รักวุ่นวายของสามสาว

  ป๊อบปี้-ฟาง
         " ป๊อบว่าโทโมะชอบแก้วจริงเหรอ" ฟางถามหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ
         " ใช่ ดูเวลามันมองแก้วดิ"
         " แล้วแก้วล่ะ ชอบโมะบ้างไหม"
         " ไม่รู้สิ เพราะแก้วมันเก็บอาการเก่งด้วย" ป๊อบปี้บอกออกมา
         " แล้วจะทำอย่างไงอ่ะ ปากแข็งกันทั้งคู่"
         " ป๊อบนึกออกแล้ว แต่ต้องรอก่อนเพราะตัวช่วยกำลังจะพา" ป๊อบปี้บอกแล้วนึกถึงสองหนุ่มที่กำลังจะบินมาจากประเทศ
         " อย่าบอกนะว่ารุ่นน้องของแก้วอ่ะ"
         " ใช่" ป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มออกด้วยสายตาที่มีเลศนัย ก่อนจะเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมแฟนสาว ฟางเดินไปนอนที่โซฟา ส่วนป๊อบปี้เดินมาหาเพื่อนหนุ่มที่นั่งมองน้องสาวตัวเองอยู่
        "  ยิ้มอะไรว่ะไอ้โมะ" ป๊อบปี้ที่เดินออกมาจากห้องครัวเห็นเพื่อนหนุ่มนั่งมองน้องสาวตัวเองแล้วก็ยิ้มออกมา
        " ป่าวนิ" ผมบอกแล้วปรับหน้าเป็นปกติ
        " ชอบยัยแก้วเหรอ" ผมถามเพื่อนหนุ่มออกไป
        " จะบ้าเหรอ เพื่อนกันนะ" ผมบอกแล้วหันไปมองทางอื่น
        " นึกว่าชอบ ข้าไฟเขียวนะ สำหรับเอ็งคนเดียวเลยนะเนี่ย" ป๊อบปี้บอกแล้วเดินไปนอนที่โซฟาข้างๆ แฟนสาว ผมได้แต่นึกถึงคำพูดของเพื่อนสนิท ก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงหน้า  ผมจ้องเธอนานจนเธอตื่นขึ้นมา
        " หน้าฉันมีอะไรหรือเปล่า" ฉันถามโทโมะ
        " ป่าวนิ ทำไมเหรอ"  ผมถามเธอกลับไป
        " ก็ฉันเห็นนายมองหน้าฉัน นึกว่ามีอะไรติดหน้า" ฉันบอกพร้อมลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ บ้านก็พบว่าทุกคนหลับกันไปหมด
        " มองหาอะไรเหรอ" ผมถามหญิงสาว
        " หลับกันหมดเลยเหรอ แล้วนายไม่นอนเหรอ" ฉันถามออกมาเพราะไม่เห็นว่าโทโมะนั้นนอนเหมือนกันเพื่อนๆ
        " ไม่ค่อยง่วงอ่ะ"
        " ออกไปเดินเล่นกันไหม เดินไปอีกหน่อยก็สวนสาธารณะของหมู่บ้านอ่ะ" ฉันเอ่ยชวนโทโมะ
        " ก็ได้ เบื่อเหมือนกัน" ผมบอกแล้วลุกขึ้นยืน หญิงสาวก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน แล้วเราสองคนก็เดินออกจากบ้าน  เดินออกมาหน่อยก็เป็นสวนสาธารณะ ตอนนี้เป็นตอนบ่าย แดดไม่ค่อยแรงมาก อากาศค่อยข้างร่มรื่นย์ แล้วทั้งสองเดินมาหยุดที่บริเวณริมน้ำ 
         ตอนนี้อากาศดีมากเลย ฉันเลยอ้าแขนทั้งสองออกแล้วสดอากาศเข้าไปเต็มปอด  มันทำให้ฉันรู้สึกดี  ฉันหันมาดูโทโมะที่มองมาที่ฉัน
         " นายลองทำสิ สดชื่นดีออก" ฉันบอกให้เพื่อนหนุ่มทำตามฉัน โทโมะค่อยๆ กางแขนออกแล้วสดอากาศเข้าไปเต็มปอดเหมือนกับหญิงสาว
         " ขอถามอะไรได้ไหม" ผมเอ่ยออกมา ทำให้เธอหันมามองก่อนจะพยักหน้า
         " เธออยู่กับไอ้ป๊อบมานานแล้วเหรอ"
         " ตั้งแต่จำความได้มั้ง ฉันถูกขอมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ฉันดีใจนะที่ได้มาอยู่กับครอบครัวของพี่ป๊อบ" ฉันบอกแล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ
         " แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่าเธอไม่ใช่น้องแท้" 
         " ตอนแรกไม่รู้หรอก แต่วันหนึ่งฉันได้ยินพี่ป๊อบคุยกับแม่ ฉันก็เสียใจนะ พี่ป๊อบเห็นฉันก็เลยเข้ามาคุยด้วย ฉันก็เลยรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
         " ดูไอ้ป๊อบมันห่วงเธอนะ"
         " ใช่ พี่ป๊อบห่วงฉันมาก ดูแลฉันดีทุกอย่าง ตอนเด็กนะฉันติดพี่ป๊อบมากเลย จนเรามาแยกกันตอนที่แม่พาฉันไปอยู่อมเริกานะ" 
         " ทำไมไม่อยู่เมืองไทยกันไอ้ป๊อบล่ะ"
         " ก็เพราะว่าแม่เห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงมั้งเลยไม่ให้อยู่  แต่พอโตแล้วก็เลยให้ฉันย้ายกับมา" ฉันบอกออกไป
         " เธอคงรักมันมากเลยใช่ไหม"
         " ใช่ เพราะพี่ป๊อบคือพี่ชายของฉัน  ถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ก็เถอะ"
         " แล้วคนที่โทรมาหาเธอล่ะ แฟนเธอเหรอ" ผมกลั้นใจถามออกไป หญิงสาวหันมามองแล้วยิ้มออกมา
         " จะบ้าเหรอ สองคนนั้นเค้าเป็นรุ่นน้องของฉันเอง ฉันไม่กินเด็กหรอกน่า" ฉันบอกติดตลก  ทำให้โทโมะหัวเราะออกมา
          " ถามไรบ้างสิ"
          " ว่ามา" ผมบอกแล้วจ้องหน้าหญิงสาว
          " ผู้หญิงคนนั้นแฟนนายเหรอ" ฉันถามออกไป
          " แฟนเก่านะ"
          " แล้วทำไมวันนั้นนายถึงออกไปกับเขาล่ะ ทิ้งฉันไว้คนเดียวจนฉันต้องโทรตามให้พี่ป๊อบไปรับ"
          " ขอโทษนะสำหรับวันนั้น ฉันไม่อยากไปแต่มือเธอนั้นยิ่งกว่าปลาหมึกอีก กว่าจะหนีออกมาได้" โทโมะบอกอย่างอารมณ์เสีย  
         
 
            " เขาคุยอะไรกันนะ ไม่ได้ยินเลย"  เฟย์บ่นออกมา
            " เขาไปใกล้กว่านี้ได้ไหม" จงเบบอกแล้วเขยิบเข้ามาใกล้ๆ ที่ทั้งสองนั่งอยู่
            " เบาๆ ดิจงเบ เดี๋ยวสองคนนั้นก็รู้ตัวหรอก" ป๊อบปี้บอกเพื่อนหนุ่ม ก่อนจะจ้องมองไปยังน้องสาวกับเพื่อนหนุ่มที่นั่งคุยกันอยู่
             " อยากรู้ว่าโมะคุยอะไรกับแก้วอ่ะ"
             " รู้งี้ติดไมค์ไว้กับตัวแก้วกับไอ้โมะไว้ดีกว่า" เคนตะบ่นออกมา ระหว่างที่เพื่อนคุยกันนั้นไม่ได้มองเลยว่าทั้งสองคนหายไปจากเก้าอี้แล้ว
             " หายไปไหนแล้วอ่ะ เผลอแปบเดียว" เขื่อนบ่นออกมา เมื่อมองไปพบแต่ความว่างเปล่า
             " หาอะไรเหรอ" แก้วเดินเข้ามาเบาๆ แล้วถามเขื่อน
             " ก็หาแกกับไอ้โมะนะสิ" เขื่อนหันมาตอบแล้วหันไปมองยังที่เก้าอี้ " เฮ้ย" เขื่อนร้องตกใจเมื่อนึกว่าเป็นใคร
             " เบาๆ ดิ เฮ้ย มาได้ไงอ่ะ"ทุกคนหันมาอมองเขื่อน แล้วเจอแก้วกับโทโมะยืนอยู่ด้วย
             " ฉันต้องถามว่าพวกแกมาทำอะไรกัน" โทโมะถามแล้วมองหน้าทุกคน
             " ก็เห็นว่าเอ็งกับแก้วหายออกมาเลยมาตามหา" ป๊อบปี้แก้ตัว
             " เหรอ แล้วทำไมต้องมาแอบด้วยล่ะ" ฉันถามแล้วจ้องจับผิดทุกคน
             " เคนตะกับจงเบต้องกลับบ้านแล้ว"
             " ใช่ๆ " จงเบตอบรับแล้วหนีออกมาทันที
             " เขื่อน เรานัดดูหนังกันไว้นิ" เฟย์ส่งสายตามาให้แฟนหนุ่ม แล้วรีบจับมือเดินออกไป
             " ฟางอยากกลับบ้าน ป๊อบไปส่งฟางนะ" ฟางหันไปหาแฟนหนุ่ม
             " เฮ้ยไอ้โมะ ฝากยัยแก้วด้วยนะ เดี๋ยวข้าไปส่งฟางก่อน จะกลับมืดๆ หน่อย อยู่เป็นเพื่อนยัยแก้วมันด้วย อ่ะนี้กุญแจบ้าน" ป๊อบปี้บอกแล้วว่งกุญแจบ้านให้แล้วรีบเดินจากไปตรงนั้นทันที
             " มีอะไรแน่ๆ เลยว่าไหมโทโมะ" ฉันถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ
             " อืม นี้จะเย็นแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีไหม" ผมถามหญิงสาว
             " เดินออกไปซื้อของกินที่หน้าหมู่บ้านกันไหม"
             " ก็ดี" ผมบอกแล้วเดินมาข้างหญิงสาว 
 
 
             หลังจากที่เพื่อนออกมาจากตรงนั้นแล้วก็มายืนรวมกันที่รถที่จอดแอบไว้  ไม่นานทั้งหมดก็เห็นแก้วกับโทโมะเดินไปยังหน้าหมู่บ้าน
            " สองคนนั้นจะสงสัยไหมอ่ะ" ฟางถามออกมา
            " ไม่หรอกมั้ง" เคนตะบอกออกมา
            " กลับกันเถอะเขื่อน" เฟย์หันไปบอกแฟนหนุ่ม แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดไว้แล้วขับออกไป  และเพื่อนๆ ต่างก็แยกกันกลับบ้าน