หนุ่ม HOT VS สาว sexy เกี่ยวหัวใจรัก

ห้องฟาง

"พี่ฟาง" โผ่ลหน้าเข้ามาหาพี่สาวที่นั่ง เช็ดผมอยู่หน้ากระจก

"ไง เฟย์"

"คือ เฟย์จะมายืม I PAD อ่ะของเฟย์แบตหมดอ่ะ"

เดินไปหยิบมาส่งให้น้องสาว

"แล้วจะเอาไปคุยกับใครจ๊ะ เดี๋ยวจะฟ้องเขื่อน"

"ก็ เอาไปคุยกับเขื่อนอ่ะแหละ เห็นบอกอยู่ที่ห้องแล้ว"

ฟางพยักหน้าเชิงเข้าใจ ก่อนจะปิดประตูตามหลังน้องสาว

'แสดงว่า ป็อปก็ถึงห้องแล้วนะซิ ^^ โทรหาดีกว่า' ร่างบางหยิบโทรศัพย์มากดหาหมายเลขที่เธอจำได้ขึ้นใจ

'ตู๊ด.....'   แต่ปลายสายไม่มีคนกดรับ เธอจึงกดซ้ำอีกที

'ตู๊ด.....' 

'คลิ๊ก'

"ฮัลโหล" 'เอ๊ เสียงผู้หญิงนิ'

"เอ่อ ใช่เบอร์ป็อปปี้รึเปล่าค่ะ"  ถามอย่างไม่แน่ใจ แต่คิดว่าเธอกดเบอร์ถูกแล้ว

"ใช่..มั้งค่ะ"

"อ๊ายยยย ไอ้ป็อปอย่ามากอดนะ"

"โห ก็คิดถึงนิ มาๆขอกอดหน่อย"

'อะไรกัน ป็อปกับใคร'

"ขอจูบด้วย จ๊วฟ"

ฟางได้กำโทรศัพท์แน่ น้ำตาค่อยไหลๆลงมาจากดวงตาคู่สวย อย่างห้ามไม่อยู่ 

"หยุดนะ โทรศัพท์จะรับมั้ย"

"ไหนๆๆ" รับมา ก่อนจะมองเห็นชื่อคนที่โทรมา ร้องออกมาอย่างตกใจ

"ฟาง"

"คนหลอกลวง"

เธอตะโกนใส่คนปลายสาย ก่อนจะกดวาง ปิดเครื่อง ถอดแบตจนเครื่องกระจาย (กลัวโทรติดอย่างแรงอ่ะ)

"ฮื่อๆๆๆ" ฟางได้แต่ปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก

"ไหนบอกเลิกเจ้าชู้  ฮือๆไม่มีใคร....... แล้วนี่มันอะไรกัน ฮึกๆ"

"ฮือๆ ทำไมป็อปทำกับฟางแบบนี้"

เธอได้ ระบายความเสียงใจออกมากับน้ำตา

"ฮือๆๆ......."

"พี่ฟาง"

เฟย์วิ่งเข้ามากอดพี่สาวไว้อย่างตกใจ ที่เห็นฟางร้องไห้อย่างหนัก

"เฟย์"

ฟางได้แต่โถมตัวเข้าหาน้องสาว อย่างต้องการที่พึ่ง อย่างคนไร้หลักยึด

"พี่ฟาง เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น"

ฟางได้แต่ร้องไห้ ไม่ยอมตอบคำถามของเธอ

เวลาผ่านไป

'หลับซะที'  เฟย์ได้แต่มองฟางที่หลับไปในอ้อมกอดเธอทั้งน้ำตา ที่จริงเธอแค่จะเข้ามาถามหาของกินกับพี่สาวแต่

กลับเจอฟางร้องไห้อย่างหนักแทน

'ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ'

ขยับตัว เอาผ้ามาห่มให้พี่สาว ก่อนจะเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ โทรหาใครคนนึง......

เช้าวันต่อมา

'โอ๊ย ทำไมปวดหัว ปวดตาแบบนี้เนี้ย' ก่อนจะนึกย้อนไปถึงสาเหตุของอากการที่เป็นอยู่

'เมื่อคืน โทรหาป็อป แล้ว....'

"ฮือ...." เท่านั้นเอง เหมือนทุกอย่างเป็นปฏิกริยาอัตโนมัติ

"พี่ฟาง โอ๋ๆ อย่าร้องน้า"

เฟย์กอดปลอบพี่สาว อย่างไม่รฅู้จะทำอย่างไรดี

'ผลัวะ' เสียงเปิดประตูเข้ามาก่อนจะตามมาด้วย ร่างของเพื่อนสนิท

"ฟาง"

"แก้ว"

วิ่งเข้ามากอดเพื่อนสนิทไว้ ก่อนจะเอ่ยถาม

"ร้องทำไม เกิดอะไรขึ้น"

"ก็..."สุดท้ายก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ เพื่อนและน้องสาวฟัง พร้อมทั้งน้ำตา

"ไอ้ ป็อป"

แก้วพูดอย่างโมโห หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมด

"พี่ฟางแน่ใจนะ ว่าพี่ไม่ได้เข้าใจผิด"

"เฟย์ ถ้าฟางได้ยินแบบนั้น คงไม่ผิดแล้วแหละ"

"ไม่รู้...พี่ไม่รู้" ยกมือปิดหู อย่างไม่อยากรุบฟัง ไม่อยากได้ยินอะไรอีก ก่อนที่ความรู้สึกจะ่อยๆดับวูบไป

"ฟาง ฟาง"เรียกอย่างตกใจ ก่อนจะพยุงร่างบางออกจากบ้านไปโรงพยาบาลทันที

ณ โรงพยาบาล

หลังจากส่งฟางให้ ถึงมือหมด เฟย์ก็แยกตัวไปโทร ตามหนุ่มๆให้มาที่ดรงพยาบาลด่วน

"เฟย์ แก้ว ฟางล่ะ" ป็อปปี้ถามถถึงคนรักทันที ก่อนจะตามมาด้วยเขื่อน และโทโมะ

เฟย์กำลังจะตอบ แต่แก้วกลับตวัดมือใส่หน้าของชายหนุ่มซะก่อน

'เพี๊ยะ'

"นายยังกล้ามาอีกเหรอ" ถามป็อปปี้เสียงกร้าว

"แก้ว" โทโมะ รีบเข้าไปดึงแก้วให้ออกห่างจากเพื่อนสนิท ก่อนที่เธอจะตบหน้าป็อปปี้ซ้ำอีกรอบ

"เธอ มาตบหน้าฉันทำไมเนี้ย แก้ว" ป็อปปี้ถามงง ก่อนจะยกมือลูบบริเวณที่โดนตบ

"นาย อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ"

"แก้ว ใจเย็นก่อนครับ"

"ถ้าเรื่อง นั้นฉันอธิบายได้นะ"  พูดอย่างพอจะเข้าใจว่า เธอโกรธเขาเรื่องอะไร

โทโมะ ได้แต่มองหน้าทั้ง 3คนงง ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมแก้วถึงได้ตบหน้าป็อปปี้ ทำไมฟางถึงเข้าโรงพยาบาล

"แก้ว แกฟังป็อปก่อน"

"ยัยเฟย์ แกจะให้ฉันฟังคำโกหก รึไง"

"แต่แก ต้องฟัง"  เฟย์ขึ้นเสียงใส่เพื่อนรัก อย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน

"แก้ว เขื่อนว่าลองฟังไอ้ป็อปก่อนนะ"

เฟย์ ดึงแก้วให้นั่งลง เพื่อรอฟังคำอธิบายจากคนต้นเรื่อง

"ถ้านนาย โกหกแม้แต่คำเดียว นายตาย!!!"

ป็อปปี้อ้าปากจะอธิบาย เรื่องทั้งหมดให้แก้วฟังแต่..

"ไอ้ป็อป ไม่รอฉันเรยนะ"

หญิงสาวคนนึง วิ่งเข้ามาหาป็อปปี้ ทั้งที่ยังหอบ เพราะความเหนื่อยอยู่

"นี่ แกกล้า พาผู้หญิงมาด้วยเหรอ" ดูเหมือนแก้วจะของขึ้นอีกครั้ง ที่เห็นว่าป็อปปี้พาใครมา

"พี่ปุ๊กกี้" เขื่อน กับโทโมะเรียกออกมาพร้อมกัน

"แล้ว..."

ส่งสายตาถามทั้งคู่ว่า แก้ว กับเฟย์เป็นใคร

"นี่ เธอยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ"

"แก้ว" โทโมะ ดึงแฟนสาวไว้ เพราะแก้วเดินเข้าหาพี่ปุ๊กกี้อย่างโมโห

"หน้าด้าน จริงนะ"

"หยุดนะแก้ว"  ป็อปปี้ขึ้นเสียงใส่ ทันทีที่เห็นว่าเธอเริ่มหยาบคายกับพี่ปุ๊กกี้

"ทำไม ถ้านายรักกันมาก จะพามาทำไม แค่นี้ฟางยังเจ็บไม่พอใช่มั้ย"  หันไปถามชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ

"แก้ว แกหยุดบ้าก่อนได้มั้ย" เฟย์ขึ้นเสียงใส่แก้วอีกครั้ง เพราะเธอเริ่มทนอาการวีนแตกของเพื่อนไม่ไหว

"นี่แก ด่าฉันเหรอเฟย์"

"ใช่ ถ้าแกรักพี่ฟางจริง แกต้องฟัง"

"ฮึ่ย!!" แก้วสะบัดหน้าหนี อย่างไม่พอใจ

"เอ่อ ใครพอจะบอกพี่ได้มั้ยว่า น้องเค้าโมโหพี่เรื่องอะไร"

พี่ปุ๊กกี้ถามอย่าง งง

"ป็อป แกรีบอธิบายเหอะ ก่อนที่มันจะแย่ไปกว่านี้" เขื่อนหันไปบอกป็อปปี้

"ฟังนะแก้ ผู้หญิงคนนี้" ชี้ไปที่ปุ๊กกี้ ที่ยังยืนงง อยู่

"เป็น พี่ สาว ฉัน"

"ห๊ะ" แก้วร้องออกมา อย่างตกใจ มองไปที่พี่ปุ๊กกี้ทันที

"ใช่จ๊ะ ไอ้ป็อปอ่ะ น้องชายพี่เอง น้องแท้ๆ พ่อแม่เดียวกันด้วยจ๊ะ" ยิ้มให้แก้วอย่างจริงใจ แต่ท่าทางงานนี้จะมีคน

หน้าแตกยับเยินซะแล้ว

"แล้ว ผู้หญิงที่ฟางคุยด้วย"

"ผู้หญิงที่ไหนว่ะ ไอ้ป็อป" โทดมะ ถามเพื่อนรักอย่าง งงๆ

"คือ เมื่อคืนพี่ฟางโทรหาพี่ป็อปใช่ม่ะ แล้วมีผู้หญฺงรับซึ่งก็คือพี่ปุ๊กกี้ พี่ฟางก็เลยเข้าใจผิด คิดว่าพี่ป็อปนอกใจ"

เฟย์เป็นคนอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนเข้าใจ

"ใช่ พี่ปุ๊กกี้ เป้นคนที่ฟางคุยด้วย ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่ปุ๊กกี้จะมาไทย เลยไม่ได้บอกใครเมื่อวานอ่ะ แล้วฟางก็ไม่รู้ว่าฉันมี

พี่สาว เพราะฉันไม่ได้บอก คือ ฉัน ลืมบอกฟางไป"

ป็อปปี้บอกถึง สาเหตุที่ไม่มีใครรู้จักพี่ปุ๊กกี้แล้ว เขื่อนกับโทโมะไม่รู้ว่าพี่ปุ๊กกี้จะมาหาเขา

"ลืมเนี้ยนะ"

"แก้ว แกอย่าเพิ่งขัดฃซฺ" เฟย์ดุแก้ว

ป็อปปี้เล่าเหตุการณ์ต่อมาที่ฟางตะโกนใส่เขาและปิดเครื่องหนี

"เฟย์เข้าไปก็เห็นพี่ฟางร้องไห้อยู่ ถามก็ไม่ตอบ"

"ใช่ พอฟางหลับ เฟย์เลยโทรมาหาฉัน ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น"

"แล้วทำไมแกไม่บอกฉันว่ะ ว่าแกรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว"

แก้วหันไปพูดกับเฟย์ที่ปล่อยให้เธอหน้าแตกอยู่คนเดียว

"ทันมั้ยล่ะ พี่ฟางก็เอาแต่ร้องไห้ แกก็มัวแต่โวยวาย"

"ทีนี่ เธอเข้าใจแล้วนะแก้ว"

พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปหาพี่ปุ๊กกี้ที่ยืนอยู่ข้างป็อปปี้

"เอ่อ พี่ปุ๊กกี้ค่ะ เมื้อกี้แก้วขอโทษที่ พูดไม่ดีใส่พี่ค่ะ" ยกมือไหว้ อย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่เข้าใจน้องแก้ว"

"น้องพี่ มันปัญญาอ่อนเอง ลืมบอกแฟนได้ไง ว่ามีพี่สาว" ส่ายหน้าให้ป้อปปี้อย่างเซ็งๆ

"แต่ ปัญหามันไม่ใช่แค่แก้วเข้าใจป็อปอ่ะซิ"

เขื่อนเป็น พูดถึงปัญาหาที่รอพวกเขาอยู่

"ฟาง จะยอมฟังเมิงเหมือนแก้วใจ รึเปล่าว่ะ"

โทโมะได้แต่ทำหน้ากังวลแทนเพื่อน

"กรู ต้องทำให้ฟางเข้าใจกรูให้ได้"

"พี่จะช่วยแกเอง" พี่ปุ๊กกี้ตบบ่าน้องชายเบาๆ

"คุณหมอ ออกมาแล้ว"

หมอครับ แฟนผมเป็นไงบ้างครับ"

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากครับ แค่มีอาการเครียด หมออยากให้พักมากๆนะครับ"

"ขอบคุณ คุณหมอมากครับ"

"งั้น หมอขอตัวก่อนครับ"

ทั้งหมดยกมือไหว้ขอบคุณ คุณหมออีกครั้ง

"ป็อปเข้าไปดูพี่ฟางเถอะ เดี๋ยวพวกเรารอข้างนอกได้"

"ขอบใจนะเฟย์"

ป็อปปี้ ปิดประตูอย่าเบามือ ก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างบางที่นอนหลับอยู่

"อย่าเป็นอะไร มากนะครับฟาง"  ยกมือฟางขึ้นมากุมไว้ อย่างหว่งใย

"ป็อป รักฟางมากนะครับ" ก้มลงจูบหน้าผากมล ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง เฝ้าคนที่หลับด้วยฤทธิ์ยา

ด้านนอกห้องพักผู้ป่วย

"เฮ้อ คราวนี้ อ้ป็อปแย่แน่" ทุกคนต่างพนักหน้าเห็นด้วยกับประโยคของเขื่อน

"พี่ไม่เคย เห็นป็อปเป็นแบบนี้เลยนะ"

"โธ่ พี่ปุ๊กกี้ คนนี้นะไอ้ป็อป มันรักจริงหวังแต่งนะครับ"  

เขื่อนพูดกับพี่สาวเพื่อน  พี่ปุ๊กกี้ได้แต่ยิ้ม

"ถ้าไอ้ป็อป ได้อธิบาย โมะว่าฟางน่าจะหายโกรธนะ"

เฟย์ กับแก้ว ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนจะส่ายหน้าออกมาพร้อมกัน

"คำเดียว ยาก"

"ทำไมล่ะครับแก้ว"

"ก็ พี่ฟางเป็นที่ปักใจเชื่ออะไรแล้ว ไม่เปลี่ยนความเชื่อง่ายๆนะซฺ" เฟย์ได้แต่ถอนหายใจ ออกมากับนิสัย

ข้อนี้ของพี่สาว

"แต่ นี่มันเรื่องเข้าใจผิดกันนะ น้องเฟย์"

"มันก็ใช่ค่ะ แต่ฟางไม่เห็นหน้าพี่ปุ๊กกี้มาก่อน แถมไม่รู้เรื่องที่พี่เป็นพี่สาวของป็อป ได้ยินแต่เสียง"

แก้วได้แต่ทำหน้าหนักใจ

"แล้ว ถ้าเราให้พี่ปุ๊กกี้โทร ไปอธิบายกับฟางล่ะ"

เขื่อนเสนอวิธี แต่เฟย์ กับแก้วก็ส่ายหน้าลูกเดียว

"ฟางไม่มีวันฟังจนจบแน่ๆ"  แก้วพูอย่างรู้จักเพื่อนของเธอดี

"เฮ้อ...." ทุกคนได้แต่ถอนหายใจกับเรื่องเล็ก ที่กลายเป็นเรื่องใหญ่ เพียงเพราะความเข้าใจผิดตัวเดียว

"กรี๊ส....ออกไป .... ออกไปนะ"

^____________________________________________________________^

โอ๊ะโอ๋ เสียงใครกันนะ

เอาใจช่วยพ่อหมีด้วยน้า

ใก้ลแล้วๆ ใกล้จบแล้วจร้า เป้นกำลังใจให้ทั้ง3คู่ด้วยน้า

รักคนอ่าน จุ๊ฟๆคนเม้น ขอบคุณคนโหวดจร้า

เจอกันตอนหน้าฮับ^^