ที่รักของผม... I Love U ♥♥♥
YeenzZa
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลา 18.00 น.
ภายในห้องรับประทานอาหารของบ้านโทโมะ
“จริงเหรอ O_O”
“อ่า...ประมาณนั้นค่ะ”
พี่มากิตาโตเท่าไข่ห่าน เมื่อฉันบอกจุดประสงค์ที่ฉันอยู่กินข้าวเย็นและนอนค้างบ้านโทโมะ ก็แค่ไม่มีใครอยู่บ้าน ต้องตาโตขนาดนี้เลยเหรอ?
“เฮอะ ไม่มีใครอยู่บ้าน หรือจะอยู่นี่เพื่อประจบบ้านฉันกันฮะ = =^” โทโมะสบถออกมา ก่อนจะหาเรื่องฉัน
พอดีฉันมันพวกแม่ปลื้มอ่ะนะ = =
เพราะสนิทกันมากกกกก ถึงสามารถพูดจาประชดเสียดสีแรงๆกันซึ่งๆหน้าได้ ถ้าไม่สนิทจริงๆ ได้ยินแบบนี้... ฉันเตะปากแตก = =!
“ตกกระป๋องแล้วล่ะสิถึงได้พูดแบบเนี้ย เอ~ หรือว่า...ไม่มีเรื่องที่มันสร้างสรรค์ที่จะพูดกันนะ”
เหอะๆ - - ทีใครทีมันละกันนะนายวิศว นายแรงมาก่อน ฉันก็แรงกลับล่ะ
“แก้วพูดได้ถูกใจพี่มาก > <)b” พี่เคนยกนิ้วโป้งให้ฉัน นั่นทำให้โทโมะตาเขียวทันที
ก็นะ.. ไม่น่าเชื่อว่าพี่เคนจิจะอยู่ข้างฉัน
“โหยยย พี่เคนจิก็เป็นไปกับยัยเจ๊แล้วเรอะ =O=^” โทโมะโวยวายทันที
“เอาน่าๆ ทำใจเหอะนายวิศว ฉันว่านายเป็นเหมือนหมาหัวเน่าแล้วแหละ ^^+” ฉันพูดแล้วโอบไหล่โทโมะไว้
“นี่เธอยังเป็นเพื่อนฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย = =^”
“แหม~ ถามแปลกจริงๆนะจ๊ะ ก็ต้องเป็นเพื่อนเลิฟกันอยู่แล้วแหละ >_< เพียงแต่ว่าฉันมันมีพวกเยอะกว่าอะนะ”
“ยัยเพื่อนสองมาตรฐาน =___=^^^”
“อารายยยย ฉันอยู่ของฉันดีๆนะ พ่อแม่พี่น้องนายเค้าก็มาปลื้มฉันเองนะ - -”
“ฉันจะโกรธใครดีเนี่ย”
“โกรธตัวเองไปก่อนไป๊”
โป๊ก!
ยั้ย! มันเจ็บนะเฟ้ย โขกกันมาได้ ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ยยย > <^^
“ไปโขกน้องเค้าทำไมล่ะลูก” คุณอา (พ่อของโทโมะ) พูด
“ก็มันน่าหมั่นไส้นี่ครับ =_=^”
แค่นั่นแหละ ทั้งบ้านหัวเราะกัน
ตาบ้า โขกหัวฉันเพราะหมั่นไส้เนี่ยนะ บ้าไปแล้ว =[]=
“อ่ะ แก้ว กินนี่ดู ^^” พี่มากิพูดอย่างยิ้มแย้มในระหว่างที่ตักแกงเขียวหวานไก่ฝีมือพี่มากิกับไก่ชิ้นโตๆมาให้ฉัน
“หืมม~ อร่อยจัง O.o”
ทันทีที่แกงเขียวหวานเข้าปาก ฉันก็เผลออุทานอย่างลืมตัว
“จริงดิ? กินบ้างเด๊ะ” พูดจบ โทโมะก็ฉกไก่ในจานฉันไป นั่นทำให้ฉันต้องตีมือโทโมะอย่างอัตโนมัติ
เพียะ!
“ไอ้คนไร้มารยาท -_-^^^”
ฉันว่าพร้อม
“ทำไมฮะยัยทอม?” โทโมะถามอย่างเอาเรื่อง
“ฉันบอกนายไปกี่เรื่องแล้วว่าฉันไม่ใช่ทอมโว้ยย =[]=^”
“แล้วมีส่วนไหนที่เธอเหมือนผู้หญิงบ้างฮะ?”
“ก็นี่... เอ้ย~ เฮ้ย~ ไอ้บ้า! ไอ้ทะลึ่ง มาถามอะไรเนี่ย! =[]=^^^”
ฉันตบหัวโทโมะไปทีนึง โทษฐานถามอะไรแปลกๆ มันคงไม่เป็นอะไรถ้าฉันไม่เคลิ้มตามหมอนี่จนถลอกกระโปรงเพื่อให้เห็นขาอ่อน และแทบจะกระชากเสื้อนักเรียนสีขาวให้เห็นถึงหน้าอก! O///O
“โหววว~ ว้าว~ แม่เจ้า! อย่างเธอก็มีกับเค้าด้วยเรอะ!? =//////=” โทโมะพูด
“ไอ้หื่นนน”
“เธอเปิดให้ดูเองนะ -[]-//” โทโมะพูดโดยหน้ายังไม่หายแดง
“ฮึ่ยย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย”
สิ้นเสียงสบถ ฉันก็จัดการเอาหัวโทโมะโขกกับโต๊ะทันที
โป๊กกก!!
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ แต่แก้วอิ่มแล้วค่ะ ^^;” ฉันบอกทุกคนที่อยู่ภายในห้องรับประทานอาหาร
ฉันลุกขึ้นเตรียมเอาจานไปเก็บในครัว แต่...
“ยัยบ้า อยู่กินก่อนเลย ข้าวก็ยังไม่หมด” โทโมะเรียกฉันไว้โดยไม่วายลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“ยะ...อย่ามายุ่งน่า” พูดจบ ฉันก็เดินเข้าไปในครัว
“เฮอะ อิ่มก็ไม่อิ่ม สู้กินอยู่บ้านดีกว่า” ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินไปที่ถังขยะเพื่อเททิ้ง เสียดายก็เสียดาย แต่ทำไงได้ มันเหมือนกันอากาศมากกว่า
หมับ
“เสียดายออก มา เดี๋ยวช่วยนะ ^^”
ฉันสะดุ้งตัว เมื่อมืออุ่นๆของโทโมะจับข้อมือฉันไว้เพื่อห้ามไม่ให้ฉันเทข้าวทิ้ง
“ยุ่งน่าโทโมะ ฉันอิ่มแล้ว”
“ฉันรู้ว่าเธอโกหก มันไม่ใช่อิ่ม เธอกินไม่ลงตะหาก”
“รู้ทันอีกนะ”
“ฮะๆ เพื่อนกันนี่”
โทโมะให้ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ในครัว ก่อนตัวโทโมะจะเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบไข่ไก่ออกมาสองฟอง แล้วลงมือตอกใส่ถ้วยก่อนจะตีไข่ แล้วใส่ซีอิ๊วขาว น้ำตาล หอมใหญ่ซอย มะเขือเทศที่หั่นเป็นชิ้น
จากนั่นโทโมะก็เดินไปหยิบกระทะมาตั้งบอกเตาแก๊ส แล้วใส่น้ำมัน
“ใส่น้ำมันซะเยิ้ม เดี๋ยวก็อ้วนตายกันพอดี” ฉันบ่น
โทโมะไม่ว่าอะไร แค่ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเบาๆ
และไม่นาน...ไข่เจียวสีเหลืองทองหอมๆกรอบๆฝีมือโทโมะสุดหล่อ ก็วางลงบนโต๊ะตรงหน้าฉัน
“ไม่รู้ว่าจะอร่อยเท่าที่เธอทำรึเปล่านะ ^^;”
โทโมะพูดอายๆ เพราะตอนที่โทโมะไปบ้านฉัน ฉันก็โชว์ฝีมือเจียวไข่ให้ดูเป็นขวัญตา -0-
“ฉัน...อิ่มแล้ว” ฉันดันจานข้าวไปข้างหน้า โดยที่ยังไม่ทันจะได้ตักเข้าปาก
“เดี๋ยวกินเป็นเพื่อน ^^” โทโมะพูดแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน
โทโมะตักไข่เจียว ไม่สิ ตักข้าวในจานฉันกับไข่เจียว ก่อนจะ ‘ป้อน’ เข้าปากฉัน
ทำอย่างกับฉันเป็นเด็กงั้นแหละ -_-;
“นายหนีมาแบบนี้ พ่อแม่นายไม่ว่าเหรอ” ฉันถามโทโมะที่กำลังตะล่อมข้าวในจานของเค้า
“ฉันไม่ได้หนี ดูใช้คำเข้า - -*...” โทโมกลืนข้าว “ฉันบอกว่าจะมากินข้าวในครัว”
“อ้อ~”
“เคี้ยวข้าวให้หมดก่อนแล้วค่อยพูด” โทโมะว่า “ดูซิ... กินเลอะด้วย ยัยเด็กไม่ดี”
“อะไรกันละ... O///O”
ฉันหน้าแดงซ่าน เพราะโทโมะเขยิบมาใกล้ๆ แล้วเลียซอสที่ติดอยู่ตรงมุมริมฝีปากฉัน
“นะ...นายทำอะไร”
“ทำความสะอาด ^^”
“ไอ้ทะลึ่ง นายทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่นายจีบรึเปล่าเนี่ย”
“เปล่า นี่สิทธิพิเศษ ^^”
“ลามก”
“ยัยโหด”
“พอเลย ฉันอิ่มแล้ว เชอะ!” ฉัน (แกล้ง) งอนโทโมะ
“งอนเหรอ”
“เปล่า”
“เขินเหรอ”
“เปล่า”
“แต่เธอหน้าแดง”
“หะ..หา! OoO//”
“ว่าไง ^^”
“ฉันอยากอาบน้ำแล้ว มันร้อนนน!~” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ไปดิ”
“วันนี้ฉันนอนห้องไหนอ่ะ”
“- -* ห้องเดิมนั่นแหละ”
“แหะๆ ^^; ใส่ชุดเก่านายนะ”
ห้องเดิมที่ว่าก็คือ ‘ห้องนอนโทโมะ’ นั่นเอง
“อือ ฉันแยกไว้แล้วแหละ วางไว้ที่เดิม”
“แล้ว...ผ้าขนหนู?”
“ไปเอาที่ห้องพี่มากินู่นน พวกข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอน่ะ”
“อืมๆๆ ไปล่ะ”
“เดี๋ยวดิ ช่วยล้างจานก่อน”
“เฮ้อ~”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
