รักวุ่นวายของสามสาว
8.5
48)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " พอแล้ว แก้วไม่ได้รักเขานิ แก้วรักคนตรงหน้ามากกว่า" หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม " โมะก็รักแก้ว และจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้เป็นอันขาด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมปาดน้ำตาบนใบหน้าหญิงสาวออกจนหมด ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ " ทำอะไรนะ" เคนตะเอ่ยถามพร้อมเข้ามายื่นตรงกลางระหว่างทั้งสอง " ไปไกลๆ ได้ไหม คนกำลังสวีท" โทโมะเอ่ยว่าก่อนจะผลักหน้าเพื่อนหนุ่มให้ออกไปไกลๆ " ใจร้าย เคนเจอแก้วก่อนนะ ทำไมนะไม่ชอบเคนบ้าง" เคนตะเอ่ยถามหญิงสาว " ใช่ด้วย วันแรกที่เรามาสมัครเรียน เคนตะเป็นคนมาทักเราก่อนเนอะ" แก้วบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่ม " ก็แกมันลิงไงแก้วถึงไม่ชอบ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วหัวเราะ " ชิ" เคนตะบอกอย่างงอนๆ " ไปเดินเล่นกันดีกว่าแก้ว ปล่อยให้เคนตะมันขึ้นไปเก็บมะพร้าวเถอะ" โทโมะว่าก่อนจะจับมือแฟนสาวเดินออกไปทันที " ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้โมะ" เคนตะตะโกนบอกก่อนจะเดินกลับเข้าที่พักไป " สนุกไหมที่แกล้งเคนตะอ่ะ" " สนุกที่สุด แต่แกล้งแก้วสนุกกว่าเยอะเลย" ไม่ว่าเปล่ามือหนาเลื่อนมาโอบเอวบางเดินต่อไปเรื่อยๆ " ปล่อยบ้างก็ได้ มือเป็นปลาหมึกไง" " ถ้าเป็นปลาหมึกคงเป็นกับแก้วคนเดียว" " เมื่อกี้ยังกินไม่อิ่มเลย ไปร้านค้าตรงนู้นดีกว่า" แก้วบอกแล้วจับมือชายหนุ่มเดินไปตรงร้านขายของทันที ทั้งสองเดินมาหาซื้ออะไรกินก่อนจะเดินไปนั่งเล่นที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมนัก " แก้ว โมะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" " ถามมาสิ" " แก้วกับผู้ชายคนนั้นมีอะไรกันหรือเปล่า แบบว่าทะเลาะกันอะไรแบบนี้" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว " อยากจะรู้ก็จะเล่าให้ฟัง งั้นซื้อขนมไปนั่งกินบนห้องดีกว่า"
เมื่อทั้งสองเดินซื้อขนมและกลับมานั่งเล่นอยู่บนห้อง โทโมะก็พาหญิงสาวมานั่งบนที่นอนก่อนจะซักไซ้เรื่องของคนรักกับอดีตแฟนหนุ่มที่เจอกันเมื่อเช้า " เล่าได้ยังแก้ว" " ฟังนะ"
หญิงสาวเล่าให้ชายหนุ่มฟังว่าเมื่อก่อนเธอไปอยู่อเมริกาแรก เธอไม่ค่อยมีเพื่อนก็ได้กวินเนี่ยแหละที่เป็นเพื่อนและดูแลแก้วมาตลอด จนแก้วก็เริ่มชอบเขาและกวินเองก็ชอบแก้วเหมือนกัน วันนั้นเราสองคนจึงบอกความในใจกันและกัน ' แก้ว กวินมีอะไรจะบอก' ชายหนุ่มเอ่ยบอกเมื่อพาหญิงสาวเข้ามานั่งในร้านไอติม ' แก้วเองก็มีเรื่องจะบอกกวินเหมือนกัน' ' อืม งั้นเราให้แก้วบอกก่อนล่ะกัน' ' แก้วชอบกวินนะ' หญิงสาวเอ่ยบอก ' จริงเหรอ กวินก็ชอบแก้วเหมือนกัน' กวินเอ่ยถามหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม แก้วไม่ตอบได้แต่พยักหน้า ' เป็นแฟนกันนะ' กวินเอ่ยบอกก่อนจะดึงหญิงสาวเข้าไปกอด ' อย่าทำให้แก้วเสียใจนะ' แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม กวินดันตัวหญิงสาวออกมาก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปไกล ' ไม่นะ แก้วไม่ชินกับธรรมเนียมแบบนี้' แก้วเอ่ยบอกพร้อมเอามือมาดันหน้าชายหนุ่มไว้ด้วยความเขิล ' โอเค' กวินเอ่ยบอกก่อนจะเปลี่ยนมาโอบไหล่หญิงสาวแทน ' งั้นเราสั่งไอติมกินกันดีกว่า' จากนั้นทั้งสองก็คบหาดูใจกันมาถึงสองปี แต่อยู่ๆ วันหนึ่ง แก้วก็สังเกตุได้ว่ากวินเริ่มเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยจะเข้าเรียน ไม่มารับ มาส่งเช่นทุกวัน ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จนเธอได้รับข้อความจากชายหนุ่มให้ไปหาที่หลังตึกเรียน เธอจึงเดินไปอย่างไม่ได้คิดอะไร
' กวินจร้า คุณรักฉันบ้างหรือเปล่า' หญิงสาวผมทองเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนหน้าเข้าหาตัวเอง พร้อมมือที่ยกโอบรอบคอ มือหนายังเอื้อมไปโอบเอวสาวฝรั่งผมทองเอาไว้ ' รักสิ กวินรักซาซ่าคนเดียว' ' แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ คนที่เดินอยู่กับกวินบ่อยๆ' ' แก้วนะเหรอ เพื่อนผมเอง เขามาชอบผม แต่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย' กวินเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจูบสาวผมทองอย่างดูดดื่ม ทางด้านแก้วที่เดินมาได้ยินตั้งแต่บทสนาแรก ทำให้หญิงสาวอึ้งทันทีน้ำตานั้นเริ่มคลอก่อนที่จะไหลออกมาอย่าไม่อายใคร ' ขอบคุณนะกวิน ที่ทำให้แก้วรู้ว่าทั้งหมด แก้วโง่มาก โง่มากตลอด จบสิ้นกันที' แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตาก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปอย่างไม่อายใคร ' แก้ว' กวินเอ่ยเรียกหญิงสาว
" เลวจริงๆ" โทโมะเอ่ยบอกกับคนรักหลังจากที่แก้วเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง " แก้วยอมเจ็บกับรักครั้งนั้นและก็ปิดใจกับมันมาตลอด" " แก้วถึงได้เปิดใจให้กับโมะใช่ไหม" " แสนรู้จัง" แก้วยิ้มให้ชายหนุ่มที่ดึงเธอมากอดไว้ " แก้วว่าโมะเป็นสุนัขเหรอ" " แล้วแต่โมะคิดล่ะกัน" " งั้นโมะยอมเป็นสุนัขก็ได้ จะได้กัดกินเจ้าของง่ายๆ ไง" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอขาวๆ ของหญิงสาว " อ่าอ่าอ่า พอได้แล้วโทโมะ แก้วไม่เล่นนะ" แก้วหัวเราะก่อนจะดันหน้าชายหนุ่มออก " โมะไม่เล่น โมะเอาจริง" ชายหนุ่มจับมือทั้งสองของหญิงสาวไว้ก่อนจะดันให้นอนราบกับเตียงนอนตัวใหญ่ " อย่านะโมะ" แก้วเอ่ยห้ามชายหนุ่มที่ตรึงมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้ " นิดนึงนะครับ น่ะนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างออดอ้อน " ไม่เอา ไม่เชื่อโมะหลอก" " รอบเดียว" " ยังกลางวันอยู่เลย ไว้กลางคืนนะค่ะที่รัก" แก้วเอ่ยบอกอย่างออดอ้อนเช่นกับ โทโมะจึงคลายข้อมือที่จับหญิงสวไว้ก่อนจะลุกมานั่งอย่างเซ็งๆ " งอนเหรอ ถ้างอนคืนนี้งดนะ"
อัพแค่นี้ก่อนนะ เม้น โหวตกันหน่อยนะจ๊ะ ขอบคุณก๊าบบบบบบบ
เมื่อทั้งสองเดินซื้อขนมและกลับมานั่งเล่นอยู่บนห้อง โทโมะก็พาหญิงสาวมานั่งบนที่นอนก่อนจะซักไซ้เรื่องของคนรักกับอดีตแฟนหนุ่มที่เจอกันเมื่อเช้า " เล่าได้ยังแก้ว" " ฟังนะ"
หญิงสาวเล่าให้ชายหนุ่มฟังว่าเมื่อก่อนเธอไปอยู่อเมริกาแรก เธอไม่ค่อยมีเพื่อนก็ได้กวินเนี่ยแหละที่เป็นเพื่อนและดูแลแก้วมาตลอด จนแก้วก็เริ่มชอบเขาและกวินเองก็ชอบแก้วเหมือนกัน วันนั้นเราสองคนจึงบอกความในใจกันและกัน ' แก้ว กวินมีอะไรจะบอก' ชายหนุ่มเอ่ยบอกเมื่อพาหญิงสาวเข้ามานั่งในร้านไอติม ' แก้วเองก็มีเรื่องจะบอกกวินเหมือนกัน' ' อืม งั้นเราให้แก้วบอกก่อนล่ะกัน' ' แก้วชอบกวินนะ' หญิงสาวเอ่ยบอก ' จริงเหรอ กวินก็ชอบแก้วเหมือนกัน' กวินเอ่ยถามหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม แก้วไม่ตอบได้แต่พยักหน้า ' เป็นแฟนกันนะ' กวินเอ่ยบอกก่อนจะดึงหญิงสาวเข้าไปกอด ' อย่าทำให้แก้วเสียใจนะ' แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม กวินดันตัวหญิงสาวออกมาก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปไกล ' ไม่นะ แก้วไม่ชินกับธรรมเนียมแบบนี้' แก้วเอ่ยบอกพร้อมเอามือมาดันหน้าชายหนุ่มไว้ด้วยความเขิล ' โอเค' กวินเอ่ยบอกก่อนจะเปลี่ยนมาโอบไหล่หญิงสาวแทน ' งั้นเราสั่งไอติมกินกันดีกว่า' จากนั้นทั้งสองก็คบหาดูใจกันมาถึงสองปี แต่อยู่ๆ วันหนึ่ง แก้วก็สังเกตุได้ว่ากวินเริ่มเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยจะเข้าเรียน ไม่มารับ มาส่งเช่นทุกวัน ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จนเธอได้รับข้อความจากชายหนุ่มให้ไปหาที่หลังตึกเรียน เธอจึงเดินไปอย่างไม่ได้คิดอะไร
' กวินจร้า คุณรักฉันบ้างหรือเปล่า' หญิงสาวผมทองเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนหน้าเข้าหาตัวเอง พร้อมมือที่ยกโอบรอบคอ มือหนายังเอื้อมไปโอบเอวสาวฝรั่งผมทองเอาไว้ ' รักสิ กวินรักซาซ่าคนเดียว' ' แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ คนที่เดินอยู่กับกวินบ่อยๆ' ' แก้วนะเหรอ เพื่อนผมเอง เขามาชอบผม แต่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย' กวินเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจูบสาวผมทองอย่างดูดดื่ม ทางด้านแก้วที่เดินมาได้ยินตั้งแต่บทสนาแรก ทำให้หญิงสาวอึ้งทันทีน้ำตานั้นเริ่มคลอก่อนที่จะไหลออกมาอย่าไม่อายใคร ' ขอบคุณนะกวิน ที่ทำให้แก้วรู้ว่าทั้งหมด แก้วโง่มาก โง่มากตลอด จบสิ้นกันที' แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตาก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปอย่างไม่อายใคร ' แก้ว' กวินเอ่ยเรียกหญิงสาว
" เลวจริงๆ" โทโมะเอ่ยบอกกับคนรักหลังจากที่แก้วเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง " แก้วยอมเจ็บกับรักครั้งนั้นและก็ปิดใจกับมันมาตลอด" " แก้วถึงได้เปิดใจให้กับโมะใช่ไหม" " แสนรู้จัง" แก้วยิ้มให้ชายหนุ่มที่ดึงเธอมากอดไว้ " แก้วว่าโมะเป็นสุนัขเหรอ" " แล้วแต่โมะคิดล่ะกัน" " งั้นโมะยอมเป็นสุนัขก็ได้ จะได้กัดกินเจ้าของง่ายๆ ไง" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอขาวๆ ของหญิงสาว " อ่าอ่าอ่า พอได้แล้วโทโมะ แก้วไม่เล่นนะ" แก้วหัวเราะก่อนจะดันหน้าชายหนุ่มออก " โมะไม่เล่น โมะเอาจริง" ชายหนุ่มจับมือทั้งสองของหญิงสาวไว้ก่อนจะดันให้นอนราบกับเตียงนอนตัวใหญ่ " อย่านะโมะ" แก้วเอ่ยห้ามชายหนุ่มที่ตรึงมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้ " นิดนึงนะครับ น่ะนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างออดอ้อน " ไม่เอา ไม่เชื่อโมะหลอก" " รอบเดียว" " ยังกลางวันอยู่เลย ไว้กลางคืนนะค่ะที่รัก" แก้วเอ่ยบอกอย่างออดอ้อนเช่นกับ โทโมะจึงคลายข้อมือที่จับหญิงสวไว้ก่อนจะลุกมานั่งอย่างเซ็งๆ " งอนเหรอ ถ้างอนคืนนี้งดนะ"
อัพแค่นี้ก่อนนะ เม้น โหวตกันหน่อยนะจ๊ะ ขอบคุณก๊าบบบบบบบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ