รักของ5หนุ่มกับหนึ่งสาว

     " เอ่อ..คือว่าแก้วใส่เถอะ ไม่งั้นพวกเราซ้อมเต้นต่อกันไม่ได้หรอก" โทโมะเอ่ยบอกด้วยใบหน้าที่แดงก่อนจะหันหน้าหนี  แก้วก้มลงมองเสื้อตัวเองก่อนจะรับเสื้อแขนยาวมาใส่ไว้
      " เอ่อ..ขะ ขอบคุณนะ" แก้วเอยบอกอย่างอายๆ
      " พวกเรามาแล้วววว" เสียงเขื่อนนั้นดังมาแต่ไกลพร้อมกับทั้งหมดเข้ามาดื่มน้ำ
      " ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นเลือดหมดตัวแน่ๆ" จงเบเอ่ยบอกแล้วมองไปยังหญิงสาวที่ใส่เสื้อแขนยาวเรียบร้อยแล้ว
      " เป็นไงครับคุณเพื่อนๆ เลือดหมดตัวกันยัง" โทโมะเอ่ยแซวเพื่อนหนุ่ม
      " มีแต่ไอ้เขื่อนนั้นแหละยังไม่ค่อยดี" ป๊อบปี้เอ่ยบอก  ทำให้แก้วที่ได้ยินจึงเดินไปดูอย่างเป็นห่วง  เพราะเธอได้ยินเฮียบอกว่าเขื่อนนั้นเป็นหอบอยู่
      " ไหวไหมเขื่อน" แก้วเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
      " เดี๋ยวนั่งพักหรือนอนพักก็คงดีขึ้น" เขื่อนเอ่ยบอกก่อนจะล้มตัวนอน  แก้วที่เห็นจึงเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองมาหนุนหัวให้ชายหนุ่มก่อนจะเดินไปหาผ้าชึบน้ำมาเช็ดหน้าให้ชายหนุ่ม  ส่วนเพื่อนๆ คนที่เหลือจึงไปซ้อมเต้น
      " เป็นไงว่ะไอ้เขื่อน" ป๊อบปี้ที่ครูสั่งให้หยุดพักจึงเดินมาหาเพื่อนหนุ่ม
      " เหนื่อยว่ะ"
      " เขื่อนเป็นอะไรเหรอป๊อบปี้" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
      " เขื่อนมันเป็นโรคหอบอ่ะ"
      " นอนพักก่อนนะ หายใจลึกๆ เดี๋ยวก็หายนะเขื่อน" แก้วเอ่ยปลอบชายหนุ่ม  เขื่อนทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะเผลอหลับไป
      " หลับไปแล้วเหรอ งั้นพวกเราพักก่อน แล้วโทโมะมานี้เดี๋ยวครูกับแก้วจะสอนเพลงของหวายให้" ครูสอนเต้นเอ่ยบอกก่อนจะเรียกแก้วมาเต้นคู่ให้โทโมะได้ดูเป็นตัวอย่าง
      " พร้อมนะแก้ว" ครูสอนเต้นเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปเปิดเพลง
  ~ ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก เผื่อเธอไปรักคนอื่นมากกว่า
เธอหมดรักฉันเธอก็พูดมา เธอจะมองหน้าทำไมห่างกันสักพัก
ห่างกันสักพัก สักพักนี่มันต้องนานแค่ไหน ตลอดชีวิตหรือจนฉันตาย
ห่างกันทำไม ทำไมไม่เลิกกัน ~ 
      " ว่าไงโทโมะ คิดว่าท่าเต้นโอเคไหม" ครูสอนเต้นเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งดูอยู่
      " โอเคแล้วนะครับ" โทโมะเอ่ยบอก
      " สวัสดีครับ" ชายหนุ่มคนนึงเปิดประตูเข้ามาในห้องซ้อมเต้นก่อนจะเอ่ยทักทาย
      " มารอเลย เดี๋ยวซ้อมต่อจากพี่ๆ เขากันเลย"
      " หวัดดีครับพี่สาวคนสวย เพิ่งเข้ามาใหม่เหรอครับ" ชายหนุ่มเอ่ยแซวหญิงสาว
      " ใช่ค่ะ พี่เพิ่งเข้ามาใหม่จ๊ะน้องธามไท" แก้วเอ่ยบอก
      " พี่รู้จักผมด้วยเหรอครับ ผมยังไม่ได้ออกโทรทัศน์เลยนะ" ธามไทเอ่ยถามอย่าง งงๆ
      " พี่สวยขึ้นจนจำไม่ได้เลยเหรอ" แก้วเอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้ม
      " ยะ อย่าบอกนะว่าพะ พี่คือพี่แก้ว" ธามไทเอ่ยถามอยากเสียงดัง แก้วพยักหน้าเป็นคำตอบก็โดนชาบหนุ่มวิ่งเข้ากอดทันที
      " โอ๊ย..เบาๆ ดิ หายใจไม่ออกแล้ว"
      " ก็คนมันคิดถึงนี้ครับ ขอกอดหน่อยไม่ได้กอดมาเป็นปีแล้ว" ธามไทเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
      " อะแฮ่ม.." เขื่อนไอเป็นการขัดจังหวะ
      " เป็นไรครับพี่เขื่อน"
      " อิจฉาดิว่ะ แกมาแปบเดียวได้กอดพี่แก้วแล้ว พี่ก็อิจฉาดิ" เขื่อนเอ่ยบอกนักร้องหนุ่มรุ่นน้อง
      " ไม่ได้มาแปบเดียวครับ ผมกอดพี่แก้วออกจะบ่อย" ธามไทเอ่ยบอกแล้วคลายอ้อมกอดออก
      " จริงเหรอแก้ว" เขื่อนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
      " จริงจ๊ะ คือว่าธามไทอ่ะสนิทกับครอบครัวแก้ว พอปิดเทอมธามไทชอบบินไปเรียนเต้นกับแก้วที่นู้นอ่ะ เลยสนิทกัน" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " ผมไปซ้อมก่อนนะครับ ไว้คุยกันใหม่ครับพี่แก้ว" ธามไทเอ่ยบอกแล้วลุกไปหาครูสอนเต้น ทั้งสี่หนุ่มที่เหลือเดินมาเก็บกระเป๋าเพื่อที่จะกลับบ้าน
      " แก้วกับเลยไหม" ป๊อบปี้เอ่ยถามหญิงสาว
      " จ๊ะ พอดีวันนี้แก้วจะไปนอนค้างบ้านพี่เอฟูอ่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเก็บของใส่กระเป๋ษสะพายใบใหญ่ของตัวเอง
      " ไปกับเราไหม เพราะพวกเรากำลังจะไปบ้านพี่เอฟูกัน" เคนตะเอ่ยชวนหญิงสาว
      " ก็ดีเหมือนกัน แก้วไม่มีรถพอดีเลย" แก้วเอ่ยบอก
      " งั้นแก้วจะไปรถใครดี" จงเบเอ่ยถามหญิงสาว
      " ไม่รู้สิ"
      " ไปรถเขื่อนไหม เขื่อนไปกับไอ้โมะสองคน" เขื่อนเอ่ยบอกหญิงสาว
      " ไปรถเคนตะก็ได้ เราไปกับจงเบ" เคนตะเอ่ยบอก
      " แล้วป๊อบล่ะ ไปคนเดียวเหรอ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
      " อย่าไปรถมันเลย มันหวงรถยิ่งกว่าอะไร" จงเบเอ่ยแซวเพราะรู้ดีว่าเพื่อนหนุ่มนั้นรักรถยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลก
      " ถ้าแก้วอยากไปป๊อบไม่ว่าอะไรหรอก" ป๊อบปี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
      " งั้นแก้วไปกับป๊อบก็ได้ เพราะป๊อบไปคนเดียว" แก้วเอ่ยบอกแล้วส่งยิ้มมาให้ชายหนุ่ม ทำให้ทั้งสี่คนที่ยืนรอฟังคำตอบถึงกับหมดแรงเลยทีเดียว
      " อ่าอ่าอ่า เสียใจด้วยนะได้น้อง"  ป๊อบปี้เอ่ยบอกอย่างผู้ชนะก่อนจะเดินคู่กับหญิงสาวออกไปจากห้องซ้อม  ปล่อยให้สี่หนุ่มที่อยู่ในห้องมองตามอย่างเซ็งๆ
   

         " ป๊อบ เดี๋ยวเราแวะซื้อข้าวก่อนได้ไหม จะได้ไปกินที่บ้านพี่เอกัน" แก้วเอยถามชายหนุ่ม
         " ได้สิ เดี๋ยวไปซื้อร้านประจำของพี่เอฟูกับพวกเราและกันนะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วขับรถไปยังร้านอาหารร้านประจำของพวกเราที่ซื้อข้าวไปกินบ้านพี่เอ
         " พวกนายชอบกินอะไรกันอ่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
         " งั้นลงไปดูกัน เพราะวันนี้พวกเราเหนื่อยกันมามากแล้ว ต้องเตรียมของกินไว้เยอะๆ หน่อย" ป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว
         " ก็ได้" แก้วบอกแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนเดินลงจากรถ
         " แก้วอยากกินอะไร"
         " ข้าวมันไก่กับเกี๊ยวกุ้งน้ำล่ะกัน"
         " งั้นเดี๋ยวป๊อบไปสั่งให้นะ"
         " แก้วขอไปมินิมาร์ทแปบนึงล่ะกัน" แก้วว่าก่อนจะเดินไปยังมินิมาร์ทที่อยู่ใกล้ๆ  หญิงสาวเลือกซื้อชาเขียวรสต้นตำหรับทั้ เครื่องดื่มอย่างอื่นอีกนิดหน่อยและขนมคบเคี้ยวก่อนจะเดินกลับมาหาป๊อบปี้ที่นั่งรออาหารอยู่
         " ซื้ออะไรมาเยอะเลยแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยถามหญิงสาวก่อนจะเดินมาเปิดฝากระโปรงด้านหลังให้หญิงสาวนั้นเก็บของ
         " เครื่องดื่มและก็ขนมนะ เผื่อพวกนายไม่อิ่มกัน"
         " อืม งั้นแก้วรออยู่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราไปเอาข้าวกับก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้ก่อน" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเดินกลับไปยังร้านข้าวก่อนจะเดินเอาอาหารที่ซื้อมาเก็บไว้ท้ายรถ
         " เรียบร้อยนะ งั้นไปบ้านพี่เอฟูกันเลย" แก้วบอกก่อนจะเข้ามานั่งในรถ ป๊อบปี้มองหญิงสาวแล้วยิ้มออกมาก่อนจะเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับ
         " เฮ้ย ไอ้ป๊อบ แกพาแก้วไปไหรมาว่ะเพิ่งมาเนี่ย" เคนตะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่ม
         " ไปซื้อของกินมาให้ไง" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเดินมาช่วยแก้วถือของที่ซื้อมาเดินเข้ามาในบ้าน
         " อ้าวเด็กๆ มากันแล้วเหรอ" พี่เอฟูเอ่ยถามเด็กๆ ที่เดินเข้ามาในบ้าน
         " หวัดดีครับพี่เอ ผมซื้อของกินมาด้วยครับ" เขื่อนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม