Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ

10.0

เขียนโดย kwan

วันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.01 น.

13 บท

17 วิจารณ์

19.51K อ่าน

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Kaew mode

ณ บ้านแก้ว

14.30 น.

ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงจากห้องมากินข้าวกลางวันตอนบ่ายข้าง วันหยุดทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้~~~โดนยัยฟางปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อให้ไปส่งที่โรงเรียน แต่มันใช่หน้าที่ฉันที่ไหนล่ะ วันหยุดฉันก็ต้องพักผ่อนนะซิจะให้ไปส่งยัยฟางหรอ...ยาก

กริ๊ง...กริ๊ง

ฉันกินข้าวเสร็จก็กำลังจะเดินขึ้นห้องไปเพราะไม่มีไรทำ แม่ฉันก็ไปทำงานและด้วยกว่าจะกลับก็มืด แต่เสียงกริ๊งหน้าบ้านของฉันดังขึ้น ใครมาวะเนี่ย ฉันก็เลยต้องเดินออกมาดู...อยากจะบ้าตาย!!! ไอ้คนที่มาหาฉันไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นไอ้บ้าโทโมะอะ

โทโมะ : หวัดดี แก้วใจ

แก้ว : นายมาหาฉันทำไม

โทโมะ : แก้วขอเข้าไปในบ้านหน่อยดิ

แก้ว : นายจะเข้ามาทำไม

โทโมะ : ฉันหิวน้ำ พึ่งไปรับแม่มาจากสนามบินแล้วก็รีบมาหาเธอ...ฉันขอเข้าไปในบ้านเธอก่อนนะ หิวน้ำ

นายโมะจะผลักประตูรั้วเข้ามาแต่ฉันดันเอาไว้ก่อน

แก้ว : นายไม่ต้องเข้ามาในบ้านฉันเลยนะ ยิ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่ด้วย

โทโมะ : ไม่มีใครอยู่ซิดี

ฉันกำลังคิดอยู่ว่าที่นายโมะพูดมันหมายความไง จนไม่ทันสังเกตว่านายโมะได้ผลักรั้วเข้ามาในบ้านฉันแล้ว ไม่มีใครอยู่ซิดี หมายความว่าไงเนี่ย หรือว่า...เฮ้ย!!!

แก้ว : นี่!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะนายออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ

ฉันรีบดึงแขนนายโมะไว้

โทโมะ : อะไร ฉันจะไปดื่มน้ำ

ว่าแล้วนายโมะก็สะบัดมือฉันออกแล้วเดินตรงเข้าบ้านฉันไป ฉันก็เดินตามเข้าไป นายโมะเดินไปนั่งตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ฉันก็ยืนอยู่ข้างๆโซฟา ไอ้บ้าเอ้ย!!! นายจะทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ยยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านด้วย แถมยังบอกอีกว่าไม่มีใครอยู่ซิดี

โทโมะ : บ้านเธอนี่ กว้าง สะอาด สวย น่าอยู่จังเลย

แก้ว : ไม่ต้องมาพูดอย่างงี้เลยนะ บ้านนายดีกว่าบ้านฉันหลายเท่า

พูดอย่างกับบ้านตัวเองไม่น่าอยู่อย่างงั้นแหละ บ้านนายกว้างและสวยกว่าบ้านฉันหลายเท่า ฉันก็เคยเห็นนะเว้ย!

โทโมะ : ถ้าดีกว่าเธอก็... ไปอยู่บ้านฉันซิ

แก้ว : ฝันไปก่อนเถอะ

โทโมะ : งั้นเราขึ้นไปนอนกันดีกว่า ฉันจะได้ฝันว่าเธอไปอยู่บ้านฉันไง

ว่าแล้วนายโมะก็เดินมาลากฉันไปที่บันได แต่ฉันก็ขัดขืนเต็มที่

แก้ว : เฮ้ย!!! ปล่อยฉันเลยนะ นายจะพาฉันไปไหน...

ฉันพยายามจะดึงแขนของตัวเองออกจากมือของนายนั่นสุดแรง ใครก็ได้ช่วยฉันที! ดึงไม่ออกอ่ะ

โทโมะ : ขึ้นไปห้องนอนเธอไง หึหึ...

หัวเราะได้โรคจิตมาก ฉันชักหวั่นๆแล้วนะเนี่ย

แก้ว : เฮ้ย!!! ไอ้บ้า นายจะบ้าหรอ ถ้านายอยากนอนก็เชิญกลับบ้าน โน่น!ประตู