Deception แผนร้ายป่วนรัก :)
4.3
อายจ้า
แชร์นิยายฟิคชั่น
5) ที่รัก ~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ# Deception แผนร้ายป่วนรัก (ที่รัก~) #
“-0- ฮ้าวว ว” อย่าสงสัย ? เสียงหาวของฉันเองแหละแหะๆ วันนี้อากาศสดชื่น ฉันเลยค่อยข้างจะตื่นเช้าเป็นพิเศษ อืมไปอาบน้ำ-แต่งตัวดีกว่า
20 นาทีผ่านไป ~
“แม่คะเช้านี้มีอะไรกินบ้างคะ?” ฉันวิ่งลงบันไดบ้านอย่างสุขสันต์ พร้อมที่จะไปเรียน ><
“หวัดดี จันทร์เจ้าคนสวย~” เห้ย! นายออกัสมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย - -
“นะ...นะ นายมาบ้านฉันได้ไงเนี่ย?” ฉันถามอย่างงงๆ
“ก็ฉันโทร. หาเธอน่ะแล้วแม่เธอก็มารับโทรศัพท์แทนเธอน่ะ ฉันก็เลยถามทางมาบ้านเธอ” อ่อๆ อย่างนั้นเองหรอ?
“อ้าวลูก! มากินข้าวกันแม่ทำข้าวต้มเผื่อแฟนลูกด้วยนะ ^^”
“แม่รู้แล้วหรอคะว่าเอ่อ... เอ่อออกัสคือแฟนหนู?
“รู้แล้วล่ะ ออกัสเขาบอกแม่แล้วลูกมีแฟนแล้วทำไมไม่บอกแม่ล่ะ?”
“เอ่อ... คือว่า” ตอบว่าไงดี - -
“ไม่เป็นไรหรอกลูกแม่เข้าใจๆ รักในวัยรุ่นเป็นเรื่องธรรมดามีเขินอายไม่อยากบอกผู้ใหญ่ใช่ไหม?”
“เอ่อชะ... ชะใช่ค่ะ”
“มาๆ กินข้าวต้มกันดีกว่าลูกจะได้ไปเรียนกัน”
“ค่ะ/ครับ” แล้วฉันกับนายออกัสก็นั่งกินข้าวต้มกันอยู่ 2 คนส่วนแม่อยู่ในครัว -*-
“นี่นาย อิ่มหรือยัง?” ฉันถามนายออกัสที่กำลังซดข้าวต้มอย่างอร่อย(มากๆ)
“อ่าฮะ อิ่มพอดีอร่อยเหาะสุดๆ >~<”
“ก็จะไม่อร่อยได้ไงล่ะ กินซะหมดเชียว!”
“ฮ่าๆๆ ว่าแต่พร้อมจะไปเรียนกันหรือยัง?”
“อ่า อืมใกล้จะเข้าเรียนละไปกันเถอะ ,แม่คะหนูไปเรียนก่อนนะคะ บายๆ” ฉันบอกลาแม่เสร็จก็เดินออกจากบ้านไปยังรถของนายออกัส และเรา 2 คนก็ออกเดินทางไปมหาวิทยาลัย ~
ตอนนี้ฉันกับนายออกัสก็มาถึงมหาลัยแล้วล่ะ ^^ แล้วตอนนี้เราก็กำลังจะขึ้นตีกเรียน แต่... ยัยเปียโนก็ดันมาขวางทางซะก่อน
“จะรีบไปไหนกันหรอ?” ยัยเปียโนถามอย่างไม่พอใจ
“ก็ฉันกับ ‘แฟน’ กำลังจะขึ้นตึกเรียนน่ะสิ!” ฉันพูดอย่างกวนประสาท
“ออกัสขา~ เปียโนหิวน้ำน่ะค่ะไปส่งเปียโนซื้อหน่อยสิคะนะๆๆ”
“เอ่อ... คือ” นายออกัสพูดอึกอักก่อนจะหันหน้ามาทางฉัน
“งั้นฉันขึ้นห้องก่อนนะ แล้วเจอกันนะคะที่รัก >3<” ฉันพูดและหอมนายออกัส นายนี่ทำหน้า
เหวอเล็กน้อย แต่ยัยเปียโนน่ะสิทำหน้าไม่พอใจ ฮ่าๆๆ สะใจ! แล้วฉันก็เดินขึ้นห้อง ~
5 นาทีผ่านไป~
“อ้าว! มาแล้วหรอ? ไปสวัทกันที่ไหนมาเนี่ย?” นายออกัสเดินมาพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ แล้วก็มานั่งที่โต๊ะข้างๆ ฉัน
“สวีทที่ไหนกันล่ะ! น่ารำคาญชะมัดพอจังหวะที่เปียโนกำลังเลือกซื้อน้ำอยู่นะฉันรีบวิ่งหนีมาเลย!” เหอะๆ น่าสงสาร ToT
“ฮ่าๆๆ เหนื่อยไหม? :)” ฉันถาม
“ก็นิดหน่อยนะ แต่พอเห็นหน้าเธอแล้วก็หายเหนื่อยเลย~”
“แหมๆ ปากหวานนะเนี่ย” ฉันพูดแซว
“รู้ได้ไงว่าฉันปากหวาน? เคยชิมแล้วหรอ ;)” ออกัสพูดกวนๆ แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
“บ้า! ><” ฉีนรีบสะบัดหน้าทันที นายนี่มันกวนประสาทชะมัด !
“-0- ฮ้าวว ว” อย่าสงสัย ? เสียงหาวของฉันเองแหละแหะๆ วันนี้อากาศสดชื่น ฉันเลยค่อยข้างจะตื่นเช้าเป็นพิเศษ อืมไปอาบน้ำ-แต่งตัวดีกว่า
20 นาทีผ่านไป ~
“แม่คะเช้านี้มีอะไรกินบ้างคะ?” ฉันวิ่งลงบันไดบ้านอย่างสุขสันต์ พร้อมที่จะไปเรียน ><
“หวัดดี จันทร์เจ้าคนสวย~” เห้ย! นายออกัสมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย - -
“นะ...นะ นายมาบ้านฉันได้ไงเนี่ย?” ฉันถามอย่างงงๆ
“ก็ฉันโทร. หาเธอน่ะแล้วแม่เธอก็มารับโทรศัพท์แทนเธอน่ะ ฉันก็เลยถามทางมาบ้านเธอ” อ่อๆ อย่างนั้นเองหรอ?
“อ้าวลูก! มากินข้าวกันแม่ทำข้าวต้มเผื่อแฟนลูกด้วยนะ ^^”
“แม่รู้แล้วหรอคะว่าเอ่อ... เอ่อออกัสคือแฟนหนู?
“รู้แล้วล่ะ ออกัสเขาบอกแม่แล้วลูกมีแฟนแล้วทำไมไม่บอกแม่ล่ะ?”
“เอ่อ... คือว่า” ตอบว่าไงดี - -
“ไม่เป็นไรหรอกลูกแม่เข้าใจๆ รักในวัยรุ่นเป็นเรื่องธรรมดามีเขินอายไม่อยากบอกผู้ใหญ่ใช่ไหม?”
“เอ่อชะ... ชะใช่ค่ะ”
“มาๆ กินข้าวต้มกันดีกว่าลูกจะได้ไปเรียนกัน”
“ค่ะ/ครับ” แล้วฉันกับนายออกัสก็นั่งกินข้าวต้มกันอยู่ 2 คนส่วนแม่อยู่ในครัว -*-
“นี่นาย อิ่มหรือยัง?” ฉันถามนายออกัสที่กำลังซดข้าวต้มอย่างอร่อย(มากๆ)
“อ่าฮะ อิ่มพอดีอร่อยเหาะสุดๆ >~<”
“ก็จะไม่อร่อยได้ไงล่ะ กินซะหมดเชียว!”
“ฮ่าๆๆ ว่าแต่พร้อมจะไปเรียนกันหรือยัง?”
“อ่า อืมใกล้จะเข้าเรียนละไปกันเถอะ ,แม่คะหนูไปเรียนก่อนนะคะ บายๆ” ฉันบอกลาแม่เสร็จก็เดินออกจากบ้านไปยังรถของนายออกัส และเรา 2 คนก็ออกเดินทางไปมหาวิทยาลัย ~
ตอนนี้ฉันกับนายออกัสก็มาถึงมหาลัยแล้วล่ะ ^^ แล้วตอนนี้เราก็กำลังจะขึ้นตีกเรียน แต่... ยัยเปียโนก็ดันมาขวางทางซะก่อน
“จะรีบไปไหนกันหรอ?” ยัยเปียโนถามอย่างไม่พอใจ
“ก็ฉันกับ ‘แฟน’ กำลังจะขึ้นตึกเรียนน่ะสิ!” ฉันพูดอย่างกวนประสาท
“ออกัสขา~ เปียโนหิวน้ำน่ะค่ะไปส่งเปียโนซื้อหน่อยสิคะนะๆๆ”
“เอ่อ... คือ” นายออกัสพูดอึกอักก่อนจะหันหน้ามาทางฉัน
“งั้นฉันขึ้นห้องก่อนนะ แล้วเจอกันนะคะที่รัก >3<” ฉันพูดและหอมนายออกัส นายนี่ทำหน้า
เหวอเล็กน้อย แต่ยัยเปียโนน่ะสิทำหน้าไม่พอใจ ฮ่าๆๆ สะใจ! แล้วฉันก็เดินขึ้นห้อง ~
5 นาทีผ่านไป~
“อ้าว! มาแล้วหรอ? ไปสวัทกันที่ไหนมาเนี่ย?” นายออกัสเดินมาพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ แล้วก็มานั่งที่โต๊ะข้างๆ ฉัน
“สวีทที่ไหนกันล่ะ! น่ารำคาญชะมัดพอจังหวะที่เปียโนกำลังเลือกซื้อน้ำอยู่นะฉันรีบวิ่งหนีมาเลย!” เหอะๆ น่าสงสาร ToT
“ฮ่าๆๆ เหนื่อยไหม? :)” ฉันถาม
“ก็นิดหน่อยนะ แต่พอเห็นหน้าเธอแล้วก็หายเหนื่อยเลย~”
“แหมๆ ปากหวานนะเนี่ย” ฉันพูดแซว
“รู้ได้ไงว่าฉันปากหวาน? เคยชิมแล้วหรอ ;)” ออกัสพูดกวนๆ แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
“บ้า! ><” ฉีนรีบสะบัดหน้าทันที นายนี่มันกวนประสาทชะมัด !
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
3.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
