้าเขาเกิดโกรธขึ้นมาล่ะคะ"

 

"ไม่หรอก พี่ว่าถามเจ้าตัวเลยดีกว่า ขับรถเข้ามาแล้วนั่นไง" สิ้นคำพูดของพี่สะใภ้ไม่นาน ร่างบางก็เห็นร่างสูงกำลัง

เดินเข้ามาในบ้านพอดี

 

"อ้าว พี่โฟร์มาได้ไงครับเนี่ย" ร่างสูงเอ่ยทัก เมื่อเห็นร่างบางนั่งอยู่กับผู้เป็นพี่สะใภ้

 

"ก็มาหาว่าที่คุณมาไง" โฟร์ตอบ

 

"ว่าที่คุณพ่อ? ผมเหรอ" ร่างสูงถามกลับอย่างงงๆ จากนั้นหันไปหาร่างบางที่นั่งเงียบอยู่อย่างต้องการคำตอบ

 

"ฉันท้อง" ร่างบางตอบร่างสูงอย่างไม่สบตา

 

"ท้อง!!" ร่างสูงพูดจบก็รีบมาคุกเข่าตรงหน้าว่าที่คุณแม่อย่างรวดเร็ว "คุณท้องจริงๆเหรอ ตรวจดีแล้วหรือยัง?" คำ

พูดของร่างสูงทำให้ร่างบางตวัดเรือนหน้ามาจ้องร่างสูงทันที แทนที่เขาจะพูดว่าเขายินดีมากแค่ไหนที่มีลูกกับเธอ

แต่เขากลับไม่เชื่อและคิดว่าเธอตรวจไม่ดี นั่นทำให้น้ำใสๆค่อยไหลทันที

 

"ที่นายถามแบบนี้ เป็นเพราะว่านายไม่ได้รักฉันอย่างนั้นใช่ไหม? แทนที่นายจะพูดสักคำว่านายดีใจหรือมีความสุข

มากที่นายกับฉันมีลูกด้วยกันแต่นายกลับหาว่าฉันมั่ว ฉันตรวจไม่ดี ฉันถามจริงๆเถอะ ตลอดเวลาที่ผ่านมานายรักฉันจริงๆ หรือแค่หาเศษหาเลยกับฉันกันแน่!"

 

"ไม่ใช่แบบนั้น..."

 

"ไม่ใช่เหรอ แล้วการกระทำของนายล่ะ ตั้งแต่เมื่อวาน นายก็ดูไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้เลย หรือจริงๆนายมีตัวจริงอยู่แล้ว

ใช่ไหม? ก็ได้ถ้าอย่างนั้นชั้นจะรีบทำเรื่องหย่ากับนาย ส่วนเรื่องลูกฉันเลี้ยงคนเดียวได้ นายไม่ต้องมายุ่ง" ว่าแล้วร่างบางก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที ทิ้งให้ร่างสูงยืนนิ่งอยู่กับ

ความรู้สึกผิดที่เขาทำให้เธอต้องเสียน้ำตา...

__________________________________________________________________________________

 

เม้นกันหน่อยนะคะ คนไม่ค่อยเม้นเลย

หรือไม่มีคนอ่านก็ไม่รู้ (แงๆ ตรอมใจตาย)

ติดตามกันด้วยนะ จะอัพให้บ่อยที่สุด