หุ้นส่วนป่วนหัวใจ (nc นิดๆ)

@ห้องเดิมนั่นแหละ
//นี่มันฝันใช่มั้ยT_T//ร่างบางพูดกับตัวเองเบาๆ  แต่บังเอิญคนข้างๆได้ยินอ่ะดิ
//ไม่ได้ฝันหรอก พึบ *จับหน้าหญิงสาวแล้วจูบรสหวาน*//
//พึบ*ดันหน้าออก*นายทำบ้าไรเนี่ย//
//ก็ทำให้เธอรู้ว่าไม่ได้ฝันไป55555  เป็นไงล่ะเชื่อยัง ถ้ายังเดี๋ยวเจออีกทีนะ55555555555//
//เอ่อเชื่อก็ได้-_-//
//โอ้ยสะใจว่ะ555555555555555555555555//หัวเราะเสียงดัง
//นายบ้าแสดงว่าที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะนายงั้นหรอ//ร่างบางเหน็บแนม
//บ้าฉันไม่ได้หัวเราะ//
//แล้วใครกัน  หรือว่าาาาาาา//ร่างบางลากเสียงยาวแล้วมองไปทางผนังห้องข้างๆ
//ไอ้ป๊อปไอ้เขื่อน!!!!!!//โทโมะพูดขึ้น
//ใช่แน่ๆเลยไปแอบฟังกัน//แก้วว่าแล้วลากโทโมะเอาหูไปแนบเพื่อฟังเสียงห้องข้างๆ
@ห้องทางด้านขวาของป๊อปเขื่อน(และทางด้านซ้ายของเฟย์ฟาง)
//เมื่อคืนแม่งมันว่ะ เสียงดันตลอดคืนกูแม่งโคตรเสียวไส้ 2คนนั้นแม่งไม่พักกันเลยรึไงว่ะ555555//เสียงเขื่อน
//แก้วอ่ะไม่เหนื่อยหรอกกูว่า แต่ไอ้โมะนิไม่แน่//ป๊อปบอก
//ไมว่ะมึงอย่าบอกนะว่า....//
//ใช่กูใส่ยาแค่ในแก้วของแก้ว เพราะกูใส่ยาในแก้วของแก้วเยอะจนหมดซองมันเลยออกฤทธิ์เยอะแบบนั้นแหละ5555555//ป๊อปบอก
//สมน้ำหน้าไอ้โมะมัน ชอบทำให้ผู้หญิงคนอื่นเสียวบ่อยๆคราวนี้โดนผู้หญิงที่ไม่ใช่แฟนเอาคืนบ้างมันคงจะรู้สึกแหละ55555//เขื่อนบอก
 
กลับมาที่ห้องโทโมะแก้ว
//หึๆเรื่องมันเป็นแบบนี้เองหรอ//โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว
//นั่นสิ เพื่อนคุณนี่เลวเหมือนคุณเลยนะ//แก้วจิกโทโมะด้วยสายตาและคำพูด
//นี่คนสวยอย่าว่าผมคนเดียวสิ ผมก็เสียหายนะเรื่องนี้อ่ะ//พูดแล้วจับคางแก้ว
//แต่ถ้ามันพลาดขึ้นมาก็ฉันไม่ใช่หรอที่เสียหายสุดๆอ่ะ//แก้วพูดแล้วน้ำตาเริ่มไหลออกมา//เผลอๆนะฉันท้องขึ้นมา  นายไม่รับผิดชอบล่ะ ลูกฉันต้องกลายเป็นลูกไม่มีพ่อ//
//แล้วใครบอกให้คุณกินมากแบบนั้นเล่า//พูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆก็ใส่ใจมากๆ
//แล้วไม่ทราบใครมันท้าฉันห๊ะ ฮึกๆ//แก้วเริ่มร้องไห้ออกมา
//ก็ผมนึกว่าคุณจะไม่เล่น อีกอย่างคุณเองก็บอกว่ากินวอสก้าเก่ง ผมเลยเล่นด้วยก็แค่นั้น//
//นี่คุณแค่เล่นๆงั้นหรอ ไอ้คนบ้า!!!เลว!!!!ออกไปจากชีวิตฉันได้แล้วววว ฮื่อๆ หุ้นส่งหุ้นส่วน ไม่ต้องเป็นมันแล้ว ฮื่อๆๆๆๆ//แก้วปล่อยโห่ออกมาด้วยความโมโห
//แต่คุณถ้า.....//โทโมะกำลังจะบอกว่าถ้าเราไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกันจะโดนตัดออกจากกองมรดก(ยังห่วงมรดกอีกอ่ะ//ผู้แต่ง)
//ไม่มีแต่ ออกไปจากชีวิตฉันนนนนนนนนนนนนนน ฮื่อ นายมันก็อย่างงี้ฟันผู้หญิงแล้วทิ้ง ฮื่อ  ตุ้บ!!! *ขว้างหมอนใส่หน้า*//
//ไม่ใช่งั้นนะคุณฟังผมก่อน สำหรับคุณผมไม่ทิ้งแน่นอน นะคุณนะ เชื่อผมเถอะเดี๋ยวกลับบ้านไปผมให้ป๊ากะม๊าไปขอคุณเลยก็ได้นะๆ//โทโมะพยายามอ้อน
//ไม่ต้องมาพูด ออกไปได้แล้ว จากนี้ไม่ต้องเจอกันอีกเลยค่ะคุณวิศว สวัสดี^^"//แก้วฝืนยิ้มทั้งน้ำตา
//คุณ...ผม ขอ.....//
//ออกป๊ายยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!  ฮื่อๆๆๆๆ//แก้วตะโกนแล้วปล่อยโห่ใหญ่ให้แล้วก้มลงนอนคว่ำแล้วร้องไห้ใส่หมอน
//ให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ ไอ้เขื่อนไอ้ป๊อปมึง!!!//พูดพึมพัมกะตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยสภาพ เอิ่ม.....ผ้าขนหนูผืนเดียว  เพื่อที่จะไปห้องข้างๆแล้วเครียให้จบๆ
 
กลับมาที่ห้องข้างๆ
   ปั้งๆๆๆๆๆ(เสียงทุบประตูของห้องป๊อปและเขื่อน)
//ใครมาว่ะ//เขื่อนถามเพื่อนที่นั่งอยู่ในห้องด้วยกัน
//กูจะไปรู้กะมึงมั้ยไอ้สาสสสส ก็เห็นอยู่ว่านั่งอยู่ด้วยกันเนี่ย//ป๊อปด่าเขื่อนกลับ
//เออว่ะ//
//มึงก็ช่างโง่เน๊อะ ไปเปิดประตูสิว่ะ//ป๊อปสั่งอีก
//กู//ชี้ตัวเอง
//เออก็มึงแหละไอ้โง่//ป๊อปด่าแล้วหันมาดูทีวีต่อ
   ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เสียงยังคงดัง)
//คร้าบๆๆๆๆๆมาแล้ว คาาาาาร้าบบบO_o  ไอ้โมะ//เขื่อนตกใจที่เจอโทโมะในสภาพนี้
//ก็กูนี่แหละ ตกใจล่ะสิมึง//โทโมะว่าแล้วกระชากเสื้อเขื่อนเข้าไปในห้องพร้อมล็อคประตู
//เห้ยป๊อปช่วยกูด้วยยยยยย//เขื่อนขอความช่วยเหลือ
//เห้ยๆโมะมึงค่อยๆพูดค่อยๆจาก็ได้//ป๊อปช่วยเขื่อน
//ไม่ค่อยแล้วเว๊ยยยยย ไงล่ะเกมพวกมึง แจ๋วมั้ยล่ะไอ้พวกเพื่อนบ้าาาา ตอนนี้แก้วเค้าเกลียดฉันไปแล้ว//โทโมะโมโหจนยกหมัดขึ้นมาจะชกเขื่อน แต่ป๊อปเอามือขึ้นมากันไว้ให้
//เห้ยพวกกูขอโทษ พวกกูก็แค่เห็นฟางเล่าให้ฟังว่าแก้วแม่งกินเหล้าเก่ง พวกกูก็เห็นว่ามึงกินเก่งเลยอยากให้แข่งกัน//
//อันเนี่ยกูไม่ว่านะ  แต่ทำไมมึงต้องใส่ยา//
//...........//เงียบ
//ว่ามาดิมึงทำไมต้องใส่ยา//โทโมะเคร้น
//ก็พี่โย(โยชิซี-ควิน)อ่ะแม่งได้ยามาเลยแบ่งกะกูแล้วกูอยากรู้ว่าแรงขนาดไหนเลยให้ไอป๊อปใส่ลงไปในขวดมึง2คน แต่ช่วงนั้นคนเริ่มมากูกะไอป๊อปเลยหันหน้าหันหลังเลยลืมมองป๊อปมันเลยเผลอใส่ในขวดแก้วจนหมดซอง//เขื่อนเล่า
//พวกกูก็เลยกะว่าจะให้มึงกินขวดนั้นขวดที่ใส่ยา แต่ไม่รู้ใครมันสลับที่ขวด ขวดนั้นเลยไปอยู่กะแก้ว  แต่พวกกูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย ขอโทษว่ะ//ป๊อปช่วยอธบาย
//ขอโทษ  ขอโทษแล้วแก้วเค้าจะหายโกรธกูมั้ย//
//เอางี้เดี๋ยวกูให้สาวๆช่วยให้//เขื่อนเสนอ
//เออ ถ้าแก้วไม่หายโกรธกูนะมึง พวกมึงตายแน่//โทโมะชี้หน้าแล้วกลับห้อง
 
 
 
 
 
 
เห้อออออ คิดถึงกันมั้ยผู้อ่าน ครั้งนี้มาอัพให้ยาวๆเลยน๊า อาจจะงงๆหน่อยเพราะผู่เขียนแต่แบบมึนๆอ่ะ 5555555เพราะหลังจากไม่ได้เข้ามานานมากเลยจำไม่ค่อยได้ว่าช่วงต้นๆมันเป็นยังไงเลยได้เปิดไปเปิดกลับอยู่นี่แหละ แต่ก็พยายามสุดขีดแล้วนะ ยังไงก็ช่วยเม้น+โหวดให้หน่อยนะ  รักน๊าจุ๊บ