รักวุ่นวายของสามสาว

 
            " เฮ้ย โทโมะ นั่นมันเชอรี่ของแก้วนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มคว้าเชอรี่บนไอติมของเธอไปกิน
            " อร่อยมากเลย" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อลูกเชอรี่เข้าไปในปาก
            " โมะอ่ะ" หญิงสาวว่าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง   ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวา  เมื่อไม่เห็นใครก็จับใบหน้างาม
ของหญิงสาวมาก่อนจะจรดริมฝีปากหนาลงไปอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นดันลูกเชอรี่เข้าไปในปากของแฟนสาว
            " อื้ออออ โมะบ้า" หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยฝบหน้าที่แดงก่ำ
            " อะไรอีกล่ะ โมะก็เอาลูกเชอรี่คืนแล้วไง หรือว่าไม่อยากได้คืน" ชายหนุ่มว่าพร้อมก้มหน้าลงมาใกล้หญิงสาว
            " พอเลย" แก้วว่าก่อนจะตักไอติมเข้าปากอย่างเขิลอาย  หลังจากทานไอติมเสร็จทั้งสองก็มาเดินเล่นดูของในห้อง
กันต่อ
            " โมะ..แก้วปวดหัวอ่ะ"
            " สงสัยเจออากาศเย็นๆ ตอนเล่นไอซ์สเก็ตแน่ๆ แล้วมากินไอติมอีก" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเอามือมาวางบนหน้าผาก
หญิงสาว
            " กลับบ้านเถอะค่ะ"
            " ไปครับ" โทโมะว่าแล้วก็ค่อยๆ ประคองแฟนสาวเดินมายังรถที่จอดไว้อยู่ก่อนจะพาหญิงสาวกลับมาที่บ้าน   ชาย
หนุ่มจัดการล็อคประตูรั้วก่อนจะเดินมาอุ้มหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บอกรถขึ้นไปวางบนเตียงนอนบนห้องก่อนจะลงมาจัดการ
ล็อคบ้านให้เรียบร้อย
 
               " อื้อออออ" หญิงสาวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ลุกขึ้นบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยล้า
               " โทโมะตื่นๆ แก้วหิวอ่ะ" 
               " หิวหรอ แปบนึงนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง
               " ไม่สบายหรือเปล่าโมะ ทำไมหน้าซีดจัง" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะเอามือไปวางบนหน้าผากของชายหนุ่ม
               " โมะไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แก้วหายหรือยัง"
               " โมะตัวร้อนนิ นอนอยู่บนห้องเลย เดี๋ยวแก้วลงไปทำโจ๊กมาให้ดีกว่า" แก้วว่าก่อนจะลุกเดินลงไปยังในครัวด้าน
ล่างก่อนจะเดินถือถาดที่มีถ้วยข้าวต้มมา 2ถ้วยพร้อมยาและน้ำดื่ม
               " โมะ ลุกขึ้นมาทานข้าวก่อนนะ" หญิงสาวค่อยๆ ประคองชายหนุ่มให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง
               " สงสัยโมะคงติดไข้จากแก้วแน่ๆ เลย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยเสียงแหบแห้ง
               " แก้วขอโทษนะ" 
               " ไม่เป็นไรหรอก ขอให้แก้วหายก็พอแล้ว" ชายหนุ่มค่อยๆ ยิ้มออกมาให้หญิงสาว  แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงซีด
อยู่   แก้วเริ่มป้อนโจ๊กใส่ปากชายหนุ่มอย่างช้าๆ จนโทโมะทานไปเกือบครึ่งถ้วย
               " ทำไมล่ะ อิ่มแล้วหรอ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่ส่ายหน้าไม่ยอมทานโจ๊ก
               " พอแล้วแก้ว โมะอิ่มแล้ว"
               " งั้นเดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักผ่อนนะ"
               " ก็ได้ครับ" โทโมะว่าพร้อมรับยาแล้วน้ำมาจากมือหญิงสาว  เมื่อทานยาเสร็จโทโมะก็ล้มตัวนอนทันที  แก้วเองก็
เก็นบถ้วยโจ๊กมาวางไว้ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำเพื่อเตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม
               " เช็ดตัวหน่อยนะค่ะ ไข้จะได้ลด" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นอนหลับตามอยู่  มือบางค่อยๆ ใช้ผ้าขนหนูที่บิด
หมาดๆ แล้วเช็ดไปตามใบหน้า ลำคอและแขนของชายหนุ่มที่นอนหลับอย่างเบามือ   เมื่อจัดการทุกอย่างแล้วแก้วจึงยกถาด
อาหารลงมาเก็บล้างทำความสะอาด  ก่อนจะเตรียมอาหารกลางวันไว้สำหรับคนป่วยที่นอนอยู่บนบ้าน
        ออด ออด ออด
               " ว่าหาใครค่ะ กวิน" แก้วร้องเสียงดังเมื่อเดินไปเปิดประตูบ้านก็พบกับคนที่เธอไม่อยากเจอ
               " ขอบคุณที่ยังจำกันได้"
               " มาทำไม กลับไปเลย ที่นี้ไม่ต้อนรับ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมกับปิดปะตู แต่กวินที่ไวกว่าดันประตูให้เปิดออกก่อน
จะเข้ามาในบ้าน
               " ช่วยด้วยยย ปล่อยนะ" แก้วตะโกนร้อง แต่กวินเอามือมาปิดปากก่อนจะอุ้มหญิงสาวเข้าไปในบ้าน
               " อย่าร้องเลยคนสวย" กวินเอ่ยบอกก่อนจะโยนหญิงสาวลงไปบนโซฟาแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวหญิงสาวไว้  
พร้อมตรึงมือทั้งสองข้างไม่ให้หญิงสาวได้หนีไปไหน
               " ปล่อยนะ กวิน ปล่อยยยยย" หญิงสาวร้องอย่างเสียงดัง
               " ไม่มีทาง เราปล่อยแก้วมามากพอแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงมาหวังที่จะปิดปากหญิงสาว แต่แก้วเอง
ก็ดิ้นหลบ  ชายหนุ่มเลยได้สัมผัสกับลำคอขาวๆ แทน
               " โทโมะ ช่วยแก้วด้วยยยยยยยย"
               " ร้องหามันทำไม คนที่เธอจะต้องร้องเรียกชื่อฉัน ไม่ใช่มัน" กวินเอ่ยบอกอย่างแค้นใจก่อนจะลุกขึ้นจัดการกับ
เสื้อผ้าของตัวเอง
               " อย่านะกวิน แก้วขอร้อง"
               " ขอหรอ ได้ เดี๋ยวจะจัดให้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกระตุกเสื้อหญิงสาวอย่างแรงทำให้เสื้อผ้าขาดออก  ทำให้
ชายหนุ่มได้เห็นร่างกายที่ขาวไปทั่ว  กวินระบายยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนจะเดินตรงไปหาหญิงสาวที่นั่งจับเสื้อให้ปกปิด
หน้าอกของตัวเอง
               " อย่านะกวิน อย่า"
               " เฮ้ย! แกจะทำอะไรแก้วอ่ะ" โทโมะที่เดินลงมาข้างล่างเอ่ยถามด้วยเสียงที่แหบแห้ง
               " ก็ทำอะไรที่ผู้หญิงผู้ชายเขาทำกันไง" กวินเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปต่อยชายหนุ่มให้ล้มลงไปกองกับพื้น
               " นั่งดูความเจ็บปวดไปเลยนะ ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของฉัน ไม่ใช่แก"  กวินพูดใส่หน้าโทโมะก่อนจะเดินมาที่
หญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟา
                " เฮ้ย โทโมะ นั่นมันเชอรี่ของแก้วนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มคว้าเชอรี่บนไอติมของเธอไปกิน           
                " อร่อยมากเลย" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อลูกเชอรี่เข้าไปในปาก     
                " โมะอ่ะ" หญิงสาวว่าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง   ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวา  เมื่อไม่เห็นใครก็จับใบหน้างามของหญิงสาวมาก่อนจะจรดริมฝีปากหนาลงไปอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นดันลูกเชอรี่เข้าไปในปากของแฟนสาว           
                " อื้ออออ โมะบ้า" หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยฝบหน้าที่แดงก่ำ   
                " อะไรอีกล่ะ โมะก็เอาลูกเชอรี่คืนแล้วไง หรือว่าไม่อยากได้คืน" ชายหนุ่มว่าพร้อมก้มหน้าลงมาใกล้หญิงสาว          
                " พอเลย" แก้วว่าก่อนจะตักไอติมเข้าปากอย่างเขิลอาย  หลังจากทานไอติมเสร็จทั้งสองก็มาเดินเล่นดูของในห้องกันต่อ     
                " โมะ..แก้วปวดหัวอ่ะ"         
                " สงสัยเจออากาศเย็นๆ ตอนเล่นไอซ์สเก็ตแน่ๆ แล้วมากินไอติมอีก" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเอามือมาวางบนหน้าผากหญิงสาว 
                " กลับบ้านเถอะค่ะ"           
                " ไปครับ" โทโมะว่าแล้วก็ค่อยๆ ประคองแฟนสาวเดินมายังรถที่จอดไว้อยู่ก่อนจะพาหญิงสาวกลับมาที่บ้าน   ชายหนุ่มจัดการล็อคประตูรั้วก่อนจะเดินมาอุ้มหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บอกรถขึ้นไปวางบนเตียงนอนบนห้องก่อนจะลงมาจัดการล็อคบ้านให้เรียบร้อย              
 
 
                 " อื้อออออ" หญิงสาวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ลุกขึ้นบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยล้า  
                 " โทโมะตื่นๆ แก้วหิวอ่ะ"        
                 " หิวหรอ แปบนึงนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง       
                 " ไม่สบายหรือเปล่าโมะ ทำไมหน้าซีดจัง" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะเอามือไปวางบนหน้าผากของชายหนุ่ม             
                 " โมะไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แก้วหายหรือยัง"             
                 " โมะตัวร้อนนิ นอนอยู่บนห้องเลย เดี๋ยวแก้วลงไปทำโจ๊กมาให้ดีกว่า" แก้วว่าก่อนจะลุกเดินลงไปยังในครัวด้านล่างก่อนจะเดินถือถาดที่มีถ้วยข้าวต้มมา 2ถ้วยพร้อมยาและน้ำดื่ม               
                 " โมะ ลุกขึ้นมาทานข้าวก่อนนะ" หญิงสาวค่อยๆ ประคองชายหนุ่มให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง
                 " สงสัยโมะคงติดไข้จากแก้วแน่ๆ เลย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยเสียงแหบแห้ง  
                 " แก้วขอโทษนะ"              
                 " ไม่เป็นไรหรอก ขอให้แก้วหายก็พอแล้ว" ชายหนุ่มค่อยๆ ยิ้มออกมาให้หญิงสาว  แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงซีดอยู่   แก้วเริ่มป้อนโจ๊กใส่ปากชายหนุ่มอย่างช้าๆ จนโทโมะทานไปเกือบครึ่งถ้วย             
                 " ทำไมล่ะ อิ่มแล้วหรอ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่ส่ายหน้าไม่ยอมทานโจ๊ก    
                 " พอแล้วแก้ว โมะอิ่มแล้ว"         
                 " งั้นเดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักผ่อนนะ"             
                 " ก็ได้ครับ" โทโมะว่าพร้อมรับยาแล้วน้ำมาจากมือหญิงสาว  เมื่อทานยาเสร็จโทโมะก็ล้มตัวนอนทันที  แก้วเองก็เก็บถ้วยโจ๊กมาวางไว้ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำเพื่อเตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม               
                 " เช็ดตัวหน่อยนะค่ะ ไข้จะได้ลด" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นอนหลับตามอยู่  มือบางค่อยๆ ใช้ผ้าขนหนูที่บิดหมาดๆ แล้วเช็ดไปตามใบหน้า ลำคอและแขนของชายหนุ่มที่นอนหลับอย่างเบามือ   เมื่อจัดการทุกอย่างแล้วแก้วจึงยกถาดอาหารลงมาเก็บล้างทำความสะอาด  ก่อนจะเตรียมอาหารกลางวันไว้สำหรับคนป่วยที่นอนอยู่บนบ้าน     
         ออด ออด ออด           
                 " ว่าหาใครค่ะ กวิน" แก้วร้องเสียงดังเมื่อเดินไปเปิดประตูบ้านก็พบกับคนที่เธอไม่อยากเจอ 
                 " ขอบคุณที่ยังจำกันได้"             
                 " มาทำไม กลับไปเลย ที่นี้ไม่ต้อนรับ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมกับปิดปะตู แต่กวินที่ไวกว่าดันประตูให้เปิดออกก่อนจะเข้ามาในบ้าน       
                 " ช่วยด้วยยย ปล่อยนะ" แก้วตะโกนร้อง แต่กวินเอามือมาปิดปากก่อนจะอุ้มหญิงสาวเข้าไปในบ้าน               
                 " อย่าร้องเลยคนสวย" กวินเอ่ยบอกก่อนจะโยนหญิงสาวลงไปบนโซฟาแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวหญิงสาวไว้พร้อมตรึงมือทั้งสองข้างไม่ให้หญิงสาวได้หนีไปไหน          
                 " ปล่อยนะ กวิน ปล่อยยยยย" หญิงสาวร้องอย่างเสียงดัง         
                 " ไม่มีทาง เราปล่อยแก้วมามากพอแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงมาหวังที่จะปิดปากหญิงสาว แต่แก้วเองก็ดิ้นหลบ  ชายหนุ่มเลยได้สัมผัสกับลำคอขาวๆ แทน  
                 " โทโมะ ช่วยแก้วด้วยยยยยยยย"             
                 " ร้องหามันทำไม คนที่เธอจะต้องร้องเรียกชื่อฉัน ไม่ใช่มัน" กวินเอ่ยบอกอย่างแค้นใจก่อนจะลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง     
                 " อย่านะกวิน แก้วขอร้อง"             
                 " ขอหรอ ได้ เดี๋ยวจะจัดให้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกระตุกเสื้อหญิงสาวอย่างแรงทำให้เสื้อผ้าขาดออก  ทำให้ชายหนุ่มได้เห็นร่างกายที่ขาวไปทั่ว  กวินระบายยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนจะเดินตรงไปหาหญิงสาวที่นั่งจับเสื้อให้ปกปิดหน้าอกของตัวเอง          
                " อย่านะกวิน อย่า"           
                " เฮ้ย! แกจะทำอะไรแก้วอ่ะ" โทโมะที่เดินลงมาข้างล่างเอ่ยถามด้วยเสียงที่แหบแห้ง 
                " ก็ทำอะไรที่ผู้หญิงผู้ชายเขาทำกันไง" กวินเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปต่อยชายหนุ่มให้ล้มลงไปกองกับพื้น 
                " นั่งดูความเจ็บปวดไปเลยนะ ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของฉัน ไม่ใช่แก"  กวินพูดใส่หน้าโทโมะก่อนจะเดินมาที่หญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟา