รักวุ่นวายของสามสาว
8.5
42)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หลังจากที่ทั้งสองอาบน้ำเสร็จก็ลงมานั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง ก่อนที่โทโมะจะเดินไปถือเค้กก้อนโตออกมา
“ เค้กสตรอเบอรี่มาแล้วครับที่รัก” โทโมะเอ่ยบอกพร้อมเอาเค้กวางบนโต๊ะเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
“ ทำไมพี่ป๊อบยังไม่กลับอีกนะ” แก้วบ่นก่อนจะมองไปทางหระตูบ้าน
“ มันบอกว่าคืนนี้ไม่กลับ จะไปสวีทกับแฟนสาว”
“ งั้นโมะออกไปล็อคบ้านด้วย แก้วจะกินเค้ก” แก้วเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม
“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวโมะมากินด้วยนะ” โทโมะบอกแล้วเดินหยิบกุญแจออกไปล็อดบ้านแล้วปิดม่านให้ปิดชิดก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว
“ อุ๊บ..” โทโมะเดินมาเห็นหญิงสาวตักเค้กเข้าปากก็ประกบปากหญิงสาวทันที ก่อนจะสอดลิ้นตัวเองเข้าไปกวาดเค้กในปากของหญิงสาวมาชิม
“ หวานอ่ะแก้ว” เมื่อถอนปากออกมาโทโมะก็เอ่ยชมทำให้หญิงสาวหน้าแดง
“ น่าเกียจ”
“ ลองชิมดูไหมล่ะ อร่อย หวานจริงๆ นะ” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้
“ พอเลย” แก้วดันหน้าชายหนุ่มออกก่อนจะตักเค้กเข้าปากแล้วนั่งดูทีวีต่อไป
เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะกับแก้วก็ออกไปโรงเรียนด้วยกันแต่เช้า ก่อนจะมานั่งรอเพื่อนๆ ที่โรงอาหาร
“ เดี๋ยวโมะไปซื้อข้าวให้นะ” โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินออกไป แก้วที่นั่งรออยู่ก็มองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นเพื่อนๆ เดินเข้ามา
“ หวัดดีเคนตะ จงเบ มาพร้อมกันเป็นอะไรกันป่ะเนี่ย” แก้วเอ่ยแซวทั้งคู่
“ เป็น” จงเบเอ่ยตอบ
“ เฮ้ย” แก้วกับเคนตะร้องพร้อมกัน ก่อนที่เคนตะจะเขยิบออกห่าง
“ ก็เป็นเพื่อนกันไง ตกใจกันไปได้” จงเบเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนสาว
“ ตกใจ นึกว่าเป็นคู่ขากัน” แก้วเอ่ยบอก
“ ทีหลังก็พูดยาวๆ ไปเลย พูดงี้เสียวเป็นเหมือนกันนะเว้ย” เคนตะเอ่ยบอกอย่างกลัวๆ ก่อนจะย้ายมานั่งข้างแก้ว
“ ไอ้โมะไม่มาเหรอ” เคนตะเอ่ยถามหญิงสาว
“ มา แล้วเอ็งก็ไปนั่งฝั่งนู้นเลย ตัวจริงของแก้วเขามาแล้ว” โทโมะเอ่ยบอกพร้อมวางถาดอาหารที่มีข้าวสองจานลง
“ เออ ได้ตัวจริง แต่เคนตะขอเป็นตัวสำรองยามแก้วเหงานะจ๊ะ” เคนตะบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว
“ โอเค จุ๊บ” แก้วบอกแล้วทำท่าจุ๊บส่งไปให้เพื่อนหนุ่ม
“ อย่าทะลึ่งกับแก้วนะ ไม่งั้นเจอดี” โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะโอบเอวหญิงสาวไว้แล้วทานข้าว
“ หวัดดีทุกๆ คน” เฟย์เอ่ยทักเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่พร้อมเดินมากับแฟนหนุ่ม ไม่นานป๊อบปี้กับฟางก็เดินสวีทหวานเข้ามา
“ เบื่อคนมีคู่ว่ะ เรามันคนไม่มีคู่ อื้อๆๆ” เคนตะเอ่ยบอกแล้วทำท่าร้องไห้ก่อนจะลุกแล้วเดินมานั่งพิงกับแก้ว
“ แก้ว ไม่มีใครรักเคนเลย อื้อๆ”
“ โอ้ ไม่ร้องนะจ๊ะ” แก้วรับมุกโดยการหันมาโอบไหล่เพื่อนหนุ่ม
“ มา เดี๋ยวโมะปลอบให้” โทโมะลุกขึ้นมาหาเพื่อนหนุ่ม
“ เฮ้ย ล้อเล่น อย่าเครียดดิ” เคนตะเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม ก่อนจะเดินหนีเพราะเพื่อนหนุ่มอาจจะเตะเขาได้
“ อ่าอ่าอ่า” เพื่อนๆ ต่างหัวเราะที่เคนตะแกล้งโทโมะได้สำเร็จ
“ ไปโอบกอดมันทำไม” โทโมะเดินเข้ามานั่งก่อนจะถามหญิงสาวที่นั่งทานข้าวไม่สนใจอะไร
“ เพื่อนกัน จะหึงหวงอะไรเนี่ย” แก้วเอ่ยบอกแล้วนั่งทายข้าวต่อไม่สนใจชายหนุ่ม
และแล้ววันสอบวันสุดท้ายก็มาถึง พวกเรามารวมตัวกันที่โรงเรียนแต่เช้า เพื่อช่วยกันติว ก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องสอบ เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างสอบกันคนละห้อง เพื่อไม่ให้เด็กๆ ลอกข้อสอบกัน
“ ขอให้โชคดีนะเขื่อน” เฟย์เอ่ยบอกแฟนหนุ่ม
“ เหมือนกันครับที่รัก” เขื่อนยิ้มให้ก่อนจะเดินไปส่งแฟนสาวที่ห้องสอบ
“ โชคดีนะฟาง” ป๊อบปี้เอ่ยบอกแฟนสาวเมื่อเดินมาส่งที่หน้าห้องสอบ
“ เช่นกันป๊อบ จงเบ” ฟางเอ่ยบอกสองหนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะเดินกลับไปยังห้องสอบของตัวเอง
“ ไปสอบบได้แล้วแก้ว” เคนตะเอ่ยเรียกเพื่อนสาวที่เก็บของใส่กระเป๋า เพราเคนตะกับแก้วอยู่ห้องเดียวกัน
“ แปบนึงแก้ว”
“ แก้วไปก่อนนะโมะ ตั้งใจสอบด้วยล่ะ” แก้วหันไปบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ เช่นกันนะที่รัก” โทโมะเอ่ยบอก แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินไปยังห้องสอบพร้อมเพื่อนหนุ่ม หลังจากสอบเสร็จเพื่อนๆ ต่างก็ลงมานั่งรอที่โต๊ะประจำกลุ่ม คนที่มาถึงคนแรกคือเคนตะกับแก้วที่โดนปล่อยออกมาก่อน
“ ทำได้ป่ะเคน” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
“ สบายมาก แก้วล่ะ”
“ ก็พอได้นะ”
“ แก้ว เคนตะ” จงเบเอ่ยเรียกเพื่อนสาว
“ ยิ้มมาขนาดนี้ ทำได้ชัวร์เลยใช่ไหม” เคนตะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มทั้งสอง
“ แน่นอน” ป๊อบปี้เอ่ยตอบก่อนจะกอดคอน้องสาวบุญธรรม
“ เฮ้ย! ไอ้ป๊อบเอามือออก” โทโมะที่เดินมาเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
“ นี้น้องสาวข้า ข้าจะกอดคอ กอดเอว หอมแก้มก็ทำได้” ป๊อบปี้บอกแล้วทำท่าทุกอย่างประกอบ
“ นี้คู่หมั้นข้า” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวมากอดก่อนจะหอมแก้มหญิงสาว
“ โมะ นี้มันที่โรงเรียนนะ อายบ้าง”
“ ก็โมะลบรอยให้แก้วไง” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
“ เค้กสตรอเบอรี่มาแล้วครับที่รัก” โทโมะเอ่ยบอกพร้อมเอาเค้กวางบนโต๊ะเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
“ ทำไมพี่ป๊อบยังไม่กลับอีกนะ” แก้วบ่นก่อนจะมองไปทางหระตูบ้าน
“ มันบอกว่าคืนนี้ไม่กลับ จะไปสวีทกับแฟนสาว”
“ งั้นโมะออกไปล็อคบ้านด้วย แก้วจะกินเค้ก” แก้วเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม
“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวโมะมากินด้วยนะ” โทโมะบอกแล้วเดินหยิบกุญแจออกไปล็อดบ้านแล้วปิดม่านให้ปิดชิดก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว
“ อุ๊บ..” โทโมะเดินมาเห็นหญิงสาวตักเค้กเข้าปากก็ประกบปากหญิงสาวทันที ก่อนจะสอดลิ้นตัวเองเข้าไปกวาดเค้กในปากของหญิงสาวมาชิม
“ หวานอ่ะแก้ว” เมื่อถอนปากออกมาโทโมะก็เอ่ยชมทำให้หญิงสาวหน้าแดง
“ น่าเกียจ”
“ ลองชิมดูไหมล่ะ อร่อย หวานจริงๆ นะ” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้
“ พอเลย” แก้วดันหน้าชายหนุ่มออกก่อนจะตักเค้กเข้าปากแล้วนั่งดูทีวีต่อไป
เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะกับแก้วก็ออกไปโรงเรียนด้วยกันแต่เช้า ก่อนจะมานั่งรอเพื่อนๆ ที่โรงอาหาร
“ เดี๋ยวโมะไปซื้อข้าวให้นะ” โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินออกไป แก้วที่นั่งรออยู่ก็มองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นเพื่อนๆ เดินเข้ามา
“ หวัดดีเคนตะ จงเบ มาพร้อมกันเป็นอะไรกันป่ะเนี่ย” แก้วเอ่ยแซวทั้งคู่
“ เป็น” จงเบเอ่ยตอบ
“ เฮ้ย” แก้วกับเคนตะร้องพร้อมกัน ก่อนที่เคนตะจะเขยิบออกห่าง
“ ก็เป็นเพื่อนกันไง ตกใจกันไปได้” จงเบเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนสาว
“ ตกใจ นึกว่าเป็นคู่ขากัน” แก้วเอ่ยบอก
“ ทีหลังก็พูดยาวๆ ไปเลย พูดงี้เสียวเป็นเหมือนกันนะเว้ย” เคนตะเอ่ยบอกอย่างกลัวๆ ก่อนจะย้ายมานั่งข้างแก้ว
“ ไอ้โมะไม่มาเหรอ” เคนตะเอ่ยถามหญิงสาว
“ มา แล้วเอ็งก็ไปนั่งฝั่งนู้นเลย ตัวจริงของแก้วเขามาแล้ว” โทโมะเอ่ยบอกพร้อมวางถาดอาหารที่มีข้าวสองจานลง
“ เออ ได้ตัวจริง แต่เคนตะขอเป็นตัวสำรองยามแก้วเหงานะจ๊ะ” เคนตะบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว
“ โอเค จุ๊บ” แก้วบอกแล้วทำท่าจุ๊บส่งไปให้เพื่อนหนุ่ม
“ อย่าทะลึ่งกับแก้วนะ ไม่งั้นเจอดี” โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะโอบเอวหญิงสาวไว้แล้วทานข้าว
“ หวัดดีทุกๆ คน” เฟย์เอ่ยทักเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่พร้อมเดินมากับแฟนหนุ่ม ไม่นานป๊อบปี้กับฟางก็เดินสวีทหวานเข้ามา
“ เบื่อคนมีคู่ว่ะ เรามันคนไม่มีคู่ อื้อๆๆ” เคนตะเอ่ยบอกแล้วทำท่าร้องไห้ก่อนจะลุกแล้วเดินมานั่งพิงกับแก้ว
“ แก้ว ไม่มีใครรักเคนเลย อื้อๆ”
“ โอ้ ไม่ร้องนะจ๊ะ” แก้วรับมุกโดยการหันมาโอบไหล่เพื่อนหนุ่ม
“ มา เดี๋ยวโมะปลอบให้” โทโมะลุกขึ้นมาหาเพื่อนหนุ่ม
“ เฮ้ย ล้อเล่น อย่าเครียดดิ” เคนตะเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม ก่อนจะเดินหนีเพราะเพื่อนหนุ่มอาจจะเตะเขาได้
“ อ่าอ่าอ่า” เพื่อนๆ ต่างหัวเราะที่เคนตะแกล้งโทโมะได้สำเร็จ
“ ไปโอบกอดมันทำไม” โทโมะเดินเข้ามานั่งก่อนจะถามหญิงสาวที่นั่งทานข้าวไม่สนใจอะไร
“ เพื่อนกัน จะหึงหวงอะไรเนี่ย” แก้วเอ่ยบอกแล้วนั่งทายข้าวต่อไม่สนใจชายหนุ่ม
และแล้ววันสอบวันสุดท้ายก็มาถึง พวกเรามารวมตัวกันที่โรงเรียนแต่เช้า เพื่อช่วยกันติว ก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องสอบ เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างสอบกันคนละห้อง เพื่อไม่ให้เด็กๆ ลอกข้อสอบกัน
“ ขอให้โชคดีนะเขื่อน” เฟย์เอ่ยบอกแฟนหนุ่ม
“ เหมือนกันครับที่รัก” เขื่อนยิ้มให้ก่อนจะเดินไปส่งแฟนสาวที่ห้องสอบ
“ โชคดีนะฟาง” ป๊อบปี้เอ่ยบอกแฟนสาวเมื่อเดินมาส่งที่หน้าห้องสอบ
“ เช่นกันป๊อบ จงเบ” ฟางเอ่ยบอกสองหนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะเดินกลับไปยังห้องสอบของตัวเอง
“ ไปสอบบได้แล้วแก้ว” เคนตะเอ่ยเรียกเพื่อนสาวที่เก็บของใส่กระเป๋า เพราเคนตะกับแก้วอยู่ห้องเดียวกัน
“ แปบนึงแก้ว”
“ แก้วไปก่อนนะโมะ ตั้งใจสอบด้วยล่ะ” แก้วหันไปบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ เช่นกันนะที่รัก” โทโมะเอ่ยบอก แก้วยิ้มให้ก่อนจะเดินไปยังห้องสอบพร้อมเพื่อนหนุ่ม หลังจากสอบเสร็จเพื่อนๆ ต่างก็ลงมานั่งรอที่โต๊ะประจำกลุ่ม คนที่มาถึงคนแรกคือเคนตะกับแก้วที่โดนปล่อยออกมาก่อน
“ ทำได้ป่ะเคน” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
“ สบายมาก แก้วล่ะ”
“ ก็พอได้นะ”
“ แก้ว เคนตะ” จงเบเอ่ยเรียกเพื่อนสาว
“ ยิ้มมาขนาดนี้ ทำได้ชัวร์เลยใช่ไหม” เคนตะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มทั้งสอง
“ แน่นอน” ป๊อบปี้เอ่ยตอบก่อนจะกอดคอน้องสาวบุญธรรม
“ เฮ้ย! ไอ้ป๊อบเอามือออก” โทโมะที่เดินมาเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
“ นี้น้องสาวข้า ข้าจะกอดคอ กอดเอว หอมแก้มก็ทำได้” ป๊อบปี้บอกแล้วทำท่าทุกอย่างประกอบ
“ นี้คู่หมั้นข้า” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวมากอดก่อนจะหอมแก้มหญิงสาว
“ โมะ นี้มันที่โรงเรียนนะ อายบ้าง”
“ ก็โมะลบรอยให้แก้วไง” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ