รักของ5หนุ่มกับหนึ่งสาว

         " หวัดดีครับพี่เอ ผมซื้อของกินมาด้วยครับ" เขื่อนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม         " อย่าไปเชื่อมันครับ ป๊อบกับแก้วซื้อมาตั้งหาก" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเตะก้นเพื่อนหนุ่มที่เดินนำหน้าไป         " ดีๆ พี่กำลังหิวเลย"         " มาค่ะ มากินกันเถอะ" แก้วเอยบอกก่อนจะช่วยห้าหนุ่มจัดแจงเทอาหารใส่จาน         " ว้าว ของโปรด" เขื่อนเอ่ยบอกเมื่อจานข้าวมันไก่ กับ เกี๊ยวน้ำวางอยู่ตรงหน้าเหมือนกันทุกคน         " เห็นป๊อบปี้บอกว่าร้านนี้มากินกันบ่อยเหรอ อร่อยหรือเปล่าเนี่ย" แก้วเอ่ยถามทั้งห้าหนุ่ม         " อร่อยสิแก้ว เอาหัวเป็นประกันเลย" เคนตะเอ่ยบอกหญิงสาว         " งั้นเอาหัวมาเลยเคนตะ" พี่เอฟูเอ่แหย่พ่อลิงของวง         " เอาไปให้แก้วเหรอ ผมยอมให้ทั้งหัว ตัว และหัวใจเลย ฮิ้วววว" เคนตะเอ่ยบอกอย่างติดตลก         " บ้านแก้วยังไม่มีต้นมะพร้าวค่ะ เลยยังไม่พร้อมที่จะรับ" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม         " แร๊งส์" เขื่อนบอกอย่างอารมณ์ดี         " อ่าอ่าอ่า" ทุกคนหัวเราะและยิ้มออกมา เช่นเดียวกับเคนตะที่ไม่โกรธหญิงสาวกลับหัวเราะออกมาด้วย         " แปลก" บอสอย่างป๊อบปี้เอ่ยบอกทำให้ทุกคนหันมามอง         " แปลกอารายบอส" จงเบเอ่ยถามอย่างสงสัย         " ก็ทุกทีเวลาใครแซวมันเรื่องลิงมันจะโกรธ แต่คราวนี้มันไม่ยักโกดแหะ"         " ใช่ๆ" ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย         " ก็ดูคนที่แซวมันสิ ใครจะไปโกรธลง" โทโมะเอ่ยบอก ทำให้หญิงสาวหันไปมองพร้อมกับแจกค้อนให้วงหนึ่ง  แค่นี้ก็ทำให้โทโมะยิ้มออกมาได้แล้ว ก็หญิงสาวเล่นน่ารักขนาดนี้ ใครๆ มันจะไม่รักก็บ้าแล้ว         " เอาล่ะอย่ามัวแต่ทะเลาะกันเลย รีบกินกันดีกว่า จะได้ไปลองเทสต์เสียงเพลงที่สองกันต่อดีกว่า" พี่เอฟูเอ่ยบอกหนุ่มๆ ก่อนจะนั่งลงข้างรุ่นน้องสาวแล้วลงมือทานข้าวกันไป  ไม่นานทั้งหมดยกเว้นหญิงสาวมารวมตัวที่ห้องอัดเสียง         " โทโมะ จงเบ เคนตะ พี่ขอท่อนแร๊ตด้วย" พี่เอฟูเอ่ยบอกสามหนุ่ม พร้อมกับสามหนุ่มส่งกระดาษมาให้ แล้วทั้งหมดก็นั่งประชุมกันเพื่อที่จะวางท่อแร๊ตตรงไหน          " วันนี้ดึกแล้ว เด็กๆ กลับไปก่อน เดี๋ยวพี่นัดมาลองเทสต์ไหมก่อนจะเอาไปให้เฮียฟังแล้วเริ่มอัดจริง" พี่เอฟูเอ่ยบอกกับห้าหนุ่ม         " โอเคครับพี่ ผมขอตัวก่อนนะ ไม่ไหวจริงๆ" เขื่อนเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป         " งั้นพวกเราลาแล้วนะครับ ไปก่อนนะแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยลาพี่เอฟูแล้วหันมาเจอหญิงสาวกำลังเดินเข้ามาพอดีก็เดินทักทาย         " โอ้.." หนุ่มๆ ที่เหลือเอ่ยเมื่อเห็นหญิงสาวอยู่ในเสื้อกล้ามกับกางเกงผ้ายืดขาสั้น         " บาย อ่ะโทโมะ ขอบใจนะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยื่นเสื้อคืนโทโมะ         " ไม่เป็นไร" โทโมะรับเสื้อมาพร้อมยิ้มไปให้หญิงสาว  ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินออกไป แก้วจึงเดินเข้ามาหาพี่เอฟู         " เป็นไรค่ะพี่ชาย" แก้วเอ่ยถามรุ่นพี่พร้อมนั่งลงฝั่งตรงข้าม         " กำลังดูเพลงอยู่นะสิ ทางผู้ใหญ่ก็เร่งมา"         " ให้แก้วช่วยอะไรไหม พรุ่งนี้แก้วหยุดพอดี"         " งั้นมาช่วยร้องไกด์ให้พี่หน่อย"            " ไม่เอา" แก้วเอ่ยบอกแล้วส่ายหน้า         " แก้วบอกเองนะว่าจะช่วยพี่" พี่เอฟูเอ่ยถามรุ่นน้อง         " พี่เออ่ะ ก็ได้ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกอย่างยอมแพ้         " งั้นพรุ่งนี้เราจะลองร้องเพลงกัน ลองเอาไปฟังก่อนก็ได้" พี่เอฟูเอ่ยบอก  ก่อนจะแยกไปโทรนัดหนุ่มๆ ทั้งห้าคน
 
 
          วันนี้นักร้องหนุ่มทั้งหมดนัดมาที่บ้านพี่เอฟูอีกครั้งเพื่อจะร้องและตัดต่อเพลงเพื่อไปให้ผู้ใหญ่ฟัง ก่อนจะเข้าห้องอัดของจริง  สามหนุ่มอย่างโทโมะ เคนตะ และก็จงเบมารอแต่เช้าแล้ว        " พี่เอ สองไอ้สองคนนั้นล่ะ" เคนตะเอ่ยถามหาเพื่อนหนุ่มอีกสองคน       " วันนี้ป๊อบปี้มีงานที่มหา'ลัย มาไม่ได้ ส่วนเขื่อนติดสอบ" พี่เอเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปยังห้องอัด       " แล้วใครจะร้องล่ะพี่" โทโมะเอ่ยถาม       " แก้วไง" พี่เอเอ่ยบอกพร้อมกับแก้วที่เดินตามเข้ามาพอดี       " แก้วเนี่ยนะ" สามหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกัน
       " แก้วทำไมเหรอ" แก้วเอ่ยถามก่อนจะมองหน้าทั้งสามคน แต่รู้สึกจะหมั่นไส้คนหนึ่งเป็นพอเศษ คิดว่าหล่อไง มองแบบนี้เนี่ย แก้วคิดในใจก่อนจะเดินมาหาพี่เอฟู       " ลองฟังแก้วก่อน แล้วพวกนายจะอึ้ง" พี่เอฟูเอ่ยบอกหญิงสาวรุ่นน้อง  ก่อนที่จะให้แก้วร้องให้สามหนุ่มฟังก่อนที่จะเข้าห้องอัดเสียง
   ~ เพียงแค่เธอจะอยากโทรหาใคร คงทำได้ทุกเวลา   เพียงแค่เธอจะแอบส่งสายตา ใครๆ ก็พร้อมดูแล หรือมันไม่จริง เธอเป็นคนที่คุยสนุก   เป็นอะไรที่ดูสะดุด ใครไม่อยากจะอยู่ใกล้เธอ
  ก็แฟนเธอมีตั้งเยอะ มาพูดว่าเหงากับฉันทำไม  อย่างเธอนะเรียกว่าเหงา แล้วนี่อย่างฉันเรียกว่าอะไร หวั่นใจยังไงไม่รู้ที่โดนเธอบริหารเสน่ห์  พูดอะไรไม่รู้ U Know อ่ะ What U say?
  อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย  แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น   เจตนาที่พูดอย่างนั้น ให้ใจฉันสั่น  นี่เธอสนุกเหรอ ถ้าเธอแค่เหงาปาก อย่าหลอกคนเหงาใจ อาจมีผู้โชคร้าย เหงาตายก็เพราะเธอ อยู่ดีๆ ก็ดีกว่าเยอะ  ฉันว่าอย่างเธอ เชื่อเหอะอย่าเหงาเลย
         " เป็นบ้างล่ะ" พี่เอฟูหยุดเพลงก่อนจะเอ่ยถามสามหนุ่มที่นั่งฟังอย่างตาค้าง