Top Secret รักนี้เป็นความลับ..

ปึง!!

 

เสียงปิดประตูห้องครัวดังขึ้น ตอนนี้ห้องครัวกลายเป็นห้องสืบสวนของหวายไปซะแล้ว

 

ผลัก!!

 

หวายผลักโทโมะกับเขื่อนไปนั่งที่โต๊ะแล้วใช้ส้นสูงแหลมปรี๊ด กระทืบตรงกลางระหว่างขาของเขื่อน

 

ปึง!!!

 

"เห้ยยยยยย!"

 

ดีที่เขื่อนหลบทัน โทโมะมองอย่างเสียวๆ จองเบกับเคนตะถึงกับหนาวเลยทีเดียว

 

"อะไรของเธอว่ะ"

 

เขื่อนถาม  หวายยักไหล่ก่อนจะไปนั่งลงที่โต๊ะตรงข้ามกัน

 

"พูดมา! ถ้าแก 2 คนยังอาลัยอาวรณ์ยัยพวกนั้นอยู่ทำไมถึงมาคบกับ เฟย์  ฟาง แก้ว "

 

หวายนั่งไขว่ห้างและกอดอกถาม

 

"โห้ววว ฉัน 2 คนไม่ใช่ผู้ร้ายนะเว้ย"

 

เขื่อนโวย

 

"แล้วจะำทำไม?"

 

หวายถามอย่างไม่ใส่ใจ

 

"แล้วเธอเป็น ยัยเฟย์ กับ ยัยแก้วรึไงถามอย่างกับฉันไปฆ่ายัยนั้นมา"

 

เขื่อนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ หวายลุกขึ้น เขื่อนกระเทิบตัวไปชิดกำแพง และหวายก็.....

 

ปัง!!!

 

เสียงฝ่ามือของหวายตบกับแพงไกล้ๆหน้าเขื่อน ห่างเพียง 4 เซนติเมตร อย่างแรง

 

"ฉันเป็นผู้หญิงไอ้เขื่อน และเป็นเพื่อน เฟย์ ฟาง แก้ว มานานพอสมควรแล้ว แล้วแก 2 คนน่ะ"

 

หวายใช้นิ้วชี้ ชี้หน้าเขื่อนกับโทโมะ ที่ตอนนี้กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ 

 

"กำลังคิดอะไรอยู่!"

 

หวายพูดแค่นั้นแล้วก็ผละออกมา นั่งที่โต๊ะตัวเดิม

 

"มันก็จริงที่พวกฉันอาจจะยังตัดใจไม่ได้ 100% นัก แต่พอเฟย์ฟางแก้วเข้ามา พวกเราก็รู้สึกชอบ แล้วพอยิ่งยัย ffk เข้ามาในชีวิตพวกฉันก็เริ่ม ชอบ แล้วก็ชอบขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นคำว่า รัก แล้วก็เริ่มตัดใจจากบุ๊ค เบส พราวได้ทีละนิด แต่พอวันนั้น 3 คนนั้น บุกเข้ามา พวกฉันก็ตกใจและใจสั้นแล้วก็หวั่นไหว แต่พวกฉันก็ไม่เคยคิดนะว่าอยากจะกลับไปคบกับ บุ๊ค เบส พราว น่ะ"

 

โทโมะเป็นคนเปิดปากพูด เขื่อนก็เงียบไป

 

"เลิกซะสิ"

 

หวายพูดคำนั้นออกมา จนทำให้ 4 คนนั้น ถึงกับเบิกตาโต

 

"วะ..ว่าไงนะ"

 

เขื่อนถามอีกที

 

"เลิกซะ! ชัดพอมั้ย"

 

หวายพูดกระแทกใส่หน้าเขื่อน เขื่อนกับโทโมะหน้าซีด

 

"ยังรักอยู่ก็กลับไปหายัยพวกนั้นซะ!"

 

หวายพูดพลางหรี่ตาจับสังเกตุสีหน้า ของ 2 หนุ่มข้างหน้า ที่ตอนนี้รู้สึกจะช๊อคไม่น้อย

 

แอ๊ดดดด

 

"ใช่! แล้ว ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ก็เลิกซะจะได้จบ"

 

เสียงแจมที่ตอนนี้เข้ามาอยู่ในห้องครัว

ผลักก!

แจมผลักป๊อบปี้ไปทางเขื่อนกับโทโมะ 

 

"เป็นไงบ้าง"

 

หวายถามเนยที่เพิ่งเดินตามหลังเข้ามา

 

"ป๊อบมันตะคอกใส่ฟาง แล้วบอกให้ฟางขอโทษ ยัยพวกนั้นสะใจใหญ่"

 

"หา!/ว่าไงนะ!"

 

ทุกคนมองไปที่ป๊อบที่ตอนนี้รู้สึกผิดและไม่รู้จะขอโทษยังไง

 

"แก! ทำไมทำแบบนี้ว่ะ!!"

 

เขื่อนจับคอเสื้อป๊อบ

 

"เห้ยๆๆๆๆ!!"

 

เคนตะเข้ามาห้าม 

 

"ไอ้บ้าเอ้ยย! แกจะรู้ได้ไงว่ายัยพวกนั้นใส่ร้ายฟางรึเปล่า!!! แกไม่เห็นเหตุการณ์ตอนนั้นจะให้ฟางขอโทษซี้ซั่วได้ไงว่ะ!!"

 

กลายเป็นจองเบที่ขึ้นแทนเขื่อนไปแล้ว

 

"เห้ออออ~ ก็อย่างที่หวายบอก ยังลืมไม่ได้ตัดใจไม่ได้ เลิกซะเถอะ จะได้มีความสุขทั้งคู่"

 

แจมกอดอกยืนพิงประตู ป๊อบที่ตอนนี้ถูกเขื่อนปล่อยคอเสื้อแล้ว ส่ายหัว

 

"แกหมายความว่าไง"

 

จองเบตาวาว

 

"ฉันไม่เลิก"

 

ป๊อบพูด

 

"ถึงแกจะพูดว่าไม่เลิกแต่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะคิดเหมือนแกนะ"

 

ุโทโมะลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินมาหาป๊อบที่ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น

 

"หมายความว่าไงว่ะ"

 

ป๊อบเงยหน้าถามโทโมะ

"ไอ้โง่! แกมันโง่!! ไอ้โมะมันหมายความว่าตอนนี้ฟางอาจจะคิดเลิกกับแกไงว่ะ ใช้สมองมั้งสิว่ะ เวรเอ้ย!!"

 

จองเบตะคอกอย่างหัวเสีย เคนตะกับโทโมะเข้ามาจับแขนจองเบไว้คนละข้าง

 

"เอาน่าไอ้เบ ใจเย็นดิว่ะ"

 

เคนตะบอก

 

"เย็นบ้าบอไรว่ะเคน เราช่วยมันปิดเรื่องของฟางกับมันมาเป็นปีๆ มันดันมาตอบแทนเราโดยการไปเชื่อแฟนเก่าที่ทิ้งแกไปอย่างไม่ใยดีแแล้วกลับไปตะคอกใส่คนที่คอยให้กำลังใจแก คอยปลอบใจแก คนที่เยียวยาหัวใจของแกอย่างงี้หรอว่ะ!!!!!ห่ะ!!!!"

 

จองเบตะคอกลั่น เคนตะ และึทุกคนที่ยืนอยู่ก็ตะลึงไม่น้อยกว่าเคนตะเพราะปกติจองเบใจเย็นและไม่เเคยตะคอกแบบนี้มาก่อนง่ายๆคือเป็นคนมีเหตุผล ป๊อบ โทโมะ เขื่อน ถึงกับยืนอึ่ง ป๊อบได้ยิน ถึงกับกำมือแน่นแล้ววิ่งออกไปจากครัวโทโมะกับเขื่อนตามไป

 

"ไปแล้ว"

 

เคนตะพูด

 

"ฉลาดซะที ไม่ชอบกินปลากันหรอไงว่ะไอ้พวกบ้านั้นน่ะ"

 

จองเบบ่นอย่างโมโหนิดๆ

 

"เมื่อกี้สุดๆเลยจองเบ"

 

หวายพูดอย่างตะลึง จองเบยักคิ้ว

 

"คนมันเก่งก็งี้"

 

จองเบยิ้ม 

 

ป๊อบปี้วิ่งขึ้นบรรไดมา ก็เจอเฟย์กับแก้วยืนเคาะประตูห้องฟางอยู่ โทโมะกับเขื่อนเดินเข้าไปหาเฟย์กับแก้ว

 

"ฟางเป็นไร เฟย์"

 

เขื่อนถาม

 

"อยู่ในห้องเป็นชั่วโมงแล้ว แล้วไปใหนมาเนี่ย"

 

เฟย์ถาม

 

"มีเรื่องนิดหน่อย"

 

เขื่อนตอบ แต่ใบหน้ากลับไม่นิดอย่างที่พูด

 

"ให้ไอ้ป๊อบมันพูดอะไรกับฟางหน่อยสิ"

 

โทโมะพูด

 

"ไม่!! จะยิ่งหนักกว่าเดิมน่ะสิ ถ้าจะบอกเลิกเอาไ้ว้ัวันหลังนะ!"

 

เฟย์มองป๊อบด้วยห่างตา พอเฟย์พูดป๊อบถึงกับช๊อค

 

'เลิกหรอ? ฉันไม่ยอมหรอกนะ'

 

ป๊อบคิด

 

"พี่ไม่เลิกหรอกเฟย์"

 

ป๊อบพูด เฟย์หันมามอง

 

"ไม่เลิกหรอ? เพราแก! เพราะแก! ทำให้พี่ฟางเป็นอย่างงี้  เพราะแกไอ้ป๊อบ!!!"

 

เฟย์เข้าไปทุบตีป๊อบ เขื่อนเข้ามาจับเฟย์ไว้เฟย์ดิ้น

 

"พอเถอะเฟย์ ตีไปก็เท่านั้น ลองมาพูดกับฟางดูสิป๊อบ"

 

 แก้วพูดโดยไ่ม่หันมามองป๊อบ

 

"แต่ว่า...."

 

เฟย์ทำท่าจะค้าน 

 

"ถ้าเฟย์เป็นป๊อบ เฟย์ก็คงอยากจะอธิบายกับคนที่เฟย์รัก"

 

แก้วพูด

 

"ขอบคุณนะแก้ว"

 

ป๊อบพูด แก้วไม่ตอบแล้วเดินไปหาโทโมะ

 

"งั้นพวกฉันลงไปรอข้างล่างนะ"

 

โทโมะกับแก้วเดินลงไป เขื่อนก็กำลังจะลงแต่เห็นเฟย์ยังยืนกอดอกไม่ไปใหน

 

"ไปเร็ว เดี๋ยวหาของอร่อยให้กิน"

 

เขื่อนเดินขึ้นมาโอบเอวเฟย์

 

"เฟย์จะอยู่.. ว๊ายยยย"

 

เขื่อนอุ้มเฟย์เดินลงบรรไดไป

 

"ปล่อยย ไอ้บ้าเืขื่อนน!"

 

'ขอบใจพวกแกนะ'

 

ป๊อบขอบคุณเขื่อนกับโทโมะในใจ

 

"ฟางฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน"

 

ป๊อบปี้พูดแนบประตู

 

ภายในห้อง

 

"ฮึก ฮือออออออออ"

 

ร่างบางร้องไห้ใหญ่เมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่ม

 

'ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ย'

 

"ฮึก ฮึก ฮือออ"

 

ฟางหันไปมองทางประตู ไบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา 

 

'ฉันขอโทษตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรแต่ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันรู้สึกผิดจริงๆ ฉันรักเธอนะฟาง'

 

ป๊อบหลับตาลง ฟางลุกขึ้นจากเตียงและเดินตรงไปที่ประตูก่อนจะเปิดประตูออกมา ป๊อบตกใจ 

 

"0_0!!"

 

เสียงของโทโมะ ดังย้อนเข้ามาอีกครั้ง

 

'ถึงแกจะพูดว่าไม่เลิกแต่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะคิดเหมือนแกนะ'

 

ฟางเงยหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้า ป๊อบถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่หลับตา เพราะคิดว่าฟางต้องบอกเลิกแน่ๆ

 

"ฮึก ป๊อบ"

 

เสียงสะอื้นสั่นๆ พูดออกมา ป๊อบกำมือแน่น 

 

"ไม่เอานะฟาง!"

 

ในที่สุดป๊อบก็ทนไม่ไหว ดึงฟางเข้ามากอด ฟางตาโต

 

"ฉันไม่ยอมให้เธอบอกเลิกฉันหรอก ฉันรักเธอคนเดียวจริงๆนะ ฉันไม่เคยรักใครเท่าเธอมาก่อนจริงๆ"

 

ป๊อบ รัวคำพูดที่อัดแน่นในใจออกมา ฟางอึ่งไปสักพักหนึ่ง ฟางก็ยิ้มออกมาแล้วกอดตอบ ป๊อบตกใจ

 

"ฟาง??"

 

ป๊อบดึงร่างบางออกมาจากอ้อมกอดก่อนจะมองอย่างไม่เข้าใจ

 

"ฟางก็ขาดป๊อบไม่ได้เหมือนกัน"

 

ฟางยิ้ม ป๊อบก็ยิ้มแล้วอุ้มฟางขึ้นมาแล้วหมุนไปรอบตัว

 

"โอ๊ยยย ฟางมึนหัว"

 

ฟางพูด 

 

"ขอโทษนะ"

 

ฟางร้องไห้อีกครั้ง ป๊อบปาดน้ำตาให้ฟาง

 

"ป๊อบจะไม่ทำให้ฟางร้องไห้อีกแล้ว ป๊อบสัญญา"

 

ป๊อบยื่นนิ้วก้อยให้ฟาง

 

"ฮึก สัญญานะ"

 

ฟางยื่นนิ้วก้อยเล็กๆบางๆของตัวเองไปเกี่ยวกับป๊อบแล้วทั้ง 2 ก็สวีทหวานกันอีกครั้ง

 

"ฉันว่าง่ายจริงๆว่ะโมะ"

 

เขื่อนพูดขึ้นระหว่างแอบดูสถานการณ์อยู่ตรงบรรได

 

"อืม นั้นดิ"

 

โทโมะพูดเสริม

 

"ดีกัน ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ"<<<ใช่ๆ >PA_POW<

 

แก้วพูด

 

"พี่ฟางยิ้มได้แล้ว!!"

 

เฟย์ดีใจจนพูดเสียงดัง เขื่อนปิดปากเฟย์แทบไม่ทัน

 

"เสียงไรอะ"

 

ฟางมองไปทางบรรได

 

"ป๊อบไม่เ็ห็นได้ยินเลย"

 

ป๊อบพูด

"หูฝาดมั้ง?"

 

ฟางหันมายิ้ม

 

"ไปนอนได้แล้วเด้กน้อย"

 

ป๊อบยื่นหน้าเข้าไปไกล้ฟางจนจมูกของฟางชนกับป๊อบ 

 

"ฮิ ฮิ"

 

ฟางหัวเราะคิกคัก เมื่อ ป๊อบใช้ปลายจมูกเกลี่ยไปมากับจมูกของฟาง

 

"ไปนอนได้แล้วนะ ให้อ่านนิทานหรือดื่มนมก่อนนอนมั้ย"

 

ป๊อบยิ้มยี้ยวน ฟางถึงกับตีหน้าอกป๊อบดังตุบ

 

"โอ๊ยยย แรงเยอะจริงเด็กคนนี้"

 

ป๊อบร้อง

 

"ไปนอนแล้ว หอมแก้มก่อน"

 

ฟางยื่นแก้มเข้าไปให้แต่ป๊อบไม่ทำอย่างงั้นน่ะสิ

 

"อุบ.."

 

ริมฝีปากร้อนประทับลงบนริมฝีปากบาง รสจูบเริ่มเร้าร้อนรุนแรงขึ้นตามอารมณ์โหยหาของชายหนุ่มชายหนุ่มลิ้มรสริมฝีปากบางจนพอใจแล้วจึงปล่อยริมฝีปากของร่างบางให้เป็นอิสระ ฟางหอบหายใจเข้าปอด

 

"แ่ฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ป๊อบ"

 

ฟางหอบหายใจเข้าปอด

"หื้มมม อยากชิมอีกหรอ"

 

ป๊อบมองร่างบาง ด้วยสายตาร้อนแรงแทบจะกลืนกินสาวตรงหน้าถึงกับหน้าแดง

 

"บ้าไปนอนแล้ว ฝันดีนะค่ะ"

 

ฟางหอมแก้มป๊อบทีหนึ่งก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอน ป๊อบยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

"โห้ววว สุดยอดเลยอะ"

 

เฟย์พูด ทั้ง 4 คนที่ดูเหตุการณ์อยู่ ถึงกับตะลึึงกับเหตุการณ์เมื่อกี้

 

"อยากทำบ้างหรอเฟย์ เขื่อนทำให้ได้นะ"

 

เขื่อนยื่นหน้าเข้าไปไกล้ เฟย์ดันหน้าเขื่อนออก

 

"ไปไกลๆ เลยไอ้คนชีกอ!"

 

เฟย์มุ้ยหน้า

 

"โห้วว ด่าแรงอะ"

 

เขื่อนทำหน้างอน

 

"เห้ออ อยู่ป.อะไรกันครับเนี่ย"

 

โทโมะแซวเชิงด่า

 

"ป.1 ครับ"

 

ทั้ง 4 คนงุนงง เพราะไม่มีใครตอบสักคนก่อนจะหันไปมองข้างบน ป๊อบยืนค่ำหัวอยู่

 

"อะ..อ้าวป๊อบ มาอยู่นี้ได้ไงว่ะ"

 

เขื่อนเนียน

 

"อย่ามาเนี่ยน ฉันรู้ตั้งนานแล้ว"

 

ป๊อบพูด

 

"เฟย์ แก้ว พี่ต้องขอโทษที่เคยตะคอกเธอ 2 คนนะ"

 

ป๊อบหันไปบอก หญิงสาวทั้ง 2 อย่างรู้สึกผิด

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าทำให้พี่ฟางเสียใจอีกก็พอ"

 

เฟย์พูด แก้วยิ้มให้ป๊อบ

 

"ขอบใจเรานะ แล้วก็แก 2 คนด้วย"

 

ป๊อบพูด แล้วหันไปบอกเพื่อนซี้

 

"ไม่เป็นไรคร้าบบบ"

 

โทโมะกับเขื่อนพูดพร้อมกัน เรื่องก็จบแบบ แฮปปี้เอ็นดิ้ง (หรอ)

 

 

ยังไม่จบนะคร่าาา อย่าเพิ่งเบื่อนะ อย่าลืม! เม้น+โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าเลยค่ะ