Host Club รักนะครับยัยตัวแสบ

ที่โรงพยาบาล

แก้ว: อ๊ะ พี่ตื่นแล้วเหรอฮะ

โทโมะ: อือ หิวน้ำ แคกๆ

โทโมะพูดด้วยเสียงที่แหบเบาเพราะไม่มีแรง

แก้ว: อะผมป้อนฮะ

แล้วประตูก็เปิดออก

ฟาง: พี่แฮ็ก ฟางซื้อของมาฝากด้วย อะนี่ อ๊ะ!! พี่โทโมะฟื้นแล้ว

ป๊อป: ดวงแข็งชะมัด นึกว่าจะไม่ฟื้นซะอีก

โทโมะไม่พูดอะไรได้แต่หลับไปเพราะความอ่อนเพลีย

....3 อาทิตต่อมา....

แก้วไม่ได้ไปทำงานมา3 อาทิตแล้วเพราะมาเฝ้าโทโมะซึ่งตอนนี้หมอก็อนุญาติให้เอาเฝือกออกได้แล้ว((หายไวมากกกกกกกกก))

แก้ว: มาแล้วๆๆๆ ข้าวต้มฮะ

โทโมะ: อาไรว้า กินข้าวต้มมา 3 อาทิตละ เบื่อชะมัด ไม่มีอย่างอื่นเหรอ

แก้ว: แล้วพี่จะกินไรอะ

โทโมะ: แบบว่า ชูชิ ราเม็ง อะไรแบบเนี๊ยมีปะ

แก้ว: งั้นรอแป็ป น๊ะ จะไปซื้อให้

โทโมะ: อย่าไปนานน๊ะพี่คิดถึง

แก้ว: (หน้าแดงนิดๆ) รู้แล้วน่าพี่ก็ ชิ

ว่าแล้วก็เดินอมยิ้มออกไปซื้อราเม็งที่ 7-11 และขณะที่กำลังจะออกจากร้านนั้นเอง

...ตุ๊บ.....

แก้ว: อ๊ะ ขอโทดฮะ

.....: แก้ว !!!!

แก้ว: อะ เอ่อ จะจำผิดคนแล้วฮะ ผมชื่อแฮ็ก ฮะ ขะขอตัวน๊ะฮะ

......: แก้วพี่ขอโทด

แก้ว: ก็ผมบอกว่าคุนจำผิดคนไง!!!! ขอตัวน๊ะฮะ

.....: แก้วเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย แก้ว กลับมาก่อน แก้วๆ

แก้วไม่ฟังคำที่ชายคนนั้นพูดได้แต่เดินหนีให้เร็วที่สุด

แก้ว: ~ ทำไมเค้าอยู่ที่นี่น๊ะ แย่ละเค้าจะทำอะไรเรารึเปล่าเนี่ย~

ขณะที่แก้วเปิดประตูเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น แก้วเห็นภาพโทโมะกำลังนัวเนียกับผู้หญิงบนเตียง ก่อนจะปิดประตูดังปังแล้ววิ่งออกไป

........ปัง!!!!!......

โทโมะ: อ๊ะ แฮ็ก!!! แฮ็ก เธอออกไปน๊ะ

.....: อะไรกันเมื่อกี๊เรายังสนุกอยู่เลยนี่คะ

โทโมะ: ออกไปชั้นจะไปหาแฮ็ก โอ๊ย ทำไมปวดหัวจังวะ

.....: ฮึ ยาออก ฤทธิ์แล้วสิน๊ะ  

โทโมะ: นี่เทอมอมยาชั้นเหรอ โอ้ย อ๊า ....ตุ๊บ.....

......: ฮึ หมดฤทธิ์ ซะละ เอามันตัวไป

......: ครับ

ทางด้านแก้ว ตอนนี้เทอวิ่งมาถึงสวนสาธารณะ ซึ่งไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก และตอนนี้เทอก็กำลังร้องให้กับสิ่งที่เทอเห็น

แก้ว: ฮึก... ทำไมพี่ทำแบบนี้ ไหนพี่บอกว่ารักผมไง ฮือๆๆๆๆ

และขณะที่แก้วนั่งก้มหน้าร้องให้อยู่นั้นเอง

......: แก้ว....

แก้ว: ฮึก..(ปาดน้ำตาแล้วพูดกับคนตรงหน้าอย่างเย็นชา) คุณจำคนผิดแล้วฮะ ผมชื่อแฮ็ก ฮะไม่ใช่แก้วอะไรนั่น

.....: แก้ว ขอร้องละ อย่าทำเย็นชากับพี่แบบนี้ จะด่าจะว่าพี่ก็ได้แต่ขอให้พี่ได้อธิบายเรื่องในอดีต ได้มั๊ย

แก้ว: ก็ผมบอกว่าไม่ใช่ไงละ!!!! (แก้วตะคอกออกไปด้วยความโกรธ)

.....: แก้ว....ถ้าไม่คุยกับพี่ดีๆ เรื่องในคืนนั้นพี่จะแฉให้หมด(ว่าแล้วก็หยิบเมมโมรี่ขึ้นมา) โอ๊ พี่ลืมบอกไปซิน๊ะว่าคืนนั้นพี่ถ่ายคลิปไว้อะ มาม๊ะพี่จะเปิดให้ดู (ว่าแล้วก็เสียบเมมเข้าเครื่องโทรสับแล้วกดหาสิ่งนั้น)

แก้ว: แกต้องการอะไร!!! (พูดด้วยเสียงเรียบๆแต้เย็นชา)

.....: อา...ใช้คำสรรพนามไม่ค่อยสุภาพเลยน๊ะจ๊ะ เอเมื่อก่อนแก้วเคยพูดยังไงกับพี่น๊ะ

แก้ว: (พยายามกลั้นความโกธรสุดขีด ก่อนจะเอ่ยชื่อคนตรงหน้าแบบลอดไรฟัน)  พี่ฟิล์มต้องการอะไรคะ

ฟิล์ม: อาฮะ ดีมาก  พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม

แก้ว: มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วละค่ะ เพราะแก้วมีคนใหม่แล้ว

ฟิล์ม: ฮึไอ้คนที่แก้วมาเฝ้ามันที่ รพ. นะเหรอ ตอนนี้มันคงอยู่แถวๆสะพานพระราม 9 แล้วละมั๊ง

แก้ว: (ตกใจเล็กน้อย) พี่จะทำอะไรเค้า

ฟิล์ม: ก็มันสะเออะมายุ่งกับแก้วเองนี่

แก้ว: อย่าทำอะไรเค้าน๊ะ

ฟิล์ม: เฮอะ ไม่ต้องกลัวหรอกเดี๋ยวเทอก็จะได้เจอมันแล้วมานี่ ขึ้นรถ(ว่าแก้วก็ลากแก้วให้ขึ้นรถ)

แก้ว: ไม่ ชั้นจะไม่ไปกับแก!!! ปล่อยชั้น อั๊ก....ฟุบ

แก้วกับโทโมะจะเป็นไงมั่งน๊ะ เม้นด้วยน๊า