Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ
kwan
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Poppy mode
ตอนนี้ผม พี่โมะ แล้วก็เขื่อน ก็กำลังนั่งคุยกันเรื่องการประกวดวงดนตรีของจังหวัด
โทโมะ : จะเอายังไงเนี่ยเรื่องการประกวด
ป๊อปปี้ : สมาชิกยังไม่ครบเลย
เขื่อน : พี่เคนตะ ก็จบไปแล้ว แล้วทีนี้ใครจะเล่นเบสล่ะ
ป๊อปปี้ : พี่จองเบ เล่นเปียโนก็ด้วยจบไปแล้ว
โทโมะ : ไอ้ป๊อป การประกวดเค้ากำหนดให้มีนักร้อง 2 คนด้วย แล้วจะไปหาที่ไหนเนี่ย
ป๊อปปี้ : แล้วยังเป็นคู่ชายหญิงอีก
ยังงงอยู่เลยนะครับว่าทำไมการประกวดครั้งนี้ต้องมีนักร้อง 2 คน ผู้ชายกับผู้หญิงด้วย
เขื่อน : ใช่แล้ว!!!
ป๊อปปี้/โทโมะ : ใช่?!?
ผมกับพี่โมะพูดออกมาพร้อมกัน
เขื่อน : นี่พวกพี่ลืมพี่แก้ว พี่ฟาง แล้วก็กิ๊กผมไปได้ไงเนี่ย
ป๊อปปี้ : ใครกิ๊กแก
เขื่อน : ก็เฟย์ไงพี่
เฟย์หรอกิ๊กไอ้เขื่อนมัน ไม่มีทาง เฟย์จะฆ่าไอ้เขื่อนตายอยู่แล้ว
โทโมะ : เฟย์ เค้าไปเป็นกิ๊กแกตอนไหน ฉันเห็นว่าเฟย์จะฆ่าแกตายอยู่แล้ว
เขื่อน : ไม่รู้
ป๊อปปี้/โทโมะ : เอ้า?!?
เขื่อน : เอ้าอะไร ก็ผมก็อยากกิ๊กกับเฟย์อยู่หรอก แต่…
ป๊อปปี้/โทโมะ : เฟย์ไม่เล่นด้วยว่างั้น
ผมกับพี่โมะพูดออกมาพร้อมกัน แล้วมองหน้ากันด้วยความงงที่พูดออกมาเหมือนกันเลย
เขื่อน : อือ…ไอ้พี่ป๊อป ไอ้พี่โมะ เฟย์เค้าเป็นคนที่แบบชอบความเพอร์เฟ็ก เค้าเป็นหัวหน้าห้องด้วย ผมว่าจะลองชวนเค้าให้เข้ามาเล่นเปียโนดีปะ
ไอ้เขื่อนฉันกับพี่โมะเป็นพี่แกนะเว้ย! เรียกไอ้ เนี่ยมันใช่มั้ยเนี่ย
ชอบความเพอร์เฟ็ก เค้าเป็นหัวหน้าห้องมันเกี่ยวอะไรกับการเล่นเปียโนมันคนละเรื่องกันเลยไอ้เขื่อน
ป๊อปปี้ : เค้าจะยอมหรอ
โทโมะ : เฟย์ยิ่งอยากจะฆ่าแกอยู่
เขื่อน : ไอ้พี่โมะผมรู้ไม่ต้องมาย้ำเลย แล้วเค้าจะยอมรึป่าวก็ยังไม่รู้ ยังไม่ได้ชวนเลย
โทโมะ : เขื่อนแกไปชวนเฟย์เล่นเปียโน ส่วนฉันจะไปชวนยัยทอมแก้วใจ เป็นมือเบสละกัน
ป๊อปปี้ : ให้พี่แก้วเล่นเบสหรอ
เขื่อน : มันจะรอดรึป่าว เบสกับกีตาร์มันต้องคู่กันนะ แล้วยิ่งพี่กับพี่แก้วชอบทะเลาะกันอีก
ป๊อปปี้/เขื่อน : มันจะไปรอดมั้ยเนี่ย
ผมกับไอ้เขื่อนพูดออกมาพร้อมกัน ความคิดเห็นตรงกันด้วย
โทโมะ : เออ ก็แก้วเล่นเบสเป็นนิ
ป๊อปปี้ : OK ก็ได้ ก็เหลือแค่นักร้องหญิงก็ต้องเป็นฟางอยู่แล้ว เดี๋ยวชวนเอง
เขื่อน : ชวนไปเถอะพี่ แต่ถ้าชวนไม่ได้ก็คงไม่แปลกหรอก
ไอ้เขื่อนมันพูด หมายความว่าไงเนี่ย ชวนไม่ได้ก็คงไม่แปลก
ป๊อปปี้ : ไอ้เขื่อน พูดงี้หมายความว่าไง
โทโมะ : มันหมายความว่าแกคงชวนฟางมาไม่ได้หรอก
ชวนไม่ได้หรอ ทำไมผมจะชวนฟางมาไม่ได้
ป๊อปปี้ : ทำไมจะชวนฟางมาไม่ได้
โทโมะ : เมื่อกี้แกเกือบจะโดนฟางต่อยแล้วนะ นำไม่ได้หรอ
ป๊อปปี้ : ไม่ต้องย้ำก็ได้ครับไอ้พี่โมะ
เขื่อน : พี่ก็ไม่ต้องไปว่าพี่ป๊อปหรอ พี่โมะเองก็เกือบจะโดนพี่แก้วต่อยแล้วด้วย
ป๊อปปี้ : ใช่พี่แก้วรุนแรงกับพี่มากเลยนะ หนักกว่าฟางอีก
โทโมะ : ฉันรู้ไม่ต้องมาตอกย้ำก็ได้ ไอ้เขื่อน…
เขื่อน : คร้าบ…
โทโมะ : แกเห็นด้วยหรอก
เขื่อน : ผมเห็น
ป๊อปปี้ : เฮ้ย!!! เห็นได้ไงแกเข้ามาทีหลังไม่ใช่หรอ
เขื่อน : ก็ใช่นะที่เข้ามาทีหลัง แต่อยู่ตรงหน้าต่างนานแล้ว ก่อนที่พี่จะเข้ามาซะอีก
ไปอยู่ตรงหน้าต่างเนี่ยนะ ว่าแล้วทำไมถึงโผล่มามางหน้าต่าง
โทโมะ : แกไปทำอะไรตรงหน้าต่าง
เขื่อน : ก็นั่งรอพวกพี่น่ะแหละ กะว่าจะเข้าไปแล้วตอนพี่โมะเล่นกีตาร์อยู่แต่เห็นเฟย์ พี่ฟาง พี่แก้วเดินมาเลยแอบอยู่ตรงนี้ก่อน แล้วก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเลย
โทโมะ : เออ กลับบ้านกันได้แล้ว วันจันทร์ค่อยชวน 3 คนนั้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
