อ้ายยo.Oเผลอรักเธอได้ไงยัยทอม

                                        ณ. บ้านนีระสิงห์
"คุณพ่อคะ คุณพ่อต้องซื้อรถให้พิมนะคะพิมสอบติดคณะเอกการแสดงอ่ะคุณพ่อสัญญาไว้แล้ว" หญิงสาวหน้าตา

สวย อ้อนผู้เป็นบิดาอย่างน่าเอ็นดู

"แต่ลูกพึ่งซื้อกระเป๋าราคาเป็นแสนๆไปเองนะ" 

"แต่พิมเบื่อแล้วนิคะ พิมอยากได้รถไว้ไปมหาลัยเหมือนเพื่อนๆเขา"
 
ผู้เป็นพ่อเหนื่อยใจที่ลูกสาวไม่รู้จักพอ

"นิ ยัยพิมตอนพี่สอบมหาลัยติดพี่ยังไม่เห็นขออะไรจากคุณพ่อเลย"

"นั่นมันพี่ฟางนิแต่พิมต้องได้รถ เข้าใจไหมว่าพิมอยากได้รถ" พิมตะคอกใส่ฟาง

"อ่ะ ...พอๆไ้ด้แล้วยัยพิมยัยฟางเอาเป็นว่าเดี๋ยวพ่อซื้อรถให้ก็ได้"
 
พิมเปลี่ยนสีหน้าจากโมโหเป็นหน้าที่สดใสและเข้ามาโผกอดผู้เป็นพ่ออย่างเต็มรัก

"พิม รักคุณพ่อที่สุดเลยคะ" 

~ ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป~

"ฮัลโหลว่าไงยัยมีน ฉันจะได้รถใหม่แล้วนะแก" ว่าแล้วพิมก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกบ้าน

"คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่น่าจะตามใจยัยพิมอย่างนี้นะคะเดี๋ยวพิมก็เสียคนหรอกคะ"

"ปล่อยน้องไปเถอะฟาง"  ผู้เป็นพ่อเดินเข้าไปในห้อง

"คุณพ่อนะคุณพ่อ ไม่รู้จะตามใจยัยพิมไปถึงไหน"

~เกลียดบางคนที่เธอคิดถึงซึ่งเธอไม่เคยลืมเขาลง~

"ฮัลโหลคะ ฟางพูดสายคะ"

"ยัยฟางแกมาหาฉันที่ห้างหน่อยสิเอาเสื้อแกมาด้วย เร็วๆด้วยนะ"

"แกเป็นอะไรอ่ะแก้ว"

"ก็คนบ้าที่ไหนไม่รู้ดันทํากาแฟหกใส่เสื้อฉันเต็มเสื้อเลยอ่ะดิ ฉันไม่กล้าออกไปไหนอ่ะเพราะ
 
มันเลอะทั้งตัวเลย"

"แย่จัง เดี๋ยวฉันจะรีบไป"

"โอเคๆ"   ว่าแล้วฟางก็รีบขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว

"พี่ฟาง จะไปไหนเนี่ย"
 
เฟย์น้องสาวฟางที่เฝ้าดูพี่สาวลื้อตู้เสื้อผ้าออกมาเต็มห้องเอ่ยถามพี่สาว

"อ่อ พี่จะเอาเสื้อไปให้ยัยแก้วน่ะ"

"เฟย์ไปด้วยสิ"
 
"ไ้ด้สิ"
 

                                                       ช่วยคอมเม้นด้วยนะคะโปรด
                         ติดตามตอนต่อไปคะ