รักวุ่นวายของสามสาว

              " เฮ้ย! แกจะทำอะไรแก้วอ่ะ" โทโมะที่เดินลงมาข้างล่างเอ่ยถามด้วยเสียงที่แหบแห้ง               

              " ก็ทำอะไรที่ผู้หญิงผู้ชายเขาทำกันไง" กวินเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปต่อยชายหนุ่มให้ล้มลงไปกองกับพื้น               

              " นั่งดูความเจ็บปวดไปเลยนะ ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของฉัน ไม่ใช่แก"  กวินพูดใส่หน้าโทโมะก่อนจะเดินมาที่หญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟา       

              " อย่านะกวิน  อย่า"             

              " ยะ..อย่า" โทโมะพูดพร้อมค่อยๆ ลุกขึ้นมา  แต่ด้วยความที่ตัวเองไม่ค่อยสบายทำให้ไม่ค่อยมีแรงสักเท่าไร           

              " อย่าหรอ ไม่มีทาง"              

              " ไอ้กวิน!" เสียงดังขึ้นมาพร้อมกับร่างชายหนุ่มคนนึง             

              " พี่ป๊อบ"       

      ผลัวะ ผลัวะ           

             " โทโมะ" แก้วที่เห็นว่าพี่ชายเธอมาช่วยไว้แล้วก็รีบลุกไปดูโทโมะที่ล้มลงไปนั่งพิงกำแพงไว้อย่างอ่อนแรง               

             " แก้วใจของโมะ เป็นอะไรหรือเปล่า"             

             " ไม่ ไม่เป็นอะไร แล้วโมะล่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามคนรักทั้งน้ำตา  พร้อมลูบใบหน้าคนตรงหน้าด้วยความรัก               

             " แก้วไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว โมะขอโทษนะที่ไม่ได้ดูแลแก้วเลย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะที่สลบไป               

             " โทโมะ โทโมะ" แก้วเขย่าตัวเรียกชื่อคนรัก             

             " โทโมะเป็นไงบ้างแก้ว" เคนตะเดินเข้ามาถามเพื่อนสาว  ส่วนป๊อบปี้นั้นลากกวินออกไปนอกบ้าน             

             " ไม่รู้อ่ะเคนตะ แก้วไม่รู้"           

             " เคนตะว่าพาไอ้โมะไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า" ว่าแล้วเคนตะก็เข้ามาประคองเพื่อนหนุ่มเดินออกมาขึ้นรถ







              หลังจากที่ส่งโทโมะเข้าห้องฉุกเฉิน  เคนตะกับแก้วก็นั่งรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน  ไม่นานคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมเตียงคนป่วยโดยที่โทโมะนั้นนอนหลับอยู่       

               " คุณหมอครับ เพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ"         

               " ไม่เป็นไรแล้วนะครับ แค่เป็นไข้แล้วร่างกายอ่อนแอเท่านั้นเอง"   

               " แล้วจะต้องอยู่โรงพยาบาลกี่วันอ่ะค่ะ"         

               " หมอขอดูอาการสัก2-3วันนะครับ"         

               " ค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้คุณหมอก่อนจะหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มที่นอนหลับอยู่             

               " เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปยังห้องพักฟื้นนะครับ" คุณหมอเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป   แก้วกับเคนตะก็เดินตามบุรุษพยาบาลขึ้นมายังห้องพัก       

               " คืนนี้แก้วจะอยู่เฝ้าโทโมะใช่ป่ะ เดี๋ยวเคนตะกลับไปอาเสื้อผ้าให้นะ"          

               " ใช่จ๊ะ ขอบใจมากนะ" แก้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่มก่อนจะเดินไปลากเก้าอี้มานั่งเฝ้าชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้พร้อมกับกุมมือเอาไว้             

          ' โมะอย่าเป็นอะไรนะ' แก้วเอ่ยบอกพร้อมซบลงกับมือตัวเองที่กุมมือชายหนุ่มเอาไว้         

               " กะ..แก้ว"           

               " โทโมะ" แก้วสะดุ้งตัวก่อนจะลุกขึ้นมองดูแฟนหนุ่มที่ค่อยๆ ลืมตามองไปรอบๆ

               " แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า มันทำอะไรแก้วไหม"         

               " ค่อยๆ ถามก็ได้ แก้วไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ป๊อบกับเคนตะมาช่วยไว้ทันค่ะ" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมือมาลูบบนใบหน้าของคนรัก 

                " โมะนึกว่าโมะจะต้องเสีย..."       

                " ไม่พูดอะไรแบบนั้นนะ โมะจะไม่มีวันเสียแก้วไป เพราะอะไรรู้ไหม" หญิงสาวเอานิ้วมาปิดปากโทโมะก่อนจะเอ่ยถาม

                " เพราะอะไรล่ะ" 

                " เพราะใจดวงดวงนี้เป็นของโทโมะไง และจะไม่มีทางเป็นของคนอื่นได้" หญิงสาวเอ่ยบอกอย่างเขิลอาย

                " ใจดวงนี้ของโมะก็เป็นของแก้วเพียงคนเดียเท่านั้น  ไม่มีทางเป็ฯของใครได้เหมือนกัน" โทโมะเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มและพยายามลุกขึ้นนั่งโดยมีแฟนสาวประคองเอาไว้  

                " หิวน้ำไหม"

                " ก็ดีเหมือนกัน" แก้วเทน้ำใส่แก้วก่อนจะยื่นให้ชายหนุ่ม

                 " ป้อนหน่อยสิ"

                " ไม่สบายล่ะอ้อนใหญ่เลยนะเว้ย" ป๊อบปี้ที่เปิดประตูเข้ามาเอ่ยแซวเพื่อนหนุ่มพร้อมวางกระเป๋าเสื้อผ้าลงบนโซฟา

                " จะอ้อนแฟนมันผิดด้วยหรอ แล้วกระเป๋าเสื้อผ้าของใคร อย่าบอกนะว่าแกจะมานอนเฝ้าข้า"

                 " ถ้าใช่แล้วจะทำไม  ไป ยัยแก้วกลับบ้าน"

                " เฮ้ย! อะไรอ่ะ ข้าไม่ให้แก้วกลับ  เอ็งนั้นแหละกลับไปได้แล้ว" โทโมะว่าพร้อมดึงข้อมือแฟนสาวเอาไว้

                " พี่จะนอนเฝ้าโทโมะจริงๆ หรอ"

                " ใช่สิ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกน้องสาวพร้อมส่งซิกให้

                " ก็ดีเหมือนกัน งั้นแก้วไปก่อนนะ" แก้วว่าก่อนจะเดินไปกระซิบข้างหูพี่ชายแล้วเดินออกไป

                " แก้ว แก้วจะไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ" โทโมะตะโกนเรียกแฟนสาวที่เดินออกไป   

                " เป็นอะไรว่ะ มามะเดี๋ยวข้าจะดูแลเอ็งดีไม่แพ้ยัยแก้วเลย" ป๊อบปี้ว่าแล้วก็เดินมาใกล้ๆ เพื่อนหนุ่ม 

                " ไปนั่งที่โซฟาเลย เข้ามาเดี๋ยวเจอถีบ"  โทโมะว่าก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมตัวก่อนจะหันหลังให้เพื่อนหนุ่ม  ป๊อบปี้เดินไปเปิดทีวีแล้วนั่งด้วยอย่างสบายใจ  ต่างกับอีกคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง

      +++  มาอัพแล้วนะ  เม้นๆๆๆๆ โหวตๆๆๆๆๆๆๆ ให้ด้วยนะจร้า ขอบคุณมากกกก +++