Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ

Kaew mode
ณ บ้านแก้ว
14.30 น.
ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงจากห้องมากินข้าวกลางวันตอนบ่ายข้าง วันหยุดทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้~~~โดนยัยฟางปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อให้ไปส่งที่โรงเรียน แต่มันใช่หน้าที่ฉันที่ไหนล่ะ วันหยุดฉันก็ต้องพักผ่อนนะซิจะให้ไปส่งยัยฟางหรอ...ยาก
กริ๊ง...กริ๊ง
ฉันกินข้าวเสร็จก็กำลังจะเดินขึ้นห้องไปเพราะไม่มีไรทำ แม่ฉันก็ไปทำงานและด้วยกว่าจะกลับก็มืด แต่เสียงกริ๊งหน้าบ้านของฉันดังขึ้น ใครมาวะเนี่ย ฉันก็เลยต้องเดินออกมาดู...อยากจะบ้าตาย!!! ไอ้คนที่มาหาฉันไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นไอ้บ้าโทโมะอะ
โทโมะ : หวัดดี แก้วใจ
แก้ว : นายมาหาฉันทำไม
โทโมะ : แก้วขอเข้าไปในบ้านหน่อยดิ
แก้ว : นายจะเข้ามาทำไม
โทโมะ : ฉันหิวน้ำ พึ่งไปรับแม่มาจากสนามบินแล้วก็รีบมาหาเธอ...ฉันขอเข้าไปในบ้านเธอก่อนนะ หิวน้ำ
นายโมะจะผลักประตูรั้วเข้ามาแต่ฉันดันเอาไว้ก่อน
แก้ว : นายไม่ต้องเข้ามาในบ้านฉันเลยนะ ยิ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่ด้วย
โทโมะ : ไม่มีใครอยู่ซิดี
ฉันกำลังคิดอยู่ว่าที่นายโมะพูดมันหมายความไง จนไม่ทันสังเกตว่านายโมะได้ผลักรั้วเข้ามาในบ้านฉันแล้ว ไม่มีใครอยู่ซิดี หมายความว่าไงเนี่ย หรือว่า...เฮ้ย!!!
แก้ว : นี่!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะนายออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ
ฉันรีบดึงแขนนายโมะไว้
โทโมะ : อะไร ฉันจะไปดื่มน้ำ
ว่าแล้วนายโมะก็สะบัดมือฉันออกแล้วเดินตรงเข้าบ้านฉันไป ฉันก็เดินตามเข้าไป นายโมะเดินไปนั่งตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ฉันก็ยืนอยู่ข้างๆโซฟา ไอ้บ้าเอ้ย!!! นายจะทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ยยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านด้วย แถมยังบอกอีกว่าไม่มีใครอยู่ซิดี
โทโมะ : บ้านเธอนี่ กว้าง สะอาด สวย น่าอยู่จังเลย
แก้ว : ไม่ต้องมาพูดอย่างงี้เลยนะ บ้านนายดีกว่าบ้านฉันหลายเท่า
พูดอย่างกับบ้านตัวเองไม่น่าอยู่อย่างงั้นแหละ บ้านนายกว้างและสวยกว่าบ้านฉันหลายเท่า ฉันก็เคยเห็นนะเว้ย!
โทโมะ : ถ้าดีกว่าเธอก็... ไปอยู่บ้านฉันซิ
แก้ว : ฝันไปก่อนเถอะ
โทโมะ : งั้นเราขึ้นไปนอนกันดีกว่า ฉันจะได้ฝันว่าเธอไปอยู่บ้านฉันไง
ว่าแล้วนายโมะก็เดินมาลากฉันไปที่บันได แต่ฉันก็ขัดขืนเต็มที่
แก้ว : เฮ้ย!!! ปล่อยฉันเลยนะ นายจะพาฉันไปไหน...
ฉันพยายามจะดึงแขนของตัวเองออกจากมือของนายนั่นสุดแรง ใครก็ได้ช่วยฉันที! ดึงไม่ออกอ่ะ
โทโมะ : ขึ้นไปห้องนอนเธอไง หึหึ...
หัวเราะได้โรคจิตมาก ฉันชักหวั่นๆแล้วนะเนี่ย
แก้ว : เฮ้ย!!! ไอ้บ้า นายจะบ้าหรอ ถ้านายอยากนอนก็เชิญกลับบ้าน โน่น!ประตู
ฉันพูดพลางชี้นิ้ว(ข้างที่ไม่โดนจับไว้)ไปทางประตูทางเข้า
โทโมะ : ไม่ไป ฉันจะนอนกับเธอ
แก้ว : ไอ้บ้า!!! นายออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ
โทโมะ : ไม่ออก ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นในเมื่อฉันยัง...
ยัง... ยังอะไร ฮือๆ นายจะทำอะไรฉันอ่ะ ใครก็ได้เข้ามาตอนนี้ทีซิ
แก้ว : ยัง... อะไร
โทโมะ : ...
นายโมะไม่ตอบ เอาแต่จ้องหน้าฉันเนี่ย อย่าเงียบซิ พูดอะไรออกมาบ้างซิ ฉันอยากรู้
แก้ว : นี่! ตอบมาซิ
โทโมะ : ...
เงียบอีกแล้ว เป็นใบ้ชั่วคราวรึไง
แก้ว : เฮ้ย! ตอบมาดิ
โทโมะ : ...
เหมือนเดิมไม่ตอบ ตะ...แต่นายโมะผลักฉันให้ลงไปนั่ง(เกือบนอน)บนโซฟา ไอ้บ้านี่มันจะทำอะไรฉัน
แก้ว : ไอ้...
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ นายโมะก็โน้มหน้าลงมาเข้าใกล้หน้าฉัน ฉันพูดอะไรไม่ออกแล้วนะอึ้งอยู่
โทโมะ : ฉันยัง...