Host Club รักนะครับยัยตัวแสบ

.....เช้า....
แก้ว: อืม...เช้าแล้วเหรอ.... อ๊ะ พี่โทโมะ พี่
แก้วตื่นขึ้นมาก็รีบไปดูอาการโทโมะ แล้วเขย่าตัวโทโมะให้รู้สึกตัว
แก้ว: พี่ๆ พี่โทโมะ
โทโมะ: อืม...อ๊ะ แฮ็ก ที่นี่ที่ไหนกัน  มันทำอะไรนายรึเปล่า (ว่าแล้วก็มองรอบๆตัวของแก้วอย่างเป็นห่วง)
แก้ว: (ไม่ว่าอะไรได้แต่ส่ายหัวไปมาก่อนจะโผเข้ากอดโทโมะแล้วร้องให้ออกมา) ฮึก ไม่ ผมไม่เป็นอะไรฮะ ฮือๆ แต่มันทำร้ายพี่ ฮือๆ พี่เจ็บมั๊ย...
โทโมะ: (กอดปลอบก่อนจะพูด) ไม่เอาน่า ร้องไห้เป็นเด็กไปได้ แค่เนี๊ยไม่เป็นไรหรอก  อย่าร้องเลย
แก้ว: ผมผิดเอง ผมไม่ควรให้พี่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฮือๆๆๆ ผมขอโทด ผมขอโทด ฮือๆๆ
โทโมะ: ไม่เอาน่าเลิกร้องให้ได้แล้ว ไม่น่ารักเลยน๊ะรู้มั๊ย
แก้ว: ฮึก มันไม่ใช่เวลาจะมาพูดเล่นน๊ะพี่ (ปาดน้ำตาแล้วทำแก้มป่อง )
โทโมะ: โถ คนดี อย่างอนน๊า พี่ขอโทด พี่ขอโทด พี่ผิดไปแล้ว หายงอนพี่น๊า(ง้อแก้วแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องให้)
แก้ว: คิกๆๆ อืม หายงอนก็ได้ ชิ อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้ให้ใครเห็นน๊ะ ผมหึง ฮิๆ (ว่าแล้วก็ดึงแก้มโทโมะไปมาอย่างหมั่นไส้)
โทโมะ: แฮ็ก...(ทำหน้าจิงจัง)
แก้ว: หืม...
โทโมะ: ชั้นรักนายน๊ะ นาย....รักชั้นมั๊ย....
แก้ว: เอ่อ...~จะบอกไงดีละเรา ขอโทดน๊ะพี่โทโมะแก้วเป็นห่วงพี่ แก้วจำเป็นต้องทำแบบนี้~ เอ่อ...ผมว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าน๊ะฮะ
โทโมะ: ทำไมละแฮ็ก ชั้นไม่ดีตรงไหนละ (เขย่าตัวแก้วเบาๆ)
แก้ว: ฮึก ...(ก้มหน้าแล้วพยายามกัดฟันพูด) ผม รักเค้า รักพี่ฟิล์มฮะ ผมขอโทด
หลังจากคำๆนั้นหลุดออกมาก็ทำให้ร่างสูงถึงกับทรุดลง น้ำตาของความเจ็บปวดไหลลงมาอย่างเงียบๆ
โทโมะ: ทำไม... ทำไม!!!
.....ปัง....
.....: อาฮะ ยังไม่ตายเหรอเนี่ย ตายยากจังแฮะ
แก้ว: พี่ฟิล์ม !!! เอ่อ ชั้นมีเรื่องจะคุยกับพี่
ฟิล์ม: หืม ได้คำตอบแล้วเหรอ...
แก้ว: ใช่...
ฟิล์ม: งั้นตามชั้นมา
เมื่อทั้งคู่ออกไป โทโมะก็ได้แต่ถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
โทโมะ: ทำไมละ ทำไม ชั้นไม่ดีตรงไหน ทำไม!!!!!! (ตะโกนลั่นห้องอย่างบ้าคลั่งก่อนจะระบายอารมณ์โกรธด้วยการชกผนังห้องจนนิ้วแตกก่อนจะสลบไป
.....เช้า.....
.....ปัง......
ฟิล์ม: เฮ้ย พามันกลับไปที่ฝั่ง
ลูกน้อง: ครับ
โทโมะ: ปล่อยชั้น จะพาชั้นไปไหน ปล่อย ปล่อยซิเว้ย!!!!
แก้ว: พี่...อย่าขัดขืนเลยน๊ะ คนพวกนี้จะพาพี่กลับไปที่ฝั่ง และที่นั่นจะมีคนมารอรับพี่อยู่
โทโมะ: แล้วนายละ
แก้ว: ชั้นจะอยู่ที่นี่...กับคนที่ชั้น...รัก....
โทโมะ: ขอบคุณที่ทำให้ชั้นเข้าใจในทุกๆอย่าง ขอให้มีความสุขกันมากๆละ ลาก่อน....
แก้ว: ลาก่อน...~ขอโทดน๊ะ ชั้นเป็นห่วงพี่ ชั้นจำเป็นต้องทำ~ พี่ฟิล์ม เรากลับเข้าบ้านเถอะ
ฟิล์ม: หึๆ คร๊าบบบบบบบ
ติดตามต่อน๊า....(อย่าลืมเม้นด้วยจร๊า^^)