หุ้นส่วนป่วนหัวใจ (nc นิดๆ)

 
 
 
-tomo talk-
ผมได้เดินออกมาจากตัวเครื่องเมื่อเดินออกมาก็พบกับบอดี้การ์ดทั้งหลายที่พ่อและแม่ของผมเตรียมไว้ให้มายืนเรียงรายเต็มไปหมด ท่านคงเป็นห่วงผมแหละ เพราะอะไรน่ะหรอ คงเพราะว่าท่านเป็นมาเฟียใหญ่และอาจจะมีพวกแก๊วคู่อริมาคอยซุ่มยิงหัวของผมเอาจะให้ทำยังไงล่ะจริงม่ะ
//เชิญครับท่านนายเล็ก ท่านมาเฟียและผู้ร่วมหุ้นกับบริษัท รอท่านนายเล็กอยู่บนรถแล้วครับ//บอดี้การ์ดคนหนึ่งบอกกับผมแล้วผายมือให้ผมขึ้นรถ อ๋อลืมบอกไปที่ผมได้กลับมาไทยครั้งนี้คงไม่ได้กลับเหมือนครั้งก่อนๆก็คงเพราะ...
-ย้อนไปเมื่อ3วันก่อน-
-เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ เผื่อวันพรุ่งนี้เธอไม่เหลือใคร และนึกขึ้นได้ว่ามีชั้น....-เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้โทโมะเจ้าของเครื่องที่กำลังนัวเนียกับสาวฝรั่ง เซ็กซี่ เอ็กซ์ อึ๋มอยู่บนเตียงอารมณ์หงุดหงิดขึ้น ก็จะทำไมหล่ะแหม กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย เจือก!!มาขัดจังหวะมันหน้ามั้ย แต่พอโทโมะหันมาดูเบอรืที่ขึ้นอยู่หน้าจอ อารมณ์หงุดหงิดของเขาก็ต้องผ่อนลงเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ใคร
//หวัดดีครับพ่อ แหมโทรมาซะดึกมีเรื่องด่วนหรอครับ//
//[มีแน่ไอ้ลูกสุดที่รัก(เสียงแกมประชด)ชั้นให้เวลาแก3วัน 3วันเท่านั้น แกต้องกลับมาเมืองให้ได้ เพราะตอนนี้บริษัทของตระกูลไทยานนท์กำลังจะล้มละลายและเราต้องการประธานบริษัทคนใหม่นั้นคือแกมาเซ็นสัญญาเป็นหุ้นส่วนกับทางบริษัทของตระกูลศิริมงคลสกุลเพื่อจะยื่อเวลาไม่ให้พวกเราล้มละลาย]//ผู้เป็นพ่อพูดด้วยเสียงจริงจัง
//เอ้าพ่อครับแล้วไมไม่เอาเฮียเคนจิมาเป็นประธานละทำไมต้องเป็นผม พ่อก็รู้ผมเป็นคนยังไง//โทโมะพยายามบ่างเบี่ยงพ่อไม่ให้เอาตนไปเป็นประธานบริษัท
//[ก้อเฮียแกไม่ได้เป็นประธานแต่ได้เป็นมาเฟียแทนพ่อไง เออแล้วอันที่จริงชั้นก็ไม่ค่อยอยากเอาแกมาเป็นประธานสักเท่ารัยเพราะชั้นรู้นิสัยแกดี]//
//แล้วเจ๊มากิล่ะ//
//[ก้อเจ๊แกมันมีลูกมีเต้าไปแล้วทางสามีมันเลยชวนมันไปเปิดร้านอาหารญี่ปุ่นเป็นธุรกิจส่วนตัว ตอนนี้ก็เหลือแกเพียงคนเดียวที่ยังไม่ช่วยครอบครัวทำมาหากิน ถ้าแกไม่กลับมาชั้นจะตัดแกออกจากกองมรดกแค่นี้นะ]//ตู๊ดๆๆๆๆ
//โถ่!!ป๊าT_Tชั้นต้องกลับจริงๆชั่ยมั้ยยยยย โอ๊ะ!!ว่าไปแล้วก็ดีเหมือนกันอยู่เมกามีแต่ฝรั่งผมทองไปดูสาวไทยบ้างก็ดีเนอะเออๆกลับก็กลับ//และโทโมะก็ทำกิจกรรมกับสาวฝรั่งต่อแล้วก็หลับไป
-ปัจจุบัน-
เรื่องนี้แหละที่ทำให้ผมกลับมา ผมถอดแว่นออกแล้วก้าวขึ้นรถลีมูซีนสีดำคันยาวที่จอดอยู่หน้าสนามบิน ขึ้นมาก็พบกับหญิงสาวผมสอยสั้นถึงแค่บ่าสีออกน้ำตาลแดงนิดๆหน่อยๆตัดกับหน้าของเธอที่ขาวใสไร้สิวเธอดูน่ารักและเซ็กซี่มาก จะไม่ให้บอกว่าเซ็กซี่ได้ไงดูชุดที่เธอใส่สิ เดรสเกาะอกสีดำ สั้นเลยหัวเข่าขึ้นมาตั้งคืบนึง แล้วเธอก็ใส่เสื้อคลุมไหล่สีขาวบางทับไว้หนึ่งตัว ดูๆไปแล้วเว็กซี่ไม่เบานี่แหละสเป๊คผม^^
-End tomo-
//ว่าไงไอ้ลุกชาย มาแล้วหรอ นั่งก่อนนั่งก่อน//ผู้เป็นพ่อบอก
//ครับ//ชายหนุ่มบอกแต่หางตาชำเรืองมองหน้าและอกของหญิงสาวที่มันทะลักออกมาจากเกาะอก
//นี่คุณแก้วหรือคุณจริญญา ศิริมงคลสกุล ลูกสาวคนเล็กของตระกูลและเป็นประธานบริษัทที่เราจะร่วมหุ้นด้วย รู้จักกันไว้ซะนะ//โหนี่หรอผู้ร่วมหุ้ม ถ้ารุ้ว่าสวยน่ากินขนาดนี้กลับมาตั้งนานและ โทโมะคิดในใจ
//หวัดดีครับคุณแก้ว//โทโมะพูดแล้วยื่นมือไปให้แก้วจับและแก้วก็จับตอบอย่างสุภาพ
//หวัดดีค่ะคุณวิศวะ//แก้วพูดแต่ยังทำหน้าตาไม่สนใจ
หลังจานั้นทั้งสองก็ไม่พูดอะไรกันอีกจนรถขับมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นที่ใหญ่มากพอสมควรวึ่งเจ้าของร้านคือมากิพี่สาวของโทโมะ
//เชิญครับ//.....
 
*** ทุกคนมาทำอะไรกันติดตามนะจ๊ะ