ความต่าง...ความห่าง...ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเรา

“ตลกหรอพี่ -_-? รถเสร็จแล้วหรอค่ะ”
“สีแบบรถของน้องทางร้านเราหมดพอดีครับ”
“แล้วทำไงอะค่ะ”
“รับเป็นสีอื่นไหมครับ สีเขียว สีส้ม สีแดง สี...”
“เก็บไว้ทำรถพี่เถอะ ขอกุญแจรถด้วย” ร่างบางแบมือรอรับ
“นี่ครับ...อ้าว แล้วน้องไม่ทำรถแล้วหรอครับ”
“ไม่!” ตอบใส่อารมณ์แล้วขึ้นรถขับออกจากร้าน
 
“พี่”
“อือ”
“พี่มีแฟนยัง”
“ถามทำไมอ่ะ”
“ผมอยากรู้ พี่อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ..เมื่อไหร่จะแต่งงานสักทีอ่ะ”
“เฮ้ย..ของอย่างงี้ไม่ต้องรีบร้อน จะแต่งเดี๋ยวก็ได้แต่งเองแหละ ว่าแกเหอะ..มียัง”
“ยัง เฮ้อ......”
“อะไรจะขนาดนั้น โดนสาวหักอกหรอวะ”
“เปล่า...แค่..”
~ติ๊ด ติ๊ด~
“แปปนะพี่...ฮัลโหลปั้นพูดครับ”
(ฉันเอง)
“เฮ้ยยยยัยห้อย..ว่าไง สบายดีนะ.....อ๋อ อืม..ได้สิ วันไหนอ่ะ...โอเค แล้วเจอกันนะ..จ้ะ บาย”
“เฮ้ยคุยกับใครวะ หวานเชียวนะ” เห็นน้องชายวางสายปุ๊บก็เอ่ยถามทันที
“เพื่อนครับพี่”
“แน่หรอวะ”
“แน่ครับ” แต่แอบเขินน้อยๆ

“จริงๆ ครับพี่ เพื่อนกันตั้งแต่อยู่มัธยมแล้ว ไว้ผมจะแนะนำให้รู้จัก แต่พี่ห้ามจีบนะ ฮะๆ”
“เออ..แต่ขอเห็นหน้าก่อนนะ ฮ่าๆๆ”
“ไงจ้ะหนุ่มๆ แอบมาสวีทกันอยู่นี่เอง”
“คุณแม่ก็พูดไป ฮะๆ” ลูกชายคนเล็กหัวเราะ
“คุณแม่ยังไม่นอนอีกหรอครับ”
“ยังไม่ง่วงจ้ะ แล้วเราสองคนล่ะ..ทำไมยังไม่นอน พรุ่งนี้มีงานแต่เช้าไม่ใช่หรอเราน่ะ” คุณหญิงมองไปที่ลูกชายคนโต
“ครับ ไปนอนเดี๋ยวนี้แหละครับ กู๊ดไนท์ครับแม่”
~ฟอด~
หอมแก้มผู้เป็นแม่แล้วบอกน้องชายก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน
 
~ติ๊ดดดดดดด~
“โอ๊ยยย! พี่ป๊อป..เล่นบ้าอะไรของพี่เนี่ย” หงุดหงิดจากการโดนปลุกของพี่ชาย
“ก็ปลุกแกน่ะสิ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วไปมีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ”
“อือ”
“อือก็ลุกสิ เร็วๆ ชักช้าฉันให้แกเดินไปเรียนนะ”
“ไม่กลัว”
“ฮึฮึ” หัวเราะแบบมีเลศนัยแล้วจากไป ปล่อยร่างบางสงสัยกับตัวเอง
 
“อรุณสวัสดิ์ลูกสาว”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ...มีอะไรทานบ้างค่ะ”
“ข้าวต้มกุ้งค่ะ” แจ๋วรีบตอบ
“แหวะ..โอ๊ยคุณแม่” โดนหยิกที่แขนจนร้องเสียงหลง
“ไม่อยากทานก็ไม่ต้องแสดงกิริยา แจ๋ว..ไปเอานมอุ่นๆ มาให้คุณหนูแก้วนึงไป”