ที่รักของผม... I Love U ♥♥♥

เวลา 18.00 น.

ภายในห้องรับประทานอาหารของบ้านโทโมะ

“จริงเหรอ O_O”

“อ่า...ประมาณนั้นค่ะ”

พี่มากิตาโตเท่าไข่ห่าน เมื่อฉันบอกจุดประสงค์ที่ฉันอยู่กินข้าวเย็นและนอนค้างบ้านโทโมะ ก็แค่ไม่มีใครอยู่บ้าน ต้องตาโตขนาดนี้เลยเหรอ?

“เฮอะ ไม่มีใครอยู่บ้าน หรือจะอยู่นี่เพื่อประจบบ้านฉันกันฮะ = =^” โทโมะสบถออกมา ก่อนจะหาเรื่องฉัน

พอดีฉันมันพวกแม่ปลื้มอ่ะนะ = =

เพราะสนิทกันมากกกกก ถึงสามารถพูดจาประชดเสียดสีแรงๆกันซึ่งๆหน้าได้ ถ้าไม่สนิทจริงๆ ได้ยินแบบนี้... ฉันเตะปากแตก = =!

“ตกกระป๋องแล้วล่ะสิถึงได้พูดแบบเนี้ย เอ~ หรือว่า...ไม่มีเรื่องที่มันสร้างสรรค์ที่จะพูดกันนะ”

เหอะๆ - - ทีใครทีมันละกันนะนายวิศว นายแรงมาก่อน ฉันก็แรงกลับล่ะ

“แก้วพูดได้ถูกใจพี่มาก > <)b” พี่เคนยกนิ้วโป้งให้ฉัน นั่นทำให้โทโมะตาเขียวทันที

ก็นะ.. ไม่น่าเชื่อว่าพี่เคนจิจะอยู่ข้างฉัน

“โหยยย พี่เคนจิก็เป็นไปกับยัยเจ๊แล้วเรอะ =O=^” โทโมะโวยวายทันที

“เอาน่าๆ ทำใจเหอะนายวิศว ฉันว่านายเป็นเหมือนหมาหัวเน่าแล้วแหละ ^^+” ฉันพูดแล้วโอบไหล่โทโมะไว้

“นี่เธอยังเป็นเพื่อนฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย = =^”

“แหม~ ถามแปลกจริงๆนะจ๊ะ ก็ต้องเป็นเพื่อนเลิฟกันอยู่แล้วแหละ >_< เพียงแต่ว่าฉันมันมีพวกเยอะกว่าอะนะ”

“ยัยเพื่อนสองมาตรฐาน =___=^^^”

“อารายยยย ฉันอยู่ของฉันดีๆนะ พ่อแม่พี่น้องนายเค้าก็มาปลื้มฉันเองนะ - -”

“ฉันจะโกรธใครดีเนี่ย”

“โกรธตัวเองไปก่อนไป๊”

โป๊ก!

ยั้ย! มันเจ็บนะเฟ้ย โขกกันมาได้ ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ยยย > <^^

“ไปโขกน้องเค้าทำไมล่ะลูก” คุณอา (พ่อของโทโมะ) พูด

“ก็มันน่าหมั่นไส้นี่ครับ =_=^”

แค่นั่นแหละ ทั้งบ้านหัวเราะกัน

ตาบ้า โขกหัวฉันเพราะหมั่นไส้เนี่ยนะ บ้าไปแล้ว =[]=

“อ่ะ แก้ว กินนี่ดู ^^” พี่มากิพูดอย่างยิ้มแย้มในระหว่างที่ตักแกงเขียวหวานไก่ฝีมือพี่มากิกับไก่ชิ้นโตๆมาให้ฉัน

“หืมม~ อร่อยจัง O.o”

ทันทีที่แกงเขียวหวานเข้าปาก ฉันก็เผลออุทานอย่างลืมตัว

“จริงดิ? กินบ้างเด๊ะ” พูดจบ โทโมะก็ฉกไก่ในจานฉันไป นั่นทำให้ฉันต้องตีมือโทโมะอย่างอัตโนมัติ

เพียะ!

“ไอ้คนไร้มารยาท -_-^^^”

ฉันว่าพร้อม

“ทำไมฮะยัยทอม?” โทโมะถามอย่างเอาเรื่อง

“ฉันบอกนายไปกี่เรื่องแล้วว่าฉันไม่ใช่ทอมโว้ยย =[]=^”

“แล้วมีส่วนไหนที่เธอเหมือนผู้หญิงบ้างฮะ?”

“ก็นี่... เอ้ย~ เฮ้ย~ ไอ้บ้า! ไอ้ทะลึ่ง มาถามอะไรเนี่ย! =[]=^^^”

ฉันตบหัวโทโมะไปทีนึง โทษฐานถามอะไรแปลกๆ มันคงไม่เป็นอะไรถ้าฉันไม่เคลิ้มตามหมอนี่จนถลอกกระโปรงเพื่อให้เห็นขาอ่อน และแทบจะกระชากเสื้อนักเรียนสีขาวให้เห็นถึงหน้าอก! O///O

“โหววว~ ว้าว~ แม่เจ้า! อย่างเธอก็มีกับเค้าด้วยเรอะ!? =//////=” โทโมะพูด

“ไอ้หื่นนน”

“เธอเปิดให้ดูเองนะ -[]-//” โทโมะพูดโดยหน้ายังไม่หายแดง

“ฮึ่ยย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย”

สิ้นเสียงสบถ ฉันก็จัดการเอาหัวโทโมะโขกกับโต๊ะทันที

โป๊กกก!!

“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ แต่แก้วอิ่มแล้วค่ะ ^^;” ฉันบอกทุกคนที่อยู่ภายในห้องรับประทานอาหาร

ฉันลุกขึ้นเตรียมเอาจานไปเก็บในครัว แต่...

“ยัยบ้า อยู่กินก่อนเลย ข้าวก็ยังไม่หมด” โทโมะเรียกฉันไว้โดยไม่วายลูบหัวตัวเองป้อยๆ

“ยะ...อย่ามายุ่งน่า” พูดจบ ฉันก็เดินเข้าไปในครัว

“เฮอะ อิ่มก็ไม่อิ่ม สู้กินอยู่บ้านดีกว่า” ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินไปที่ถังขยะเพื่อเททิ้ง เสียดายก็เสียดาย แต่ทำไงได้ มันเหมือนกันอากาศมากกว่า

หมับ

“เสียดายออก มา เดี๋ยวช่วยนะ ^^”

ฉันสะดุ้งตัว เมื่อมืออุ่นๆของโทโมะจับข้อมือฉันไว้เพื่อห้ามไม่ให้ฉันเทข้าวทิ้ง

“ยุ่งน่าโทโมะ ฉันอิ่มแล้ว”

“ฉันรู้ว่าเธอโกหก มันไม่ใช่อิ่ม เธอกินไม่ลงตะหาก”

“รู้ทันอีกนะ”

“ฮะๆ เพื่อนกันนี่”

โทโมะให้ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ในครัว ก่อนตัวโทโมะจะเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบไข่ไก่ออกมาสองฟอง แล้วลงมือตอกใส่ถ้วยก่อนจะตีไข่ แล้วใส่ซีอิ๊วขาว น้ำตาล หอมใหญ่ซอย มะเขือเทศที่หั่นเป็นชิ้น

จากนั่นโทโมะก็เดินไปหยิบกระทะมาตั้งบอกเตาแก๊ส แล้วใส่น้ำมัน

“ใส่น้ำมันซะเยิ้ม เดี๋ยวก็อ้วนตายกันพอดี” ฉันบ่น

โทโมะไม่ว่าอะไร แค่ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเบาๆ

และไม่นาน...ไข่เจียวสีเหลืองทองหอมๆกรอบๆฝีมือโทโมะสุดหล่อ ก็วางลงบนโต๊ะตรงหน้าฉัน

“ไม่รู้ว่าจะอร่อยเท่าที่เธอทำรึเปล่านะ ^^;”

โทโมะพูดอายๆ เพราะตอนที่โทโมะไปบ้านฉัน ฉันก็โชว์ฝีมือเจียวไข่ให้ดูเป็นขวัญตา -0-

“ฉัน...อิ่มแล้ว” ฉันดันจานข้าวไปข้างหน้า โดยที่ยังไม่ทันจะได้ตักเข้าปาก

“เดี๋ยวกินเป็นเพื่อน ^^” โทโมะพูดแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน

โทโมะตักไข่เจียว ไม่สิ ตักข้าวในจานฉันกับไข่เจียว ก่อนจะ ‘ป้อน’ เข้าปากฉัน

ทำอย่างกับฉันเป็นเด็กงั้นแหละ -_-;

“นายหนีมาแบบนี้ พ่อแม่นายไม่ว่าเหรอ” ฉันถามโทโมะที่กำลังตะล่อมข้าวในจานของเค้า

“ฉันไม่ได้หนี ดูใช้คำเข้า - -*...” โทโมกลืนข้าว “ฉันบอกว่าจะมากินข้าวในครัว”

“อ้อ~”

“เคี้ยวข้าวให้หมดก่อนแล้วค่อยพูด” โทโมะว่า “ดูซิ... กินเลอะด้วย ยัยเด็กไม่ดี”

“อะไรกันละ... O///O”

ฉันหน้าแดงซ่าน เพราะโทโมะเขยิบมาใกล้ๆ แล้วเลียซอสที่ติดอยู่ตรงมุมริมฝีปากฉัน

“นะ...นายทำอะไร”

“ทำความสะอาด ^^”

“ไอ้ทะลึ่ง นายทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่นายจีบรึเปล่าเนี่ย”

“เปล่า นี่สิทธิพิเศษ ^^”

“ลามก”

“ยัยโหด”

“พอเลย ฉันอิ่มแล้ว เชอะ!” ฉัน (แกล้ง) งอนโทโมะ

“งอนเหรอ”

“เปล่า”

“เขินเหรอ”

“เปล่า”

“แต่เธอหน้าแดง”

“หะ..หา! OoO//”

“ว่าไง ^^”

“ฉันอยากอาบน้ำแล้ว มันร้อนนน!~” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ไปดิ”

“วันนี้ฉันนอนห้องไหนอ่ะ”

“- -* ห้องเดิมนั่นแหละ”

“แหะๆ ^^; ใส่ชุดเก่านายนะ”

ห้องเดิมที่ว่าก็คือ ‘ห้องนอนโทโมะ’ นั่นเอง

“อือ ฉันแยกไว้แล้วแหละ วางไว้ที่เดิม”

“แล้ว...ผ้าขนหนู?”

“ไปเอาที่ห้องพี่มากินู่นน พวกข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอน่ะ”

“อืมๆๆ ไปล่ะ”

“เดี๋ยวดิ ช่วยล้างจานก่อน”

“เฮ้อ~”